Dagblaðið Vísir - DV - 17.10.2001, Qupperneq 15

14
MIÐVIKUDAGUR 17. OKTÓBER 2001
MIÐVIKUDAGUR 17. OKTÓBER 2001
19
Útgáfufélag: ÚtgáfufélagiB DV ehf.
Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
ABstoðarritstjórar: Jónas Haraldsson og Sigmundur Ernir Rúnarsson
Fréttastjóri: Birgir GuBmundsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiösla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - ABrar deildir: 550 5999
Oræn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíöa: http://www.netheimar.is/dv/
Fréttaþjónusta á Netinu: http://www.visir.is
Ritsfjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Strandgata 31, simi: 460 6100, fax: 460 6171
Setning og umbrot: ÚtgáfufélagiB DV ehf.
Plötugerð: ísafoldarprensmiöja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverö á mánuöi 2200 kr. m. vsk. LausasöluverB 200 kr. m. vsk., HelgarblaB 300 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til aö birta aösent efni blaösins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiöir ekki viömælendum fyrir viötöl viö þá eöa fyrir myndbirtingar af þeim.
Sátt um sjávarútveg
en hvað svo?
Sjálfstæðisflokkurinn hefur tekið undir með þeim sem
hæst og mest hafa barist fyrir auðlindaskatti á sjávarút-
veg. Á landsfundi flokksins sem lauk síðastliðinn sunnu-
dag var samþykkt ályktun um sjávarútvegsmál þar sem
stutt var við tillögu um eitthvað sem kallast hóflegt gjald
fyrir afnot af auðlindum hafsins.
Vissulega eru hér um töluverð tímamót að ræða í ís-
lenskum stjórnmálum en Sjálfstæðisflokkurinn hefur
fram til þessa verið mótfallinn sérstökum skatti á sjávar-
útveg, þó alltaf hafi verið nokkur hljómgrunnur fyrir auð-
lindaskatti innan flokksins. Með rökum má halda því
fram að Sjálfstæðisflokkurinn hafi, fram að landsfundi,
verið mikilvægasta og sterkasta vígi þeirra sem barist
hafa gegn auðlindaskatti. Vígið er fallið.
Fáum sem fylgjast með stjórnmálum hefði átt að koma
á óvart að ályktun landsfundar um sjávarútvegsmál yrði
á þeim nótum sem raun varð á, enda Davið Oddsson, for-
maður flokksins, búinn að gefa tóninn í setningarræðu
fundarins. Menn skyldu takast á um sjávarútvegsmál en
ná sáttum.
Ályktun landsfundarins tekur undir álit meirihluta
nefndar um endurskoðun laga um stjórnun fiskveiða, „um
að áfram skuli byggja á aflamarkskerfinu en útgerðin
greiði hóflegt gjald fyrir afnot af veiðiheimildum sem ann-
ars vegar taki mið af kostnaði hins opinbera vegna stjórn-
unar fiskveiða og hins vegar af afkomu sjávarútvegsins á
hverjum tíma. Samhliða er nauðsynlegt að auka frjáls-
ræði í rekstrarumhverfi fyrirtækjanna og að hluta gjalds-
ins verði varið til að byggja upp atvinnulíf í þeim byggð-
arlögum sem treyst hafa á sjávarútveg.“
Sú hugmyndafræði sem endurspeglast í því sem hér er
vitnað til ber merki mikils misskilnings á eðli opinberrar
skattheimtu og felur í sér stórkostlega aukna hættu fyrir
landsbyggðina. Við höfum alltof mörg dæmi um það á
undanförnum áratugum, bæði hér á landi sem annars
staðar, að stjórnmálamenn leggja af stað með það sem þeir
kalla „hóflega“ skattheimtu eða sanngjamt endurgjald.
Staðreyndin er hins vegar sú að þegar fram líða stundir
verður hófsemin græðginni að bráð. Opinberar álögur
hafa því miður tilhneigingu til að hækka eftir því sem
árin líða þangað til í óefni er komið. Þá loks tekur skyn-
semin aftur völdin, eins og raun hefur orðið á með nýrri
skattastefnu ríkisstjórnarinnar. Það er því í besta falli
sjálfsblekking flokks sem berst gegn takmörkuðum ríkis-
afskiptum að ræða í fullri alvöru um hóflega skattheimtu.
Verst er þó að mörg sjávarplássin á að setja á „opinbert
framfæri“ með því að beina styrkjum til þeirra sem fjár-
magnaðir eru af hinu „hóflega“ auðlindagjaldi. Þannig er
í reynd verið að búa til flókið millifærslukerfi, enda munu
sjávarplássin sjálf standa undir auðlindaskattinum. Eins
og bent hefur verið á er sú hætta til staðar að aukin skatt-
heimta á sjávarútveg komi þyngst niður á þeim byggðar-
lögum sem eiga þrátt fyrir allt góða framtíð, einmitt vegna
þess að þar er rekinn sjávarútvegur af myndarbrag. En
hinir örlátu 63 þingmenn við Austurvöll fá því aukna fjár-
mimi til að skammta úr hnefa.
Er þá ekki betra að láta sjávarútveginn i sæmilegum
friði en að gera heilu byggðarlögin, sem eru lífvænleg, að
ölmusumönnum?
Óli Björn Kárason
I>V
Stríð sem tapaðist á fyrsta degi
Oddvitar rikisstjomarínnar, þeir Davíð og Halldór,
hafa verið í ormstuleik eins og skóladrengir undanfar-
ið og ma ekki a
viö herforina gegn Afganistan og í
klappliðinu eru herforingjastjómir og
einræðisherrar af öllu hugsanlegu
litarafti. Það er ekki ónýtt fyrir vald-
hafa sem telja sig þurfa að lúskra á
þegnum sínum að hafa eignast nýtt og
i sja hvor hefur betur.
vopn og nýja bandamenn - alla þá sem
eru að berjast við „hið illa“ í gervi
óskilgreindra hryðjuverka.
Að gera illt verra
Viðbrögðin við voðaverkunum í
Stríðið sem hófst sunnu-
daginn 7. október s.l. með
loftárásum Bandaríkjanna
og Breta á Afganistan tapað-
ist um leið og það skall á.
Ástæðan er sú að markmið
árásarinnar er í þoku og
sprengjuregn yfir Afganistan
það vitlausasta sem hægt
var að grípa til. Fáir eru lík-
lega undrandi á að Bush for-
seti Bandaríkjanna tæki
slíka ákvörðun, þótt menn
vonuðu í lengstu lög að sú
yrði ekki raunin. Hann er
knúinn áfram af hefndarhug
og studdur af særðu og illa
upplýstu almenningsáliti heima fyrir.
Ömurlegt er að sjá breska forsætisráð-
herrann keppa við hann í stríðsleikn-
um og spyrja hvorki kóng né prest
heima fyrir. Valdamenn eru fljótir að
gleyma þingræðishefðum ef það hent-
ar þeim. Hörmulegast fyrir okkur ís-
lendinga er þó að vera dregnir inn í
þessa herfór sem NATO-riki. Oddvitar
ríkisstjómarinnar, þeir Davíð og Hall-
dór, hafa verið í orrustuleik eins og
skóladrengir undanfarið og má ekki á
milli sjá hvor hefur betur. Utanríkis-
ráðherrann segist vera í stríði „gegn
hinu illa“. Minna mátti það
ekki vera, enda leynist hinn
nýi óvinur víða.
Horft fram hjá rót
vandans
Vel má vera að Osama bin
Laden sé potturinn og pann-
an á bak við hryðjuverkin 11.
september. Um það vitum við
hins vegar ekki þar eð engar
sannanir hafa hingað til ver-
ið lagðar á borðið. Með
árásinni á Afganistan tor-
velda þeir sem að henni
standa framgang réttvisinn-
ar og taka hefndina fram
yfir. Bush vill fá höfuð bin Ladens á
silfurfati, en hvað um framhaldið?
Halda menn að sá jarðvegur sem
hryðjuverk eru sprottin af breytist til
batnaðar við að knýja talibana til upp-
gjafar með hervaldi og tylla löngu af-
dönkuðum konungi til valda sem leik-
brúðu í Kabúl? Á sama tíma og Vest-
urlönd blása í herlúðra halda áfram af
meiri krafti en nokkru sinni fyrr
óhæfuverk ísraelsstjómar gegn Palest-
ínumönnum, þvert á ótal samþykktir
Sameinuðu þjóðanna. ísraelsstjóm var
ein sú fyrsta til að lýsa yfir stuðningi
Hjörleifur
Guttormsson
fyrrverandi
alþingismaöur
Velsæld eða vesæld?
Með vélindabakflæðisverki íhugar
þjóðin einsöng forsætisráðherra með-
an þingmenn taka undir í kór: stjórn-
armenn í dúr en andstaðan í moll. Það
á að leggja niður allar helstu skrifstof-
ur skrifræðisins. Maður hefur varla
við að læra nöfnin á stofnunum áður
en lagt er til að þeim verði lokað.
Hvenær varð Skipulagsstofnun til?
Svar: Árið 1998. Eins og forsætisráð-
herra hefur bent á er hún óþörf, eins
og flestar aðrar stofnanir, og ein-
kennilegt að hann skyldi ekki átta sig
á því þegar hún var búin til á Alþingi.
Það er mun einfaldara, réttlátara og
lýðræðislegra að þingið sjálft taki
ákvarðanir um öll mál þjóðfélagsins.
Þar vinna kjömir fulltrúar en ekki
ókjörnar manneskjur sem eiga ekkert
með að ákveða eitt eða neitt. Dómstól-
um er hollast að taka hlutverk sitt
ekki of alvarlegra og þjóðhagsstofnun
gerði meira gagn ef hún stæði fyrir
skemmtilegum leiksýningum og
bumbuslætti. Ekki borgum við fólki
fyrir að reikna dæmi ef við þolum
ekki að sjá útkomuna.
Við mótmælum ekki
í stað þess að mótmæla ólögum,
spillingu og vanhugsuðum aðgerðum
yfirboðaranna pirrumst við á því þeg-
ar Frasier geðlækni er hent út fyrir
gatslitnar alþingisræður. Vont er að
missa mínútu úr sjónvarpsdag-
skránni en ætti stjórnarstefnan ekki
að vekja dýpri viðbrögð.
Ríkið hefur víst vel efhi á að
lækka skatta á fyrirtæki,
enda ríkissjóður sérlega dig-
ur um þessar mundir. Það
er skrítið að sá sami sjóður
skuli hvorki duga til að reka
háskóla í landinu né til að
borga þeim sem annast um
fatlaða og sjúka.
Hundruð manna eru á
vergangi i Reykjavík þótt
þjóðin geti byggt mörg
hundruð þúsund fermetra verslunar-
hallir. Er þetta verðmætaskilningur
vor eða mætir ekki forsætisráðherra
stoltur í ræðupúlt og dásamar þessa
nýjustu gersemi íslensku þjóðarinnar.
Á meðan talað er um byggðastefnu í
álslíki vinnur kvótakerfið hljóðalaust
sitt verk: af hverju reyna Austflröing-
ar ekki að endurheimta það sem búið
er að stela af þeim heldur en að grenja
yfir stórverksmiðju? Við heyrum ekk-
ert af þessu væli i Reykjavík, enda yf-
irgnæfa flugvéladrunur flest sem
hugsað er í mið- og vesturbæ. Eða
reyndar er kannski ekki mikið að yf-
irgnæfa, við erum löngu hætt að
hugsa hvort sem er.
Ekki blikur á lofti
Og ekki hugsar stjórnarandstaðan
fyrir okkur. Eða hvar eru íslenskir
vinstrimenn þessa dagana? Helming-
urinn búinn að selja hugsjónirnar og
lagstur inn á auglýsingastofu. Hinn
fastur í landsbyggðar- og klámþrá-
hyggju.
Annar þvaðrar um viðskiptahalla
og vexti, hinn prédikar gegn álverum
og áfengi. Á þetta að heita andstaða?
Berjast frekar gegn fiskifræðingum en
veiðikerfi sem er að kljúfa þjóðina í
tvennt. Eru þinglaunin orðin
svo há og fóðrið svo rjóma-
blandað að þeir megna ekki
einu sinni að mjálma. Eru
það bara títtnefndar uppeld-
is- og umhyggjustéttir sem
nenna að væla, og blessaðir
öryrkjarnir. Ég er hræddur
um að við hin skiptum yfir á
skemmtilegri rás, hvort sem
það er betlistöðin eða
mjaðmahnykkir vel vaxinna
blökkustúlkna á poppvarp-
inu. Verst að vöðvabólgnir menn eru
farnir að boða verðbólgu, og við
hlaupum út í apótek að kaupa sýru-
eyðandi gegn væntanlegu stressi í
maganum. Skuldirnar hærri í dag en
í gær og útlit fyrir að ekki verði
paprikur framar á borðum frekar en
frönsk gæsalifur. En þá er rétt að
hlusta vel á boðskap ráðherra: Hér er
allt í góðu gengi og vondærið er bara
plat. Með sálmaskáld og herforingja
við stjórn stefnum við ótrauð til al-
heimssigurs í auðæfasöfnun og feg-
urðar- og megurðarkeppnum.
Vinstrimenn geta velt sér á hina
hliðina og sofið vært undir ljúfu lagi
góðærisins. Ég held ég hætti við
prósakkið og snúi mér að venjulegu
kaffi með sykri. Ég get aftur komist í
takt við vestræna æsku sem miljón-
um saman maular kartöflusnakk við
sjónvarpstækjaloga. Held bara áfram
að vera þægur og góður og kyrja pen-
ingasönginn þótt ég blandi kaldhæðn-
um bröndurum í söngtextann.
Ég læt vinstrimennskuna birtast í
því að fara á McDonalds í Austur-
stræti en ekki í Kringlunni. Hneyksl-
ast svo á spilltum þingmönnum í frí-
stundum.
Ingólfur Gíslason
/ stað þess að mótmæla ólögum, spillingu og vanhugs-
uðum aðgerðum yfirboðaranna pirrumst við yfir því
þegar Frasier geðlækni er hent út fyrír gatslitnar
alþingisræður.
Bandaríkjunum hafa um margt verið
með ólíkindum. Margir óttast afleið-
ingarnar fyrir þau gildi sem reynt
hefur verið að festa í sessi með bar-
áttu fyrir mannréttindúm og félaga-
frelsi. Þau öfl sem styrkja vilja Stóra
bróður, að ekki sé talað um fiand-
skap í garð innflytjenda og
þeldökkra, eru hvarvetna að sækja í
sig veðrið. Móðursýki af ólíklegasta
toga veður uppi og ýtir undir lam-
andi ótta almennings. Hvað finnst
mönnum um það snjallræði að
stjórnmálamenn fái heimildir til að
láta skjóta niður farþegavélar eftir
flugrán? Um slíkt er nú talað í fullri
alvöru, ekki aðeins í USA og Bret-
landi heldur hjá nágrönnum okkar
Norðmönnum.
Með vanhugsuðum aðgerðum er
verið að magna upp lamandi áhrif
sem hryðjuverkin 11. september hafa
á efnahagsstarfsemi og mannleg sam-
skipti. Margt athyglisvert mátti lesa
í Reykjavíkurbréfi Morgunblaðsins
7. október. Undir niðurlagsorð bréf-
ritarans geta væntanlega margir tek-
ið: Rökin fyrir því að takmarka frels-
ið til að tryggja öryggi þurfa að vera
afar sterk.
Hjörleifur Guttormsson
Ummæli
Vörn á kostnað
mennskunnar
„Hermdarverkin
vestra afhjúpuðu varn-
arleysi okkar, bæði
sem einstaklinga og
samfélags. Jafnvel ekki
voldugasta þjóð verald-
ar getur varið sig og
sína gegn slíku illvirki. Hver er
óhultur? Enginn er óhultur þegar hið
illa, djöfullega, lætur til skarar
skríða. Mannanna börn eru varnar-
laus. Og algjör vörn og fullkomið
skjól gegn allri vá fæst ekki nema á
kostnað mennskunnar. Meginein-
kenni og grundvallarforsenda lýðræð-
isins er hið opna samfélag sem hvílir
á gagnkvæmu trausti borgaranna og
milli stjórnenda og þegna. Við viljum
ekki þá algjöru vemd sem alræðis-
og lögregluríkið eitt getur boðið!“
Karl Sigurbjörnsson biskup viB
setningu Kirkjuþings.
Lágmarkskrafa
„Hyggist ráðamenn halda áfram að
misskipta sameiginlegum þjóðartekj-
um okkar á þann veg að fötlun haldi
áfram að verða ávisun á fátækt og
einangrun ber þeim að færa einhver
rök fyrir þeirri breytni sinni. Rétt
eins og þeir ætlast til af okkur ber
þeim að færa efnisleg rök fyrir máli
sínu og standa reikningsskap gjörða
sinna. Það er að minnsta kosti lág-
markskrafa að þeir upplýsi hvers
vegna þeir kjósa að ákvarða öryrkj-
um jafnlágar bætur og raun ber
vitni. Þá verður ekki lengur hjá því
komist að þeir geri opinberlega grein
fyrir því hvort og þá hvernig þeir
hafa hugsað sér að örorkubæturnar
dugi til helstu nauðþurfta ..."
Garöar Sverrisson I fréttabréfi
Öryrkjabandalagsins.
Halldór Gunnarsson,
formaður Þroskahjálpar:
í hendi manns-
ins sjálfs
„Slíkt hlýtur að vera í hendi
mannsins sjálfs en aftur á móti
stöndum við frammi fyrir ýmsum
siðferöilegum spurningum sem tækni og vísindi munu
vísast aldrei geta leyst. Framfarir í fósturgreiningum
hljóta að vekja svona spurningar og þeim verður held-
ur aldrei svarað einvörðungu af heilbrigðisstarfsfólki
heldur verða heimspekingar, kirkjunnar menn og fleiri
að koma til og leita svara. Sjálfum hrýs mér hugur við
því viöhorfi að sía út strax í móðurkviöi þá einstak-
linga sem hafa lága greindarvísitölu. í samhenginu er
því einnig ósvarað hvert sú þróun myndi aftur leiða
okkur. Ég óttast að slíkt gæti leitt til þess að fólkið allt
í kringum okkur yröi einsleitara."
Margrét Ríkharðsdóttir,
Hæfingarstöð fatlaðra á Akureyri:
Maðurinn í
sœti almœttis?
„Ætlar maðurinn að setja sig í
sæti almættis og ákveða hver á að
eiga líf og hver ekki? Sé fóstur-
greining gerð með það fyrir augum að fóstri verði
eytt komi í ljós galli sem leiðir til fótlunar, má
segja að vísindin séu orðin mannhelginni yfir-
sterkari. Ef hugmyndafræðin sem liggur að baki
þessu er sú að fækka fótluðum í þjóðfélaginu velt-
ir maður fyrir sér af hverju. Er það vegna þess að
visindamenn eða ráðamenn telja að fatlaðir geti
ekki lifað hamingjuriku lífi? Eða er það vegna þess
að ráðamenn telja fólk með fótlun vera bagga á
þjóðfélaginu? Er það vísindamanna og ráðamanna
að ákveða hvað er hamingjuríkt líf? Ég spyr.“
Sr. Svavar A. Jónsson,
sóknarprestur á Akureyri:
Siðferðisstyrk-
ur að hika við
„Með tækninýjungum stöndum við
ffammi fyrir nýjum veruleika, ekki
einvörðungu möguleikum heldur líka
vissum hættum. Því er mikilvægt að gæta sín vel. Fram-
kvæmd ýmissa góðra hluta getur haft ófyrirséðar aíleið-
ingar á verri veginn gætum við ekki að okkur. Á hinn
bóginn er ekkert óeðlHegt að siðferðisleg svör liggi ekki
fyrir þegar uppgötvanir eru gerðar en að mínu mati ber
það vott um siðferöisstyrk að menn hiki við og þurfi að
hugsa málin. Eitt af því sem menn styðjast við í þessu
eru hin trúarlegu viðhorf. Spurningar í þessa veru eru í
raun að mæta okkur á hverjum einasta degi, svo sem í
læknavísindunum, liftækniiðnaðinum og eins er upplýs-
ingatæknin alls ekki laus við svona spumingar."
Jón Kristjánsson
heilbrigðisráðherra:
Tœkin mega
ekki stjóma för
„Vísindin eru verk manns-
ins og verkfæri. Þau eru sköpun
hans og ekki skapari og það er
siðferðileg skylda okkar í samfélagi manna að
gera okkur grein fyrir þessu.
Tólin og tækin, mannanna verk, mega aldrei
stjóma fór okkar.
Það er líka siðferðileg skylda okkar að þora
og taka ákvarðanir í samræmi við þennan út-
gangspunkt lífsins og færast ekki undan þeirri
ábyrgð sem það er að vera maður.
Á meðan við öxlum þá ábyrgð verða vísindin
mannhelgi ekki yfirsterkari."
Biskup íslands varaöi við þessu í
ræöu við setningu kirkjuþings í gær. Hann nefndi þetta í tengslum við framfarir í fósturgreiningum en með þeim má sjá hvort barn er fatlað.
Skoðun
Landsfundur Sjálfstæðis-
flokksins náði merkum
áfanga í sjávarútvegsmál-
um um siðustu helgi.
Flokkurinn losnaði við
Markús Möller, sem lengi
hefur haft sérskoðanir á
fiskveiðistjórnuninni og
gjafakvótanum. Leiðitamir
fundarmenn samþykktu
loðna tillögu forystunnar
um „hóflegt" veiðigjald sem
fellur eins og flís við rass
stefnunnar í skattamálum,
sem er að fría fyrirtæki
sem skila hagnaði af skattgreiðslum
að mestu leyti og gildir hið sama um
eignafólk og þá sem drýgstar hafa
tekjurnar.
Áð losna við Markús Möller úr
flokknum er eins og að láta draga úr
skemmda tönn sem veldur pínu og
hugarangri. Hagfræðingurinn hefur
eigin skoðanir á framkvæmd fisk-
veiðistjómunarinnar og hefur verið
leiðinlega opinskár og látið þær í
ljósi í ræðu og riti. En það versta við
framsetningu Markúsar á málefninu
er að hann rökstyður skoðanir sínar
í stað þess að slengja fram staðhæf-
ingum og illa grunduðum upphróp-
unum eins og þeirra er háttur sem
bera velferð stórskuldugrar útgerðar
fyrir brjósti, að minnsta kosti i orði.
Það er erfitt að eiga orðastað við
svona mann.
Það er ekki lítill léttir fyrir sam-
stæðan flokk að losna við vandræða-
gemling eins og Markús sem reynir
að draga umræðuna um sjávarútveg-
inn upp á vitrænt
svið og sýnir fram á
hvert framseljanlegi
kvótinn leiðir at-
vinnugreinina og
hverju öll fiskvernd-
in hefur komið til
leiðar í 18 ár. Þar
með er þetta hitamál
úr sögunni og flokk-
urinn getur einbeint
sér að því að afla
kjörfylgis sem duga
mun honum vel í
tvennum kosningum
sem fram undan eru.
ins lyftir flokknum í hæðir
í hugum atkvæðanna og
hvergi var minnst á annað
en árgæskuna til lands og
sjávar sem leikur um áru
hans.
Hálft annað ár er nú liðið
síðan hlutabréfamarkaður-
inn tók skriðið niður á við
og er bati hvergi greinan-
legur. Gengi gjaldmiðilsins
hefur hrapað með rykkjum
og skrykkjum og tilfæring-
ar Seðlabankans krónunni
til bjargar hafa ekki nema
skammtímaáhrif. Verðbólgan magn-
ast eftir því sem viðskiptahalli og
skuldasöfnun eykst og er nú orðin
miklum mun meiri en hollt þykir í
þeim löndum sem við þykjumst eiga
samleið með. Samtök atvinnulífsins
og launþegasamtök spá samdrætti
með tilheyrandi uppsögnum og síðar
atvinnuleysi.
Ekkert af þessu bar á góma á
stefnumarkandi fundi stærsta og
voldugasta stjórnmálaafls á íslandi.
Yfirstjórnendur efnahags og fiár-
mála landsins létu hjá líða að gera
grein fyrir hvað skuli til bragðs taka
og vísa með þögninni tU fiárlaga-
frumvarpsins sem nú er til endur-
skoðunar hjá „hagsmunaaðilum"
sem gera það að ónýtu stjórntæki, ef
þeir fá sínu framgengt, sem oftast
nær verður raunin.
Svo lukkulegur er Sjálfstæðis-
flokkurinn með foringja sinn að ekki
skorti nema eitt prósent atkvæða til
að hann næði kjörfylgi Stalíns sál-
Oddur Olafsson
skrifar:
uga þegar hann og flokkur hans
máttu sin nokkurs. Fjármálaráð-
herrann hlaut aðeins minna fylgi i
kosningu til varaformanns.
Sjónhverfingar
Það sem upp úr stendur eftir
landsfundinn er að efnahagsmálin
eru afgangsstærð í landsstjórninni
og að það sem verið er að telja fólki
trú um, að fiskveiðistjórnunin átti
að vera mesta hitamál flokksmanna,
fór á þann veg að einn maður sagði
sig úr flokknum og „eftir situr hlass
á eigin rassi“, eins og eitt af stór-
skáldum Morgunblaðisins orti um
stórpólitískar sviptingar á sínum
tíma.
Sá grunur vaknar að landsfundir
og fiokksþing, eða hvað sem þessar
fiöldasamkundur stjórnmálaflokk-
anna eru kallaðar, séu ekki annað en
innantómar sjónhverfingar sem ekki
er ætlað annað hlutverk en að hóa
saman nokkrum sauðtryggum fylgj-
endum forystuliðsins til að marka
stefnu um svo sem ekki neitt. Orða-
gjálfur og sviðsetningar handa fiöl-
miðlum eru takmarkið.
Ef einhver er svo djarfur að hafa
pólitíska skoðun og halda henni
fram af einurð er ekki lengur pláss
fyrir þann mann i flokki. Brotthvarf
Markúsar Möller úr Sjálfstæðis-
flokknum eru einu sporin sem lands-
fundurinn lætur eftir sig og sönnun
þess að ekki er rúm fyrir pólitískar
skoðanir í þessum stjórnmálaflokki.
Þægir flokksmenn eiga að hafa skoð-
un í eintölu.
Þaö sem ekki
var á dagskrá
Annar góður ár-
angur sem náðist á
landsfundi, ekki
ómerkari, var að
efnahagsmál voru
ekki á dagskrá nema
þau sem varða skatta
hinna efnuðu og
voldugu. Uppsveiflan
sem einkennt hefur
valdaferil formanns-
Sá grunur vaknar að landsfundir og flokksþing, eða hvað sem þessar
fjöldasamkundur stjómmálaflokkanna em kallaðar, séu ekki annað
en innantómar sjónhverfingar sem ékki er œtlað annað hlutverk en
að hóa sama nokkrum sauðtryggum fylgjendum forystuliðsins til að
marka stefnu um svo sem ekki neitt.
Stórkostlegur árangur