Dagblaðið Vísir - DV - 11.07.1997, Qupperneq 2

i6 kvikmyndir
FÖSTUDAGUR 11. JÚLÍ 1997 M~9~\T
Nl
Háskólabíó - Einræðisherra í upplyftingu:
Brambolt í
Fran Drescher er
gamanleikkona
sem skotist hefur
upp á stjömuhim-
ininn vegna
frammistöðu
sinnar í sjón-
varpsþáttaröðinni
Bamfóstrunni
(The Nanny) sem
meðal annars hef-
ur verið sýnd á
Stöð 2. Óhætt er
að segja að
Drescher hafi sér-
stakan leikmáta
sem byggist á
miklum ofleik, bæði í tali og líkamstjáningu. Þetta gerir það að
verkum að annaðhvort líkar manni við hana sem leikkonu eða fær
grænar bólur við það eitt að sjá hana. Best er að taka það fram
strax að leikur Drescher i Einræðisherra í upplyftingu (Beautican
and the Beast) er nánast eins og í sjónvarpsþáttunum svo að aðdá-
endur hennar verða ömgglega ekki fyrir vonbrigðum. Og með því
að láta hana leika kennara og hamfóstru þá er ekkert verið að fela
það að róið er á sömu mið.
Myndin hefst í New York þar sem Drescher er snyrtisérfræðingur-
inn Joy Miller sem einn daginn verður alþýðuhetja. Útsendari ein-
ræðisherrans í Slóvesíu er að leita að einkakennara fyrir böm eins-
ræðisherrans og vegna misskilnings heldur hann að Joy Miller sé
hinn fullkomni kennari og fær hana með gylliboði til að taka að sér
kennslu fjögurra bama. Eftir þetta tekur myndin á sig nokkurs kon-
ar öskubuskuævintýri þar sem Miller gerist bjargvættur alþýðunn-
ar í Slóvesíu, sem er fyrrum kommúnistaríki, og nær einnig að
hreyfa við löngu kulnuðum tilfinningum einræðisherrans.
Einræðisherra í upplyftingu er dæmigerð gamanmynd þar sem
húmorinn liggur í einstökum og oftar en ekki ólíkum atriðum. Þess
á milli koðnar myndin niður og verður þreytandi. Fran Dreschér og
Timothy Dalton em mjög ólíkir leikarar. Dalton með sína klassísku
þjáfun hrýnir raust sína í tíma og ótíma eins og hann sé staddur í
miðri Shakespearesýningu á meðan Fran Drescher notar alla sína
takta sem hafa gert hana vinsæla í Bandaríkjunum og vlsar stund-
um í bröndurum sínum til amerískra staðhátta sem aðeins innfædd-
ir þekkja. Útkoman er því nokkuð ruglingsleg og langdregin gaman-
mynd sem nær sér stundum á strik en hefur þegar á heildina er lit-
ið aðeins ósköp einhæfan fimmaurabrandarahúmor til að státa af.
Leikstjóri: Ken Kwapis. Handrit: Todd Graff. Kvikmyndataka: Peter
Lyons Collister. Tónlist: Cliff Eidelman. Aðalleikarar: Fran Drescher,
Timothy Dalton, Lisa Jakub, ian McNeice og Patrick Malahide.
Hilmar Karlsson
Regnboginn - Sonte Mother's Son:
í nafni móðurinnar ***<
Þaö fer lítið fýrir
írsku myndinni Tog-
streitu (Some
Mother’s Son) sem
ótextuð læðir sér inn
í íslenskt kvikmynda-
hús í sömu viku og
bandaríska stórmynd-
in Men in Black er
frumsýnd eftir
margra vikna fjöl-
miðlafár. Leikstjór-
inn, Terry George,
hafði áður skrifað
handritið að In the
Name of the Father en hún, líkt og Togstreita, fjallar inn átök írskra
fanga við breskt réttarkerfi. í nafni fóðurins var dæmigerð óskars-
framleiðsla og langt í frá gallalaus mynd.
Some Mother’s Son er mun vandaðra verk og ætti enginn sem ann
vönduðum kvikmyndum að láta hana fram hjá sér fara. Leikstjóm-
in er afbragðsgóð, tónlistin áhrifamikil, kvikmyndatakan lævíslega
látlaus í áhrifamætti sínum og handritið yfirvegaðra en ég hefði bú-
ist við í mynd sem i raun er pólitísk málsvöm IRA.
I Togstreitu leikur Hellen Mirren móður eins af IRA-fongunum sem
1981 fóm í hungurverkfall en 10 þeirra létust áður en komið var til
móts við kröfur þeirra. Máliö vakti gríðarlega athygli og leiðtogi
þeirra, Bobby Sands, var kjörinn á þing áður en hann lést eftir um
60 daga svelti. Mæður fanganna höfðu vald til þess að neyöa ofan í
þá næringu en með þeirri ákvörðun hefðu þær svipt þá réttinum til
þess að deyja fyrir pólitíska sannfæringu sína.
Það er ekki oft að raunverulegar persónur standa frammi fyrir vali
sem ætti helst heima í klassískum harmleik og það er í raun ótrú-
legt hversu vel leikstjóra myndarinnar tekst að forða myndinni frá
þeirri uppblásnu dramatík sem flestir hefðu fallið fýrir. Leikurinn
er að sama skapi agaður. Mirren sýnir stórleik en það sama mætti
segja um alla aðalleikara myndarinnar.
Pólitískur boðskapur myndarinnar er augljós. IRA-skæruliðamir
dóu hetjur og fómardauði þeirra má aldrei gleymast. Myndatakan
áréttar þessa skoðun með því að lýsa lífí þeirra í fangelsinu með
trúarmyndmáli sem vísar í síðustu kvöldmáltíðina, dauða Krists,
o.s.frv. Sumir gætu séð þetta sem galla á annars yfirveguðu lista-
verki, en þetta er svo vel gert að fyrir mörgum áhorfanda verða
þetta eftirminnilegustu senur myndarinnar. Myndin dregur ekki
upp hlutlausa mynd af baráttu kaþólikka fyrir sjálfstæði. Ég sé þó
ekki hvað það kemur listrænu vægi myndarinnar við eins og haldið
hefur verið fram. Síðan hvenær varð hlutleysi helsta einkenni góðr-
ar listar?
Leikstjóri: Terry George. Aðalhlutverk: Hellen Mirren, Fionnula Fla-
nagan, Aidan Gillen og John Lynch. Guðni Elisson
Slóvesíu
Wesley Snipes, aðalleikari Murder at 1600:
t
kvennagulli
hasarhetiu
„Hafðu þig hægan gourinn! Wesley Snipes tekur
óþokkunum eins og honum einum er lagið.
lurginn á
gegn Sylvester Stallone 1
hlutverki sínu sem
glæpamaðurinn óði,
Simon Phoenix, jÆ/t
i Demolis- ^jjÍ
hion Man.
sogu fremur en barsmiðum og látum.
„Þama er maður sem er löngu hættur
að upplifa eitthvað nýtt í sínu starfi
sem flækist í morðmál
innan Hvíta hússins og
skyndilega er líf hans sett
HL á hvolf. Hann gæti þess
Rð vegna verið í öðru
m landi en ekki sinni
HTheimaborg. Mér finnst
f það spennandi og mér
H fmnst það skila sér í
myndinni," segir
jáSk Wesley Snipes
A/.-éjA um hlutverk
■' sitt. -vix
Gafuleg
hasar-
hetia
Diane Lane
er nú enn
þá svolítið
sæt þó
það séu
komin
mörg ár
síöan hún
var dúllan ■
..Outsiders'
Smpes var fengmn til
að leika í Murder at
1600 því að framleið-
l endumir vildu
fá leikara g
\ sem
ír gæti I
Wesley
Snipes sýnir
klærnar og
vangasvipinn.
Fyrsta kvikmyndin sem Wesley
Snipes lék i heitir WOdcats og er um
fátt eftirminnileg. Hann vakti þó at-
hygli Martin Scorsese sem fékk hann
í hlutverk í myndbandinu við lagið
Bad með Michael Jackson. Þar lék
hann krimma sem er að abbast upp á
herra plastfés sem svarar með því að
syngja I Am Bad. Honum áskotnaðist
síðan hlutverk hins sprettharða
kjaftasks, Willie Mays Hays, í Major
League og var þá skyndilega orðinn
frægur.
Hann lék í tveimur myndum í röð fýr-
ir Spike Lee. Fyrst kvensama saxófón-
leikarann í Mo’ Better Blues og svo
sem kvensama dópistabróðurinn í
Jungle Feaver. Barry Michael Cooper
skrifaði þá handrit sérstaklega fýrir
Snipes með illskulega glæpamanns-
hlið hans í huga. Afraksturinn varð
hin geysilega vinsæla New Jack City.
Heimsfræg stjama
Eftir New Jack City var Wesley orð-
inn heimsfrægur og hann farinn að
bera uppi myndir á nafninu einu.
Myndir eins og White Men Can’t
Jump, Rising Sun, Passenger 57, Drop
Zone og To Wong
Foo, Thanks for
Everything, Julie
Newmar ýttu enn
undir frægð hans.
Það sem sýnir
kannski best
hversu stórt nafh
hann er var þeg-
ar honum var
stillt upp
sem
jafh-
ingja
leikið hasarhetju en samt virkað
sannfærandi þegar hann er að gera
eitthvað örhtið gáfulegra en lumbra
á óþokkunum.
Sjálfur segir hann að honum hafl
fundist hlutverkið spennandi því
að spennan sé rek-
in áfram af öfl-
ugri og
snjallri