Þjóðviljinn - 17.10.1983, Qupperneq 11

ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 11
NY SOKN
Innréttingamennirnir Guðmundur Hannesson (t.v.) og Rafn Guðjónsson. Ljósm. E.ÓI.
Það er eitt atriði varðandi
þennan iðnað sem veldur ýmsum
erfiðleikum, þar á meðal okkur.
Það eru þessir milliliðir sem
grassera svo víða. Þessir aðilar
eru í sambandi við erlenda fram-
leiðendur ákveðinna hluta sem
við þurfum að nota við fram-
leiðsluna. En þeir gera í raun
ekki annað en að sjá um vissa
pappírsvinnu en leggja síðan allt
að 25% ofan á verðið á efninu.
Þetta er borgað úti og þeir leggja
þetta inn á bankareikning er-
lendis. Síðan fara þeir bara út að
leika sér. Þannig að það er ekki
nema von að fólki finnist stund-
um íslenska framleiðslan dýr.”
Örugg vemd
Innstæða á Kjörbók er varin gegn árásum verðbólgunnar.
Þú nýtur ávallt góðra kjara hvenær sem þú leggur inn.
LANDSBANKINN
Grœddur er geymdur eyrir
Innréttingasmíði
Of mikið
af eftir-
líkingum
Lítið samráð milli framleiðenda og hönnuða.
Stendur þó til bóta, segir Rafn Guðjónsson í
Innréttingaþjónustunni
„Þegar tími hefur gefist,
höfum við verið að prófa
okkur áfram með hugmynd-
ir, við höfum verið að fræsa
til hurðir, þá jafnt eldhús-
hurðir sem hurðir í bað-
skápa. Það má kannski
kalla þetta hönnun en þetta
er frekar tilviljanakennt enn
sem komið er.”
er vonandi að það verði til þess að
upplýsingaflæði milli þessara að-
ila verði með betra móti en það
hefur verið.
Það er Rafn Guðjónsson sem
er að segja frá fyrirtæki sem hann
rekur í samvinnu við Guðmund
Hannesson, Innréttingaþjónust-.
unni á Smiðjuveginum í Kópa-
vogi. Þjóðviljinn leit inn hjá þeim
fyrir nokkru og spurði þá út í það
sem þeir eru að gera. Þeir fram-
leiða baðinnréttingar og hafa
m.a. verið að vinna úr eigin hug-
myndum í því sambandi.
„Við höfum líka verið að
teikna innréttingar eftir hug-
myndum frá arkitektunum Knúti
Jeppesen og Stefáni Snæbjarn-
ar,” segir Rafn. „En þetta er dýrt
og tímafrekt og því höfum við
ekki getað unnið nógu skipulega
að þessu. Við höfum verið að
endurnýja tækjakost okkar og
reynt að koma á eins mikilli
sérhæfingu eins og hægt er í fyrir-
tækinu, þannig höfum við ekki
getað legið yfir hugmyndum eins
og við hefðum viljað.”
- Hvernig stendur íslenska
framleiðslan sig gagnvart innf-
lutningi?
„Hún stendur nú sæmilega en
ástandið gæti þó verið betra. Mér
finnst félagið (Félag húsgagna-
og innréttingaframleiðenda) ekki
standa sig nógu vel. Ég held að
það sé ekki hollt fyrir þennan iðn-
að að svo margir af innlendu
framleiðendunum skuli vera í
innflutningi um leið og þeir
standa í íslenskri framleiðslu.
Flestir af þeim sem eru í þessu
félagi eru innflytjendur á
innréttingum. Þegar ástandið er
þannig finnst mér varla ástæða til
að ætla að þetta félag geri mikið
til stuðnings íslenskri fram-
leiðslu. Þetta er ekki heilbrigt
ástand. Það er ekki hægt að starfa
í félaginu á eðlilegum grundvelli
þegar menn eru að flytja inn, sem
eru í þessu félagi.
Nú, svo er annað sem mér
finnst að verði að nefna í þessu
sambandi. Það er hinn mikli
fjöldi eftirlíkinga sem er í gangi í
þessum iðnaði. Það er ansi hart
að sjá hluti, sem við höfum verið
að vinna að í langan tíma við ær-
inn tilkostnað, stillt upp í öðrum
verslunum, án þess að minnsta
samráð hafi verið haft við okkur.
Það er ekki hægt að kalla þetta
annað en stuld á hugmyndum.
- Hvað er hœgt að gera til að
koma í veg fyrir slíka hluti?
„Það eru nú ákveðnir hlutir í
gangi varðandi þetta mál. Síð-
astliðið vor var stofnfundur fé-
lags sem heitir Form-ísland.
Þetta er félag áhugamanna um
framleiðslu og hönnun. Því er
fyrst og fremst ætlað að gera úr-
bætur í þessum málum. Því er
m.a. ætlað að sjá til þess að fé-
lagsmenn njóti verndar varðandi
þær hugmyndir sem þeir eru að
vinna með þannig að stælingar
verði úr sögunni. Þetta er félag
arkitekta og framleiðenda og það