Þjóðviljinn - 29.11.1991, Qupperneq 8

Helgarvagg
Fá&' ér
snarl 3!
Það er óbeytt ástand á jóla-
plðtumarkaðinum í ár. Sðmu
„stórfyrirtækin“ gefa út sömu
flytjendurna sem alltaf selja jafn
mikið. Undantekningin sem
sannar regluna er plata Sororici-
de og safnspólan Snarl 3 sem
kom út í vikunni hjá „skúffufyr-
irtækinu“ Erðanúmúsik. Snarl 1
og 2 komu út á árínu 1987 og
gerðu það gott. Þær hlúðu að því
merkilegasta á útkjálkum ís-
lenska rokkbransans og kynntu
sveitir eins og Sogbletti, S.H.
Draum og Daisy Hill Puppy
farm. Nú, þegar íslenkst rokklíf er i
enn einni lægðinni, þótti kominn
tími á Snarl 3. Miðað við íjölda
hljómsveita á spólunni er líf í bil-
skúrum landsins, þó sjaldan hafi
það líf farið jafii hljótt. Snarl 3 er
um 90 minútur og hljómsveitimar
era 26. Megnið era sveitir úr höf-
uðborginni, en landsbyggðin lætur
samt í sér heyra: Exit frá Akureyri
eiga góðan hard-core sprett og
Sauðfé á mjög undir högg að
sæskja í landi Reykjavíkur frá Sel-
fossi syngja um apahöfuð. Þetta
ótrúlega langa hljómsveitamafn
hefur nú verið stytt niður i „Sauð-
fés“ í tilefni af mannabreytingum
hjá sveitinni. Snarl 3 fer ekki var-
hluta af Húsavikurbylgjunni:
B.R.A. og Ræsið flytja óheflað
unglingapönk, Rotþróin sitt rasl-
rokk og kassagítardúóið Down &
Out djamma stuðlag. Hljómsveit-
ina Saktmóðígur má líka telja sem
utanbæjarsveit því meðlimimir
hittust á Laugarvatni. Á Snarli 3
renna þeir í gegnum sitt magnaða
verk „pervetinn".
Hin 19 tóndæmin era ættuð úr
höfuðborginni. Nokkur gamalgróin
nöfn láta í sér heyra: Jonee Jonee
eiga upphafslag spólunnar, en frá
þeim hefur ekki heyrst síðan 1982.
Plata er nú tilbúin frá sveitinni, en
útgefendur eru tregir að venju.
Risaeðlan með Dóra Wonder inn-
anborðs sprettir úr spori, og Bless
og Daisy Hill flytja lög. Báðar
sveitimar hafa nú lagt upp laupana.
Tilraunadúóið Reptilicus ber
bumbur, Dralla pönkast, Dr. Gunni
blæs, Paul og Laura rokka og Sor-
oricide hræra í vitum hlustenda
með snaróðu dauðarokki. Strang-
elove (áður Rosebud) á nett verk úr
nýlegu „sessjóni" og Leiksvið Fá-
ránleikans, sem starfað hafa all
lengi neðanjarðar, rokka stffl. Rut+
klóra sig í gegnum dúndur stykki
og kvennasveitin Dritvík flytur
dúndur rokk-bongó-stykki. Dritvík
er eina kvennarokkið á Snarlinu
(fyrir utan Risaeðluna kannski)
sem er því miður vottur um rokk-
leti eða -hræðslu íslenskra kvenna.
Nokkrar Snarl-sveitir hafa ver-
ið nær ósýnilegar: Opp Jors hafa
að vísu gefið út tvær spólur en
aldrei spilað opinberlega. Sveitin
er reyndar hætt núna, og ný sveit,
Grútur, hefur tekið við starfinu.
The Human Seeds komu ný-
lega fram á Smekkleysukvöldi og
vöktu óspilta athygli með tveimur
lögum, Valhalla og Vaselini. Á
Snarli 3 flytja þeir hið þroskaða
víkingárokklag Valhalla. No
Comment úr Kópavogi spila
dauðadiskó, en hafa nú lagt upp
laupana. Áðalmaðurinn Hlynur
Áðils er þó sem fyrr í dauðarokk-
Gunnar L.
Hjálmarsson
skrifar
Bjöm i Ný Dönsk i stuði. Mynd: Kristinn
bandinu ógurlega Strigaskór Nr.
42. Majdanek er tölvuvætt trió sem
hefur verið lengi í felum. Það era
uppi hugmyndir um að gefa þá út
og verður spennandi að sjá hvemig
það æxlast. Graupan hefur spilað
einu sinni opinberlega og olli stór-
feldum heilaskaða hjá hlustendum.
Tónlist Graupunnar tekur á, en
sælan er margföld að lokum.
Lághjú hafa nýbyrjað að spila
saman og era til alls líklegir. Gleð-
in er lausnarorðið hjá Lághjú eins
og heyrist í laginu „Vinur“, ffam-
lagi þeirra til Snarlsins.
Hér hefur verið hlaupið yfir
efni Snarls 3 á hundavaði. Fjöl-
breytnin er í fyrrirúmi og rokkvænt
fólk ætti að kanna málið: Það er
óþarfi að svelta í jólaplötuflóðinu,
fáið ykkur Snarl 3!
Lúxus delluxe
NV DÖNSK-DELUXE,
Steinar 1991.
Ný Dönsk hafa verið í sí-
felldri uppsveiflu frá því fyrst fór
að heyrast í sveitinni. Núverandi
mannaskipan gæti varla verið
pottþéttari, það er valin maður í
hverju rúmi, eins og segir á fót-
boltamáli. Aðkomumennirnir
Stefán og Jón hafa vanist vel inn
í bandið. Andlit sveitarinnar út á
við, þeir Daníel og Björn, geta
farið að sækja um listamanna-
laun og Ólafur Hólm trommari
heldur þessu öllu saman eins og
taktfast galdragrip.
Á „Regnbogalandinu" voru
góðir sprettir, „Kirsuber" sem kom
út í sumar er eitt besta lag ársins og
sýndi að einhvað mikilfenglegt
væri í vændum og nýja platan
„Deluxe“ er biðarinnar virði. Hún
er langbesta plata N.D., og ég Ieyfi
mér að fullyrða, án þess að blikna,
lang skemmtilegasta popp- platan
sem komið hefur út á árinu.
Aldrei áður hafa drengimir í
N.D. verið jafn uppteknir af ís-
lenskri dægurtónlist frá um 1970.
Þeir stunda þó engin tónlistarleg lí-
krán, heldur fara af alúð með áhrif-
in og bæta við frá eigin höfði.
Þannig kemst hinn Ný Danski-fi-
lingur alltaf til skila þó umgjörðin
sé útvíð og háhæluð.
Deluxc er kraftmesta plata
N.D. til þessa. Ballöðumar sem
alltaf hafa verið í mcirihluta eru
hér á undanhaldi og við hefur tekið
„moderato" tempo sem hæfir sveit-
inni afar vel. Lögin eru ellefu og
hafa allir Iagt hönd á plóginn við
gerð þeirra nema Ólafur trommari
sem lætur sér bumbusláttinn nægja.
Ekki eru öll lögin meistarverk, en
mörg ansi nálægt því og ekkert
sem getur talist lélegt og skemmd á
plötunni.
A.m.k. sex lög á Deluxe era
við meistaraverks-staðalinn, „Sól“
sem viðrar alla bestu takta N.D.,
„Landslag skýjanna“ sem er
þyngra en menn eiga að venjast frá
N.D., ballaðan „Stjömuryk" efiir
Jón, „Alelda“ sem er alllaf í út-
varpinu, titillagið og „Nautn“, þar
sem Daniel hljómar eins og Björk
Guðmundsdóttir þegar hún var í
Tappanum. Restin er ekkert rusl,
Stefán á tvö ágætis lög, ballöðuna
„Gyðjan" og „Riki konunganna“
sem á köflum svipar til Lifunar.
„Ást mín á þér“ eftir Bjöm er eig-
inlega hálfgert stef frekar en lag og
því tilvalið B-hliðar lag ef litlar
plötur kæmu út á Islandi. Daníel á
heiðurinn af „Erfitt en gaman" þar
sem N.D.- menn reyna að „rokka
stíft“ en tekst hálf blöðrulega upp.
„Svefninn laðar“ heitir svo loka-
lagið, önnur ballaða eftir Jón sem
hreyfir minna við manni en
„Stjömurykið" hans. „Svefninn“
sýnir þó hver er bersýnilega kon-
ungur popporgelsins í dag.
Það var stefna N.D. að taka
þessa plötu upp án allra nýtísku
hljóðtóla og á sem stystum tíma.
Þetta kemur ágætlega út hjá þeim,
platan er mátulega hrá og hin nátt-
úrlegu rokkhljóðfæri (wah- wah-
pedali Stefáns, Farifisa og Hamm-
ond Jóns) njóta sín vel. Það er samt
eins og maður sakni fágunarinnar
sem ríkti á „Kirsuber“. Ef þessi ný-
móðins tól liggja á lausu, því ekki
að nota þau? Það er þó spuming
hvemig mikil slípun hefði farið
með Deluxe, það er vandratað
meðalhófið og allt það.
Ný Dönsk geta verið í skýjun-
um með Deluxe. Þeir hafa fundið
sinn sanna tón og pottþéttan stað í
popp-tilverunni. Til hamingju með
frábæra plötu!
Bubbi
bregst
ekki
BUBBI - ÉG ER, Steinar
1991
ÉG ER heitir annar Bubbinn i
ár. GCD.var rokkdúndur sumars-
ins, en ÉG ER höfðar meira til
rökkursins. Á plötunni fáum við
Bubba og félaga bráðlifandi inn í
stofu og fáum að njóta töfranna
sem Bubbi galdrar úr gítamum
beint í æð.
Þetta er fyrsta tónleikaplata
Bubba, þó hluti af „Blús fyrir
Rikka“ hafi verið tekin upp á tón-
leikum. ÉG ER var tekin upp í
Púlsinum um miðjan nóvember í
fyrra um það leyti sem Bubbi hélt
nokkra tónleika til að kynna plöt-
una „Sögur af landi“. Bubba- fólk
hefur eflaust beðið lengi eftir tón-
leikaefni, því Bubbi er allt annar á
svið en í hljóðveri. Og á ÉG ER
leikur hann á alsoddi. Það er mjög
góð stemmning í salum, Bubbi er í
góðum filing og kynningar hans á
milli laga er góður bónus. Hann
gantast við áhorfendur og leiðir þá
skemmtilega inn í efni laganna.
Eins og kemur fram í góðum
inngangi Jónatans Garðarssonar
spilaði Bubbi átján lög þetta
kvöld, en á ÉG ER eru þau tólf.
Við fylgjum Bubba í gegnum dag-
skrána, frá byrjunarlaginu Syneta,
til uppklöppunarlagsins Segul-
stöðvarblús. Bubbi spilar einn á
kassagítarinn fyrstu sex lögin, en
fær síðan til liðs við sig skemmti-
lega aðstoð: Kristján Kristjánsson
á gítar, Þorleif Guðjónsson á
bassa og Reyni Jónasson á harm-
óníku. Þessi aðstoð reynist Bubba
ákaflega vel, lögin fá á sig angur-
væran blæ; sérstaklega kallar
snilldarlegt harmóníkuspil Reynis
fram mið- evrópska stemmningu
sem hæfir lögum Bubba vel.
Þannig fá gamalkunnug bubba-lög
nýjan svip, t.d. ísbjamablúsinn,
sem Bubbi ljær auk þess nýjan
texta, sem hann hefur líklega sam-
ið og rabbað um leið og lagið spil-
aðist: lifandi og skemmtilegt.
Tvö, ný lög eru á EG ER.
Rómantík nr. 19, hefðbundið
Bubba-Iag sem hann flytur einn á
kassagítarinn og Þarafrumskógur
sem bandið spilar undir í, mjög
óvenjulegt lag frá Bubba með lík-
lega stysta texta sem frá honum
hefur komið.
Hljómleikahljómurinn á ÉG
ER er góður, umbúðimar smekk-
legar, stemmning og flutningur
frábær, og enginn efast lengur um
snilligáfu Bubba. Því er EG ER
ómissandi í safnið“ og enn ein
valan í óhaggandi vörðu Bubba á
íslensku dægurlaga-heiðinni.
Bubbi með kassagitarinn
NYTT HELGARBLAÐ
8 FÖSTUDAGUR 29. NÓVEMBER 1991