Þjóðviljinn - 03.07.1988, Blaðsíða 13
Og svo var oltt búið
Rúm tvö ár eru liðin frá kjarnorkuslysinu í Tsjernobyl, og síðan hefur Pripjat verið í eyði.
Þrjátíu þúsund íbúar borgarinnar eiga aldrei afturkvœmt
Fyrir röskum tveimur árum
gekk lífið sinn vanagang í
Pripjat. Fallegirturnargerðu
sitttil að rjúfatilbreytingar-
leysið í húsagerðinni, og á
daginn barst skarkalinn frá
leikvöllunum milli húsanna,
og inn í íbúðirnar þar sem ungt
fólk með lítil börn var í miklum
meirihluta.
Meðalaldur íbúanna í Pripjat
var 27 ár og borgin sjálf átti sér
ekki heldur langa sögu. Pað er
ekki lengra en 16 ár síðan byggð-
in reis, og var þar um að ræða
íbúðir fyrir það fólk sem vann við
kjarnorkuverið íTsjernobyl. Pað
mátti heita að allt uppkomið fólk
í Pripjat ynni þar.
Sunnudaginn 27. apríl 1986
klukkan tvö eftir hádegi var íbú-
unum tilkynnt að þeir hefðu hálf-
tíma til að taka saman sitt hafur-
task. Rútur voru til taks við
hverja blokk, samtals um 1100
bílar. Tveimur tímum síðar lagði
rútubílalestin af stað, og reyndist
rúmlega tveggja kílómetra löng.
En líf fólksins hafði þegar verið
martröð líkast á annan sólarhring
þegar hér var komið sögu. Aðfar-
anótt laugardagsins, um hálftvö-
leytið, barst magnaður hávaði frá
kjarnorkuverinu sem er steinsnar
frá bænum eða í þriggja kíló-
metra fjarlægð. Gífurleg spreng-
ing olli fyrirganginum, og var hún
svo öflug að þakið bókstaflega
rifnaði af byggingu þeirri sem
hýsti kjarnakljúf númer fjögur.
Himinninn fyrir ofan breyttist í
eldhaf, og megn brunalykt lagðist
yfir.
Síðan hófst biðin, og ótti og
óöryggi gróf um sig.
Núna er Pripjat í eyði. Bjark-
irnar sem voru bæjarprýði voru
rifnar upp með rótum, þar sem
geislunin mettaði blöðin.
Leikvellirnir eru auðir, hvergi er
bíl að sjá á breiðstrætunum, og
umferðarljósin eru og verða
óvirk um alla framtíð.
Sé ekið til borgarinnar frá
kjarnorkuverinu og beygt til
hægri við miðbæjartorgið verða
fyrst fyrir yfirgefin kaffihúsin og
verslanirnar við aðalgötuna, en
síðan ber fyrir augu stolt borgar-
innar sem einu sinni var, en það
er spánnýr íþróttaleikvangur
með tilheyrandi stúku með sæti
fyrir á aonað þúsund manns. Það
stóð til að vígja þessi mannvirki
1. maí árið 1986 og höfðu for-
svarsmenn íþróttahreyfingarinn-
ar í borginni þegar lokið undir-
búningi fyrir mikla hátíð af því
tilefni, en hvellurinn mikli varð á
undan eins og heimsbyggðin veit,
og því hefur enginn kappleikur
verið flautaður á á nýja staðnum.
Skipt hefur verið um jarðveg
umhverfis Pripjat og það oftar en
einu sinni, en þrátt fyrir það eru
f érfræðingar svartsýnir á að borg-
in verði nokkru sinni byggileg á
ný.
Geislunin verður dauðahá um
ófyrirsjáanlega framtíð. Sum
hinna geislavirku efna munu
halda áfram að gefa frá sér ban-
væna geisla sína jafnvel svo ár-
þúsundum skiptir.
Draugaborgin Pripjat er og
verður ógnvænlegt dæmi upp á
það að mannskepnan hefur ekki
alltaf tök á þeim öflum sem hún
vill leysa úr læðingi í sína þágu.
HS/Ny dag
ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 13