Þjóðviljinn - 11.10.1991, Side 6

L e i k h ú s
Stálblóma
rósir í
lokuóum
heimi
Þórdis Arnljótsdóttir, Haima María Karlsdóttir og Sunna Borg í hlutverkum
sinum í Stálblómum.
Leikfélag Akureyrar
Stálblóm (Steel Magnolias) eftir
Robert Harling
Leikstjórn: Þórunn Magnea
Magnúsdóttir
Þýðandi: Signý Pálsdóttir
Leikmynd og búningar: Karl
Aspelund
Lýsing: Ingvar Björnsson
Lilja
Gunnarsdóttir
skrifar
Stálblóm eru frumraun Ro-
berts Harlings sem leikskálds,
sprottin upp úr smásögu sem hann
skrifaði út frá örlögum systur
sinnar og byggja þannig á sann-
sögulegum atburðum. Leikurinn
gerist á hárgreiðslustofu í smábæ
í Bandaríkjunum en innan þess
ramma tekst Harling á hendur að
lýsa lífi sex kvenna; vináttu
þeirra, sorgum og gleði, auk
styrks þeirra og samheldni þegar
eitthvað bjátar á. Leikritið spann-
ar þannig vítt svið tilíinninga og
mannlegra samskipta, sveiflast á
milli þess að vera gaman- og
sorgarleikur og mun víst vand-
fundið meðalhóf í efnistökum jafn
yfirgripsmikils viðfangsefnis.
Konumar sex hittast í lokuð-
um „kvenna“heimi hárgreiðslu-
stofunnar og ræða þar sín hjartans
mál; fyrrverandi, núverandi og
verðandi eiginmenn, börn og
hunda, svo eitthvað sé nefnt.
Leikurinn gerist á um þremur ár-
um og er öxull hvers þáttar tíma-
mót í lífi mæðgnanna Shelbyar
(Vilborg Halldórsdóttur) og Lynn
(Þórey Aðalsteinsdóttir); hefst á
brúðkaupsdegi Shelbyar, segir
síðan frá ákvörðun hennar um að
eignast bam þrátt fyrir sykursýki
sína og frá afleiðingum þeirrar
ákvörðunar á líf hennar og fjöl-
skyldu hennar allrar. En þó saga
Shelbyar sé höfð að leiðarljósi er
vægi annarra hlutverka i sýning-
unni síst minna, þar er leitast við
að gefa fullt eins mikla innsýn í
líf og tilfinningar móður hennar,
konu á framabraut, Truvyar hár-
greiðslumeistara (Hanna María
Karlsdóttir), Annellu hárgreiðslu-
konu (Þórdís Amljótsdóttir), bæj-
arstjóraekkjunnr Klöm (Bryndís
Pétursdóttir) og nöldurskjóðunnar
Louisu (Sunna Borg). Það er
óhætt að segja að það takist með
ágætum að gefa einhverja mynd
af öllum þessum persónum, þótt
reyndar sé illskiljanlegt hvemig
allar þessar afbragðskonur hafa
farið að því að grafa upp jafn
vonlaus eintök af karlkyninu að
deila lífi sínu með, - það er einna
helst eiginmaður Klöru sem fær
þokkalegt umtal enda á hann að
vera kominn yfir móðuna miklu
við upphaf leiksins.
Sýningin er, þegar á heildina
er litið, hröð og snurðulaus í leik-
stjóm Þórunnar Magneu Magnús-
dóttur, þótt skilin á milli gaman-
og sorgarleiks virtust óþarflega
skörp, jafnvel svo að á stundum
hefði getað verið um tvær ólíkar
sviðsetningar að ræða. Eins virk-
aði heimurinn utan hárgreiðslu-
stofunnar oftast nær bæði fjarlæg-
ur og óraunverulegur og varð
rödd plötusnúðarins (Jón Stefán
Kristjánsson) fremur til að auka
þá fjarlægð en minnka, einkum
við upphaf eins þáttarins þar sem
upplestur hans virkaði sem til-
kynning frá öðmm hnetti, enda
uppstilling öll á þann veg að
fremur mátti búast við að sagt
yrði frá innrás Marsbúa en við
ósköp hversdagslegri tilkynningu
sem konumar veittu litla athygli.
Hanna María Karlsdóttir fór
sannfærandi með hlutverk Tmvy-
ar hárgreiðslukonu, sem stjómaði
stofu sinni af röggsemi, en það
virtist ótrúlegt að þessi kona ætti
sér tilvist utan lokaðs heims hár-
greiðslustofunnar, hvað þá eigin-
mann sem helst kúrði í sófahom-
inu. Mikið mæddi á Þóreyju Að-
alsteinsdóttur í hlutverki Lynn,
einkum í seinni hluta verksins, og
skilaði hún því með mestu ágæt-
um. Vilborg Pétursdóttir túlkaði
vel lífsgleði og þó einkum þrjósku
Shelbyar og Bryndís Pétursdóttir
átti góðan leik í hlutverki hefðar-
konunnar Klöm. Þórdís Amljóts-
dóttir kom vel til skila óöryggi og
vandræðum Annellu hárgreiðslu-
konu við upphaf leiksins en ef til
vill síður frelsun hennar og trúar-
hita er á leið. Sunna Borg fór á
kostum í hlutverki Louisu, sem
ámm saman hefur verið í vondu
skapi, og var það ekki síst fyrir
hennar tilstilli að heimurinn utan
hárgreiðslustofunnar öðlaðist ein-
hverja tilvist, en hún gerði hár-
laust hundkvikindi Louisu að
einni líflegustu „persónu" leiksins
af þeim sem fjarverandi vora.
Búningar Karls Aspelunds
voru yfirleitt skemmtilegir og
leikmyndin raunsæ, þótt spyija
megi hvort það hafi verið sýning-
unni nauðsynlegt að hafa allt
þetta dót á leiksviðinu, en slíkt er
vitaskuld smekksatriði. Lýsing
Ingvars Bjömssonar undirstrikaði
raunsæisblæ sýningarinnar og
loks ber að geta ágætrar og
hnökralausrar þýðingar Signýjar
Pálsdóttur á leikritinu.
Ef marka má viðtökur áhorf-
enda á annarri sýningu verksins
eiga Stálblóm góðar viðtökur og
einhverja framtið í vændum á
leiksviði Leikfélags Akureyrar.
Sýningin er oft og tíðum bráð-
fyndin, tilsvör smellin og konum-
ar sex vel þess virði að á þær sé
eytt svo sem einni kvöldstund.
Leikur
um brú
Bjössi á mjólkurbilnum á tali við h’œr tir Tungunum, en starfsemi Mjólkurbús Flóamanna átti stóran þátt i því að Selfoss
varð til. Mynd: Gunnar Sigurgeirsson.
Leikur um brú
Leikfélag Selfoss
Brú til betri tíða
eftir Jón Hjartarson
Leikstjóri: Jón Hjartarson
Leikmynd: Jón Hjartarson og
Hafþór Þórhallsson
Helstu leikendur: Kristín Stein-
þórsdóttir, Ingvar Brynjólfsson,
Helena Káradóttir, Sigríður
Bogadóttir, Ólöf Österby, Árni
Valdimarsson, Sigurður Simon
Sigurðsson, Elín Arnoldsdóttir,
Benedikt Þór Axelsson, Ester
Halldórsdóttir, Sigurgeir Hilm-
ar Friðþjófsson, Halldór Haf-
steinsson, Vigfús Kr. Hjartar-
son, Sigtryggur Bjartur Krist-
insson og Davíð Kristjánsson.
Svanheibur
Ingimundardóttir
skrifar
Lcikfélag Selfoss sýnir um
þessar mundir nýtt leikrit í gamla
iðnskólanum við Sigtún á Sel-
fossi. Verkið fjallar um smíði
Ölfusárbrúar og aðdragandann að
henni. Hugmyndin um brúarsmíði
kom fyrst fram árið 1872 og verk-
ið nær fram til ársins 1944 þegar
brúin féll.
Höfundur nýtir sér á skemmti-
legan hátt þjóðsöguna af Jórunni
sem var bóndadóttir í Sandvíkur-
hreppi. Það er nauðsynlegt fyrir
áhorfendur að kunna skil á þess-
ari Jórunni til þess að átta sig á
því hvemig hún tengist sögunni
af brúnni.
í þjóðsögunni segir frá því að
Jóra (Jórunn) var ung og efnileg
en hcldur skapstór. Hestaat var
haldið skammt frá bæ Jóru og átti
faðir hennar annan hestinn er etja
skyldi og hafði hún miklar mætur
á honum. Jóra var viðstödd hesta-
atið og varð vitni að því að hestur
föður hennar fór halloka í viður-
eigninni. Við það varð Jórunn svo
æf og tryllt að hún óð að hinum
hestinum, reif undan honum ann-
að lærið og hljóp með það að Ölf-
usá við Laxfoss. Engum tókst að
festa á henni hendur. Hún þreif
bjarg eitt mikið úr hömrunum við
ána og kastaði því út í miðja á.
Síðan stiklaði hún yfir ána og þar
heitjr síðan Jóruhlaup.
I leikritinu er Jóra sögumaður
og henni finnst lítið til karlmann-
anna koma. Þeir vilja smíða brú
þó að enn sé vel hægt að stikla
yfir á steinum.
Persónur leikritsins eru ýmist
sögulegar eða skáldaðar. Margir
söngvar eru fiuttir og verkið í
heild er fiéttað skemmtilega sam-
an.
Undirrituð fór með hálfum
huga á sýninguna. Það hefur svo
margt verið ritað og rætt um
blessaða brúna undanfarinn mán-
uð að varla er á það bætandi.
Einmitt þess vegna kom það
mér skemmtilega á óvart hve
bráðfyndið þetta leikrit er. Eg
naut hverrar einustu mínútu.
Túlkun þeirra Árna Valdi-
marssonar á Tryggva Gunnars-
syni og Halldórs Hafsteinssonar á
Magnúsi Stephensen landshöfð-
ingja var með mestu ágætum,
Vigfús Kr. Hjartarson og Davíð
Kristjánsson em í mörgum hlut-
verkum og góðir í þeim öllum en
eftirminnilegust allra er þó Ester
Halldórsdóttir í hlutverki Þum
fÖmkonu. Leikur hennar var frá-
bær.
Einstaka leikari var kannski
helst til stífur en í heildina var
leikurinn góður og Leikfélagi Sel-
foss til sóma.
NÝTT HELGARBLAÐ 6
FÖSTUDAGUR 11. OKTÓBER 1991