Dagblaðið Vísir - DV - 28.08.2000, Side 16

16
MÁNUDAGUR 28. ÁGÚST 2000
MÁNUDAGUR 28. ÁGÚST 2000
Útgáfufélag: Frjáls fjölmiölun hf.
Stjórnarforma&ur og útgáfustjóri: Sveinn R. Eyjólfsson
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Gjörn Kárason
A&stoðarritstjóri: Jónas Haraldsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaóaafgreiðsla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, simi: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.skyrr.is/dv/
Vfsir, netútgáfa Frjálsrar fjðlmiðlunar: http://www.visirls
Ritstjórn: dvritst@ff.is - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreiíing: dvdreif@ff.is
Akureyri: Strandgata 25, sími: 462 5013, blaðam.: 462 6613, fax: 4611605
Setning og umbrot: Frjáls fjölmiölun hf.
Filmu- og plötugerð: ísafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuði 1950 kr. m. vsk. Lausasöluverð 180 kr. m. vsk., Helgarbiað 250 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til aö birta aðsent efni blaðsins i stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fýrir viðtöl við þá eöa fyrir myndbirtingar af þeim.
Guðni á réttri leið
Áhugi þéttbýlisbúa á að eignast afdrep utan skarkalans
hefur aukist undanfarin ár. Hann má sjá í þeim fjölda
sumarhúsa sem risið hafa innan ákveðins radíuss þéttbýl-
iskjamanna um land allt. í raun er sumarbústaður eða
sumarhús vart réttnefni lengur því flest nýrri hús sem
rísa eru heilsárshús, hituð ýmist með rafmagni eða heitu
vatni og búin þeim þægindum sem flestir gera kröfu til. í
þessum húsum og á þeim jarðarskika sem þeim fylgir
skapar fólk sér sína eigin paradís, stundar skógrækt og
ræktar land um leið og það bætir líkamlega sem andlega
velferð og byggir upp þrek til þess að takast á við þau
verkefni sem bíða.
Aðra dreymir stærri drauma og vilja eignast jörð. Eft-
irspum eftir jörðum hefur aukist undanfarin misseri og
ár og jarðaverð hækkað um leið. Það er að vonum enda
em umtalsverð verðmæti fólgin í jörðunum. Líkt og með
sumarhúsalöndin ræður staðsetning miklu. Því em jarðir
nærri þéttbýli að jafnaði dýrari en þær sem afskekktari
eru. Hestamenn sækjast eftir jörðum til þess að geta bet-
ur sinnt áhugamálum sínum, sem og þeir sem hafa áhuga
á útivist og ekki síst skógrækt. Hlunnindajarðir sem fylg-
ir veiðiréttur i ám eða vötnum njóta einnig sérstöðu.
Ríkið er langstærsti jarðaeigandi landsins. Guðni
Ágústsson landbúnaðarráðherra hefur lýst áhuga á að
selja rikisjarðir og það er vel. Jarðirnar em betur komn-
ar í eigu áhugasamra einstaklinga eða félagasamtaka en
ríkisins. Ráðherrann kynnti fyrr í sumar í ríkisstjóm
hugmyndir um stórfellda sölu ríkisjarða. Samráðherrar
hans tóku vel í þær þótt fram kæmi að farið væri með
fullri gát við söluna.
í DV á laugardag sagði frá því að engar ríkisjarðir fást
nú keyptar hjá landbúnaðarráðuneytinu utan jarðir sem
standa til boða ábúendum sem öðlast hafa forkaupsrétt.
Breytinga er þó að vænta því að á vegum ráðuneytisins er
unnið að endurskoðun jarðalaga sem meðal annars miðar
að því að breyta kvöðum varðandi notkun þeirra jarða
sem seldar em. Þær breytingar myndu auðvelda ríkinu að
selja jarðir sinar öðrum en þeim sem hyggjast stunda þar
hefðbundinn landbúnað.
Alkunna er að margir leiguliðar sitja jarðir í ríkiseign
og greiða fyrir lága leigu. Eðlilegra er að leiguliðarnir
kaupi þær jarðir sem þeir eiga ábúðarrétt á og ráðherra
hefur raimar skorað á þá bændur að nýta sér kaupréttinn
til að eignast jarðimar. Stefna hans er og að selja fremur
rikisjarðir sem losna úr ábúð en að byggja þær nýjum
leiguliðum.
Af 510 ríkisjörðum á forræði landbúnaðarráðuneytisins
eru um 130 jarðir í eyði. Stefna þarf að sölu þessara jarða
á næstu árum, án þess þó að ofbjóða markaðnum. Eðlilegt
er að ríkið njóti þess áhuga sem markaðurinn sýnir jörð-
unum og fái verð fyrir í samræmi við það. Leiguliðar í
bændastétt geta nýtt rétt sinn til kaupa og áframhaldandi
búskapar. Þess utan nýtast jarðirnar til dæmis hesta-
mönnum, skógræktaráhugafólki og öðrum.
Ágæt hugmynd er að skipta hluta ríkisjarða í smærri
einingar svo fleiri geti eignast jarðnæði í dreifbýli án þess
að kaupa heilu jarðirnar. Landbúnaðarráðherra hefur
hreyft hugmyndum í þessa vem, til dæmis á Suðurlandi
og i Borgarfirði, svo fjölga megi fólki í sveitarfélögum þar
enda þrái margir þéttbýlisbúar slíka búsetu og nútíma-
tækni og samgöngur geri mönnum mögulegt að starfa á
höfuðborgarsvæðinu eftir sem áður.
Guðni Ágústsson hefur hrist upp í stöðnuðu ráðuneyti
og er á réttri leiö við imdirbúning sölu ríkisjarða.
Jónas Haraldsson
33<
DV
Skoðun
Sæla
alsæla
Þráin eftir betri heimi
hefur verið drifkraftur í
sögu mannsins frá upphafi
vega. Um aldir hafa menn
séð fyrir sér sæluríki þar
sem ailt gengur að óskum.
Trúarbrögðin benda sum að
minnsta kosti í átt til betra
lífs og viö hin kristnu biðj-
um: til komi þitt ríki - og
eigum þar við að allt verði
samkvæmt viija skaparans.
Ekki alit gull sem glóir
í bókmenntum, myndlist,
kvikmyndum og öðrum listgreinum
er stöðugt leitast við að túlka veru-
leikann, opna nýjar víddir og beina
sjónum okkar til einhvers sem er
æðra hinu hversdagslega. Hátíðir
gegna líku hlutverki. Orðið hátið
merkir eitthvað sem er yfir tíman-
um, ofar hversdagsleikanum. Á há-
tíðum hverfum við inn í annan veru-
leika. Allt þetta ber vott um heil-
brigða viðleitni mannsins til þess að
lifa af og krydda tilveruna, glæða
hana lífi og lit. Heilbrigt líf er sam-
bland af hversdegi og hátíð, af striti
og hvíld þar sem menningin gegnir
Orn Bár&ur
Jónsson
prestur
veigamiklu hlutverki. Allt
er best í hófi, segir máltæk-
ið. Stöðugar hátíðir geta
gert mann leiðan og í sum-
arbreyskjunni saknar fólk
jafnvel rigningar og roks.
Fjölmiðlar gegna mikil-
vægu hlutverki i samtíð-
iimi. Þeir túlka veruleikann
en birta okkur líka á vissan
hátt afskræmda mynd af
honum. Og auglýsingar
boða okkur betra líf í nýj-
um bíl, utanlandsferð eða
nýrri fatatísku.
Valkostirnir eru óteljandi og tæki-
færin fjölmörg. En á kjarapöllum
lífsins er því miður ekki allt gull sem
glóir. Þar leynast hættur og sviknar
vörur innan um eðalmálma.
Helsæla?
I leitinni að sæluríkinu lenda
margir á villustigum. Meðal ungu
kynslóðarinnar eru margir fram-
bærilegir einstaklingar og hæfileika-
fólk en þar eru líka allt of margir
sem velja að flýja veruleikann með
því að nota hættuleg vímuefni eins
og t.d. alsælu. Mig minnir aö hún
„Kristin trú byggir á fagnaðarerindi, gleðitíðindum og hún
boðar komu sæluríkis sem menn geta upplifað hið innra. “
hið innra við það að huga og sál er
beint til æðri veruleika.
Maður nokkur segist hafa orðið
hafi einhvers staðar á prenti verið
réttnefnd helsæla? Besta sælan er sú
sem kostar ekkert, sú sem veröur til
Hvað er þjóðkirkja?
í sumar hefur spumingin um að-
skilnað ríkis og kirkju fengið byr
undir vængi. Áður en afstaða er tek-
in í því sístæða álitamáli er nauð-
synlegt að ræða hvers konar kirkja
starfar í landinu og hver tengsl
hennar við ríkisvaldið eru. Einkum
er mikilvægt að gera sér grein fyrir
að samkvæmt lögum og stjómarskrá
er lútherska kirkjan í landinu ekki
ríkiskirkja heldur þjóðkirkja.
Þjóðkirkjuhugtakið er margrætt
og það má skilgreina bæði út frá lög-
fræðilegum sjónarhomum og guð-
fræðilegum. Fyrir skömmu benti ég
á hér í blaöinu (16. 8.) á að þjóðkirkja
greinir sig einkum frá ríkiskirkju
fyrri alda með lauslegum tengslum
við ríkisvaldið, víðtæku sjáifstæði
kirkjunnar i eigin málum og víð-
feðmum rétti almennings
til að taka þátt í kirkju-
legri ákvarðanatöku -
einkum á sóknargrund-
velli. Ríkiskirkja er hins
vegar líkust deild í ráðu-
neyti.
Yfirþjóðleg stofnun
Frá bæjardyrum guð-
fræðinnar blasir þjóð-
kirkjuhugtakið allt öðru-
visi við. í þessari merk-
ingu má líta á þjóðkirkju
sem kirkju sem telur það köllun sína
að þjóna einni heilli þjóð, t.d. íslend-
ingum heima og erlendis. Margt
bendir til að til skamms tíma hafl is-
lenska þjóðkirkjan gengið út frá
þessum skilningi. Má í því sambandi
Hjalti Hugason
lektor
benda á tengsl hennar við ís-
lendinga í Vesturheimi, stöð-
ur íslendingapresta í Kaup-
mannahöfii, London og víðar
og loks það sérkenni islensku
þjóðkirkjunnar að hún hefur
lengst af hvorki komið nærri
kristniboðs- né hjálparstarfi í
þriðja heiminum þótt nú hafi
orðið nokkur breyting á.
Á tímum alþjóöa- og fjöl
hyggju á svo þjóðlegur
kirkjuskilningur vart við.
Kirkjan er í eðli sínu alþjóð-
leg eða yfirþjóðleg stofnun. Sérhver
kirkja er því kölluð til að þjóna
mannkyninu í heild og mæta mann-
legum vanda hver sem í hlut á. í því
sambandi er hún ekki bundin af
landamærum né þjóöemi. Þá hafa
„Aðeins þjóðkirkjan er skyld til að halda úti þéttriðnu neti sókna og prestakalla sem
nœr til landsins alls. “
líka komið fleiri kirkjur og trúfélög
til starfa meðal íslendinga. Þjóð-
kirkjan hefur því ekki einkaleyfi til
þjónustu við þá. Þvert á móti ber
henni að sýna samstööu með öðrum
kirkjum um leið og hún gegnir hlut-
verki sínu sem þjóðkirkja.
Krafan um þjónustu
Nú til dags er e.t.v. frjórra að líta
á þjóðkirkju sem stofnun sem stöðu
sinnar vegna er skyld til að vera
vettvangur tilþeiðslu, sálgæslu og
annars safhaðarstarfs meðal allra
sem búa á íslandi og leita þjónustu
hennar, óháð efnahag þeirra og bú-
setu í þéttbýli eða dreifbýli. Auk
þessa ber henni í samvinnu við aðr-
ar kirkjur að bregðast við þörf ann-
arra - ekki síst þjóða þriðja heimsins
- fyrir kirkjulega umönnun í víðasta
skilningi. Þannig bera lærisveinar
Krists hver annars byröar.
Það er krafan um þjónustu við alla
sem til hennar leita sem greinir þjóð-
kirkjuna frá öðrum trúfélögum. Þau
geta einskorðað starf sitt við eigin fé-
laga, stærsta þéttbýlið eða þá staði þar
sem starf þeirra mætir bestri svörun.
Aðeins þjóðkirkjan er skyld til að
halda úti þéttriðnu neti sókna og
prestakalla sem nær til landsins alls.
Dragi þjóðkirkjan úr þjónustu sinni í
dreifðum byggðum, geri hún það
kostnaðarsamara eða torveldara að ná
fundum hennar í sveit en borg eða láti
hún stjómast af kirkjusókn grefur
hún undan stöðu sinni sem þjóð-
kirkju. Það er einkum „allsstaðamá-
lægðin" sem helgar þá mismunun sem
í þjóökirkjufyrirkomulaginu felst.
Hjalti Hugason
Með og á móti
Fyrirtækin byggðu borgina Óeðlilegt
ida í fyrirtœkjarekstrí?
j „Það ætti frek-
' i. ar að spyrja
I hvort það væri
lllíy nokkur borg ef
ekki kæmi til fyr-
irtækjarekstur hennar. Síð-
ustu hundrað ár hefur
Reykjavíkurborg haslað sér
völl á stöðugt fleiri sviðum
og þannig gjörbreytt lífshátt-
um okkar. Hvernig væri
umhorfs í Reykjavík ef ekki
kæmi til Reykjavíkurhöfn,
rafmagnsveita, vatnsveita,
vagnar og sorphirða,
Stefán
Pálsson
/' ritstjórn Múrsins
strætis-
svo eitthvað sé
nefnt. Að sjálfsögðu breytast verkefni
borgarinnar með tímanum, sum fyrir-
tæki verða óþörf en önnur
koma til sögunnar. Um þessar
mundir er mikið talað um fjar-
skiptafyrirtæki, sem sumir telja
að eigi ekki að vera á verksviði
borgarinar, en svipaðar raddir
heyrðust einnig þegar ákveðið
var að stofna rafmagnsveitu í
bænum. Hver veit nema eftir
10-20 ár verði upplýsingaveitur
taldar jafnsjálfsögð opinber
þjónusta og vatns- eða hitaveita
þykir í dag.
Þeir sem harðast beita sér gegn fyr-
irtækjarekstri borgarinnar ættu bara
að kynna sér sögu Reykjavíkurborgar
því af henni gætu þeir margt lært.“
„Sveitarfé-
| lög hafa ákveð-
ið lögbundið
r hlutverk. Það
fer því lang-
best á því að þau sinni
sínu þjónustuhlutverki
vel en séu ekki í sam-
keppni við fyrirtæki úti á
markaðnum.
Það fer sveitarfélögum
aldrei vel eins og dæmiö
um Línu.Net sýnir svo
augljóslega.
Þegar hið opinbera er komið út í
slíkan atvinnurekstur eins og
Lína.Net er þá verða óhjákvæmilega
Gu&laugur Þór
Þór&arson
borgarfulltrúi
árekstrar, enda önnur fyrirtæki
á þessu sviði starfandi á mark-
aðnum.
Af hverju er Reykjavíkurborg
að standa i slíkum rekstri? Þetta
er nákvæmlega það sama og
gömlu bæjarútgerðimar.
Hvar ætla menn eiginlega aö
draga mörkin varðandi þátttöku
borgarinnar í atvinnurekstri?
Af hverju fer hún þá ekki líka
að reka matvöruverslun eða bif-
reiðaverkstæði?
Það má alveg eins búa til rök fyrir
því sem er þó i raun haldlaus rök-
semd.“
Dellur um Línu.Net hafa vakib upp ýmsar spumingar. Sumir telja afskipti borgarlnnar af rekstrf slíkra fyrirtækja vera óeðlileg og afturhvarf tll tíma bæjar-
útgerða. Öðrum finnst þaö sjálfsagöur hlutur og mikilvægt að borgin sýni þannig frumkvæði sem til framfara horfi.
^efÞjóð
VI
sýnir ungkratar hafa ekki snúið ein-
um einasta kóna af þeirri gerð. Eina
hugsanlega afleiðingin af þessari
auglýsingamennsku ungkratanna er
að hleypidómamir fá ókeypis aug-
lýsingu í fréttatímum og umræðu-
þáttum.“
Af Andríki-VefÞjóöviljanum 25. ágúst
vitni að einskærri trúargleði sem
ríkti í hjörtum fólks sem beið þess á
Péturstorginu í Róm að páfinn kæmi
akandi inn á torgið. Fólkið söng af
gleði og hvert andlit ljómaði. Það
þarf ekki að ganga til Róms til að
upplifa slíka gleði. Hana er að finna
hjá fólki við kirkjulegar athafnir hér
á landi og um allan heim. Trú er öll-
um mönnum eðlislæg. Kristin trú
byggir á fagnaðarerindi, gleðitíðind-
um og hún boðar komu sæluríkis
sem menn geta upplifað hið innra.
Mannleg speki og rök leiða okkur
ekki á veg hinnar sönnu sælu. Fjall-
ræða Jesú sem hefst á Sæluboðunum
(Matt. 5) flytur allt aðra uppskrift að
sælu en við mannfólkið getum látið
okkur til hugar koma. Sælan sem
þar er boðuð er upprunnin í öðrum
veruleika og því virkar hún dálítið á
skjön við hyggju heimins sem er í
rauninni lítið annað en heimska.
Sanna sælu er að finna hið innra.
Þar er alsæla sem ekki er veru-
leikafirrt heldur veruleikatengd í
víðasta skilningi þess orðs og nær til
alls veruleikans, bæði hins sýnilega
og ósýnilega.
Öm Bárður Jónsson
Fjárhagslegt
fjaörafok
„Heilsufræði er nýleg fræöigrein
sem ryður sér mjög til rúms um
þessar mundir. Hætta er hins vegar
á að umræðan um kostnað í heil-
brigðiskerfinu breytist í fjárhagslegt
fjaðrafok ef ný meðferð gegn sjúk-
dómi eða nýtt lyf er ekki sett I þjóð-
hagslegt samhengi."
Davíö Ingason lyfjafræöingur,
Morgunblaöinu 25. ágúst
Lélegir bófar
„íslenskir bófar
hafa hingað til
ekki þótt miklir
fagmenn og jafnan
auðgripnir, enda
margir aðeins
hálfatvinnumenn í
bransanum og
réttindalausir. Er-
lendis eru skálkar
víða orðnir tæknivæddari og betur
menntaðir í glæpafræðum, en þurfa
engu að síður að þola þrengingar
vegna þess að almenn öryggisgæsla,
tæknivæðing og reynsla lögreglu er
þar líka á hærra stigi en hér.“
Jóhannes Sígurjónsson,
Degi 25. ágúst
Fordómar og
fáfræði
„Lífeðlislegar orsakir alkóhólisma
eru hinar sömu hjá körlum og kon-
um en sálræn og félagsleg áhrif eru
mismunandi og einnig er viðhorf
samfélagsins til alkóhólisma kvenna
mun fordómafyllra en í garð karla.
Fordómar og fáfræði koma því mið-
ur í veg fyrir að fólk leiti sér hjálp-
ar því þeir sjúku eru stundum ekki
síður en aðrir fordómafullir og fá-
fróðir. Þegar fordómar og fáfræöi
beinast að eigin persónu er ekki
mikil von á bata.“
Sölvína Konráös, doktor í ráögefandi
sálfræöi, Morgunblaöinu 24. ágúst
Afhommun
„Auðvitað fæst engin niöurstaða
úr umræðum við menn sem vilja
„halda landinu hreinu" eða „af-
homma“ nágranna sína. Jafnvel víð-
Mælirinn yfirfullur
Hér á landi deyja að með-
altali um 24 manneskjur ár-
lega í umferðarslysum og
um 230 slasast mjög alvar-
lega. Hundruð annarra
slasast minna. Að undan-
fömu hafa umferðarslysin
verið óvenju mörg á
skömmum tima auk þess
sem flestir þeirra sem látist
hafa eða slasast alvarlega
em ungir ökumenn og far-
þegar þeirra. Nú er svo
komið að þjóðin er harmi
slegin yfir því ástandi sem
ríkir á götum og vegum
landsins og krefst þess að
eitthvað verði gert til þess að spoma
við þessari alvarlegu þróun. Fólk er
einfaldlega slegið óhug og ótta við
það eitt að leggja út á þjóðvegina -
enda óvist um ferðalok og afleiðing-
ar þeirrar ferðar.
Niðurskurður bitnar
á löggæslu
í fyrsta skipti í þau 20 ár sem ég
hef skipt mér af umferðaröryggis-
málum á íslandi skynja ég mikinn
ótta fólks um öryggi sitt og sinna
nánustu í umferðinni. Allir sem ekiö
hafa um þjóðvegina í sumar eru
sammála um að þar sé ekki lengur
ekiö hratt - heldur stundaður ofsa-
akstur við afleitar aðstæður þar sem
lífi og limum saklausra vegfarenda
er stefnt í voöa. í starfi mínu sem
forvarnafulltrúi VÍS og jafnframt
vegna reynslu minnar sem fyrram
lögreglumaður fæ ég daglega fjölda
Ragnhei&ur
Davíðsdóttir
forvarnafulltrúi VÍS og
þátttakandi í STANZ-
hópnum
símtala og tölvupóstsend-
inga þar sem fólk hrópar á
aðgerðir og segir mér jafti-
framt skelfilegar sögur af
ökuníðingum þjóðveganna.
Nær allir segjast EKKI hafa
orðiö varir við lögreglubif-
reið við umferðareftirlit eða
hraðamælingar - þrátt fyrir
yfirlýsingar ráðamanna um
aukna umferðarlöggæslu á
vegum úti. Og víst er að
neyðarköllin berast ekki
eingöngu frá hinum al-
menna borgara sem upplifir
sig í stöðugri lífshættu á
þjóðvegunum - heldur
kvarta lögreglumenn sáran yfir van-
mætti sínum og segjast margir hverj-
ir ekki hafa tök á aö sinna starfi sínu
vegna niðurskurðar á fjármagni til
löggæslumála. Mörgum þeirra er
ætlað að sinna löggæslu, einir síns
liðs, á eftirlitssvæði sem spannar
hundruð kílómetra. Stór hluti þeirr-
ar löggæslu er í formi svokallaðra
bakvakta þar sem lögreglumaðurinn
sinnir eingöngu neyðarköllum. Það
þarf ekki glöggan mann til að átta
sig á að aíbrotin á þjóðvegunum
blómstra sem aldrei fyrr við slíkar
aðstæður - oft með ófyrirsjáanlegum
afleiðingum.
Vefsí&a gegn slysum
Mörgmn fyrrum félaga minna í
lögreglunni, sem muna tímana
tvenna, ofbýöur það ástand sem nú
er í umferöarmálum þjóðarinnar og
kenna samdrætti í umferðarlög-
gæslu um stóran hluta umferðar-
slysa á þjóðvegum landsins. Nú hef-
ur stór hópur fólks, sem hefur fyrir
löngu fengið nóg af ástandinu í um-
ferðinni, tekið höndum saman og
stofnað STANZ-hópinn sem er bar-
áttuhópur almennra borgara gegn
umferðarslysum. Sett hefur verið
upp vefsíða með slóðinni
www.stanz.is þar sem hægt er að
lýsa yfir stuðningi við baráttuna við
umferðarslysin og jafnframt koma á
framfæri skoðunum og tillögum til
bættrar umferðarmenningar. í und-
irbúningshópi STANZ er breiður
hópur fólks úr fjölmörgum ólíkum
starfsstéttum og á ólíkum aldri sem
allt á þaö sameiginlegt aö vilja
fækka umferðarslysum á íslandi.
Meðal þeirra eru foreldrar, systur og
vinir þeirra sem látist hafa eöa
slasast í umferðarslysum, fjölmiðla-
fólk, leikarar, læknar, slökkviliðs-
menn, lögreglumenn, prestar, fram-
haldsskólanemar og fleiri. Nú þegar
hafa fjölmargir sent inn athugasemd-
fr og tillögur á vefsíðuna. Við fyrstu
skoðun á innsendum athugasemdum
kemur í ljós að flestir eru þeirrar
skoöunar að aukin umferðarlög-
gæsla og hert viðurlög sé besta leið-
in til að fækka umferðarslysum. Inn-
an tíðar mun STANZ-hópurinn boða
til opins borgarafundar þar sem
ástandiö í umferðinni verður tekiö
til umræðu og settar fram tillögur
fólksins í landinu um úrbætur sem
skila raunhæfum árangri. Mælirinn
er miklu meira en yfirfullur.
Ragnheiður Davíðsdóttir
„Allir sem ekið hafa um þjóðvegina í sumar eru sammála um að þar sé ekki lengur
ekið hratt - heldur stundaður ofsaakstur við afleitar aðstæður þar sem lífi og
limum saklausra vegfarenda er stefnt í voða. “ t