Þjóðviljinn - 29.04.1989, Blaðsíða 2

þJÓOVILIINN
Málgagn sósíallsma, þjóðfrelsls og verkalýðshreyfingar
Síðumúla 6, 108 Reykjavík
Útgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans
Ritstjórar: Árni Bergmann, Mörður Árnason, Silja Aðalsteinsdóttir
Umsjónarmaður Nýs Helgarblaðs: Sigurður Á. Friðþjófsson
Fréttastjóri: Lúðvfk Geirsson
Útlit: Þröstur Haraldsson
Auglýslngastjóri: Olga Clausen
Framkvæmdastjóri: Hallur Páll Jónsson
Verð: 125 krónur
Dagur
samstöðunnar
Fyrsti maí, alþjóölegur baráttudagur verkalýðshreyfingarinnar,
er öðru fremur dagur samstöðunnar, dagur bræöralagsins, hvort
sem tímarnir krefjast þeirrar samstööu sem sýnd er með krepptum
hnefa eða telja mesta þörf samstöðu viðræðunnar og hins gagn-
kvæma skilnings.
Fyrsti maí er alþjóðlegur dagur, og þegar fylkt er liði þann dag
erum við um leið að sýna samstöðu með ófrjálsri alþýðu og
kúguðum þjóðum um heimsbyggðina, erum að taka þátt í sorgum
þessa fólks og deila gleði þeirra, erum að leggja lóð okkar dálítið á
vogarskálina.
A mánudaginn er víst að mönnum verður ofarlega í huga hin
langvinna og blóði drifna barátta svarta meirihlutans í Suður-
Afríku gegn tvlþættu ofbeldi kynþáttakúgunar og hrárrar gróða-
hyggju, en um leið fagna verkalýðshreyfingar um allan heim þejm
frelsisáfanga sem virðist í nánd í grannríkinu Namibíu. Samtök
verkamanna hafa síðustu ár tekið forystu í þessari baráttu í
tengslum við almennar mannréttindahreyfingar.
Því er ekki síður aó fagna í dag að frægustu verkalýðssamtök
síðustu áratugi hafa unnið mikilvægan sigur á síðustu vikum, -
Samstaða í Póllandi hefur fengið opinbera viðurkenningu og um
leið knúið fram þáttaskil í pólskri sögu með lýðræðisumbótum eftir
alltoflangt ofurveldi spilltra skriffinna.
Fyrsti maí gefur tækifæri til þessarar alþjóðlegu samstöðu, og
hann gefur einnig færi á að taka á íslenskri tungu undir alþjóðlegar
kröfur um frið og afvopnun. í göngum, á fundum og öðrum sam-
komum dagsins hljóta menn þó fyrst og fremst að beina sjónum að
baráttunni hér heima.
Og einnig þar spyr fyrsti maí sérstaklega um samstöðu. Hversu
heil er hreyfing launafólks og hversu langt nær sá samhugur sem
lofaður verður úr ræðustólum dagsins? Hvernig duga hlutar
hreyfingarinnar hver öðrum þegar á reynir, og hvernig ríma kröfur
frá degi til dags við sameiginleg heildarmarkmið?
Þessar spurningar verða enn áleitnari en ella þegar staðan
virðist ætla að verða þannig fyrsta maí í ár að samtök launafólks
standa í kjaradeilum án þess nokkur lína tengi þá hópa sem mest
mæðir á. BHMR-menn eru að meirihluta á fjórðu viku í verkfalli og
bera fram kröfur sem kjarni Alþýðusambands-félaganna í VMSI
segir um sem allra minnst, og forystumenn háskólamanna hafa
aftur kallað „ógimilega" nýgerða samninga BSRB og fleiri sam-
taka.
Svo er komið samstöðumálum í hreyfingu launamanna að stær-
stu heildarsamtökin hafa ekki náð saman í Reykjavík þarsem
háskólamenn í opinberri þjónustu verða með fund og göngu utan-
við samstarf ASI-félaganna og BSRB.
Það er ástæða til að óska BHMR-félögunum þess að þau nái
viðunandi árangri í sinni ströngu deilu, og nýi samningurinn við
háskólakennara hlýtur að geta orðið fyrirmynd annarra samninga.
Samúð með allflestum félögum BHMR í sinni kjarabaráttu á
hinsvegar ekki að draga úr því að hreyfing launamanna glími við
þann vanda að taka sameiginlega á í þjóðfélagi þarsem glímt er
við sterka andstæðinga. Kjaradeilan má ekki verða til þess að
menn taki að lifa í einvíðum veruleik þröngra eiginhagsmuna og
missi sjónar á því að fagleg barátta og pólitísk eru tvær hliðar sömu
myntar, að kjarakröfur eru ekki róttækar í sjálfu sér heldur einungis
í afstöðu við samhengi sitt og aðstæður.
Það þarf ekki lengra en á vígstöðvar Alþýðusambandsfé-
laganna til að skynja þann sannleik. Þar hefur VSÍ-forystan barist
pólitískri baráttu gegn ríkisstjórninni síðan viðræður voru fyrst
orðaðar og vilja því aðeins að samningaborðinu að vinstristjórnin
samþykki efnahagsúrræði kjaraskerðinga sem eiga að redda
fyrirtækjunum útúr vanda sínum án tillits til verðskuldunar eða
hagkvæmni.
Margt bendir til þess að afl samstöðunnar sé smám saman að
koma vitinu fyrir VSÍ: „Hersýningin" sem Dagsbrún efndi til í
Austurbæjarbíói í vikunni og fóstbræðralag Dagsbrúnar og Hlífar í
þágu allra VMSÍ-félaganna hefur ásamt staðfestu lykilmanna í
ríkisstjórninni komið hreyfingu á viðræðurnar.
Þessa samstöðu þarf að sýna enn öflugri 1. maí. Það er lag, -
með samtökum launafólks í víxlverkun við vinstriöflin á þingi og í
ríkisstjórn er hægt að skapa öfluga fylkingu sem setur sér bæði
fagleg markmið og pólitísk, þau fyrst að tryggja til frambúðar
mannsæmandi lífskjör handa öllum og þau önnur að búa í hag fyrir
alþýðuvöld í samfélagi framtíðarinnar.
Þau villuljós sem hafa togað ýmis samtök launafólks hver frá
öðrum undanfarnar vikur, mánuði og ár, og saga þjóðfé-
lagsþróunar á íslandi þann áratug sem nú er að Ijúka ætti að sýna
glögglega að slík samstaða er að verða lífsnauðsyn þeim grund-
vallarhugmyndum og eldlegu hugsjónum sem verið hafa eldsneyti
verkalýðshreyfingarinnar á fyrsta maí.
Þjóðviljinn hvetur til víðtækrar þátttöku og samstöðu í göngum
og fundum á alþjóðlegum baráttudegi verkalýðsins. _m
1. MAÍ
Kjarasamningar
Samninganefnd ASÍ er nú sest
að samningaborðinu á nýjan leik
eftir að ríkisstjórnin gaf vilyrði um
að hún myndi liðka fyrir samning-
aviðræðum með þvf að koma á
móts við sérkröfur ASl og VSÍ.
Samningaviðrœður ASÍ og
VSÍkomnar áfullt. At-
vinnurekendur vilja miljarð
ískattalœkkanir. ASÍvill
tryggingar og sérmál ef
samið er lengur en til
haustsins. BHMR telur
samning háskólakennara
hafa opnað ákveðna mögu-
leika. Formaður ogvara-
formaður BHMR áttu
óformlegan fund meðfjár-
málaráðherra ígœr. Páll
Halldórsson: Gefur tilefni
til bjartsýni efmenn ræða
saman
Snögg lending um helgina?
Nú hafa samninganefndir ASÍ
og VSI sett allt á fullt í tilraun
til að ná samningum fyrir 1. maí
eftir að ríkisstjórnin lýsti sig
reiðubúna til að koma í nokkru á
móts við kröfur deiluaðiia sem
þeir töldu forsendur fyrir að
samningaviðræður gætu hafist á
nýjan leik. Ríkisstjórnin hefur
enn sem komið er ekki gefið nein
skuldbindandi loforð um það á
hvaða hátt hún kemur á móts við
sérkröfur VSÍ og ASÍ, en Þórar-
inn V. Þórarinsson, fram-
kvæmdastjóri VSÍ hefur lýst því
yfir að eftir slíkum bindandi lof-
orðum verði gengið áður en hægt
verði að undirrita samninga.
Kröfur VSÍ
kosta miljarð
Sambandsstjórn VSÍ lýsti því
yfir í vikunni að ekki væri nokk-
urt svigrúm fyrir „atvinnuvegina“
að semja á BSRB-nótunum nema
að ríkisstjórnin skapaði nauðsyn-
legt svigrúm sem gerði fyrirtækj-
um það kleift. Meðal þeirra
krafna sem VSÍ lagði fyrir ríkis-
stjórnina var að skattur á skrif-
stofu - og verslunarhúsnææði yrði
lækkaður, skattur á erlendar lán-
tökur yrði afnuminn, eigna-
skattur yrði lækkaður, breytingar
yrðu gerðar á tekjuskatti fyrir-
tækja sem og á vörugjaldi á að-
föngum til málm- og tréiðnaðar.
Loks var gerð krafa um 5% geng-
issig á næstu vikum. Samkvæmt
heimildum Þjóðviljans er áætlað
að þessar kröfur þýði um eins
miljarðs tekjutap fyrir ríkissjóð,
sem yrði þá færður til fyrirtækj-
anna. Ekki er þó talið líklegt að
gengið verði að þessum tillögum
VSIóbreyttum og að ríkið muni
reyna að draga úr tekjutapi sínu
með aukinni álagningu á öðrum
póstum, til komi nýjar hækkanir
á tollum og hugsanlega aðflutn-
ingsgjöldum. Spurningin er því
hverja þær breytingar hitta fyrir
en ljóst má vera að kröfur VSÍ
þýða nánast að ríkið mun með
beinum eða óbeinum hætti fjár-
magna a.m.k. hluta þeirra launa-
hækkana sem nýir samningar
hafa í för með sér.
Hverjar verða
tryggingar ASÍ?
Skiptar skoðanir eru hins vegar
innan ríkisstjórnarinnar um gildi
gengisfellingar og hefur verið
bent á að fyrsta hækkun sam-
kvæmt BSRB-samkomulaginu
sem kæmi til ASÍ-félaga gæfi ekki
tilefni til nema um 1% gengisfell-
ingar hvað frystinguna varðar.
BSRB-samningnum fylgdu eins
og á hefur verið bent, fremur
haldlitlar kaupmáttartryggingar
og eru BSRB-félagar ber-
skjaldaðir fyrir áhrifum gengis-
fellingar. Ólíklegt má því telja að
ASÍ gangi að BSRB-samningn-
um óbreyttum, sérstaklega ef
gengisfelling er talin yfirvofandi.
Má í því sambandi minna á sam-
þykkt fiskvinnsluhóps ASÍ frá í
janúar, en formaður hans ítrek-
aði þá skoðun sína að 7-8%
gengisfelling væri óhjákvæmileg.
Má búast við að ASÍ gangi því
hart fram í að fá fullnægjandi
tryggingar frá ríkisstjórninni um
að kaupmáttur umsaminna launa
verði með einhverjum hætti
tryggður. Verði það gert með
yfirlýsingum um harða verð-
stöðvun, lækkun vaxta eða aðrar
almennar aðgerðir af svipuðu
tagi. Spurningin er hversu langt
ASÍ nær í því efni fram yfir það
sem náðst í BSRB-samkomu-
laginu, en það er ekki launungar-
mál að forystumenn ASÍ telja
þær tryggingar alls ófullnægj-
andi. Áhersla ASÍ liggur nú á að
samningstíminn verði til
haustsins til samræmingar við
iðnaðarmenn en verði samið til
lengri tíma, stríkkar á kröfum
þeirra um tryggingar.
í BRENNIDEPLI
„Hvað annað kann að koma út
úr verkfalli BHMR þá er það víst
að fylgi Alþýðubandalagsins
meðal félaga BHMR á eftir að
hrynja ef það er ekki þegar hrun-
ið,“ sagði einn viðmælanda Þjóð-
viljans úr forystusveit BHMR í
samtali við blaðið í gær. Hann
bætti því við að sér þætti það sárt,
en framkoma ríkisvaldsins í
samningaviðræðunum undir for-
ystu Ólafs Ragnars Grímssonar,
fjármálaráðherra og formanns
Álþýðubandalagsins hefði verið
með „slíkum endemum" að nú
ræddu BHMR-félagar sem hing-
að til hafi stutt Alþýðubandalag-
ið sín á milli í hvaða flokk þeir
ættu að ganga í. Segja BHMR-
félagar að fjármálaráðuneytið
hafi ekki haggast um þumlung frá
Engir formlegir fundir hafa verið
milli samninganefnda rikisins og
BHMR um nokkra hríð, en vinnu-
hópar hafa verið í gangi undan-
farna daga og í gær áttu formað-
ur og varaformaður BHMR ó-
formlegan fund með fjármálaráð-
herra. Myndir Jim Smart
því fyrir sex vikum og eru óhress-
ir með að þeim sé sífellt stillt upp
sem hinum óhagganlegu, því þeir
hafi marglýst því yfir að þeir séu
sveigjanlegir um öll atriði sinnar
kröfugerðar og hafi reyndar þeg-
ar gefið mikið eftir.
Vanefndir
Reyndar telja ýmsir félagar
BHMR óeðlilegt að Ólafur
Ragnar virðist einn ætla axla þær
byrðar sem þeir telja að vanefnd-
ir ríkisins í þeirra garð hafi
skapað ríkisvaldinu í hugum
BHMR-félaga. Til að minna á
þær vanefndir gengu nokkrir for-
ystumenn BHMR til fundar með
Steingrími Hermannssyni forsæt-
isráðnerra þarsem þeir báru upp
á hann loforð ríkisstjórnarinnar
vegna vinnudeilna 1985 og 1987.
í bréfi sem þeir afhentu forsætis-
ráðherra sl. fimmtudag er minnt
á að eftir uppsagnir kennara í
HÍK 1985 hafi ríkisstjórnin
bókað að framkvæma skyldi
rannsóknir er tryggi „eðlilegt
samræmi í kjörum milli ríkis-
starfsmanna og manna á hinum
almenna vinnumarkaði." Er
Steingrímur minntur á að hann ,
hafi sjálfur fylgt þessu eftír með
eftirfarandi bókun: „Yfirlýsingar
ríkisstjórnarinnar ber að skilja
sem svo að ætlunin er að tryggja
ríkisstarfsmönnum sömu heildar-
kjör og menn hafa við sam-
bærileg störf og ábyrgð."
Sambærileg loforð hafi verið gef-
in 1987. Segir síðan í bréfinu að
„þrátt fyrir þr j ár skýrslur er sty ðj i
mál okkar“ hafi settar nefndir
„ekkert skilað okkur áleiðis.“
Þó deila BHMR og ríkisins hafi
öðrum þræði þróast út í hreint
áróðursstríð og mörg orð séu
látin falla í hita leiksins, megi
eðlilega búast við að deilan eigi
eftir að hafa hliðaráhrif eins og
þau að verkfallsmenn eigi eftir að
verja atkvæðum sínum á annan
hátt en fyrr og að sú tilhneiging
eigi eftir að styrkjast þeim mun
lengur sem deilan stendur. Hvort
það eigi eftir að hafa einhver
áhrif á lausn deilunnar er ekki séð
fyrir um enn, en í dag virðist sem
samstaða verkfallsfélaga BHMR
hafi síst minnkað. Það léttist
vissulega í pyngju háskólamanna
eftir því sem verkfallið dregst og
spurningin er nú hvaða áhrif
samningar Félags Háskólamanna
eiga eftir að hafa á framvindu
mála.
Varaflugvöllur
fundinn?
Páll Halldórsson, formaður
BHMR hefur lýst því yfir að það
samkomulag hafi sprengt þann
ramma BSRB-samkomulagsins
sem fjármálaráðuneytið hafi
hingað til VeH'ð til viðræðu um, og
i telnr að þáð géfi aúkria áátíéðu til
bjartsýni.' Ffáfckölakenharar hafi
ná þessum samningum vegna
þess þrýstings sem verkfall
BHMR hefur skapað. Samkomu-
lagið er að grunni til byggt á
BSRB-munstrinu en að auki fá
háskólakennarar 16 miljónir
króna á samningstímabilinu sem
sérstakan rannsóknarstyrk og vil-
yrði fyrir 30 miljónum til sömu
hluta á næsta ári. Sagði Páll í sam-
tali við Þjóðviljann að sé þessum
fjármunum dreift jafnt á fjölda
stöðugilda háskólakennara og
framlög í vinnumatskerfi þýði
þetta um 7000 krónur í launaum-
slagið í hverjum mánuði, ofan á
samninga BSRB.
Ekkert reikningslegt mat hefur
enn fengist á hvað sambærilegur
samningur og háskólakennarar
fengju þýddi fyrir BHMR-félögin
en fljótt á litið virðist gæti orðið
um einhvers konar millilendingu
að ræða. Má kannski segja að
BHMR hafi fundið sér varaflug-
völl til að lenda á, en auðvitað á
eftir að útfæra þessar hugmyndir
sem kröfugerð BHMR, sé vilji til
þess innan félagsins á annað
borð. Páll Halldórsson ítrekaði
reyndar að þessi 17% hækkun
sem samningur háskólakennara
þýddi, dygði engan veginn til að
vega á móti því kaupmáttarhruni
sem BHMR-félagar hefðu orðið
fyrir. Hann og varaformaður
BHMR Wincie Jóhannsdóttir
hittu fjármálaráðherra á óform-
legum fundi í gær og sagði Páll að
það gæfi alltaf tilefni til ákveðinn-
ar bjartsýni að menn töluðu sam-
an. Nú eru vinnuhópar aðila í
gangi og sagði Páll að vissulega
væru möguleikar á að htéyfing
kærriist á málin á næstunni, það
væri ekki hægt að útiloka slíka
þróun mála. Aðrir forystumenn
BHRM eru svartsýnni og telja að
verkfallið geti varað margar vik-
ur enn, niðurstaðan verði ein-
hvers konar magalending fyrir
báða aðila en hinar pólitísku af-
leiðingar séu ófyrirséðar, sér-
staklega hvað Alþýðubandalagið
varðar.
phh
KLIPPT OG SKORIÐ
Brynjólfur var lika
bókmenntamaður
í mörgum og löngum minning-
argreinum um Brynjólf Bjarna-
son í Þjóðviljanum var þess ekki
getið að hann fékkst líka við bók-
menntir. Þó að ekki sé venjulegt
að skrifa minningarorð í Klippt
og skorið ætla ég að misnota að-
stöðu mína og segja stuttlega frá
því sem ég veit um þá hlið hans.
Þegar til stóð að gefa út í stór-
bók úrval ævintýra eftir H.C.
Andersen og Zakarias Topelius
hjá Máli og menningu barst mér
til eyrna (auðvitað norðan úr
Þingeyjarsýslu) að undir lok
þriðja áratugarins hefðu komið
út tvö kver með ævintýrum
Andersens í Reykjavík og þýð-
andinn, sem ekki léti nafns síns
getið á bókunum, væri enginn
annar en Brynjólfur Bjarnason.
Erfitt reyndist að hafa uppi á
kverum þessum því Landsbóka-
safn átti þau ekki, en með hjálp
góðra vina f fornbókasölunni
Bókinni tókst að fá þau lánuð til
lestrar og ljósritunar hjá „ævin-
týrasafnara" nokkrum í borginni.
Þýðingin var afbragðsgóð, og
Brynjólfi var skemmt þegar
hringt var til hans til að fá hjá
honum leyfi til að birta þau í stór-
bókinni. Hann var löngu búinn
að gleyma þessum kverum, hafði
þýtt sögurnar á sínum tíma til að
bæta úr sárri fátækt og átti ekki
rifrildi af þeim sjálfur. Nafnleysið
á þýðingunni var vitanlega því að
kenna að útgefandanum fannst
óráðlegt að bendla barnavininn
Andersen við þennan stórháska-
lega mann Brynjólf.
Brynjólfur gekk að því með
sinni venjulegu atorku að fara
yfir þýðinguna, bera hana saman
við frumtextann - og hæg heima-
tökin því hann var við það verk
hjá dóttur sinni í Danmörku.
Hann gerði margar breytingar
enda orðinn betri í dönsku á þeim
sextfu árum sem liðin voru síðan
hann þýddi sögurnar. Þegar kom
að prófarkalestri var hann ná-
kvæmari og athugulli en ungt og
sprækt fólk, en það kemur engum
á óvart sem þekkti hann.
Það var óvænt ánægja að fá að
vinna með Brynjólfi á þessum
vettvangi og gott til þess að hugsa
að honum skyldi vinnast tími til
að skila hugviti sínu og málgáfu
til barnanna í landinu líka.
Hvað má skrifa
og hvað ekki?
Einn gesturinn á málþingi um
list og listgagnrýni um síðustu
helgi var Asger Lund Sörensen
lögfræðingur og ráðgjafi dönsku
stjórnarinnar um siðfræði fjöl-
miðla. Á eftir erindi hans kom
einn af aðstandendum þingsins,
Lisa von Schmalensee í pontu og
sagði frá heitu máli í listumræðu í
Danmörku um þessar mundir.
Það hófst með því að dönsk óp-
erusöngkona, fastráðin við kon-
unglegu óperuna í Kaupmanna-
höfn, svipti sig lífi ásamt manni
sínum. Síðan gerðist það að Hans
Georg Lenz, tónlistargagnrýn-
andi Information og einhver sá
vandaðasti á dönsku blaði, skrif-
ar grein þar sem hann gefur var-
færnislega í skyn að óperan hafi
ef til vill átt sinn þátt í að hrekja
hjónin út í dauðann. Rök hans
fyrir því voru þau, að árum sam-
an hefði söngkonan verið fast-
ráðin hjá óperunni án þess að fá
nokkurn tíma að sýna hvað hún
gat. Þetta var Wagner-söngkona,
sagði hann, en konunglega óper-
an setur helst ekki upp verk eftir
Richard Wagner. Aðeins einu
sinni á ferli sínum fékk söngkon-
an að njóta sín almennilega í
heimalandinu, það var þegar hún
söng Wagner við jósku óperuna!
í stað þess að setja upp verk þar
sem stórkostleg rödd hennar
fengi að hljóma sem vert var,
fékk hún að syngja lítil sæt hlut-
verk hér og þar í verkum sem
hæfðu henni hreint ekki.
Stjórn óperunnar kærði
gagnrýnandann fyrir skrifin og
hann fékk ámæli frá siðfræði-
nefnd fjölmiðla. Það er í fyrsta
skipti sem það gerist vegna list-
umræðu í Danmörku.
En var rétt að ámæla honum
fyrir skrifin, spurði Lisa. Sér-
fræðingurinn svaraði því til að
sjálfsvíg væru bannvara í opin-
berum skrifum. Ef gagnrýnand-
inn hefði skrifað þessar hörðu ák-
úrur meðan söngkonan var enn á
lífi hefði enginn dæmt hann fyrir
það. En það eru skráð og óskráð
lög að vegna aðstandenda megi
alls ekki skrifa eða tala opinber-
lega um þá sem svipta sig lífi.
Það var svo eins og ofurlítill
eftirmáli, að snemma í apríl las
Lisa í Information að gagnrýn-
andinn hefði verið rekinn. Þá
þótti henni of langt gengið og ætl-
aði að minnsta kosti að segja upp
blaðinu fyrir að hafa ekki staðið
við hliðina á sínum krítíker í þess-
um raunum. En þegar hún var
búin að hafa mjög hátt um
hneykslun sína varð henni litið á
dagsetninguna á blaðinu. Það var
frá 1. apríl.
Fram skal bera
fánann rauða
Þann 1. maí árið 1955 var ný-
lokið hörðu sex vikna verkfalli
með ótvíræðum sigri verkalýðs-
ins og fagnaðarópin dynja á síð-
um Þjóðviljans. 30. apríl er
klausa um annars konar ávinning
verkfallsins en launahækkun. I
samningum þetta vor fékkst fram
eitt mesta baráttumál til margra
ára, rétturinn til atvinnuleysis-
trygginga, sem sósfalistar fluttu
ár eftir ár á þingi. Grípum niður í
Þjóðviljann fyrir 34 árum:
„Það má vel vera að ungir
verkamenn átti sig ekki í fljótu
bragði á mikilvægi atvinnuleysis-
trygginga. Yngri kynslóðin hefur
sem betur fer lítið komist í kynni
við vágest átvinnuleysisins, þessa
óhugnanlegu og óhjákvæmilegu
fylgju auðvaldsskipulagsins. En
eldri kynslóðin og þeir sem eru á
miðjum aldri þekkja atvinnu-
leysið. Fullorðnir verkamenn
muna enn áratuginn 1930-1940
þegar atvinnuleysið herjaði svo
grimmilega að alþýðuheimilin
bjuggu v*ð hinn sárasta skort.
Heimilisfaðirinn hafði kannski
ekki nema 900-1500 króna árs-
tekjur, og eina björg margra var
klakahögg í atvinnubótavinnu.
Menn mega ekki láta sér sjást
yfir mikilvægi atvinnuleysistrygg-
inganna þótt atvinna sé næg hér
sunnanlands eins og sakir standa.
... Það er engin tilviljun að verka-
fólk út um land, þar sem atvinnu-
leysi hefur gert meira og minna
vart við sig flest síðustu ár fagnar
alveg sérstaklega þeim árangri
hinnar nýloknu vinnudeilu sem
felst í stofnun atvinnuleysistrygg-
ingasjóðsins. Þeir sem þekkja af-
leiðingar atvinnuleysisins skilja
best hvflíku stórvirki verkalýðs-
hreyfingin hefur hrundið í fram-
kvæmd með því að tryggja fram-
gang þessa mikilsverða öryggis-
og menningarmáls.“
2 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 29. apríl 1989