Þjóðviljinn - 31.01.1987, Blaðsíða 12

FRA LESENDUM
Að deila við ritdómarann
Gamalt íslenskt máltæki segir
að ekki tjái að deila við dómar-
ann. Ætla má að slíkt hið sama
gildi þegar átt er við ritdómara.
Undantekning frá reglunni hlýtur
þó að vera þegar deilt er við þann
sem kveður upp sleggjudóm. Hér
er einmitt um einn slíkan að
ræða.
Jón Thor Haraldsson birtir
umsögn í Þjóðviljanum laugar-
daginn 20. desember sl. Par fjall-
ar hann um bók Sagnfræðistofn-
unar Háskóla íslands „Réttvísin
gegn Ólafi Friðrikssyni o.fl.“ Við
Haraldur Jóhannsson hagfræð-
ingur unnum að undirbúningi út-
gáfu bókarinnar, en ritstjórn
hafði Jón Guðnason dósent.
Um ritdóm Jóns Thors Har-
aldssonar er það að segja, að tor-
velt er að sjá hvort einn og sami
maður stýrir penna, slíkur er tví-
skinnungur og tórræði í lesmáli.
Strax í upphafi, sjálfri fyrirsögn
greinarinnar er um rangfærslu að
ræða. „Hvítbók um „Drengsmál-
ið““. Ef marka má orðabók Há-
skólans þá getur rit það er við
Haraldur birtum engan "veginn
talist „hvítbók" er jafnan átt við
útgáfu stjórnvalda á tilteknum
gögnum í opinberu máli. Útgáfa
Sagnfræðistofnunar á gögnum
málsins „Réttvísin gegn Ólafi
Friðrikssyni o.fl.“ getur með eng-
um hætti talist til slíkra, þótt
segja megi að gögn málsins taki af
tvímæli í mörgum greinum er
áður voru ólj^s. Ritdómari sem
sakar aðra um „dramatískar nót-
ur“ ætti að kunna hóf í
nafngiptum og vita skil á mismun
sem þessum.
Víkjum þá að sjálfri umsögn
Jóns Thors um verkið, inngang
minn og málsskjölin sjálf, að ó-
'ur/ei/u
C. 00-.
y vv/u>d/i-
Jj'c/aJa/tiLi/t/ta^r/.t/.i Qj.i/a/t(h,
i <’(///<,
(1 ar/e c)Q Jc)c n///cl
(X’/A’/v'c iim C) J/^o/t.iiettr ^OVitíCtiÁÁx’fl.
•ímxxmLQá/xxL- ~F/J.&/ziM&SaaL.
\j~i<L /ttc/ti/re cb /t
Qjtie.it/ft! e>eá /ottr/ni/t.i/e.i t.i/r/tt\ii.i.
/ J/tet/Á/aUÁ, /t/t/t /~ ..... fSUfJ?
' 0\*/•/;/t/t b/r /t'Vuy.i///j .

'c/a/ciK/.
*■>/;/•/jf'/ //,<//> Vutj/ít

/jU/Á/aUÁ. /e J. ~/0.~ /J'2Z.

/i/ytt//\///Ac tX/ /</<//i//'C

Blaðamannaskírteini Ólafs Friðrikssonar, undirritað af Tryggva Þórhallssyni síðar forsætisráðherra.
gleymdri nafnaskrá. Það liggur
við að mér fallist hendur að svara
annarri eins moðsuðu og þessi
pottréttur ritdómarans reynist
vera, fullur af mótsögnum. „Það
eru villur í því litla sem ég hef
borið saman; sauðmeinlausar, en
villur samt.“ Hér reynir J.Th.H.
að læða þeirri hugsun inn hjá les-
endum að bókin úi og grúi af vill-
um. Engar nefnir hann þó, og
það sem meira er, hann hefir
reynst ófáanlegur til þess að
benda á villur þó eftir hafi verið
Verkamannafélagið
Hlíf
Hafnarfirði
Tillögur uppstillingamefndar og trúnaöarráös
Verkamannafélagsins Hlífar um stjórn og aðra
trúnaðarmenn félagsins fyrir áriö 1987 liggja
frammi á skrifstofu Hlífar frá og meö mánudegin-
um 2. febrúar.
öðrum tillögum ber aö skila á skrifstofu félagsins
Reykjavíkurvegi 64, fyrir kl. 17 fimmtudaginn 5.
febrúar og er þá framboðsfrestur útrunninn.
Kjörstjórn
Verkamannafélagsins Hlífar
Frá Borgarskipulagi
Kynning í Byggingaþjónustunni að Hallveigarstíg
1 á tillögum aö deiliskipulagi tveggja reita í Þing-
holtum.
1. Reitur sem afmarkast af Bergstaðastræti,
Spítalastíg, Óðinsgötu og Bjargarstíg.
2. Reitur sem afmarkast af Bankastræti, Þing-
holtsstræti, Amtmannsstíg og Skólastræti.
Fulltrúar höfunda og Borgarskipulags verða á
staðnum til að veita upplýsingar á fimmtudögum
kl. 15.00-18.00
Athugasemdum eða ábendingum skal koma til
Borgarskipulags, Borgartúni 3 fyrir 20. febrúar
n.k.
L
leitað, en kosið framangreindar
dylgjur einar.
„Nafnaskráin er heldur ekki al-
veg nógu faglega unnin“. Undir-
ritaður vann ekki nafnaskrána.
Það gerði sá sem kunni vel til
verka og hefir sannað með ótví-
ræðum hætti kunnáttu sína á því
sviði, eða vill Jón Thor Haralds-
son halda því fram að Jón Guðna-
son, höfundur nafnaskrár Bergs-
ættar, kunni ekki til slíkra verka?
Eða hélt J.Th. að hann kæmi
höggi á okkur Harald með þess-
um ummælum? í framhaldi af
hugleiðingum þessum um nafna-
skrána koma svo einstaklega illk-
vittnar athugasemdir ritdóma-
rans um skjalaútgáfuna: „Svona
atriði geta svo aftur orðið tii þess
að veikja trú manns á sjálfa skjal-
aútgáfuna, sem ætíð er vanda-
verk.“ „Hefi ég þó á ekkert rekist
sem tortryggilegt geti kailast og
læt útrætt um þau efni.“ Sem
sagt: Örlítill dropi af eitri í mjöð-
inn. Dropinn sem breytir veig
heillar skálar. Afturkalla í öðru
orðinu það sem varpað var fram í
hinu fyrra, en gæta þess jafnframt
að eftir sitji efinn í huga lesenda.
Ritdómur Jóns Th. Haralds-
sonar er einmitt þeirrar gerðar
sem andstæðingar Ólafs Friðriks-
sonar og hatursmenn verkalýðs-
hreyfingar hefðu hvað helst kosið
sér. Slegið úr og í með hálfyrð-
um. Lofsorð látið falla, en þess
gætt að taka það aftur og ala á
tortryggni og hnykkja, afvega og
eyða með því áhrifum niðurstöðu
málsins.
„Bókin tekur af öll tvímæli“ segir
J.Th. á einum stað. Þó er hann
nýbúinn að tala um villur og
veika trú á texta. Undir lokin tel-
ur hann að við Haraldur höfum
„lagt ómetanlega undirstöðu að
einum þætti þeirrar sögu“ (Ólafs
Friðrikssonar).
Hvernig má það vera að bók
sem ritdómarinn hefir reynt af
fremsta megni að telja lesendum
trú um að „veiki trú“, sé ekki „al-
veg nógu fagmannlega unnin“
osfrv. sé allt í einu orðin
„ómetanleg undirstaða“ og „og
taki af öll tvímæli“? „Ég geri nú
svo vel og skil yður ekki, sýslu-
rnaður", sagði fjósamaðurinn í
Kaldaðamesi forðum daga.
Þótt margt megi sjálfsagt finna
að verki okkar sem stóðum að
fyrrnefndri útgáfu tel ég þó að
villur sem vera kunna í bókinni
séu hvergi nærri eins tiltakan-
legar og missagnir þær og smekk-
leysur sem Jón Thor Haraldsson
á sjálfur hlut að í grein sinni um
Ólaf Friðriksson í Andvara árið
1985. Er raunar vandséð hvaða
erindi slík hugsmíð átti í gamalt
virt tímarit. Jón Thor segir um
laf Friðriksson: „Hann gaf mér
síðan bókina, ég fylgdi honum
upp á það sem mér þótti hana-
S' ’álkaloft í Alþýðuhúsinu."
lafur Friðriksson bjó ekki á
neinu hanabjálkalofti í Alþýðu-
húsinu, enda slíkt ógjörningur.
Þakið flatt og enginn hanabjálki
til. Ólafur bjó við hlið skattstof-
unnar.
Síðar segir um Ólaf: „mig
minnir hann væri endurskoðandi
ríkisreikninganna eða hefði
eitthvert slíkt launað aukastarf,
sem engin vinna fylgdi“. Ólafur
var endurskoðandi bæjar-
reikninga Reykjavíkur. Sá sem
gerir harðar kröfur um heimilda-
tilvitnanir ætti að hafa það sem
réttara reynist.
Þá segir J.Th.H. og berfyrirsig
frænda sinn, Sigurð Thoroddsen
verkfræðing, að hann hafi verið
sannfærður um „að Óiafur hafi
leikið sig geðveikan til þess að fá
kost og logi“. í framhaldi af þeim
upplýsingum kemur ályktun
J.Th.H.:
„Það er meira en líklegt, að það
hafi verið farið að fjúka í skjólin
hjá Ólafi...“, „og flokkurinn
kannski ekki talið sér endalaust
skylt að styðja við bakið á
brautryðjanda sínum. Feginn
vildi ég Olafs vegna, að rétt væri
þessi kenning Sigurðar Thorodd-
sen. Það hefði þá glampað á húm-
orinn gamla.“ segir J.Th.H.
Ég verð að játa að mig brestur
skilning á skopskyn Jóns Thors í
þessu tilviki. Ég sé ekki fyndnina
við það að ótrauðasti og fórnfús-
asti brautryðjandi íslenskrar
verkalýðshreyfingar hafi tekið
þann kostinn að leita athvarfs á
geðveikrahæli og leika sig geð-
veikan til þess að fá „kost og
logi“. Allir þeir sem þekktu Ólaf
Friðriksson vissu að hann fórnaði
sjálfur öllu fyrir aðra, og krafðist
nær einskis sér til handa. Hitt er
jafnvíst að nefna mætti mörg
dæmi um hið gagnstæða.
Á sl. ári voru liðin 100 ár frá
fæðingu Ólafs Friðrikssonar.
Sæmra hefði verið að minnast
þess með öðrum hætti en And-
vari og Jón Thor Haraldsson
gerðu. Pétur Pétursson þulur.
hss-uajizx***
Lausar stöður
Tvær stöður fulltrúa í fjármálaráðuneytinu eru
lausartil umsóknar. Viðskipta- og/eða hagfræði-
menntun áskilin.
Umsóknir, ásamt upplýsingum um fyrri störf,
sendist fjármálaráðuneytinu fyrir 10. febrúar
1987.
Fjármálaráðuneytið,
15. janúar 1987.

Bókavörður
Tvær stöður bókavarða við Bókasafn Hafnar-
fjarðar eru lausar til umsóknar.
Um hlutastörf er að ræða.
Umsóknir er tilgreini menntun og fyrri störf skulu
berast yfirbókaverði fyrir 15. febrúar.
Yfirbókavörður
12 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 31. janúar 1987
Meinatæknir
óskast til starfa á Rannsóknardeild fisksjúk-
dóma, Tilraunastöð Háskólans í meinafræði,
Keldum. Uppl. í síma 82811.