Dagblaðið Vísir - DV - 25.02.2000, Blaðsíða 10

10
FÖSTUDAGUR 25. FEBRÚAR 2000
Menning
DV
Stinglax og risakóngulær
Veislugestir gleðjast með Thor Vilhjálmssyni. DV-myndir ÞÖK
„Elsta dóttir mín fæddist sama ár
og Menningarverðlaun DV voru
veitt í fyrsta sinn,“ sagði Aðalsteinn
Ingólfsson, hugmyndasmiður og
umsjónarmaður verðlaunanna frá
upphafi, i ávarpi sinu eftir máls-
verðinn, stinglax í forrétt og þorsk
með hrognum og lifur í aðalrétt.
Hann sagðist ekki síður eiga erfitt
með að sleppa hendinni af verðlaun-
unum en bömunum sínum eftir að
þau færu að lifa sjálfstæðu lífi. „Og
það sem er ekki síst ánægjulegt þeg-
ar litið er til þess hvernig þessi
menningarverðlaun hafa þróast er
hve mjög þau eru farin að lifa sjálf-
stæðu lífi í menningarsamfélaginu.“
Hann fagnaði því síðan að dóm-
nefndir hefðu borið gæfu til að snið-
ganga troðnar slóðir í vali sínu á
verðlaunahöfum, það gerði þennan
árvissa atburð ennþá meira gleði-
efni.
Eftir ávarp Aðalsteins stigu for-
menn dómnefnda fram, hver á fætur
öðrum, og kölluðu upp sína verð-
launahafa eins og sjá má nánar hér
á opnunni. Tveir verðlaunahafar
þökkuðu sérstaklega fyrir sig með
ávarpi, Friðrik Þór Friðriksson og
Björn Steinar Sólbergsson, sem til-
einkaði konu sinni verðlaunin. Það
hafði verið hennar hugmynd að
hann reyndi sig við orgelkonsert
Jóns Leifs og hann var henni vissu-
lega þakklátur fyrir hvatninguna,
en konsertinn hafði verið alveg eins
hrikalega erfiður og haldið hefði
verið fram.
Jónas Kristjánsson ritstjóri
„leysti gestaþrautina um það hvað
hafði verið á diskunum," eins og
Thor Vilhjálmsson orðaði það í
sinni tölu, og sagði svo söguna af
því þegar hann leitaði uppi merki-
legan veitingastað á afskekktum
stað i Feneyjum sem hann hafði
frétt um. Þar hafði hann setið á
næsta borði við tvo bisnessmenn
sem voru að tína upp í sig risa-
kóngulær. Jónas velti fyrir sér
hvort hann ætti að taka þessu hetju-
lega og syngja „ísland ögrum skor-
ið“ en lét þess í stað líða yfir sig!
Þjónustufólk stumraði yfir honum
og studdi hann svo út en seinna
komst hann að því að það sem á
borðum bisnelssmannanna var
höfðu verið sjaldgæfir krabbar sem
aðeins veiðast einu sinni á ári.
Aldrei sagðist Jónas hafa séð eftir
öðru eins og að hafa ekki gripið
tækifærið til að borða virkilega sér-
kennilegan rétt!
Lokaorð átti að venju vemdari
samkomunnar, Thor Vilhjálmsson,
sem fagnaði vali verðlaunahafa.
Þeir taka á myndunum viö fallegum
verðlaunagripum Guðnýjar Haf-
steinsdóttur leirlistakonu.
Aðeins þeir allra bestu
„Þegar Þjóðleikhúsið réðst í það
stórvirki á síðasta ári að setja á svið
leikgerö Sjálfstæðs fólks í tvíeinu
formi var ljóst að aöeins það besta
væri nógu gott til þess að verkefni af
slíkri stærðargráðu mætti lukkast,"
sagði Auður Eydal, formaður dóm-
nefndar um leiklist," og ef til vill
segja tilnefningar leiklistarnefndar
meira en mörg orð um það að metn-
aður og stórhugur skilaöi í þessu til-
felli glæstum árangri. Svo fór að
•bæði hlutu tilnefningu fyrri hluti
Sjálfstæðs fólks - Bjartur, landnáms-
maður íslands - og sá leikari, sem
lék titilhlutverkið þar, verðlaunahaf-
inn okkar hér í dag Ingvar E. Sig-
urðsson."
Auður minnti á söguna af
stúlkunni sem var spurð hvað henni
hefði nú fundist best í nýútkominni
ljóðabók, og svaraði „Mér fannst öll
bókin best!“ „Ég ætla nú ekki að fara
að segja að mér finnist hann Ingvar
allur bestur,“ sagði Auður. „En hitt
get ég sagt að á ferli sem ekki er
langur i árum en spannar ótrúlegan
fjölda ólíkra verkefna hefur hann
einhvern veginn alltaf verið að leika
sitt besta hlutverk. í hlutverki Bjarts
birtist hann áhorfandanum nánast
sem náttúruafl. Hann túlkar þennan
tákngerving þrjóskunnar á næstum
ofurmannlegan hátt. Bjartur brýst úr
fjötrum, hann krefst réttar síns og
hikar ekki við að bjóða sjálfu land-
inu og skapanornunum birginn.
Leikur Ingvars er þaulunninn í tær-
um einfaldleik sinum, líkamstjáning-
in öguð og hann samsamast persón-
unni fullkomlega. Slíkt afreka ekki
nema hinir allra bestu.“
Með Auði sátu í dómnefnd Gerður
Kristný og Andrés Sigurvinsson.
Ingvar E. Sigurðsson fékk verðlaunin fyrir túlkun sína á Bjarti, tákngervingi þrjóskunnar.
Friðrik Þór Friðriksson var ekki að taka við Menningarverðlaunum DV í
fyrsta sinn.
Gefur von um
bjartari tíð
„Þegar litið er yfir síðasta ár þá
verður það að teljast merkilegt í ís-
lenskri kvikmyndagerð, sérstak-
lega síðari hluti ársins þegar þrjár
dýrar og metnaðarfullar kvik-
myndir voru frumsýndar nánast
hver á eftir annarri,“ sagði Hilmar
Karlsson, formaður dómnefndar
um kvikmyndalist. „Varð sumum
á orði að vorið margfræga væri lið-
ið og sólin farin að hækka á lofti.“
Minnti hann líka á að á morgun
eru einmitt liðin tuttugu ár síðan
myndin Land og synir var frum-
sýnd en við hana hefur „vorið“ oft
verið miðað.
Nefndin varð einhuga um að
verðlauna Engla alheimsins undir
stjórn Friðriks Þórs Friðrikssonar
sem þaö besta í íslenskum kvik-
myndum á síðasta ári. „Þessi kvik-
mynd hlýtur aö vekja vonir um
bjartari tíð því hún sameinar það
sem alla sem við kvikmyndir
starfa dreymir um en fáum auðn-
ast: mikil gæði kvikmyndalega séð
og hylli almennings. Kvikmyndin
Englar alheimsins hefur ekki síður
en skáldsagan, sem hún er gerð eft-
ir, snert þjóðina. Samstarf þeirra
Friðriks Þórs Friðrikssonar og
Einars Más Guðmundssonar, sem
hófst á svo eftirminnilegan hátt
með Börnum náttúrunnar, skilar
sér með miklum ágætum í Englum
alheimsins, kvikmynd sem sam-
einar þá kosti sem góð kvikmynd
þarf að hafa, gott handrit, styrka
leikstjórn, frábæran leik, góða
kvikmyndatöku og klippingu.“
Með Hilmari í nefndinni sátu
Ásgrímur Sverrisson og Baldur
Hjaltason.