Alþýðublaðið - 03.11.1921, Blaðsíða 1

*ý»
ublaðið
w
<Sr«elljÖ isijfc &£ ^J^ý^NaÆtoltdbEXkvuai.
1921
FimtudagÍEa 3. nóvember.
254 tölubl
Út með tog-aranaf
Það er sumur saaaleikur ssm
er svo einfaidur að hvert mauns
barn getnr skilið feana. Það er
aa til dæmis það, að íramleiðslaa
verði að halda áfram j&fat vondu
árin seaa þau góðu, ef þjóðin
eigi ekki að fara á vonarvöí. Það
sér hver maður, að það er nauð-
synlegt að togararair gangi jafnt
í hinum svoköliuðu vondu árum
sena hinom góðu. Sjómenn og
annar verkalýður, þarf að fá sitt
kaup jafat í voada sem góðu ár-
unum og íandssjóður þarf að fá
sína skatta og tolia, hvernig sem
árar, og ekki sízt þegar illa árar.
Árið í ár, er nefnt „voat" hvað
togaraútgerð snertir.
En hveraig er nú ilíku „voadu"
ári varið?
Er það svo að það borgi sig
betar íyrir þjóðina að togararnir
séu bnndnir við katnargarðina og
verkalýðurhut atvinnulaus, heldur
en að togararnir gaagi?
ónei, Iangt frá því. Þjóðin
bíður í heild sinni stórkostlegt
tjón við þsð. En útgeriarmennirnir
komast með því hjá tspi, eða
haida að þeir geri það.
Það er algerlega eðlilegt, að
atgerðarmenn geri ekki út'þegar
þeir halda að þeir tapi á útgerð
inni, það er engian sem láir þeim
það. Reyndar eru þeir vaair að
raupa af atvinnutsni sem þeir
„veiti" varkaJýðsnm, og tala þá
oft og ein&tt eias ©g þeir reki
útgerðina að mikln leyti eða jafn-
vel eiagöngu til þess að „veits"
atvinnu, en ekki til þess að græða
á þvl. En hafi einhverjir fest
trúaað á slíkt, þá hsfs þeir lik-
legast séð það aú, að slikt skraf
er fásinna. En hvað um það'. Það
er, eins og áðor var sagt enginn
að lá útgerðarmónnum þó þeir
ekki geri út með tapi. Þeir eru
ekki nema meaa. Ef að þeir aaloa
að þeir tapi, þó ekki sé nema
¦ao eða 20 þús. kr. á togaraanas,
þá gera þeir ekki út. Ea til þess
að útgerðarmaðurtan komist hjá
10 eða 20 þús. króna tspi verður
verkalýðurian að. tapa hundruðum
þúsunda í atvinnumissi og iands-
sjóður tugum þásanda í tolla og
skattamissi, títgerðia getur þ?í
aldrei orðið svo bágborin að
þáð borgi sig ekki betnr fjrir
þjóðina að togararnir gangi en
áð þeir són bnndnir við lanð.
Það er því bersýailegt, að það er
hii mesta þjóðarböl, að togararnir
skuli vera eign ainstakra maana,
en ekki þjóðarheildarinnar. En
ráðið til þeú að bæta nr þessu
er ofur einfalt. Landið i að taka
tegarana eigsarnámi og gera þá
út. Borgun eiga útgerðarmenn að
fá fyrir skipin, en auðvitað ekki
naeira en þau ern virii aú. En
féð til þess að borga með, á landið
að taka með sérstökum eignaskatti,
sem þeir borgi, sem meira eiga
en 50 þús. kr. skuldlausar eigur
(þa.ð t»á líka hugsa sér upphæð-
ina hærri cða lægri). Skatturinn ,
ætti að vera þannig, að þeir borg-
uða að tiltölu nieira, sem mestar
ætta eignirnar.
Það má ekki eiga sér stað fram-
ar, að landið tapi miljónum sam-
tils'í verkalaun og tolla, til-þess
að komast h|á því, að útgerðar-
menn tapi nokkrum tugam þús-
uada, og ráðið til þess er, að
landið taki togarana.
Og hin vakandí aiþýða íslands,
og sérstaklega alþýðan í Reykja-
vfk, verður aS knýja þetta fram.
Þetta ýárf fram að ganga og þetta
akal fram gaaga. Hafist þ&ð ekki
fram með góðu, þá skal það fram
engu s;ð síðar. Alþýðan í Reyk|a-
vík 'svdte., én hún þarf þess ekki,
ef landið tekur togarana.
Út með togaranal
Bru n Jt tryffffi n gar
á Snnbúl og vðrum
h v«rpi eO.yrm.ri •« h|A
A. V. Tuilnius
vátrygstníaakrSfatoíu
EI m » kípaf éSag-ah ó»! nu,
S R.
Ailir bæj&rbúar ættu að þekkja
féiag það, scm gengur andir þessu
fangamarki, og það helzt — sjálfra
sía vegna — af eigin reynd, ekkí
hvað síst aliir alþýðtimean. Þeir
eru þé .áreiðaaSega fsrnir að skilja
það og reyaa, að atargar headur
vinna létt verk, og að það er
bæði fagurt og gott að hjálpa
hver' öðrum, Þeir vita líka, að
veikindi eru eiahver skæiast sjálf-
stæðisóvinur fevers alþýðumaans,
hvort sem haan er ungur eða
gamail, einhleypur eða ósraaga-
maður, karl eða koaa.
Sjakrasaallag Reykjavíkur býð-
ur ykkar trygginga í ölium sjúkra-
tilfellum — nema sjáiískiparvíta —
og iðgjöldin eru ekki há.
Fyrir einar 38 *) króaar á ári
skift f 12 staði tii greiðsln, getur
þú t. d. trygt þér fría 1) alla
Iæknishjálp, 2) öll Iyf að 3/4 hlut-
um, 3) spitalavist i alt að rúmt
missiri, og þar al aoki 4) pea*
ingahjálp, sem aemar alt að 60
krónum á mánuii am aokkura
tima, ef veikindin vaia lengur ea
8 daga.
Og ef þú ett fjölskyldnataðnr
og þið h)ón eruð bæði I saraiag-
inu, ká fáið þið 611 þessi sömu
hlunnindi, og fyrir bðraia ykkar
að auki fjrrir pett* $»m* gfmld.
( En það dugir ekki að bíða ateð^
x) En gjaldupphæiiaai getur
hver ráðli sjálfur, að mikb leyti.