Dagblaðið Vísir - DV - 28.08.1998, Blaðsíða 8

Það leiðist aldrei
hana Mðggu
fólk getur orðið,
en um leið
hana sem
nú er yfir h
Veröldin er
Sölku lítiu, tónlist
Hvað er málið með bleika Ut-
inn?
„Sko, ég á dálítið erfitt með að
komast út úr þessu. Það kostar átök.
Ég veit ekki hvað gerðist í upphafi.
Þetta bara varð svona. Bleiki litur-
inn er búinn að loða við mig lengi.
Við Bára í bleiku búðinni erum
ábyggilega andlega náskyldar. Ég
bara ræð ekkert við þetta. Mér líður
svo vel I bleiku."
Hvað ertu eiginlega gömul?
„Ég er þrjátíu ára.“
Finnst þér það mikið?
„Nei, ekki miðað við hvað ég ætla
að verða gömul. Ég ætla að verða
svona 100 ára. Ætla að hafa það
reglulega gott í ellinni og foröast að
fara á elliheimili. Þau eru svo frá-
hrindandi. Best að búa bara heima
og hafa það gott.“
Segðu eitthvað um diskinn
þinn sem er að koma út í septem-
ber.
„Smáskífan sem ég gaf út,
Naturally, gaf smjörþefinn af hon-
um. Nú, ég sem sjálf og syng svo lög-
in. Samt eru auðvitað margir sem
hjálpa mér, til dæmis með tæknina.
Ég er nefnilega ekki tæknilega sinn-
uð, þú skilur."
Geturðu nokkuð skilgreint
hvernig tónlist þetta er?
„Það er útilokað að setjast niður
og ætla sér að semja einhverja
ákveðna tegund af tónlist sem pass-
ar í einhvern ákveðinn flokk. Alla-
vega get ég það ekki. Ég held til
dæmis að Elvis hafi ekki vitað að
hann yrði konungur rokksins frekar
en skrokksins eða prokksins. Maður
býr bara til tónlist og veit ekki endi-
lega hvaða tegund hún tilheyrir.
Reyndar held ég örugglega að tðn-
listin mín flokkist undir dægurtón-
list. Þetta er að minnsta kosti ekki
þriggja klukkutíma tónverk."
Sölvi 1 Quarashi mun vera
bróðir þinn. Eru hinir í fjölskyld-
unni líka allir á kafi i tónlist?
„Ég held að þaö hafi alltaf verið
mikið gert að því að spila tónlist
heima þegar við vorum lítil. Stóri
bróðir minn er reyndar eðlisfræð-
ingur og systir mín er í ballett. Þau
hlusta samt mikið á tónlist og ég
lærði þaö af stóra bróður. Síðan ég
var þrettán ára hef ég hlustaö á tón-
list 24 tíma á dag. Ég get ekki lifað
einn dag án þess að vera með tónlist
á allan timann. Dóttir mín spilar á
fiðlu og er búin að gera það í eitt ár.
Hún er sex ára og við spiluðum
meira að segja saman á útskriftinni
hennar úr leikskólanum. Ég hef
aldrei verið eins stressuð. Það hefði
verið hræðilegt ef ég hefði klúðrað
einhverju þar.“
Dóttir þín heitir svolitið sér-
stöku nafni.
„Já, hún heitir Salvör Gullbrá.
Það hefur alltaf verið á hreinu hjá
mér að dóttir mín eigi að heita Sal-
vör, alveg frá því ég var lítil stelpa.
Hún er kölluð Salka. Já, ég las Sölku
Völku þegar ég var lítil og var rosa
hrifm af henni. Mér fannst líka sag-
an um Gullbrá og birnina þrjá rosa-
lega skemmtileg og þó ég hafi ekki
skírt barnið eftir þessum persónum
hafa þær líklega haft einhver áhrif á
nafnavaliö."
Ertu kannski á kafi í eðalbók-
menntum?
„Ég les heilmikið en hvort það
eru eðalbókmenntir veit ég ekki.
Það er eins með bækur og tónlist, ég
flokka þetta ekkert niður. Les bara
það sem mér fmnst skemmtilegt."
Þú ert á leiðinni til útlanda, er
það ekki?
„Já, ég ætla að fylgja plötunni
minni eftir, bæði hér heima og úti.“
Ertu alveg að „meika það“
núna?
„Mmmmm, nei. Það er orðið eins
og eitthvert tískufyrirbrigði að
hlaupa af stað og ætla að reyna að
„meika það“. Mér finnst það skrýtið
og á skjön við það sem ég fer eftir.
Forgangsröðin er einkennileg þar
sem framinn virðist vera miklu
meira atriði en þaö sem fólk ætlar
að standa fyrir. Kannski er það
kröfuharka af mér að tala svona.
Auövitað er frábært þegar fólki
gengur vel og það getur lifað af því
sem því þykir skemmtilegast að
gera. Það er allavega atvinnuskap-
andi fyrir fjölmiðlafólk að margir
skuli vera að „meika það“ og verða
frægir; hverjir voru hvar og af
hverju voru þeir þar...“
Tekst þér að hafa lifibrauð af
tónlistinni?
„Ekki alveg. Reyndar hef ég ekk-
ert unnið undanfarið út af plötunni
en verð líklega að fara að gera það
núna. Fyrr í sumar vann ég í nokkr-
ar vikur við garðyrkju hér í borg-
inni. Það var ofsalega fint. Mér
finnst frábæxt að vera úti og best er
að gera lög úti. Labba niður í fjöru
eða niður á höfn, það er æði.“
Finnst þér þá ekki, eins og svo
mörgu imgu fólki, að það sé öm-
urlegt að búa hér á íslandi?
„Nei, það er alltaf betra og betra
að búa hér og það er hreinlega rangt
að halda því fram að hér sé kalt.
Mér hefur aldrei verið eins heitt og
héma. Það er alltaf að verða mér
meira og meira virði að búa á ís-
landi. Samt ferðast ég mikið. Ég hef
alltaf verið mjög órólegur karakter
og á til dæmis erfitt með að sitja
kyrr og horfa á sjónvarp. Ég festi
mig hvergi niöur því ég verö alltaf
að geta haft möguleika á að fara eitt-
hvað annað. Hvort sem ég sest á stól
eða finn mér staö til að búa á. Þegar
ég var ung, flutti ég tO dæmis tölu-
vert oft að heiman."
Varstu vandræðaunglingur?
„Nei, en reyndar var litið á okkur
vinkonumar sem „skítugu pönk-
stelpumar" í gagnfræðaskóla af því
að við hlustuðum á pönk. Ég var
kannski dálítið „reibúl" og það var
frekar mikið „underground" þá. Nú
hefur það breyst. Núna þykir bara
flott að vera svona „reibúl". Það er í
tísku. Annars segi ég að böm og
unglingar séu ekki vandamál. Það
er samfélagið og viðhorf þess til
þeirra sem em að alast upp sem er
vandamál. Það sem kallað er ung-
lingavandamál er i 98% tilfella for-
eldravandamál. Það gefur augaleið
að þegar barn sér ekki ástæðu til
annars en að fara undir rúm og
sniffa lím er eitthvað að heima hjá
því.“
-ILK
8
f Ó k U S 28. ágúst 1998