Þjóðviljinn - 11.01.1987, Blaðsíða 15

VERA SVALUR
Þrem stórum piparaldinum er
stungið í flösku af rússneskum
vodka og flaskan látin standa í
tvo mánuði. Fær hárin að rísa á
höfðinu.
Þurr Martíni, malt wiský, púrt-
vín, koníak, Armagnac og rautt
og hvítt léttvín.
Ýmislegt ber þó að varast varð-
andi vínið einsog annað og ýmsar
tegundir ekki jafn svalar og aðr-
ar. Ein góð regla er að drekka
aldrei kokteil. Og gleymdu sval-
anum.
Ólíkt uppunum leggja þeir
svölu ekki svo mikið upp úr
matargerð. Blóðugar steikur,
rjómasósur og önnur afbrigði
franska eldhússins sjást sjaldan á
borðum, hinsvegar er mjög
mikilvægt að eggið sjóði í ná-
kvæmlega þrjár mínútur og
fimmtíu og eina sekúndu. Gott
ráð er að skella laginu Down the
Waterline með Dire Straits á fón-
inn þegar egginu er skellt, ekki of
harkalega, í pottinn, og um leið
og síðasti gítarhljómurinn deyr
út, skal það tekið upp.
Tilbúnir pastaréttir í álumbúð-
um eru vinsælir. Bakaðar baunir,
kornflögur og tvær gerðir af sam-
lokum en uppskrift þeirra fer hér
á eftir: Hnetusmjörs og sultu
samloka; önnur sneiðin smurð
með smjöri, sultu eða marmelaði
eða hunangi, hin sneiðin með
hnetusmjöri, skal étið standandi.
Hin samlokan inniheldur hnetu-
smjör, salatblað og mæjones.
Að lokum skal þess getið að
kartöfluréttir þykja svalir .
Ýmislegt
varasamt
Ýmsar bílategundir: Óþarfi að
nefna Volvo, en Rollsinn þykir
ekki heldur svalur. Hafirðu feng-
ið gamla Volkswagenbjöllu fyrir
slikk ertu hinsvegar á grænni
grein. Skiptir engu þó hún sé
varla gangfær.
Farðu aldrei í strætó. Ferðistu
með flugvél skaltu ætíð mæta við
seinasta útkall og lestu aldrei
björgunarleiðbeiningarnar. Þeg-
ar flugfreyjan sýnir björgunar-
vestin skaltu vera eins áhugalaus
og mögulegt er. Og lestu aldrei
tímarit flugfélagsins, þau eru yfir-
leitt skrifuð af fallistum í landa-
fræði.
Notaðu aldrei gráa skó, aldrei
anorak, demanta í tönnum,
penna hangandi í ól um hálsinn,
hjálpartæki kynlífsbankans,
tölvuúr, né kredit kort (hvaða
máli skiptir þó þú getir keypt þér
helgarferð til Glasgow og verslað
einsog brjálæðingur, þú þarft
hvort eð er að borga þetta allt
aftur).
í handbókinni eru birtir listar
yfir hvaða tónlist og bækur svala
fólkið á að hafa í safni sínu. Einn-
ig er birtur listi yfir þær kvik-
myndir sem nauðsynlegt er að
hafa séð. Þá er bent á hvað ekki á
heima í safni hinna svölu. Of
langt mál væri að telja allt þetta
upp hér.
Svöl pör
Einsog áður sagði eru þeir
svölu yfirleitt einhleypingar en
þó eru til einstaka svöl pör. Þau
má þekkja úr m.a. á því að fari
þau út að skemmta sér, þá fara
þau í sínhvora áttina um leið og
þau koma inn á staðinn og hittast
ekki aftur fyrr en þau yfirgefa
veisluna. Þau fara stundum í sín-
hvoru lagi í sumarfrí. Eru bæði á
framabraut og skipta hvort við
sinn bankann. Kyssast ekki opin-
berlega og haga sér í einu og öllu
einsog sjálfstæðir einstaklingar,
en þegar makinn fellur frá þá
heita þau því að líta aldrei við
hinu kyninu aftur, að minnsta
kosti í tvo mánuði.
Þau rífast aldrei um það hvort
eigi að keyra heim og megi því
ekki drekka, byrja aldrei máls-
grein á; að okkar mati, gráta ekki
opinberlega, né rífast, biðja ekki
gesti að yfirgefa heimboð fyrir
miðnætti, né heldur geyspa þau
sameigninlega.
Að lokum
Einsog allt annað þá er það
dagsbundið hvað er svalt. Það
sem er svalt í dag er það ekki á
morgun. Hipparnir voru svalir á
sínum tíma en eru það ekki
lengur. Dópið þótti svalt en slíkt
rugl á ekki upp á pallborðið
lengur. Pönkið er úrelt í dag,
sama má segja um skrikkinn og
ýmis önnur fyrirbæri. Eini mögu-
leikinn til að vera stöðugt svalur
er að vera á undan tískusveiflun-
um, eða sniðganga þær algjör-
lega.
Sumum gefst vel að vera ætíð á
öndverðum meiði við viðmæl-
endur sína en slíkt getur verið
varasamt, t.d. ef þú ferð að bera
blak af Hitler vegna þess að hann
lét framleiða Fólksvagninn.
Heimurinn þarfnast hinna
svölu. Það er óumdeilanlegt eins-
og sést á sögulega yfirlitinu í byrj-
un greinarinnar. Hinsvegar vakn-
ar stundum sú spurning hvort
þeir svölu þarfnist heimsins. Eitt
er víst að þeir hafa ekkert við
þessa grein hér að gera og því
síður handbókina sem var
kveikjan að henni. -Sáf
Bók eftir Gloriu Steinem:
Marilyn Monroe með
augum jafnréttiskonu
Nú eru senn tuttugu og fimm
ár síðan Marilyn Monroe lést.
Og enn sem fyrr er ævi þess-
ararfallegu konu, sem var
gerð að vinsælasta kyntákni
síns tíma, hvað sem leið
hennar eigin löngun til að vera
tekin alvarlega sem listakona,
mikil freisting ævisagnahöf-
undum. Þegarhafameiraen
fimmtíu bækurveriðskrifaðar
um Marilyn og nú bætast
nokkrarvið. Einnamestaat-
hyglivekurbókGloriu
Steinem, sem eins og margir
vita, hefur haft með skrifum
sínum drjúg áhrif ájafnréttis-
hreyfingu síðari missera.
Hingað til hafa flestir ævisögu-
ritarar Marilyn verið karlar og
einatt á höttum eftir einhverju
„hneykslanlegu“ eða æsilegu úr
ástalífi hennar eða vímugjafa-
neyslu (Marilyn lokaði sig inni
yfir kampavíni seinni ævidaga
sína og lést úr of stórum skammti
lyfja - reyndar hafa verið uppi
ýmsar kenningar um að henni
hafi verið „hjálpað“ út úr heimin-
um). Gloria Steinem reynir að
skoða líf Marilyn, þá goðsögn
sem um hana myndaðist frá sjón-
arhóli kvenréttindahreyfingar-
innar nýju. f stuttu máli sagt
kemst Gloria Steinem að þeirri
niðurstöðu, að allir hafi samein-
ast um að halda Marilyn á því
stigi að hún væri barnaleg og ósj-
álfstæð - og launað henni fyrir
það.
Þegar bókarhöfundur var ung
gekk hún út af kvikmyndinni
„Karlmenn kjósa ljóskur“ vegna
þess að henni fannst Marilyn
óþolandi. Nú telur hún að Norma
Jeane Baker (sem var hið rétta
nafn Marilyn Monroe) hafi verið
stúlka sem aldrei fékk að verða
fullorðin - og hafa hinir ýmsu
karlar í lífi hennar sameinast um
að svo færi. Fyrst faðir hennar,
sem var hvergi nálægur og lét
hana hrekjast úr einu fóstri í ann-
að og verða fyrir ýmislegri
reynslu sem hefti þroska hennar.
Síðan komu kvikmyndaframleið-
endurnir, sem héldu henni fastri í
hlutverki „ljóskunnar heimsku“
enda þótt hún léti sig dreyma um
að verða tekin alvarlega sem leik-
kona. Svo komu ástmennirnir
sem hugsuðu barasta um eitt,
eiginmennirnir, sem ekki gátu
gefið henni það sem hún þurfti til
að lifa, „skilyrðislausa og
skilmálalausa ást“, segir Gloria
Steinem.
Bók þessari fylgja myndir sem
George Baris tók af Marilyn síð-
ustu mánuðina sem hún lifði og
þykja þegar merktar dauðanum.
(áb endursagði).
Mynd úr bókinni, tekin skömmu áður en Marilyn Monroe lést.