Dagblaðið Vísir - DV - 25.01.2002, Side 16

Svava Ástudóttir er á leið í heljarinnar
ferðalag út í heim en vantar ferðafé-
laga. Fókus ákvað að hlaupa undir
bagga með stelpunni og auglýsir hér
með eftir ævintýraþyrstum ferðalangi á
aldrinum 20-28 ára fyrir hennar hönd.
Sviti og
skítuat hár
er ekki með neina
ákveðna ferðaáætlun
en hef þó hugsað mér
að byrja í Evrópu og
halda þaðan til Aust'
urlanda fjær. Lönd
eins og Kfna,
Taíland og Filipps-
eyjar eru ofarléga á
lista,“ segir hjn 22 ára
Svava Ástudóttir
sem ætlar að segja skilið við íbúðina,
bílinn og vinnu í tískuvöruverslun í
Smáralindinni til að halda á vit ævin-
týranna úti í heimi. Svo virðist sem
Svava muni leggja ein af stað í þetta
ferðalag því allir hennar vinir eru annað-
hvort í námi eða peningalausir. Svava hefði að
sjálfsögðu kosið að hafa einhvern með sér í ferðalagið og því
bendir hún ævintýraþyrstu ungu fólki á aldrinum 20-28 ára
sem áhuga hafa á slíku ferðalagi á að hafa samband við sig í
gegnum svavaa@torg.is. „Eg veit ekkert hvað ég verð lengi á
flakki, en allavega þangað til í haust,“ segir Svava sem
hræðist ekkert nema þá helst framandi pöddur. Þessa dagana
er Svava á fullu að vinna að undirbúningi ferðarinnar, lesa sér
til um löndin sem hún hyggst heimsækja og kanna bóluset-
ningar. „Þegar ég var búin að kaupa íbúðina og bílinn áttaði
ég mig á því að ég hafði þarfari hluti að gera áður en ég festi
mig endanlega í lífsgæðakapphlaupinu," segir Svava sem er
tilbúin fyrir svita og skítugt hár f framandi löndum með fulla
ferðatösku af frasabókum.
Fréttimar sem fæstir heyra
Karlhórur á hausinn
Eins og greint var ffá í þessum dálki var opnað nýstárlegt hóruhús í Sviss
í byrjun desember á síðasta ári sem sérhæfði sig í því að uppfylla kynferðis-
legar langanir kvenna. Eigandinn, Clemens K., var nýlega handtekinn fyr-
ir að reyna ræna eldri hjón með leikfangabyssu. Við yfirheyrslur hjá lögreglu
kom í Ijós að hóruhúsið hafði farið á hausinn á innan við mánuði. Ástæðan
fyrir þessum endalokum ku ekki vera áhugaleysi kvenna heldur gerðu karl-
hórurnar þau mistök að biðja ekki um greiðslu fyrir fram heldur eftir á. Þetta
leiddi til þess að konur þær er sóttu staðinn greiddu aðeins í samræmi við
þá þjónustu sem þær töldu sig hafa fengið. Það mun hins vegar vera venja
á öllum almennilegum hóruhúsum að greitt sé fyrir greiðann áður en hann
er gerður.
ÁSTARBRÉF TIL MATS
Allir karlmenn sem bera nafnið Mats, eru 29 ára og búsettir í Gautaborg,
hafa fengið sent ástarbréf frá finnskri stúlku sem kallast Tiia. Samkvæmt
Göteborgs-Posten þá hitti hin finnska Tiia Svía að nafni Mats í sumarfríi
sínu. Tiia hitti hann tvisvar sinnum en á þriðja deitinu dúkkaði hann ekki
upp en það var þá sem hún ætlaði að segja honum virkilega mikilvæga
hluti. Þar sem Tiia vissi ekki mikil deili á Mats greip hún til þess ráðs að
senda öllum þeim sem til greina kom að gætu hugsanlega verið hann bréf,
alls 63.1 bréfinu segist Tiia meðal annars ekki geta horfst í augu við þá stað-
reynd að kannski sjáist þau aldrei framar.
LÖT TVÍBURASYSTIR
Það eru til margar mismunandi aðferðir til þess að ná sér niðri á fólki. Ný-
lega þurfti að fara með 17 ára gamla stúlku á spítala í Rúmeníu þar sem hún
var skorin upp og slatti af stálnöglum tekinn úr henni. Naglana gleypti
hún sjálfviljug þegar hún lenti í rifrildi við tvíburasystur sína. Stúlkan sem
gleypti naglana segir systur sína vera húðlata og hún nenni bara engu, ekki
einu sinni að sækja við í eldinn. Sjálf segir hún að hún verði að gera allt og
því hafi hún gleypt naglana í reiði sinni yfir hegðun þessarar lötu tvíbura-
systur sinnar.
Hancs í vinnunni
British Telecom hefur gert rannsókn á því hvað fólk gerir eiginlega í
vinnunni og eru niðurstöðumar sláandi. Svo virðist sem meirihluti fólks sé
alls ekki að vinna vinnuna sína heldur eyða tímanum í eitthvað allt annað.
Helmingur aðspurðra sagðist t.d taka sér reglulegar kaffipásur og 47% sögð-
ust taka pásur til þess að slúðra. Einn af hverjum tíu eyðir tímanum í að sörfa
á Netinu, 28% lesa blöðin, 20% laga til á skrifborðinu sínu og 17% segist
láta tímann líða með því að horfa út um gluggann.
Páll Arason reðurgjafi
Hemingways
Tvífarar vikunnar eru þeir Gregorio Fuentes og Páll Arason. Sá
fyrrnefndi hefur helst unnið sér það til frægðar að vera fyrirmynd að
sögupersónu í nóbelsverðlaunasögu Hemingways, Gamli maðurinn og
hafið. Páll er hins vegar þekktur fyrir að vera sá fyrsti sem ætlar að gefa
Hinu íslenska reðasafni getnaðarlim sinn að sér gengnum. Félagarnir
eiga svo sem ekki margt sameiginlegt fyrir utan það að veragerðir ódauð-
legir af völdum annarra. Komandi kynslóðir munu geta lesið sér til um
Gregorio í bók Hemingways en minnst Páls með því að horfa upp á
grámyglaðan og þrútinn lim hans fljóta um í formalíni á pervertísku
safni í syndaborginni Reykjavík.
f ó k u s 25. janúar 2002
rws
•Td
Jóhanna Dfs O’Connor, húsmóðir og mann-
fræðingur, opinberar hugleiðingar sfnar f
Fókus.
Ekki
súrmat fyrir mig
Jæja. í dag gengur ( garð enn einn þorr-
inn. Þá hópast íslendingar á svokölluð
þorrablót og háma í sig mat sem að megn-
inu til er úldinn og var aðeins étinn hér í
árdaga vegna þess að Islendingar kunnu
ekki, eða höfðu ekki efni á að salta eða vinna
mat með kryddjurtum. Auk þess sem mest-
allur skógur var horfinn og því ekki hægt
að reykja ketið. I staðinn var matur grafinn
(jörðu og/eða hent í súr þar sem hann úldn-
aði á hreinlegan hátt.
Það er eins og mig minni að át á slíkum
mat hafi verið að leggjast af, nema hvað á
útkjálkum, en síðan hafi þjóðarrembingur-
inn orðið skynseminni yfirsterkari og fólk
farið að éta þennan óþverra á ný. Sá siður er
enn við lýði hvað sem líður kynnum landans
af bragðgóðum framandi mat frá fjarlægum
heimsálfum. Það má þó telja nokkuð líklegt
að þeir sem slíkan mat slafra í sig séu (
minnihlutá nú á byrjun tuttugustu aldar-
innar. Hvað sem því líður hve margir leggja
sér þennan óþverra til munns er hins veg-
ar ekki mitt vandamál og læt ég mér yfir-
leitt nægja að stunda þann íslenska sið að
hella í andlitið á mér ómældu magni af
áfengi og verða bumbult af.
Það vakti hins vegar hjá mér forvitni
varðandi súrmat og önnur úldin matvæli
hvort það sama ætti við þar, sem og margan
annan mat, þ.e. hvort nýta mætti hann í
leikjum ástarinnar. Ég er svo heppin að eig-
inmaður minn, Gissur, er jafn forvitinn og
ég í þeim málum. Það var því eitt kvöldið að
ég íklæddist nýjustu Victoria’s Secret-nær-
fatnaðinum mínum og við hjónin sátum á
eldhúsgólfinu með einn þorrabakka á rnilli
okkar. Til að gera langa sögu stutta þá var
sú sjóferð farin í úfnum sjó og ég og Gissur
skiptumst á að kúgast hvort yfir öðru. Lykt
og þragð þorramatar bætast ekki við kyn-
ferðisleiki, nema ef vera skyldi lítið súrsaður
hvalur sem ber nettan hvítvínskeim. Eg
held meira að segja að við séum búin að
rústa hið hefðbundna jóladagshangikjöt fyr-
ir okkur og aldrei áður hef ég þurff að skrúb-
ba mig eftir ánægjustund með honum Giss-
uri mínum. Þetta er m(n reynsla en svo get-
ur vel verið að þetta virki fyrir þjóðremb-
ingspör í hæsta ílokki. Maður veit aldrei.