Dagblaðið Vísir - DV - 25.09.1998, Side 7

Auður Jónsdótlir er
barnabarn Laxness,
skuggans sem liggur
yfir öllum íslenskum
rithöfundum.
Auður spjallar um
fyrstu skáldsöguna
sína, flogaveikina,
fortíðina og bara allt
annað en afa sinn.
Stjórn
Fyrstu bókar höfundurinn Auð-
ur Jónsdóttir er örugglega með
lífsreyndari fyrstu bókar höfund-
um. Hún er tuttugu og fimm ára
gömul, fráskilin að vestan, floga-
veik, alin upp í Mosfellssveit, fyrr-
verandi starfsmaður á elliheimili
og fiskvinnslukona, afgreiðir í
Máli og menningu og nýjasta efnið
sem þeir bjóða landsmönnum í
haust.
Stjórnlaus lukka?
„Já, það er nafnið á bókinni sem
kemur út í lok október," segir Auð-
ur og bætir við að bókin sé búin að
vera í tæp tvö ár í smíðum. „Og
fyrir um einu og hálfu ári fór ég til
Máls og menningar og sýndi þeim
það sem ég var komin með. Þar
voru allir ótrúlega almennilegir og
leist vel á það sem þeir sáu. Gáfu
mér grænt ljós með að halda áfram
og settu Pál Valsson sem ritstjóra
bókarinnar. Það var svona eins og
að vera með einkakennara í ís-
lensku. Alltaf að koma með krítik
og minnti einna helst á ljósmóður
sem hafði umsjón með fæðing-
unni.“
Um hvaö er barnið?
„Hún er alveg örugglega ekki
um mig þó ég noti einhverja smá-
þætti, eins og flogaveikina. Bókin
er skrifuð út frá 18 ára stelpu sem
er einmitt sögumaðurinn og floga-
veik. Það gerði ég nú bara að
gamni mínu og lét hana þjást að-
eins meira en ég geri. En þessi
stelpa á siðan móður, að sjálf-
sögðu, sem er af'68 kynslóðinni, og
bókin tekur á árekstri stúlkunnar
við blómabamið. Þetta er samt
engin boðskaparsaga þrátt fyrir að
sagan sé raunsæ sem slík. Heimur-
inn sem stelpan býr í er frekar
draumkenndur og hún reynir að
skilja og skilgreina heiminn út frá
sínum forsendum. Sjálf sagan ger-
ist annars í sjávarplássi en ég bjó
einmitt fyrir vestan og kynntist líf-
inu þar. Var gift fertugum sjó-
j *». m
mmm

manni og vann i fiski og var frek-
ar rammíslensk í eitt ár.“
En hvaö meö flogaveikina, hvern-
ig er aö lifa meö henni?
„Ég fæ engin köst lengur. Ég er
á lyfjum sem halda þessu í skefj-
um. Þetta var aðallega skrýtið þeg-
ar ég var krakki. Þá slokknaði oft
á mér í nokkrar sekúndur. Fólk
hélt að ég væri svona utan við mig
og ætti erfitt með að einbeita mér.
Svo þegar ég var sautján ára þá fór
ég að fá verri köst og þá uppgötv-
aðist að ég væri flogaveik. Eftir
það hef ég verið á lyfjum og floga-
veikin háir mér ekkert.“
Það er allt á fullu hjá Auði þessa
dagana. Hún er að fylgja barninu
sínu út í lífið. Bókin er í setningu
og kápan að verða tilbúin. Allt
verður að vera fullkomið áður en
bókin kemur fyrir sjónir almenn-
ings. Auður er samt ekkert að
stressa sig á hlutunum og vinnur
hjá Máli og menningu um helgar
og skrifar á virkum dögum.
-MT
í kvöld verður Dansinn, nýjasta mynd Ágústs Guðmundssonar, frumsýnd. Það má með sanni segja að Dansinn sé
mögnuð endurkoma hjá Ágústi. Eftir góða byrjun á leikstjóraferiinum fýlgdu mörg mögur ár. En með Dansinum virðist
hann hafa rifið sig upp úr ládeyðunni. Þetta má glögglega sjá þegar litið er yfir hans helstu verk í gegnum tíðina.
Ágúst Guðmundsson rís úr öskustónni
£
Land og synir Fyrsta ai-
mennilega íslenska bíómyndin
Markar upphafið á íslenska
kvikmyndavorinu. Hógvær
tilraun til að halda utan um
frásögn í kvikmyndaformi.
Með allt á hreinu Villt, fyndin og
' óhemjuskemmtileg mynd. Verður aldrei
toppuð og eldist best allra íslenskra
mynda. Áhorfandinn smitast af kæti og
kæruleysi aðstandenda. 110.000
manns sáu myndina í bíói á íslandi.
Dansinn Hér rís Ágúst upp úr lá-
deyðunni og kemur fram með gullfal-
lega mynd. Það má kannski finna eitt-
hvað að litlum tæknibrellum en á heildina
litið er þetta vel skrifuð mynd, með fínni
áferð, ágætisleik og frábærri tónlist.
Með Dansinum sýnir Ágúst að hann
getur skapað magnað andrúmsloft sem
gerir gott handrit að góðri kvikmynd.
1980
1985
1990
1995
25. september 1998 f Ó k U S
7