Dagblaðið Vísir - DV - 13.03.2001, Qupperneq 15

14
ÞRIÐJUDAGUR 13. MARS 2001
ÞRIÐJUDAGUR 13. MARS 2001
27
Útgáfufélag: Frjáls fjölmiölun hf.
Stjórnarformaöur og útgáfustjóri: Sveinn R. Eyjólfsson
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aöstoöarritstjóri: Jónas Haraldsson
Augiýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur. auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiðsla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, sínti: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíöa: http://www.skyrr.is/dv/
VTsir, netútgáfa Frjálsrar fjölmiölunar: http://www.visir.is
Ritstjórn: dvritst@ff.is - Auglýsingar: auglysingar@ff.is. - Dreifing: dvdreif@ff.is
Akureyri: Strandgata 25, sími: 462 5013, blaðam.: 462 6613, fax: 461 1605
Setning og umbrot: Frjáls fjölmiðlun hf.
Plötugerö: ísafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuði 2050 kr. m. vsk. Lausasöluverð 190 kr. m. vsk., Helgarblað 280 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til aö birta aösent efni blaðsins í stafrænu formi og i gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viötöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
/ gíslingu tyfjarisa
Komið hefur í ljós, að nýja verkjalyfið OxyContin, sem
hefur á allra síðustu árum selzt fyrir meira en milljarð
dollara í Bandaríkjunum með stuðningi læknastéttarinn-
ar, hefur skæðar aukaverkanir. Það hefur átt þátt í að
drepa 120 manns og dánartalan fer ört hækkandi.
Framleiðandinn borgaði heilu ráðstefnurnar fyrir
lækna, allan ferðakostnað þeirra og borgaði þeim þar á of-
an fyrir að kynna lyfið fyrir starfsfélögum. Læknirinn Pet-
er Leong hefur skýrt frá, hvernig framleiðandinn reyndi
hvað eftir annað að múta honum til að ávísa lyfinu.
OxyContin er angi af miklu stærra og verra máli. Sam-
kvæmt rannsóknum dagblaðanna Washington Post og
New York Times og fleiri aðila stunda íjölmörg þekktustu
lyfjafyrirtæki heims glæpastarfsemi til að koma einka-
leyfalyfjum á markað með sívaxandi okurprísum.
Komið hefur í ljós, að lyfjafyrirtækin kosta ekki bara
lækna sem einstaklinga, heldur heilu háskólasjúkrahúsin
og sérfræðitímaritin. Vegna fjárhagslegra hagsmuna er
gert lítið úr aukaverkunum nýrra lyfja og dregin fjöður yf-
ir rannsóknir, sem sýna fram á slíkar verkanir.
Dæmi hafa verið að hrannast upp um, að vísindamenn,
sem hafa komizt að aukaverkunum, eru annað hvort látn-
ir fela niðurstöður sínar eða þeir eru ofsóttir. Þeir missa
störf sín hjá háskólastofnunum. Fyrirtæki í almanna-
tengslum eru ráðin til að rægja þá skipulega.
Mestur hluti rekstrarkostnaðar lyfjarisanna fer ekki í
vísindalegar rannsóknir, heldur í markaðssetningu og
óbeinar mútur á borð við greiðslur til lækna, háskóla-
sjúkrahúsa og sérfræðitímarita. Allir þessir aðilar hafa
beinan hag af að dansa eftir pípu lyfjarisanna.
Nú er svo komið vestan hafs, að réttar upplýsingar um
skaðsemi lyfja er miklu frekar hægt að fá í góðum dag-
blöðum heldur en í sérfræðiritum. Meira að segja New
England Journal of Medicine hefur verið staðið að því að
birta greinar lækna, sem voru á mála lyfjarisanna.
Við sjáum hluta af þessum þrýstingi hér á landi, til
dæmis í áherzlunni á notkun geðbreytilyfja, sem eðli sínu
samkvæmt eru fíkniefni. Þannig eru íslendingar látnir
gleypa 10.000 Prozak-töflur á hverjum morgni og þannig er
Rítalini troðið ofan i óþæg börn í skólum landsins.
Lyfjarisarnir ráða ekki aðeins ávísunum lækna og nið-
urstöðum rannsókna. Þau hafa mikil áhrif á utanríkis-
stefnu Bandaríkjanna. Til dæmis er fátækum ríkjum hót-
að viðskiptabanni, ef þau taka í notkun ódýr lyf, sem lyfja-
framleiðendur telja vera stælingu á sínum lyfjum.
Þetta ástand á eftir að versna mikið vestan hafs eftir
valdatöku George W. Bush sem forseta. Lyíjarisarnir áttu
meiri þátt í að fjármagna kosningabaráttu hans en flestar
aðrar greinar atvinnulífsins. Nú verður rikisvaldinu beitt
harðar en áður í þágu glæpamanna lyfjaiðnaðarins.
Mestu glæpir lyfjarisanna hafa beinzt gegn þjóðum
þriðja heimsins. Greinaröð í Washington Post hefur fjall-
að um skelfilegar aðferðir, sem hafa verið færðar i stílinn
í nýrri skáldsögu eftir John Le Carré og þannig komizt til
skila hjá fólki, sem fylgist illa með fréttum.
Ríki og þjóðfélög þurfa að koma sér upp virkum aðferð-
um til að verjast áhlaupi alþjóðlegra lyfjarisa, sem reyna
með hjálp lækna, rannsóknastofnana og fagtímarita að
pranga inn á okkur sífellt dýrari lyfjum og telja okkur trú
um, að einkaleyfalausu lyfin virki ekki eins vel.
Lyf eru sum hver margfalt dýrari en þau þurfa að vera
og miklu hættulegri en af er látið. Þjóðir þurfa markvisst
að forðast að lenda i vítahring eða gíslingu lyfjarisa.
Jónas Kristjánsson
DV
Skoðun*-
Fer menntun þjóðarinnar hrakandi?
Á mínum bamaskólaárum,
f>TÍr margt löngu, lærðum
við íslandssögu eftir Jónas
Jónsson, kenndan við Hriflu.
í þessari sögukennslubók var
ekki gerður neinn greinar-
munur á fomsagnapersónum
og öðrum Sögulegri. Njáll á
Bergþórshvoli var að áliti
bókarhöfundar alveg jafntrú-
verðug persóna og þeir bisk-
uparnir Jón Arason og
Brynjólfur Sveinsson, svo
eitthvað sé nefnt. Þrátt fyrir
þennan annmarka greyptust
þessar sögupersónur inn í huga okkar
barnanna og hafa setið þar ljóslifandi
allt til þessa dags.
Hvað hefur farið úrskeiðis?
Nú er öldin önnur: Nú læra börn-
in ekki lengur íslandssögu eftir
Jónas frá Hriílu heldur Guð má vita
eftir hvern, ef þau læra hana þá
nokkra. Víst er, að kunnáttu íslend-
inga í eigin sögu virðist hafa hrakað
svo að um munar á síðustu áratug-
um. Þetta má m.a. marka af könnun
sem gerð var hér á landi (ekki á með-
al barnaskólabarna) nú nýlega og
kom til umræðu i „Kastljósi" í Sjón-
varpinu nú á dögunum. Spurt var
hvort viðkomandi þekkti
Snorra Sturluson, Jón Ara-
son biskup, Jón forseta og
Þjóðfundinn og kynnu
Þjóðsönginn. í ljós kom að
aðeins röskur helmingur
aðspurðra kunni skil á öil-
um þessum atriðum og
verður það að teljast frem-
ur laklegur árangur.
Hvað er eiginlega að ger-
ast? Er íslenska þjóðin að
úrkynjast. Það sem hvert
barnaskólabarn þekkti fyr-
ir fimmtíu árum veit stór
hluti þjóðarinnar ekki nú. Hvað hef-
ur eiginlega farið úrskeiðis? Er ís-
lenska þjóðin orðin eitthvað treggáf-
aðri en hún var eða er það skólakerf-
ið sem hefur brugðist?
Þekking og menning
Þegar ég var í menntaskóla voru að-
eins þrír slíkir skólar til í landinu og
tala útskrifaöra stúdenta úr þeim eitt-
hvað um tvö hundruð. Nú skipta
farmhaldsskólar (menntaskólar)
mörgum tugum í landinu og úr þeim
útskrifast áreiðanlega þúsundir stúd-
enta árlega. Og hvað verður svo um
þetta fólk? Jú, margt af því fer i há-
skóla og lýkur þaðan starfsmenntun
Agnar
Hallgrímsson
cand. mag.
„Ef þessi tengsl rofna við fortíðina er þá ekki menn-
ingu okkar og tungu hætt? Er þá nokkur furða þótt
stór hluti þjóðarinnar vilji þurrka út íslenskt þjóðerni
og ganga í Evrópusambandið?“ - Á Árnastofnun.
Sævarinn
Nokkrir mælskir stjórnmálamenn
hafa fengiö á sig það orð að vera
ósigrandi andstæðingar þegar brand-
ur orðsins er vopnið. í skjóli slíks
orðspors hafa þeir komist upp með
að þvaðra nánast innihaldslaust og
eru lygilega slungnir við að telja
fólki trú um að svart sé hvítt. Fólk
sér illa við þjálfuðum sannfæringar-
mætti þeirra og vísvitandi öfugmæl-
um og þarf því sífellt að vera á verði.
Rugluð dómgreind
Stjórnmála- og embættismenn
hafa gert flugvöllinn í Vatnsmýrinni
að allsherjar lönguvitleysu. Upphafið
var tvískinnungur borgarstjóra og
nú er svo komið að þegar hún vill
færa málið á þjóðarhagslegan grunn
gerir hún það á einræðiskenndan
hátt. Við það hafa hagsmunahópar
séð sér leik á borði og telja sig ekki
þurfa að vera málefnalegir frekar en
hún og enn síður þjóðhagslega sinn-
aðir. í fyrstu voru landsbyggðarþing-
menn og flugvallarstarfsfólk þau
einu sem voru á móti flutningi vegna
eigin hagsmuna en nú er svo komið
„Ágœta landsbyggðarfólk: Reykvíkingar vilja sem flest
fyrir ykkur gera. Verið sanngjöm, því hvað sem öllum
tillögum líður er Keflavikurflugvöllurinn og yfirbyggð
jámbraut ódýrasta lausnin miðað við hagkvœmni.
Með og á móti
V' ; }:
\j
Þjónusta símans mun batna
flugvöllur
að fáir tala um hvað heild-
inni er fyrir bestu sé til
framtíðar litið. Þvælu-
kenndur og ábyrgðarlaus
málflutningur hefur ruglað
dómgreind manna og gert
fólki erfítt að átta sig á hvað
er hagkvæmast og um leið
ódýrast.
Álengdar hef ég eins og
aðrir landsmenn fylgst með
tillögum um besta staðinn
fyrir flugvöllinn og þegar ég
hef ígrundað tillögur um
hvar hann sé best kominn
er Hvassahraun erfiður
kostur. Ástæðan er að það styttist lít-
ið frá Keflavík, það þarf að byggja
nýjan völl og önnur rándýr mann-
virki og staðurinn er hvass- og mis-
viörasamur og af þeim sökum hættu-
legúr.
Flugvöllurinn víki
Flugvöllurinn á að fara að fullu úr
Vatnsmýrinni og víkja fyrir mann-
vænlegu umhverfl. í góðum hluta
Vatnsmýrar skal vera verndaður
staður fyrir fuglalif sem gæfi borg-
inni heimsborgaralegan menningar-
brag og öllum íbúum landsins tæki-
færi til að koma þar að og njóta. Ef
skipulag er vandað af til þess hæfu
listafólki og háhýsi, en ekki háhýsa-
lengjur byggðar umhverfis friðland
fugla gæfl það borginni fegurra og
mannvænlegra yfirbragð.
Ég hef verið hlynntur því að hafa
völlinn á Miðnesheiði og járnbraut
sem færi um yfirbyggð göng á milli
og sá fyrir mér þægilega hvíld far-
þega á skömmum tíma hvort sem
þeir kæmu með flugi utan af landi
eða bara frá Suðurnesjum. Nýjar til-
lögur inn Álftanes og
Löngusker hafa gert mér
ljóst að það sem er hag-
kvæmast og ódýrast að öllu
samanlögðu og því skyn-
samlegast verður undir.
Um Álftanes yrði stríð.
Löngusker eru kostnaðar-
söm en raunhæf lausn sem
flestir kæmu sér trúlega
saman um og í reynd glæsi-
legasti kosturinn, ef pen-
ingar væru fyrir hendi.
Ódýrasta lausnin
Það er talað um að særok
verði til vandræða. Særok er til
vandræða víðast hvar um borgina
þegar sá gcdlinn er á veðurguðunum
og því engin ástæða til að mála
skrattann á vegginn sérstaklega
hvað Skerjafjörðinn varðar. Mér
kom til hugar að líklega má koma
tvöfaldri flotgirðingu fyrir á flrðin-
um með réttu bili á milli þeirra og í
hæfilegri fjarlægð frá brautarenda.
Það þarf stórviðri til að ná upp sæ-
roki úr lygnum fleti.
Ágæta landsbyggðarfólk; Reykvík-
ingar vilja sem flest fyrir ykkur
gera, verið sanngjöm, því hvað sem
öllum tillögum liður er Keflavíkur-
flugvöllurinn og yfirbyggð jámbraut
ódýrasta lausnin miðað við hag-
kvæmni. Að fletja borgina út kostar
íbúana stórfé í ferðum til og frá
vinnu. Þegar jarðrask hefst vegna
tvöföldunar Reykjanesbrautar ætti
að gera ráð fyrir yfirbyggðum tein-
um á milli þeirra, þó ekki væri nema
fyrir næstu kynslóðir. - Gerum und-
antekningu þeirra vegna og horfum
til framtíðar.
Albert Jensen
Á að selja Landssímann?
Sterkasta tækið
Ég tel annað
ekki koma til
greina en að selja
Landssímann og
þá allan rekstur-
inn og ég vona að menn
verði fljótir að því. Það er
alls ekki lengur hlutverk
ríkisins að stunda viðskipti
af þessu tagi og það á að
losa sig úr þessum rekstri
hið fyrsta. Ríkisstofnun get-
ur aldrei keppt á þessu
sviði til frambúðar. Ríkis-
sjóður fær góðar tekjur af sölunni
Gunnar
Birgisson
alþingismaöur Sjálf-
stæöisflokksins
sem reynist vel. Ríkið á
einnig aö selja bankana og
annan samkeppnisrekstur.
Ég tek það fram að áður en
til sölu kemur þarf að
tryggja hag neytenda, ekki
síst landsbyggðarinnar. Það
segir sig sjálft að fara verð-
ur með gát í þessum efnum.
Ég treysti því að þjónustan
muni batna en ekki versna
við einkavæðingu fyrirtæk-
isins.
Sala Landssím-
ans er frágengið
mál en með ljós-
leiðarann gegnir
öðru máli. Ég er
andvígur sölu hans því að
ég tel að ljósleiðarinn sé eitt
sterkasta tækiö til þess að
efla og auka atvinnu og
gera hana fjölbreyttari um
land allt. Állir landsmenn
verða að hafa aðgang að
ljósleiðaranum á sama
verði. Ég treysti ekki að löggjöf
sem tryggja á verðjöfnun standist
markaðsöflunum snúning
þegar til lengri tíma er litið.
Þvi er jafn nauðsynlegt að
ljósleiðarinn sé í eigu hins
opinbera líkt og þjóðvega-
kerfið og annað sem skiptir
sköpum fyrir landsmenn.
Þingmenn stjórnarflokkanna eru ekki á eitt sáttir um sölu ríkisfyrirtækisins Landssímans. Kristinn H. Gunnarsson og fleiri framsóknarmenn hafa efa-
semdir en hálfbróöir hans, Gunnar Birgisson, ásamt öðrum sjálfstæöismönnum, er á annarri skoöun.
og fer síðan út í atvinnulífið. Hins
vegar virðist raunkunnátta þess ekki
vera í samræmi við lengd skólagöng-
unnnar. Getur verið að kandidatar
sem útskrifast úr háskólum séu alger-
ir „fagidiotar", gersamlega vankunn-
andi um sögu og bókmenntir Islend-
inga? - Spyr sá sem ekki veit. En
varla verður annað ályktað af fyrr-
nefndri könnun.
Nú er ekki hægt að gera þvi skóna
að allir sem spurðir voru i henni hafi
verið háskólaborgarar. En engu að síð-
ur verður ekki gengið fram hjá því að
almenn menntun í landinu hefur batn-
að mjög á síðustu áratugum þótt ekki
fari allir í háskóla. Má þar nefna ýmsa
sérskóla (iðnskóla.tækniskóla o.s.frv.).
í heild er þjóðin mun betur skóla-
gengin en hún var fyrir fimmtíu
árum.
Víst má segja að það varöi ekki við
hegningarlög að kunna ekki skil á
helstu persónum íslandssögunnar.
En er þekking á þeim ekki hluti af
menningu okkar? Ef þessi tengsl
rofna við fortíðina er þá ekki menn-
ingu okkar og tungu hætt? Er þá
nokkur furða þótt stór hluti þjóðar-
innar vilji þurrka út íslenskt þjóð-
emi og ganga í Evrópusambandið?
Agnar Hallgrímsson
Söguferð - ekki fjósaferð
„Okkur hjá alvöru Bændaferðum
hefði aldrei dottið það í hug að fara að
skipuleggja bændaferð til Brétlands
meðan þar grasserar gin- og klaufaveiki
... Þeir eru svo hugmyndasnauðir hjá
Úrvali-Útsýn. Þeir vissu aö allar okkar
ferðir seljast upp, og þegar þeir þurftu
að fmna upp eitthvað nýtt fóru þeir aö
auglýsa bændaferðir ... Og nú virðast
þeir vera að bakka með „bændaferðina"
- tala nú um „söguferð" og segjast ekki
ætla að fara í nein fjós ... En að gamal-
gróin ferðaskrifstofa fari að grípa til
þessa ráðs er óttalega lélegt."
Agnar Guönason hjá Bændaferöum.
í Degi 10. mars.
Flugið - ferðamáti af þörf
„Flugvélin kemur inn
tii lendingar á Reykja-
víkurílugvelli. Um borð
eru farþegar sem eiga
erindi af margvíslegum
ástæðum ... Og ferðin er
svo sem ekki gefin. Ein-
staklingur pungar út
fimmtán þúsund kalli, eða kannski ein-
hverju minna, ef hann getur fellt skil-
mála ferðarinnar aö erindi sínu. Það er
þess vegna ölium ljóst, að ferðalangurinn
er að leggja talsvert á sig til þess að
koma flugleiðis í bæinn. Hann er með
öðrum orðum ekki að gera það að gamni
sinu, eða vegna þess að hann eigi ann-
arra (og ódýrari) kosta völ. Menn nýta
sér þennan ferðamáta af þörf.“
Einar K. Guöfinnsson alþm.
í Mbl.-grein 10. mars.
Karlar vilja „úrsúlur“
„Konur tala nú um breyttar kröfur í
kynlifi. Þær tala jafnvel um einhverja
niðurlægjandi hluti sem þær hafi ekki
þekkt áður. Og þær tala um klámnotkun
mannanna sinna. Það er farið fram á það
við þær að þær geri það sama og súlu-
meyjamar. Það misbýður konu að mað-
urinn hennar hangi á þessum stöðum
eða á klámrásum á Netinu."
Rúna Jónsdóttir hjá Stígamótum
í Degi 10. mars.
Flugyfirvöld og Vatnsmýrin
„Þær lausnir sem
ganga út á það aö um
helmingur flugvallar-
svæðisins losni og nýtist
fyrir uppbyggingu á há-
skólasvæðinu, fyrir
Landspítaia, aðra at-
vinnustarfsemi og íbúöir
eru að mínu mati fýsilegar. Eii telji flug-
málayfirvöld á hinn bóginn að ekki sé
unnt að reka Reykjavíkurflugvöll í Vatns-
mýrinni miðað við þær kröfur verður flug-
völlurinn einfaldlega að víkja. Og raunar
virðist mér málið stefna í þá átt, miðað
við þær hugmyndir sem flugmálayfirvöld
hafa kynnt og þann ósveigjanleika sem
þau sýna i málinu."
Árni Þór Sigurösson, form. skipulags-
nefndar Reykjavikur, í Mbl. 10. mars.
Hjúkrunarheimilið Grund"
Vegna skrifa í DV nýlega um að-
búnað heimilisfólksins á Elli- og
hjúkrunarheimilinu Grund fmn ég
mig knúinn til að segja mína sögu af
kynnum mínum þar.
Fyrir nokkrum árum þegar hún
móðir mín var orðin 95 ára bjó hún
ein í íbúð i fjölbýlishúsi þar sem hún
haföi séð um sig sjálf í nokkur ár en
var nú farin að fá aðstoð utan frá við
þrif íbúðarinnar og mat þurfti hún
ekki að elda utan hafragrautinn sinn
á morgnana.
Ekki á DAS, ekki á Skjóli
Þegar þarna var komið þótti okk-
ur börnum hennar ekki orðið for-
svaranlegt að hún væri lengur ein
vegna hraðvaxandi gleymsku sem
sótti að henni. Var því farið að huga
að úrræðum til bóta. Fyrst datt okk-
ur í hug að Dvalarheimili aldraðra
sjómanna yrði auðsótt þegar svona
væri komið fyrir konu sem nánast
haföi unnið heila starfsæfi við sjáv-
ar- og fiskvinnu í sjávarþorpi á
landsbyggðinni. Ég lagði því vongóð-
ur í viðtal við framkvæmdastjóra
stofnunarinnar en var allsnarlega
leiddur í þann sannleika að ég væri
raunar hlægilegur að láta mér detta
svona vitleysu í hug en ef ég legði
inn umsókn nú gæti verið reynandi
að hafa samband eftir 2-3 ár.
Og svona til áréttingar á máli sinu
seildist forstöðumaðurinn eftir
tveim þykkum doðröntum sem lágu
á borði nálægt honum og sýndi mér
með þeim orðum að þetta væru nú
óafgreiddar umsóknir. Mér féllust að
sjálfsögðu hendur við svona áhrifa-
mikil rök og bað manninn að reyna
að fyrirgefa mér tilætlunarsemina
og kvaddi hann í auðmýkt.
Skal þess getið að ég hafði í fórum
mínum skrifuð plögg, undirrituð af
þar til bæru fólki, um nauðsyn
gömlu konunnar á að komast inn á
einhverja umönnunarstofnun. Nú
datt mér í hug að reyna á umönnun-
arheimilinu Skjóli. Nánast sömu við-
tökur fékk ég þar og á Hrafnistu
nema að ekki voru mér sýndir nein-
ir doðrantar þar. Þegar þama var
komið var ég orðinn örvæntingar-
fuflur og ásakaði mig um fyrir-
hyggjuleysi að hafa ekki reynt að fá
inni fyrir hana fyrr en í óefni var
komið.
Aðbúnaður á Grund
Eitthvað hvíslaði að mér að tala
við fólkið á Grund þótt í huga mér
sæti óljós óhugnaður um þann stað
vegna einhverra neikvæðra skrifa
sem ég hafði einhvern tímann heyrt
eða lesið um staðinn.
Það er skemmst frá því að segja að
ég fór vestur á Hringbraut og talaði
þar við forstöðukonu sem tók erindi
mínu af slíkri kurteisi og
vilja til hjálpar að mér
hlýnaði strax um hjarta-
rætur. Hún skoðaði plögg
þau sem ég var með og fékk
símanúmer mitt og sagðist
hringja fljótlega og láta vita
hvers mætti vænta.
Tveir dagar liðu þar til
hringt var og sagt að hún
móðir mín mætti koma
daginn eftir væri hún tilbú-
in.
Hún flutti inn í tveggja
kvenna herbergi og dvaldi
þama þar til að hún lést
rúmlega 100 ára gömul.
Mér er ljúft að tjá mig um aðbún-
aðinn sem hún naut þarna og þykist
mega um dæma, því flesta daga kom
ég til hennar, svo og systur mínar
tvær, og fylgdumst við þvi vel meö
líðan hennar.
Það er skemmst frá þvi að segja að
okkur fannst aðbúnaðurinn eins og
best væri á kosið.
Hún var vistuð á deild sem kölluð
er „kvennagangur“. Þar fékk hún að
hafa símann sinn, útvarp og myndir
og frjálsræði eftir getu sem minnk-
aði smám saman þangað til hún varð
að fá hjálp við allar þarfir sínar síð-
ustu misserin, en alltaf var hún
hrein og virtist ánægð. - Öll að-
hlynning virtist með gleði og ástúð
veitt.
Þakklæti til Grundar
Á meðan getan leyfði var farið í
fondur. í hlýlegu setustofunni sátu
þær sem gátu og hlustuðu á
sjálfs sins huga, útvarpið,
spjölluðu saman, sungu og
höfðu jafnvel á prjónunum
sínum, hlustuðu á einhvern
lesa eða „söngfuglinn" hana
Lóu. Eða einhver önnur
hafði sest hjá þeim og leiddi
söng með gleöibrag. Matur-
inn sem henni móður minni ^
var færður virtist góður og
snyrtilega og vel framreidd-
ur.
Lækniseftirlit og hjálp
var að mínu viti í lagi, þótt
ég viðurkenni að ég hef lítið
vit á slíku. Ég vissi að hjúkrunarfólk
var að spyrja hana um líðan hennar
og greip til viðeigandi aðgerða þegar
það taldi þörf. Ávallt þegar við systk-
inin höfðum eitthvað fram að færa
var tekið ljúfmannlega á því.
Á hverjum sunnudegi var messa í
fagurri kapellu Grundar og tilheyr-
andi messukaffi á eftir. Öllum sem
gátu og vildu var hjálpað þangað.
Þótt húsakynni séu ekki samkvæmt
nýjustu tísku eru þau hlýleg og
hrein og afar vel við haldið, bæði r
inni og úti.
Þegar hún móðir mín varð hund-
rað ára hélt Grund upp á afmælið
hennar með glæsibrag.
Við andlát hennar fann ég ekki
annað en farið væri að með fullri
virðingu og það gert sem létta mætti
dauðastríðið. - Mér er þakklæti ríkt
í huga fyrir dvöl móður minnar á
Grund.
Þorvaldur Hafberg
Þorvaldur
Hafberg
fasteignamatsmaöur
„Það er skemmst frá því að segja, að ég fór vestur á
Hringbraut og talaði þar við forstöðukonu sem tók er-
indi mínu af slíkri kurteisi og vilja til hjálpar að mér
hlýnaði strax um hjartarætur. “ - Elli- og hjúkrunar-
heimilið Grund.