Dagblaðið Vísir - DV - 02.06.2000, Síða 12

.faðir Dorritar
og ég vil koma eftirfárandi á framferi:
Þó svo að mér lítist ágætlega á herra
Grimson eða Grimm, eins og við köllum
hann hjónin, þá get ég ekki annað en við-
urkennt að hann er ekki sá óskatengda-
sonur sem ég hafði í huga. Ég hafði per-
sónulega alltaf vonað að hún myndi ná
sér i mann eins og Barry Manilov, það er
maður að minu skapi. Min fyrstu kynni
af Grimm voru þannig að hann kom
heim til okkar eitt kvöldið, hringdi bjöll-
unni á stóra húsinu okkar og spurði
eftir...
... dóttur minni.
Við héldum reyndar fyrst að hann væri að
selja eitthvað af því að hann er með þannig
gleraugu. Það koma margir svona sölumenn
til okkar og bara á síðasta ári keypti konan
mín tvær Rainbow-ryksugur af sölumönn-
um. Dorrit sagði okkur reyndar að hann
væri ekki ryksugusölumaður og við buðum
honum inn. Hann var kurteis og virtist ekk-
ert sérstaklega hættulegur (annars veit mað-
ur aldrei með menn með svona...
... rödd.
Dorrit leiddi hann inn í stofú og þau settust saman í sófánn okkar (óþægilega
nærri hvort öðru verð ég að segja). Hún sagði að hann væri kærastinn sinn. Mér
brá dálítið, lét samt ekki á neinu bera og settist í Lazy-boy stólinn minn. Ég horfði
á hann og hann horfði á mig. Hann virtist ekki vera drukkinn. Ég spurði hann að
nafni og hann svaraði: „Grimson". Ég spurði hann hvað hann gerði og hann sagð-
ist vera...
... forseti.
„Hvar?“ spurði ég. „Á fslandi," sagði
hann., jslandi?" spurði ég, „hvar i fland-
anum er það?“ „teð er norður í rassgati,“
sagði hann og þetta fánnst þeim dóttur
minni voða fyndið. „Jæja, vinur, þú þyk-
ist vera mikill karl,“ hugsaði „Hvað er
svona merkilegt við Jsland?" spurði ég
hann „Er það ríkt land? Er það fjöl-
mennt land? Er það eitthvað sérstaklega
merkilegt? Er eitthvað merkilegt við það
að vera forseti á íslandi?" spurði ég hann
og hann fór alveg...
... í kerfi.
Fór að nudda saman á sér höndunum og svitnaði á enninu. Ég sá að dóttir min
var líka dálitið stressuð. Hann reyndi að útskýra fyrir mér ailt um ísland og svo
för hann að monta sig af því að það væri heitt á vetuma á íslandi og kalt á sumr-
in og að íslendingar ættu pólfára (sem reyndar öll ríki heims eiga nema Grænhöfða-
eyjar). „Jæja, vinur,“ sagði ég. „Þú þarft ekkert að stressa þig. Það er nú ansi gott
að vera forseti, þó að það sé ekki í nema smáríki austur af Grænlandi. Þú hlýtur
þá að hafa...
... heilmikil völd.“
En þá roðnaði hann alveg svakalega og
dóttir mín líka. „Já og nei,“ sagði hann.
„Þetta er eiginlega alveg valdaiaust embætti.
En ég er alveg rosalega virtur." ,jsfú?“
spurði ég. „Hvers konar forseti ert þú þá?“
„Ég er svona sameiningartákn þjóðarinn-
ar.“ „Aha,“ sagði ég. „Nokkurs konar
lukkudýr?" „Já,“ sagði hann. „Nema bara
hrikalega virt og viturt lukkudýr." Og hann
virtást alveg ætla að springa úr...
... monti.
„Og ég vil vera kærasti dóttur þinnar.
Ég vil að hún búi með mér á bóndabænum
mínum og ferðist með mér um heiminn þeg-
ar ég þarf að koma fram sem lukkudýr landsins." Ég stóð upp, gekk fram í for-
stofu, sótti haglabyssuna mína, kom með hana inn í stofu, miðaði á hausinn á hon-
um og sagðt „Þú kemur ekki svona fram við dóttur mína Annaðhvort giftist þú
henni eða hypjar þig út“ Hann hugsaði sig um dálitla stund og sagði svo. „Allt í
lagi, herra Mússajef. Ég skal giftast henni en ég kaupi ekki hringana fyrr en ég er
búinn að safha mér fyrir þeim. Þeir voru að leggja svo mikla skatta á mig að ég á
ekki fyrir þeim strax.“ Og við sættumst á þetta.
f ó k u s
2. júní 2000
Þegar fólk kemur út úr skóla hefur það oftast markað sér
ákveðna stefnu í lífinu með námi sínu. Það velur sér nám eftir
áhuga og vill jafnan starfa á þeim vettvangi sem námið leggur
grunn að. Þetta á þó ekki við um alla og inn á milli leynist fólk
sem ekki hefur beint farið hina hefðbundnu leið eins og Fókus
komst að:
í vítlausri
Þór Mýrdal, flugmaður og hrágúmmíkonungur íslands:
Akvörðunin tekin
í einhverju bríarfi
„Upphaflega átti þetta aldrei að fara
svona. Ég ætlaði að fara í samstarf við
félaga minn sem var flugmaður og er
núna þyrluflugmaður hjá Landhelgis-
gæslunni. Við ætluðum að flytja inn
flugskýli og til þess þurfti fjármagn og
ég var búinn að redda mínum hluta en
svo varð ekkert úr þessu og ég sat
uppi með lánsféð. Mér datt þetta svo í
hug í einhverju bríaríi og þetta var
eiginlega bara ein stór tilviljun," segir
Þór Mýrdal, verslunarmaður í kynlífs-
hjálpartækjaversluninni Rómeó og
Júlíu. Þór hafði ákveðið að verða flug-
maöur, eins og svo marga stráka
dreymir um, áður en örlögin tóku í
taumana.
„Ég starfaði eiginlega ekkert sem
flugmaður þó ég hafi klárað nám í
þeim fræðum. Þegar ég var í flugnám-
inu vann ég hjá Gulla í Kamabæ við
að selja fót og eftir að hafa tekið mér
frí frá náminu í 8 ár tók ég upp þráð-
inn að nýju og kláraði en það var
einmitt þá sem þessi verslun varð til,“
segir konungur hrágúmmísins eins og
einhver kallaði hann eitt sinn. „Þetta
fjármagn dugði til að kaupa aöeins
inn af vöram og siðan tók þetta alltaf
meiri og meiri tima. Að lokum varð ég
að hætta hjá Guila og einbeita mér al-
gerlega að versluninni. Það er náttúr-
lega heilmikið í kringum þetta og svo
er þetta viðkvæmur og eríiður mark-
aður. Meiningin var alltaf að láta
þetta ganga og það hefur gert það nú í
14 ár. Þetta átti aldrei að verða eins og
það er i dag en málið var auðvitað að
ég var með þennan pening og eitthvað
varð að gera við hann og eins og þetta
hefur komið út þá er þetta eini pen-
ingurinn sem við höfum tekið að
láni,“ segir Þór. En varla fer maður að
leggja á sig erfitt nám til að verða flug-
maður og hætta svo alveg að grípa í
vélina þó þaö sé ekki í atvinnuskyni?
„Ég á nú flugvél í dag og hef átt
í mörg ár og stunda flugið auðvitað
af alúð. Það má eiginlega segja að
ef maður er ekki að vinna þá er
maður að fljúga, þannig er það nú
bara,“ segir Þór og snýr sér aftur
að verslunarstörfunum.
Jón R. Ragnarsson, hársnyrtir,
framkvæmdastjóri og rallkappi:
Viss bilun
„Já, þetta var ungt, ég byrjaði að
læra rakarann þegar ég var 15 ára
hjá Kristjáni Jóhannessyni á Klapp-
arstíg þar sem Þorgrímur gullsmið-
ur er í dag,“ segir Jón R. Ragnars-
son, framkvæmdastjóri og rallöku-
maður, sem lauk sveinsprófi árið
1964 en er einn þeirra sem tekið
hafa u-beygju frá náminu og starfa
á allt öðrum vettvangi í dag. „Ég
vann svo að rakarastörfum í 10 ár
og var síðast með mína eigin stofu á
Suðurlandsbraut 10 sem ég rak með
Garðari Scheving en sú stofa er
meira að segja enn í gangi,“ segir
Jón sem skildi sáttur við rakara-
heiminn. „Það var eiginlega bara
ævintýramennska að hætta. Þetta
var líka tíminn þegar bítlagangur-
inn var í hámarki, það var ekki
í rallinu var mér
sagt að hætta á
toppnum, ég
tók alveg
undir það en
sá tími er
bara ekkert
kominn,"
segir Jón
sem sem ný-
lega byijaði í
golfi og segist
greinilega
alltaf byrja
seint í öllu
sporti, öfugt við
vinnuna. „Þetta líf
hefur eiginlega ver-
ið viss bUun á sinn
hátt.“
á sinn hátt
mikið aksjón og það var varla
hægt að klippa unglingana
nema halda þeim.“ Næsta
skrefið hjá Jóni var að
stofna fasteignasöluna
Eignamiðlun sem enn er
við lýði en árið 1970 stofii-
setti hann Bílaryðvöm og
hefur toUað þar síðan.
Jón er auk þess lands-
kunnur raUökumaður og
hefur stundað sportið í
26 ár, fyrst með Ómari
bróður sínum í 10 ár en
síðan með Rúnari syni
sínum. Kappinn er 55
ára í dag en vann samt
fyrstu keppni sumarsins
um síðustu helgi. „Þegar
ég var húinn að vera 10 ár