Dagblaðið Vísir - DV - 09.07.1999, Blaðsíða 4

Arni Sveinsson, fyrrum Kolkrabbi,
lætur íslenska boltann fara í taugarn-
ar á sér.
„íslenskur fótbolti fer alveg
hrikalega í taugarnar á mér.
Þegar ég horfi á Cup America
fyllist ég minnimáttarkennd
yfir því aö vera íslendingur.
Leikimir héma heima minna
mann helst á Ólympíuleika sér-
stakra. Eða þessa sketsja sem
Monty Python vom með um
100 metra hlaup áttavilltra eða
sundmót ósyndra. Við erum
bara ekkert góðir í fótbolta.
Eina afrekið okkar í þessari
grein er að ná með einhverjum
ótrúlegum hætti að spila verri
bolta en Norðmenn, sem ég
hélt að væri ekki hægt. En
þannig náðum við þessum stig-
um. Ég held við ættum bara að
fara að æfa víðavangshlaup og
hætta þessu sparki."
GRIM-
Væri til í að vera
tengdasonur minn
„Ég vinn sem baðvörður í
íþróttahúsi en í sumar vinn ég hjá
heildsölu," segir Grímur Hjartar-
son, leikari og baðvörður, frekar
dularfullur. Það er eitthvað sem
bendir til þess að manninum líki
einstaklega iila í viðtölum (sem
geta ekki verið mörg um ævina)
eða að kauði hafi eitthvað að fela.
Nú leikiö þiö Óttar Proppé
langstœrstu hlutverkin í þessari
mynd, Óskabörnum þjóöarinnar,
hvernig kom þaö til?
„Það var bara vegna þess að
Jonni Sigmars kom til mín þegar
hann var nýbúinn með Eina stóra
fjölskyldu og sagði mér að hann
væri að skrifa nýja mynd og bauð
mér hlutverk. Ég sagði já með
einu skilyrði."
Hvaöa skilyröi?
„Að það væri aðalhlutverk,“
svarar Grímur og glottir, örugg-
lega af því hann fékk það sem
hann vildi.
Æskufélagar úr
Laugarnesi
„Við Jonni höfum náttúrlega
þekkst i mörg ár.“
Nú?
„Já. Við erum báðir úr Laugar-
nesi, Júlli Kemp líka, og búnir að
þekkjast í gegnum árin. Gengum i
sömu skólana," útskýrir Grímur
og neitar að gefa upp hvað hann er
gamall en er þó alveg örugglega
yfir þrítugt og þá yngri en fertugt.
Reikni hver sem vill.
Hvaö um menntun, ertu mennt-
aöur?
„Ég er allavega ekki leikara-
menntaður. Er bara með grunn-
skólapróf og var á samningi í bak-
aranum í þrjú ár en missti áhug-
ann og kláraði aldrei allt þetta
bóklega," segir Grímur sem byrj-
aði í rauninni að vinna 13 ára
gamall hjá pabba sínum sem er
verktaki. Siðan hefur hann unni
ótal störf. Meðal annars verið sjó-
maður og selt plaköt á götuhorn-
um víðs vegar um Evrópu. Svo á
Grímur lika dóttur sem á heima
úti á landi og það gerir honum
erfitt fyrir hvað samband þeirra
feðgina varðcir.
Kannast ekki við
Amsterdam
Hvernig var í Amsterdam?
„Hvenær?“ spyr Grímur og virð-
ist ekki átta sig á að sagan segir að
Óskabörnin gerist að hluta til í
Amsterdam. „Þegar ég fór þangað
með Jonna ‘86?“ heldur hann
áfram og nokkuð ljóst að maður-
inn ætlar ekki að svara þessari
spurningu. „Jú, það var mjög gam-
an,“ botnar Grimur og ætlar
greinilega ekki að tala um meinta
Amsterdam-ferð í kvikmyndinni.
En þessi mynd gerist samt að
einhverjum hluta í Amsterdam.
Þetta er ekta hardkor dóp og
drullusaga með fallegum kynlífs-
senum, obeldi og hreinni íslenskri
geðveiki. Sýnishornin úr
myndinni, sem sýnd hafa verið á
kvikmyndahátíðum erlendis og
stuttmyndahátíðum hérlendis,
gefa það allavega í skyn. Og í
þessum sýnishornum sést Grímur
vera að hamra einhverja píu. En
það er auðvitað sem kauði er ekki
tilbúinn til að tjá sig um fyrr en
myndin kemur.
Ertu óskabarn þjóöarinnar?
„í hlutverkinu, já. En ég er
kannski ekki óskatengdasonur en
ég hugsa að ég væri til í að vera
tengdasonur minn."
Bjó í París og var
handtekinn i Köben
Grímur bjó og starfaði í París i
fimm ár. Hann kom heim fyrir
þremur árum og hafði þá náð að
flakka um alla Evrópu sem plakata-
sali.
„Ég vann með stelpunni sem ég
bjó með og var lika í samstarfi við
Englending og einn Frakka,“ segir
Grímur um þennan bissness sinn,
að selja plaköt á götuhomum. En á
þessum fimm árum lék hann líka
aukahlutverk í franskri stuttmynd.
Var gaman aö feröast um Evrópu
og selja plaköt?
„Það var þroskandi," segir Grím-
ur sem margoft lenti í því að vera
handtekinn því þessi starfsemi er
ekki beint vel liðin af yfirvöldum í
Evrópu.
„Ég fékk verstu útreiðina í Dan-
mörku. Danir em bara eitthvað
klikkaðir. Það voru betlarar um allt
Strik, sígaunakellingar búnar
spreyja hárspreyji í augun á börn-
unum sínum tO að fá þau til að
grenja en löggan kom og stakk mér
inn fyrir að selja plaköt,“ segir
Grímur sem lenti í gifurlegum
hremmingum í Danmörku. Hann
reif líka svo mikinn kjaft og neitaði
að borga viðeigandi sektir. Þá tók
löggan upp á því að stinga honum
inn í Vesturfangelsið sem er hrika-
legasta fangelsi Baunaveldis. Því
næst var Grímur sendur heim til ís-
lands. Hann stoppaði þó stutt og fór
aftur til Parísar. Kom heim tveimur
árum seinna og nú er hann
væntanlegur á hvíta tjaldið í haust
og vonandi em íslenskir bíógestir
einhverju nær um nýjustu kvik-
myndastjömu bæjarins.
-MT
I
|>AÐ A VIST AÐ TAKA SENUR-MAft SEM G6AAST A
MARS H VElSTU HVAR ÞEIR ÆTlA AÐ TAKA tAR?
Grímur maixarson leikari
og bað\|Lpur er blst
9 jPwl^vricl a r m^l
íslands þessa “öS^ey^a.
Fókus hafði uppi á
honum og fékk
hann til að tjá sig
að takmörkuðu
leyti um kvikmyndina
Óskabörnin
f Ó k U S 9. júlí 1999