Dagblaðið Vísir - DV - 27.11.2001, Síða 14

14
ÞRIÐJUDAGUR 27. NÓVEMBER 2001
ÞRIÐJUDAGUR 27. NÓVEMBER 2001
27
Útgáfufélag: Útgáfufélagið DV ehf.
Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aðstoðarritstjórar: Jðnas Haraldsson og Sigmundur Ernir Rúnarsson
Fréttastjóri: Birgir Guómundsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaóaafgreiösla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, simi: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíöa: http://www.netheimar.is/dv/
Fréttaþjðnusta á Netinu: http://www.visir.is
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Strandgata 31, sími: 460 6100, fax: 460 6171
Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
Plótugerö: ísafoldarprensmiöja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuöi 2200 kr. m. vsk. Lausasöluverð 200 kr. m. vsk., Helgarblaö 300 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og I gagnabönkum án endurgialds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Njet í Nató
Róttækar hugmyndir ráðamanna Atlantshafsbandalags-
ins um að veita arftaka Sovétríkjanna aukinn aðgang að
ákvörðunum bandalagsins og neitunarvald á sumum svið-
um eru ekki traustvekjandi. Þær endurvekja efasemdir
um, að allt sé með felldu í þessu aldna bandalagi.
Atlantshafsbandalagið var stofnað fyrir rúmlega hálfri
öld til að hamla gegn útþensluvilja Sovétríkjanna og til-
raunum þeirra til að afla sér neitunarvalds um málefni
ríkja vestan járntjaldsins. Þetta tókst, því að Sovétrikin
hrundu um síðir og leifarnar urðu að Rússlandi.
Nú á að færa Rússlandi neitunarvald á silfurbakka, af
því að ráðamenn Vesturlanda hafa skyndilega uppgötvað,
að varnir gegn hryðjuverkamönnum hins íslamska menn-
ingarheims séu kjörið verkefni til að lífga við afskekkt
bandalag, sem hefur lokið ævistarfi sínu.
Atlantshafsbandalagið er orðið afskekkt í heiminum.
Bandaríkjastjórn hleypir hvorki því né ríkjum þess að
hernaðarlegum ákvörðunum í Afganistan. Bretar reyndu
að senda hundrað hermenn þangað, en þeir kúra þar ein-
angraðir, umkringdir Norðurbandalaginu.
Af slíkum ástæðum hafa evrópskir ráðamenn margir
hverjir tekið vel í hugmyndir Bandaríkjanna og Bretlands
um aukinn aðgang Rússlands að ákvörðunum Atlantshafs-
bandalagsins. Þeir telja sig þannig geta virkjað Bandarík-
in betur til gagnvirkra samráða i hernaðarefnum.
Þessir ráðamenn, þar á meðal íslands, misskilja heims-
sýn bandarískra stjórnvalda. Þau vilja gjarna hafa svæð-
isbundin bandalög á borð við Nató sem eins konar leppa í
hverjum heimshluta fyrir sig, en taka þar fyrir utan ekk-
ert hernaðarlegt mark á bandamönnum sínum.
Bandarikin geta notað Atlantshafsbandalagið til að
halda niðri ófriði á Balkanskaga, af því að hann er í Evr-
ópu. Þau nota á sama hátt annars konar bandalag við
Pakistan, Úsbekistan og Norðurbandalagið i Afganistan til
að ná sér niðri á Osama bin Laden og Talibönum.
Flest grófustu hryðjuverkaríki heimsins hafa séð sér
hag í að flaðra upp um Bandaríkin í kjölfar árásarinnar á
World Trade Center og Pentagon. Þau vilja fá vestrænan
gæðastimpil á ofsóknir sinar gegn minnihlutahópum i
landinu. Rússland er bezta dæmið um þetta.
Þar búa tugir minnihlutaþjóða, sem eru meira eða
minna kúgaðar, þar á meðal Tsjetsjenar. Slíkar þjóðir
nota rétt hinna kúguðu til andófs og eru þá uppnefndar
sem hryðjuverkamenn. Rússland vill, að Vesturlönd hætti
að amast við ofbeldi gegn slikum þjóðum.
Þegar vestrænir ráðamenn ráðslaga um aðgerðir gegn
hryðjuverkum, er ekki skortur sjálíhoðaliða af hálfu ríkja,
sem stunda ríkisrekin hryðjuverk gegn fólki, svo sem
Rússlandi og Kína, ísrael og írak, Pakistan og Úsbekistan.
Við skulum draga einlægni slíkra ríkja í efa.
í Atlantshafsbandalaginu skilja menn ekki, að heims-
myndin hefur breytzt. Bandaríkin þurfa ekki lengur á
Evrópu að halda til að hamla gegn Sovétríkjunum, sem
eru ekki lengur til. Bandaríkin eru ein eftir sem heims-
veldi og spyrja hvorki kóng né prest um neitt.
Aðkoma Rússlands að Atlantshafsbandalaginu bætir
þessa stöðu ekki. Hún breytir því ekki, að bandalagið hef-
ur breytzt úr mikilvægum bandamanni í lítilvægan lepp,
sem hefur eigrað um á barmi atvinnuleysis, síðan stóri
óvinurinn í austri hrundi inn í sjálfan sig.
Þegar mál eru komin í þá stöðu að arftaki óvinarins er
farinn að segja „njet“ í málefnum Vestur-Evrópu, er kom-
inn tími til að segja pass og leggja Nató niður.
Jónas Kristjánsson
DV
Skoðun
Er framboð eina leiðin?
TU mín koma sífellt fleiri
menn og segja við mig að
framboð sé eina leiðin. Þetta
eru þeir sem vilja breyta
fiskveiðistjórninni og telja
að ekki sé unnt að koma því
fram með baráttu innan
stjórnmálaflokkanna. Þetta
eru menn úr öllum ílokkum
og ætla ekki að segja skilið
við sína flokka. Þeir segja:
Við viljum standa að
einnota framboði með þetta
eina mál, knýja það I gegn
og hætta okkur ekki inn á öll svið
stjómmála. Fiskveiðistjórnarmálið er
svo stórt að grasrótin verður að koma
fram. Það sé í anda lýðræðisins að
hinn almenni borgari standi upp og
berjist með þeim hætti fyrir ákveðnu
máli.
Þessir menn segja: Sjálfstæðisflokk-
urinn og Framsóknarflokkurinn
standa vörð um óbreytt kerfi og þeir
munu ná meirihluta i næstu kosning-
um og halda kerflnu óbreyttu. Fylgis-
menn stjómarflokkanna munu ekki
ganga til liðs við stjórnarandstöðuna
i þessu máli þótt þeir séu sáróánægð-
ir. Því sé eina leiðin að sjálfstæðis-
menn og framsóknarmenn
og aðrir sem vilja styðja
málið bjóði fram og freisti
þess að ná fram þingmeiri-
hluta til þess að knýja fram
breytingar.
En hvað með Davíð?
Ég hef svarað með spum-
ingunni; Hvað með Davíð?
Hann lofaði að ná sáttum og
hann er maður sinna orða.
Þeir segja: Nú er það búið,
nú er ekki lengur til setunn-
ar boðið. En við sem að mörgu leyti
erum ánægðir með stjómarstefnuna
förum ekki ótilneyddir út í svona æv-
intýri. Þessir menn segja: Nú erum við
neyddir til.
Skoðanakannanir benda til að meiri-
hluti landsmanna vilji breyta fiskveiði-
stjórninni en við búum við fulltrúalýð-
ræði. Og fulltrúar sem við kjósum á
þing bregöast við í ýmsum málum
öðruvísi en við myndum gera. Fram-
boð með þessu lagi væri liklega eins-
dæmi hér, einnota framboð til þess að
knýja fram eitt ákveðið mál. Heppnist
ekki að ná fram meirihluta hafa menn
þó reynt og geta friðað samviskuna.
Guðmundur G.
Þórarinsson
verkfræöingur
„Við veiðum stöðugt minni fisk með stöðugt stœrri flota
stöðugt meira vélarafli, stöðugt öflugri veiðarfœrum. “
Skráning stóra bróður
kanna sakarvottorð manns
sem var að ráða sig til
starfa hjá stofnun sem ég
vann við. Viðkomandi
hafði gerst brotlegur við
ákveðna grein tilgreindra
laga. Aðeins var vitnað í
númer en ekki heiti lag-
anna. Ákvæðið var var-
færnisákvæði umferðar-
laga eða eitthvað sambæri-
legt. Brotið komst inn á
sakaskrá viðkomandi
vegna þess að hann hafði
ekki sætt sig við þá niður-
stöðu að vera talinn í órétti í
árekstri. Hvaða hagsmunum var
þjónað með því að geyma upplýsing-
ar um þetta í áratug?
Mjög stór hluti ökumanna lendir í
einhverju, sérstaklega á fyrstu akst-
ursárunum. Þeir sem eru öruggir
um sekt sína, eins og ég sem keyrði
á staur á fyrsta akstursárinu mínu,
hafa hreint vottorð, en hinir sem eru
í vafa lenda á sakskrá fyrir það eitt
að bera málið undir dómstóla. Það er
því ástæða til að spyrja sig hvenær
hagsmunir hins opinbera réttlæta þá
skerðingu persónuverndar að halda
áratugum saman upp á upplýsingar
um bernskubrek.
Sakaskrá er ekki refsing
Sá sem hefur hlotið dóm fyrir
brot og tekið út sína refsingu hefur
sömu réttindi og aðrir borgarar
þessa lands. Það getur hins vegar
verið þörf fyrir það að rekja feril
manna sem annað hvort fremja al-
varleg brot eða gerast brotlegir aftur
og aftur. Við teljum þá að þörf meg-
in þorra manna fyrir vemd fyrir
þeim brotlegu sé mikilvæg-
ari hagsmunir en réttur
þess brotlega til þessarár
persónuverndar. Skráning-
in byggist sem sagt á hags-
munamati, þar sem réttur-
inn til persónuverndar er
settur annars vegar á vogar-
skálarnar en réttur almenn-
ings hins vegar.
Ef brot viðkomandi eru
minniháttar þá er þörf al-
mennings fyrir vernd líka
minniháttar, í sumum til-
fellum minni en svo að
fórna megi persónuréttindum fyrir
þá hagsmuni. Minniháttar fíkniefna-
brot geta fallið undir þau brot sem
ekki er réttlætanlegt að geyma upp-
lýsingar um um aldur og æfi. Það er
ekki aðeins fíkniefnabrot sem koma
til álita. Það eru öll minniháttar brot
þeirra sem ekki leggja í vana sinn að
brjóta af sér.
Þrengt að mannréttindum
Það er í raun verið að þrengja að
mannréttindum. Réttlætingin er bar-
átta við hryðjuverkamenn. Tækni til
eftirlits, samkeyrslu upplýsinga og
varðveislu þeirra fleygir fram. Það
er víða sem við verðum að vera vak-
andi um mannréttindi okkar.
Það tók aldir og mörg mannslif að
móta þau réttindi sem við höfum öðl-
ast. Við tökum þau svo sem sjálf-
sagðan hlut að hætt er á að við sofn-
um á verðinum. Lítum til alræðis-
ríkja þar sem mannréttindi hafa ver-
ið fótum troðin. Höldum vöku okkar.
Látum varðveislu i sakaskrá vera
bundna við mikilvæga hagsmuni.
Jón Sigurgeirsson
Jón .
Sigurgeirsson
lögfræöingur
„Sá sem hefur hlotið dóm fyrir brot og tekið út sína
refsingu hefur sömu réttindi og aðrir borgarar þessa
lands. Það getur hins vegar verið þörf fyrir það að
rekja feril manna sem annað hvort fremja alvarleg
brot eða gerast brotlegir aftur og aftur. “
I nýlega hafinni umræðu um varð-
veislu upplýsinga í sakaskrá hafa
menn blandað saman umræðu um
persónuvernd og lögleyfingu fíkni-
efna. Ég er algjörlega á móti lögleyf-
ingu fíkniefna og vil ekki slaka á við-
urlögum, sérstaklega þeirra sem
dreifa þeim. Umræðan um það hvað
á að varðveita í sakaskrá og hversu
lengi, kemur þeirri umræðu ekkert
við. Ég vil heldur ekki halda í saka-
skrá upplýsingum um minniháttar
umferðarbrot en það skal ekki neinn
ímynda sér að ég vilji að löggæsla í
umferðinni verði lögð niður.
Hagsmunir hins opinbera?
Ég var einu sinni beðinn um að
Ég hef alltaf sagt við þessa menn:
Davíð mun finna leið en e.t.v. er það
ekki lengur inni í myndinni. Þeir
menn sem láta sér detta í hug fram-
boð í þessu tilefni eru margir öflugir
menn úr ýmsum stjórnmálaflokkum,
kunnir menn og vel menntaðir, vel
gerðir.
Kerfið gengur ekki upp
Eftir nær tveggja áratuga notkun
er ástæða til þess að skoða árangur
kerfisins. Eins og einhver þingmaður-
inn sagði: Við veiðum stöðugt minni
físk með stöðugt stærri flota stöðugt
meira vélarafli, stöðugt öflugri veið-
arfærum. Brottkastið er æVintýralegt,
skuldir útgerðarinnar aukast, mörg
sjávarþorp eru komin í verulegan
vanda, eignatilfærslan er ævintýraleg
og útflutningsverðmæti hafa þannig
verið veðsett langt fram í tímann
o.s.frv
Það vantar málefnalega umræðu
um kosti og galla kerfisins. Það geng-
ur ekki að menn segi bara eins og
bókstafstrúarmenn: Það er aðeins
einn guð, Allah, og Múhameð spá-
maður hans.
Guðmundur G. Þórarinsson
Ummæli__________
Logi leyfi Brodda að njóta
„Alltof oft eru fréttir Útvarps og
Sjónvarps næstum samhljóða. Finnst
mörgum mannauði og fjármunum oft
kastað á glæ þegar erlendu fréttirnar
eru klárlega unnar upp úr sömu
fréttaskeytunum og fréttir neðan úr
þingi eru keimlíkar. Er ekki nær að
færustu fréttamenn þjóðarinnar
skipti með sér verkum; í stað þess að
bera á borð tvær samhljóða fréttir af
Afghanistan kvöld eftir kvöld? Er hér
ekki tilvalin leið til hagræðingar og
vinnusparnaðar en um leið eflingar
fréttatíma beggja stöðva? Og hvernig
er það annars þegar Logi Bergmann
kemst að einhverju sjóðheitu að
morgni dags? Situr hann á sér og
skúbbar í sjöfréttum Sjónvarps eða
töltir hann yfír að borðinu hans
Brodda Brodda og leyfir honum
einnig að njóta?“
Magnús Orri Schram á Kreml.is.
Evran hentar útvöldum hóp
„Á árinu 1999
glímdu flest evruríkin
við stórfellt atvinnu-
leysi og hægan hag-
vöxt og þeim hentaði
því vel að vextir væru
sem lægstir og gengið
sömuleiðis til að örva
útflutning. En á Islandi var staða
mála þveröfug. Ef íslendingar tækju
upp evruna og afsöluðu sér að halda
uppi sjálfstæðri stefnu í peningamál-
um gæti það komið sér vel fyrir tak-
markaðan hóp fyrirtækja sem ein-
göngu framleiða fyrir markaði evru-
landa. En sjávarútvegurinn er háðari
pundi og dollar en evru og myndi
gjalda þess. Jafnframt yrði hálfu
verra að kljást við hvers konar efna-
hagsleg vandamál sem upp koma þeg-
ar að kreppir og hætt við að atvinnu-
leysi gæti mjög farið vaxandi."
Ragnar Arnalds á fullveldi.is
Ætti að
Spurt og svaraö
Hörður Vilberg Lárusson,
blaðamaður og sagnfr.:
Aðrar stöðvar
skemmta þjóðinni
-„Nei, og auk þess þá kæmi það
ekki til greina af hálfu bandarískra
yfirvalda. Kanasjónvarpið er til að
létta hermönnum lífíð en ekki ætlað afþreyingaróðum Is-
lendingum. Ég skil vel að menn hafí séð á eftir því á sín-
um tíma enda sárt að skipta á hasarþáttum með frækn-
um hetjum og fræðsluþætti um tölur og mengi eins og
Ríkissjónvarpið bauð fólki meðal annars upp á. Ég
kynnti mér Kanasjónvarpið þegar ég skrifaöi BA-ritgerð
um fyrirbærið en menn sem vildu skrúfa fyrir að Kana-
sjónvarpið töldu það hættulegt íslensku þjóðerni. Ég ótt-
ast ekki að Kanasjónvarpið ræni okkur þjóðerninu en
aðrar sjónvarpsstöðvar hafa tekið við að skemmta þjóð-
inni. Nefni sem dæmi Skjá einn, hann dugar.“
Páll Ketilsson,
ritstjóri Víkurfrétta: ,
Kanasjónvarpið
bam síns tíma
„Ég sé enga ástæðu til þess. ís-
lensku sjónvarpsstöðvarnar bjóða
upp á gott efni og sjálfum finnst
mér dagskrá Stöðvar 2 og Sýnar aldrei hafa verið
jafngóð og nú f haust. Kanasjónvarpið var barn síns
tíma og dagskrá þess er miklu lakari en gerist á hin-
um íslensku sjónvarpsrásum. Skiljanlega horfa marg-
ir með hlýhug til þessarar sjónvarpsstöðvar á Vellin-
um - sem gaf okkur Suðurnesjamönnum og mörgum
öðrum kost á þvi að sjá ágætt sjónvarpsefni þegar
framboð þess var mjög lítið á íslandi. Skrúfað var fyr-
ir útsendingar Kanasjónvarpsins til almennings á ís-
landi um miðjan áttunda áratuginn - og það er mín
skoðun að það sé engin þörf fyrir það aftur í dag.“
Auður Jónsdóttir
rithöfundur:
Erum pínulítil
Ameríka
„Sjálf er ég svo ung að ég hef
aldrei séð Kanasjónvarpið en ég er
ákaflega forvitin að sjá eitthvað nýtt
og framandi. Svo framarlega sem það rústar ekki hag ís-
lensku stöðvanna sem fyrir eru. Ég tel enga sérstaka
þörf á því að vemda íslensku þjóðina gegn þeim áhrifum
sem þessari stöð kynnu að fylgja, enda þótt raddir um þá
hættu hefðu verið háværar á sínum tíma og leitt til þess
að útsendingum til íslensks almennings var hætt. Það er
allt í lagi að leyfa íslandi að vera pínulítil Ameríka; að
við horfum á amerískt sjónvarp á kvöldin og steikjum
okkur hamborgara - rétt eins og við gemm nú þegar.
Haft er á orði að amerískra áhrifa verði vart í íslenskri
þjóðarsál, þannig að þetta myndi ekki öllu breyta.“
Hjálmar Blöndal Guðjónsson
nemi:
Bush og
Bjöm
„Landsmenn hafa ýmsa
möguleika í því að sækja sj.ón-
varpsefni. Auk hefðbundinna
leiða nota margir sér gervihnetti og aðra svip-
aða kosti. Það væri þess vegna ekkert því til fyr-
irstöðu að dreifa Kanasjónvarpinu ef forráða-
menn þess telja sig hafa réttinn.
Ég tel þó hæpið að svo sé vegna réttar eigenda
efnisins. íslenska rikið rekur í dag tvær út-
varpsstöðvar og svo tvær sjónvarpsstöðvar:
Breiðband Landssímans og hið íturvaxna Ríkis-
sjónvarp.
Mér finnst ólíklegt að George W. Bush vilji
setja sig á sama stall og Björn Bjarnason."
£ Undirskriftalistar eru í umferö þar sem skorað er á Alþingi að leyfa íslendingum aftur að horfa á Kanasjónvarpið á Keflavíkurfiugvelli. Lokun þess var umdeild á sínum tíma fyrir rúmum 30 árum.
Þegar nóttin
er dimmust
Ekki þarf að fjölyrða um deilur
um sjávarútvegsmál, þær eru á allra
vörum. Nýlokið er „fyrirspumar-
þingi sjávarútvegsráðuneytisins"
um stofnstærðarmat þorsks. í ljós
kom að of lítið er vitað um ástæður
slæms ástands þorsks og annarra
botnfiska þótt unnt sé að tína til
margar hugsanlegar skýringar. Eitt
er að rannsaka villur í núverandi að-
ferðum til stofnmats og hvort unnt
sé að gera betur.
Annað mál er slæmt ástand veiði-
stofna sem flestir telja að sé og hvers
vegna afli er nú helmingur þess sem
áður var; sumir tala um of mikla
sókn í hrygningarstofna og þá alveg
sérstaklega stærsta fiskinn. Erlendir
sérfræðingar bentu ekki á villur í
mati hjá Hcifró, en nokkuð ljóst er að
þau reiknUíkön sem notuð eru duga
ekki til að eyða óvissu og því síður
til að skýra aflasamdráttinn.
Er veiöi sama og grisjun?
Hvers vísir eru ormar sem skríða
utan á epli um innihald þess? Ormar
inni í eplinu þekkja heldur ekki alla
næringu þess fyrr en hún er uppétin;
en þeir vita ekki hversu margir þeir
voru. Ástand í hafinu er mjög flókið
varðandi fjölda ránfiska, sem eru í 4-
8unda hlekk í fæðukeðjunni. Þorsk-
ur er dýraæta sem étur minni fiska
og hryggleysingja til vaxtar og við-
halds; bráðin er einnig dýraæta sem
étur enn minni bráð og svo koU af
kolli þangað til að uppsprettunnar,
svifþörunganna, er komið en sólar-
Ijós og næringarsölt stjórna fram-
leiðslu þeirra.
Bændur vita hversu mikið hey
þarf til að fóðra mjólkurkýr sem eru
jurtaætur. I sjónum eru fiskar dýra-
ætur en afgerandi þýðingu hefur í
hvaða hlekk þeir eru. Þorskur sem
er 4 ára gamall, 0,7 kg að þyngd og 43
cm er ekki veiðifiskur. Á einu ári
vex hann (í Stöðvarfirði, Björn
Björnsson) í 1,4 kg en er verðlítill
þótt löglegur sé. Annar fiskur jafn-
stór er fóðraður með loðnu á sama
stað vex upp í 2,4 kg og er þá orðinn
sæmilegur.
Munurinn á þessu tvennu er af-
gerandi; minni fiskurinn verður
ekki veiðifiskur fyrr en hann er 6
ára og heildaræti sem þarf til vaxtar
hans er helmingi meira en æti hins
sem náði sömu stærð eftir 5 ár; ef
hann þarf 7 í stað 5 ár þarf hann
u.þ.b. 4-sinnum meira æti. Til að
nýta æti á grunnslóðum þurfa fiskar
að vaxa sem hraðast til að ná
veiðistærð; þannig er unnt að
auka afla margfalt. Til að ná
þessu fram þegar æti er tak-
markað er rétt að veiða meira
af fiski í samá ætishlekk (aðrar
tegundir einnig) og geta menn
þá deilt um það hvort það heit-
ir grisjun eða aukið veiöiálag.
Skraddarasniðnar veiðar
Þar sem ljóst er að æti stjórn-
ar víða vaxtarhraða þorsks og
veiðiþoli, hafa ýmis atriði mjög
mikla þýðingu sem hafa ekki verið
tekin inn í veiðilíkön til þessa, eins
og gerð veiðarfæra, tíma- og stað-
setningar veiða, veiðiálag, erfðir,
göngur, tegundasamspil (sam-
keppni), ætisframboð og undanát.
Allt er þetta í það flóknu innbyrðis
samhengi að seint verður til kórrétt
veiðilíkan. Þess vegna er líklegt að
öfug nálgun í mati á veiðiþoli sé
nauðsynleg til viðbótar núverandi
aðferðum, þ.e. að reikna út frá ætis-
framboði og stunda sóknarstýringu
ásamt veiðistofnsstjórnun á grunn-
slóðum til að nýta eiginleika mið-
anna til að auka afla. Ekki mun
reyna til fullnustu á '
ágæti slíkra aðferða
fyrr en heil hafsvæði
eru tekin undir tilraun-
ir og sókn (krókar)
stjórnað varfærnislega,
en stað- og tímaháðan
er unnt að mæla
hverju sinni auk þétt-
leika fisks.
Segja má að þetta sé
skrifað á vegginn, en
tölfræðingur Hafró hef-
ur tekið undir að bæði ofmat og van-
mat á veiðiþoli hafi getað verið sam-
tímis til staðar og því lagt til að tek-
in verði upp sóknarstýring til viðbót-
ar kvótakerfinu. Sjávarútvegsráð-
herra hefur ljáð máls á þessu; á með-
an eiga menn ekki að berast á bana-
spjót eins og togaratalibanar út af
„eignarhaldi" á fiski og veiðiaðferð-
um sem þegar eru komnar út í öfgar.
Með þessum hætti er unnt að koma
upp verðugu og mjög mikilvægu
verkefni fyrir dreifðar byggðir lands-
ins og ekki bara auknum afla, en
mörg störf þarf þá einnig til að
stunda mælingar af ýmsu tagi.
Jónas Bjarnason
Jónas Bjarnason
efnaverkfræöingur
„Þar sem Ijóst er að æti stjórnar víða vaxtarhraða
þorsks og veiðiþoli, hafa ýmis atriði mjög mikla þýð-
ingu sem hafa ekki verið tekin inn í veiðilíkön til
þessa, eins og gerð veiðyrfœra, tíma- og staðsetningar
veiða, veiðiálag, erfðir, göngur, tegundasamspil {
(samkeppni), œtisframboð og undanát. “