Dagblaðið Vísir - DV - 15.09.2000, Blaðsíða 8

Guðrún Bjarnadóttir
er ungur íslendingur
sem lætur sér fátt
fyrir brjósti brenna.
Fyrir nokkrum árum
var hún sjálfboðaliði
fyrir Rauða krossinn
í Gambíu og hefur
alla tíð síðan haldið
tryggð við Afríku.
Hennar ferðasögur
eru engar venjuleg-
ar ferðasögur af
grísaveislum og hall-
ærisjeppasafaríi,
þvert á móti. Guðrún
komst í hann krapp-
an í Gambíu á þessu
ári og sagði blaða-
manni frá þeirri
reynslu sinni einn
morguninn í vikunni
sem leið, eftir að
hafa sent út morg-
unsjónvarp Stöðvar
2. Þar vinnur
Guðrún þegar hún
er ekki á faraldsfæti.
Guðrún hefur bæðl verið skrifta á Fréttastofu Sjónvarps og Stöðvar 2 og er nú annar tveggja pródúsenta að morgunsjónvarpi Stöðvar 2. Á sumrin hefur hún ver-
ið landvörður í Mývatnssveit. Svo skýst hún til Afríku endrum og eins.
„Fyrir 7 árum, þá 24 ára, fór ég
til Gambíu i V-Afríku og var þar i
hálft ár fyrir ungliðahreyfingu
Rauða krossins. Gambía er lítið
land inni í miðju Senegal. Þama
unnum við að dæmigerðum Rauða
kross-störfum, fjáröflun, gerð
brunna o.s.frv. Þetta hafa margir
íslendingar gert en við vorum
alltaf tvö úti í einu, krakkar á aldr-
inum 20 til 25 ára.“
Stuttermabolir í sárin
í Gambíu er töluð enska, auk þess
sem Guðrún lœröi hrafl í máli inn-
fæddra, mandingu.
„Ég var orðin slarkfær í samtöl-
um við leigubílstjóra," segir Guð-
rún.
Aö hennar sögn stendur Gambía
nokkuö vel miöaö viö önnur Afríku-
lönd. Þar er vaxandi feröaþjónusta
og uppbygging. Guörún lenti í ýmsu
í störfum sínum á þessu hálfa ári...
„Við á Rauða kross-stöðinni
fengum rútuslys til okkar. Það var
komið með 16 manns til okkar á
heilsugæslustöðina sem var við
hliöina á okkur. Þar var bara lækn-
ir vikulega og svo kannski svert-
ingjar í hvítum sloppum. Þrír dóu
og við gátum ekkert gert. Þarna
voru engin tæki og engar umbúðir,
fólkinu var bara að blæða út og við
höfðum ekkert til að hjálpa því.“
The available Bambi
Guörún lenti í því aö þurfa aö
leita sér „lœknis" úti í Gambíu sem
er kannski ekki í frásögur fœr-
andi...
„Ég fékk ígerð í höndina og var
með eins og fótbolta í handleggn-
um, þetta var orðið svo stórt. Ég
reyndi að hrista þetta af mér en
svo kom að því að þetta var svo
sárt að ég var tilbúin að láta saga
af mér handlegginn. Ég fór með
vinkonu minni á sjúkrahús og þar
er mér sagt að þurfi að skera I

Herra Ólafur Ragnar Grímsson, forseti lýðveldisins, og Jerry Sprin-
ger sjónvarpssálfræðingur eru eins. Jerry stjómar einum vinsælasta
spjallþætti Bandaríkjanna þar sem spjall viðmælenda virðist yfirleitt
falla í skuggann af fyrir fram æfðum limlestingum. Hann hefur lika
skipt sér nokkuð af stjómmálum og var til að mynda borgarstjóri
Cincinnati á áttunda áratugnum. Ólaf Ragnar þarf varla að kynna.
Hvort sem hann sprangar um heiminn, settlegur og fínn, með heitkonu
sína í eftirdragi, eða „chillar" yfir spólu og Weetabix á Bessastöðum,
með Tinnu og Döllu, vinnur hann þjóðinni ávallt gagn. Jerry og Ólafur
era báðir menntaðir stjómmálafræðingar og eiga það sameiginlegt að
hafa helgað sig því að beina hvítu hjólhýsahyski á réttar brautir.
Ragnar Grímsson, forseti.
Jerry Springer, sjónvarpsmaður.
þetta. Eg kem þama inn og leggst á
bekk; það vom blóðslettur á veggj-
unum og hundar hlaupandi um á
gólfunum, tvær konur að fæða í
herberginu við hliðina með tilheyr-
andi hávaða og beint á móti mér
var maður sem var búinn að skera
sundur á sér lærin og með spýtu í
munninum. Það var verið að
sauma hann en hann fékk ekki
deyfingu því hún var of dýr. Ég var
svæfð og skorið í handlegginn en
þetta var talsvert alvarlegt.
Ég kom svo aftur
daginn eftir til að láta
hreinsa þetta. Þá tek-
ur á móti mér „lækn-
irinn“ í sínum hvita
slopp en hann hafði
troðið grisju ofan í
sárið. Hann togar og
togar og þetta eru
bara eins og töfra-
brögð, út koma 10
metrar af grisju úr
handleggnum á
mér, grænir og
rauðir renningar,
og það er alveg að
líða yflr mig. Þá
segir kallinn mér
til hughreysting
ar: „If you
vinir mínir sem em fuglaskoðar-
ar og dóttir annars þeirra. Ég var
búin að vera úti í viku og var búin
að mæla mér mót við yfirmann
Rauða krossins, átti að hitta hann
kl. 10 um morgun. Ég tók leigubíl
með Svia sem er þjálfari gambíska
landsliðsins í fótbolta. Um leið og
við komum inn í hverfið sem við
ætluðum í þá vom óeirðir í gangi
og lögga og her á staðnum. Við
keyrðum fram hjá brennandi leigu-
bílum og það var reynt að brjóta
rúðumar í bílnum.

want uuörtn og ferdaféíaear h * Vv
t° try a black Það ef einmltt í Gambíu sernm;Íheim"Í bí'stJ'ófans þeirra Gamh-
man, my name is og þá Wnstri tll að skóinl -ÖUrnotar hæSri höndina tn
Bambi. I am hvern f |angferð ** SkÓ,Pa á sér ó*öri nnri^Z „ . na tH aö b°röa
available and
have a lot of condoms." Svo
leið ég út af. Ég komst seinna að
því að þessi Bambi var enginn
læknir og enginn hjúkrunarfræð-
ingur, hann var bara starfsmaður
heilsugæslustöðvarinnar. Hann
verkaði á mér höndina og bauðst
svo til að sofa hjá mér á eftir. Allir
læknar segja þetta hins vegar mjög
vel gert hjá honum og hárrétt."
Lífshætta í Gambíu
Um seinustu páska fór Guörún
aftur til Gambíu í tveggja vikna
heimsókn til vina og kunningja í
höfuðstöövum Rauöa krossins. Hún
var meö myndatökuvél frá Stöð 2
og vann tvö innskot fyrir ísland í
dag sem búiö er aö sýna. En margt
fór ööruvísi íferöinni en hún haföi
œtlaö.
„Við fórum fjögur saman, tveir
Við vissum ekkert
af óeirðunum fyrr en við vorum
stödd í þeim miðjum. Þama keyrðum
við um í eina og hálfa klst. Loks
komumst við inn í hliðarhverfi út af
aðalgötunni og dóluðum þar til að
reyna að komast út. Fólk stillti sér
upp á hverju götuhorni til að hjálpa
okkur, benti okkur á að snúa við eða
halda áfram og lóðsaði okkur þannig
út úr hverfinu. í hvert skipti sem við
keyrðum fyrir hom vissum við ekki
nema þaö kæmi hópur á móti okkur.
Eftir tvo tíma komumst við loks upp
á hótel, alveg skíthrædd. Ég hafði
engar myndir tekið, þorði ekki að
taka upp vélina. Rétt eftir að við vor-
um komin út úr hverfmu komu
þarna öryggissveitir sem era sam-
bland af hemum og löggunni. Þær
skutu á mannfjöldann og tólf dóu.“
Mestu óeirðirnar voru samt við
miðstöð Rauöa krossins og þaö var
eins gott aö Guörún komst aldrei
þangað því þar var sjálfboóaliði
Rauöa krossins myrtur. Nokkrum
dögum seinna fór hún á staöinn og sá
þá öll ummerki. Upphafiö aö óeiröun-
um má rekja til þess, aó sögn Guörún-
ar, að löggan í Brikama nauögaöi 13
ára stelpu og var ekki látin svara fyr-
ir þaö, auk þess sem hún haföi pyntaö
unglingsstrák til dauöa.
„Eftir óeirðimar vorum við á hót-
elinu í tvo daga því okkur var ráð-
lagt að halda okkur innan hótelsvæð-
isins. Það var svolítið
sjúkt að keyra tvo kíló-
metra úr óeirðunum á
hótelið, setjast þar inn á
bar og fá sér ban-
anasplitt. Túristarnar
þar vissu ekki neitt hvað
var að gerast utan hótel-
veggjanna og stóð ná-
kvæmlega á sama. „Djöf-
ullinn, við komumst ekki í
skoðunarferðina okkar,“
var viðkvæðið. Þama vora
bara ofvemdaðir túristar
með sundlaug og bar.
Reyndar er Gambía orðin
hálfgerð kynlífsnýlenda.
Eldri breskar kerlingar fara
þama reglulega og ná sér í
svarta unglingspilta. Eyðni
er að sjálfsögðu mjög út-
breidd og smokkapakki kost-
ar jafnmikið og mánaðarlaun
verkamanns."
Hvað næst?
Spurö út í þenrtan mikla Afríku-
áhuga segir Guörún að sér finnist
Afríka spennandi land. Hún hefur
þegar komiö til Senegals, Marokkós
og Keníu, auk Gambíu. Varöandi
nœsta feröalag segir hún ekkert
ákveöiö. „Ég fer frekar stærri ferð-
ir en smærri þannig að lengra líð-
ur á milli.“
- Kannski Noröurlönd, kannski
Bandaríkin... Það er ómögulegt aö
segja hvert Guðrún fer nœst. Fram
undan hjá henni er spennandi vet-
ur. Hún œtlar aö dytta aö nýja hús-
inu sínu og svo er hún útsendingar-
stjóri á Stöð 2 og sér m.a. um morg-
unsjónvarpiö.
f ÓkUS 15. september 2000