Þjóðviljinn - 03.07.1988, Blaðsíða 9

Sade: Stronger
Than Pride
Það ætti ekki að koma neinum
á óvart þó ég segði að þessi plata
væri (eins og reyndar fyrri plötur
hennar einnig) róleg og dreym-
andi, en það segir kannski ekki
alla söguna. Mikið hefur verið
lagt í alla hljóðvinnslu á plötunni
og er spillerí hljómsveitarinnar
heldur ekki svo slæmt, mikið not-
ast við bongótrommur og önnur
„náttúru“-hljóðfæri sem setja
ágætis svip á plötuna. Það ætti
heldur ekki að koma neinum á
óvart þegar ég segi að rödd Sade
hefur ekkert breyst (eins og við
var að búast) og þá ætti það held-
ur ekki að koma neinum á óvart
þegar ég segi að ég hafi sofnað í
fyrsta skiptið sem ég heyrði þessa
plötu. Sem slík er hun fín til síns
brúks.
(6).
Talking Heads:
Naked
Það er nú skömm að því að gefa
þessari plötu ekki meira pláss, en
þetta verður víst að vera svona á
þessum síðustu og verstu tímum.
Með „Naked“ (Allsber) hverfa
Talking Heads svolítið aftur til
uppruna síns, því að sem betur
fer hefur poppið vikið fyrir hinni
svörtu „funk“-tónlist og hljóm-
sveitin aftur farin að spila vitræna
djamm-músík í anda hinna svörtu
frumherja hennar. Mun meira er
lagt í lagasmíðarnar á þessari
skífu en á síðustu skífum sveitar-
innar, enda gaf hljómsveitin sér
góðan tíma til að vinna plötuna.
Talking Heads hafa loksins upp-
götvað það sem fleiri hljómsveitir
mættu uppgötva, en það er að
iðnaðarpoppið er skítugt fyrir-
bæri og ekki þess virði að fórna
virðingu sinni fyrir vinsældir.
(9)
margar aðrar frægar hljómsveitir
áttum við í miklum trommuerfið-
leikum í fyrstu, en nú er það mál
leyst og komið í fastar skorður
því Ármann sér nú um þá hlið
mála (þ.e.a.s. eftir að hann lagði
míkrófóninn á hilluna)“.
Þið tókuð þátt í músíktil-
raunum í vor og komust í úrslit en
urðuð samt ekki meðal efstu
sveita. Voruð þið ánœgðir með
árangurinn?
„Fyrsta sólarhringinn vorum
við á algerum bömmer yfir því að
hafa ekki komist í hóp Greifanna
og Stuðkompanísins með því að
vinna keppnina, en nú erum við
nokkurnveginn búnir að ná okk-
ur eftir þetta mikla sjokk."
Segið mér frá plötunni ykkar.
„Já, þetta er dvergskífa með
laginu Katla Kalda en platan mun
einnig innihalda nýtt lag, „Ástin
Sigrar (?)“. Að sögn Bjössa er
þetta einhverskonar blómalag á
yfirborðinu en þegar vel er að gáð
megi finna í því djúpstæðari
merkingu. Gunni og Siggi vilja
þó taka það fram að þeir hafi ekki
enn rekist á hana, hvort sem hún
er til staðar eður ei.
ihíarT?
Mosi Frændi er sveit ungra og
kátra pilta sem hafa það sam-
eiginlega áhugamál að skapa hin
undarlegustu „listaverk“ undir
nafni tónlistarinnar. Lag þeirra,
„Katla Kalda“, ættu margar út-
varpsfríkur að kannast við og á
mánudaginn kemur út smáskífa
frá drengjunum sem inniheldur
þetta lag og annað splunkunýtt
sem heitir „Ástin Sigrar (?)“ og
ku eiga að fylgja eftir vinsældum
þess fyrrnefnda. Ég mælti mér
mót við þessa gaura niðri á
hljómsveitabúllunni alræmdu
„Café Hressó" á síðasta miðviku-
dagskveldi og spjallaði ögn við þá
um veðrið.
Þegar ég tölti í sakleysi mínu
inn á „Café Hressó" óð á móti
mér ógurleg risaeðla í dyravarð-
ardulargervi og krafðist af mér
einhverskonar skilríkja og þurfti
ég að láta af hendi mitt ástkæra
en ofnotaða bókasafnsskírteini til
að komast inn á staðinn. Þegar ég
var svo loksins kominn inn frétti
ég að hljómsveitarmeðlimir
höfðu einnig orðið fyrir samskon-
ar aðkasti við inngöngu og eru þá
orðnir æði fáir staðirnir sem hægt
er að lalla inn á á kveldin, án þess
að ætla að drekka sig drukk-
inn(?).
Ekki fékk ég að spjalla við alla
Mosameðlimi sökum anna er-
lendis hjá gítar- og bassa-
leikurunum, en Bjössi, Ármann,
Gunni og Siggi voru mættir á
svæðið og baunuðu á mig fróðleik
um sögu sveitarinnar:
Hvenœr byrjaði sveitin?
„Við byrjuðum eitthvað að
fitla saman síðla árs ’85 en það
var ekki fyrr en í upphafi þessa
árs sem hljómsveitin varð full-
mótuð og hafa ekki orðið manna-
breytingar síðan. Eins og fjöl-
Pere Ubu: The
Tenement Year
Pere Ubu er án efa sú hljóm-
sveit sem átti stóran þátt í því að
hefja nýbylgjuna til vegs og virð-
ingar fyrir rétt rúmum áratug
með framúrstefnulegu blús-rokki
sínu. Fyrr á þessum áratug hætti
hljómsveitin en er nú komin til
starfa á nýjan leik með plötuna
„The Tenement Year“. Ohætt er
að fullyrða að þessi endurkoma
sveitarinnar hefur heppnast sér-
staklega vel því þessi plata jafnast
hiklaust á við bestu verk sveitar-
innar.
Eins og ég gat um áðan er tón-
list þeirra framúrstefnuleg og
kröftug og í ætt við Captain Beef-
heart (Kapteinn Bifhár) ef það
skyldi nú hjálpa einhverjum við
að gera sér hugmynd um músík-
ina. Textar Davíds Tómassonar
eru í súrrealískari kantinum og
rödd hans (sem fyrr) skerandi og
skræk. Þessi plata er ein besta
endurkoma hljómsveitar sem ég
man eftir og j afnframt besta plata
sem komið hefur út á árinu (og
kyngiði því).
(10 af 11)
Aðspurðir um framhaldið
sögðu piltarnir ætla að leika fyrir
fullu húsi í Casablanca þann 7.
júlí næstkomandi og til að bæta
upp þennan tímabundna bassa-
og gítarleikaramissi mun þriggja
manna strengjasveit aðstoða þá
ogjafnvel einhverjirfleiri. „Ann-
ars ætlum við bara að taka því
rólega í sumar en koma svo
endurnærðir til leiks í haust og
hefja þá spillerí af fullum kraft.“
(Hef ég ekki heyrt þetta ein-
hversstaðar áður?). Áð lokum
má svo geta þess að þeir Reykvík-
ingar sem girnast þessa tveggja
laga plötu Mosans (kemur út á
mánudaginn) geta pantað hana í
eftirtalinni adressu (heimilis-
fangi) og fengið persónulega
heimsendingarþjónustu að auki,
en landsbyggðin verður sem fyrr
að láta sér nægja að fá atvinnu-
bréfberann í heimsókn.
Mosi Frændi
Pósthólf 5199
125 Reykjavík
ísland
P.s. Platan kostar bara þrjá
græna.
'tÖRjffl
Wbfli,
Sunnudagur 3. júlí 1988 ÞJÖÐVIUINN - SÍÐA 9