Dagblaðið Vísir - DV - 20.06.2002, Síða 17

16
+
17
Útgáfufélag: Útgáfufélagiö DV ehf.
Framkvæmdastjórl: Hjalti Jónsson
Aóalritstjóri: Óli Björn Kárason
Ritstjóri: Sigmundur Ernir Rúnarsson
Aöstoóarritstjóri: Jónas Haraldsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiösla, áskrift:
Skaftahlíð 24,105 Rvík, síml: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5999
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Kaupvangsstræti 1, sími: 462 5000, fax: 462 5001
Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
Plötugerö og prentun: Árvakur hf.
DV áskilur sér rétt til aö birta aðsent efni blaðsins i stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiöir ekki viömælendum fyrir viötöl viö þá eöa fyrir myndbirtingar af þeim.
Tímamót í knattspymu
Ánægjulegt hefur verið að fylgjast með heimsmeistara-
keppninni í knattspyrnu sem nú stendur sem hæst í ná-
grannaríkjunum Japan og Suður-Kóreu. Keppnin fer nú í
fyrsta skipti fram í Asíu og er óhætt að segja að undirbún-
ingur og framkvæmd keppninnar sé heimamönnum til
mikils sóma. Allur aðbúnaður og umgjörð keppninnar i ár
er með því besta og glæsilegasta sem þekkst hefur i mót-
um af þessu tagi. Hátíð knattspyrnunnar hefur verið
íþróttinni til mikils sóma.
Athyglisvert var að fylgjast með undirbúningi fyrir
mótið á vormánuðum. Greinilegt var að Japanar og Suð-
ur-Kóreumenn voru staðráðnir í að halda sögulegt mót.
Það hefur gengið eftir. Ekki einasta hafa úrslit margra
kappleikjanna verið með þeim hætti að íþróttaunnendur
hafa sopið hveljur, heldur hefur mótshöldurum tekist að
halda algerlega aftur af ofbeldisseggjum sem á síðustu
árum hafa sett ömurlegan svip á vel flest stórmót í knatt-
spyrnu. Á þessu sviði hefur unnist stórsigur.
Ein sögulegustu tíðindi þessa móts snúa aftur á móti að
ótrúlegum sigrum og óförum inni á knattspyrnuvellinum
sjálfum. Það liggur við að heimurinn hafi tekið um höfuð
sér á hverjum einasta degi það sem af er þessum júnimán-
uði. Stórþjóðir á knattspyrnusviðinu á borð við Argent-
ínumenn, heimsmeistara Frakka og Portúgala voru send-
ar heim með háðung og enn aðrar stórþjóðir komust ekki
einu sinni á leikana sjálfa, svo sem Holland. Ófarir ítala,
Mexíkóa og Svía eru og kunnar.
Það mótlæti sem þessar kunnu knattspymuþjóðir hafa
orðið fyrir á síðustu vikum og mánuðum stafar jöfnum
höndum af þeirra eigin andleysi, þreytu og sigurvissu.
Sérfræðingar hafa einnig bent á þann möguleika að fræg-
ustu leikmenn þessara þjóða séu ef til vill orðnir fullstór-
ir fyrir liðsheildina - þeir leiki ekki lengur með hjartanu
heldur miklu fremur með veskinu. Hvað sem þessum
vangaveltum líður er ljóst að mótið í ár er sigur liðsheild-
arinnar og samvinnu innan og utan vallar.
Enn eru þó ónefndir stærstu sigurvegarar mótsins til
þessa. Það eru liðin sem koma létt leikandi inn á heims-
ins skærustu velli samtímans og sigra með vilja sínum og
verðleikum. Mótið í ár sýnir að tímamót eru að verða i
knattspymuíþróttinni. Það er ekki lengur sjálfgefið að
nýir heimsmeistarar komi frá rikjum Evrópu og Suður-
Ameriku. Lífsglaðir leikmenn frá Suður-Kóreu, Senegal og
Bandarikjunum eru nú þegar sigurvegarar mótsins. Þeir
sýna nýja tíma. Þeirra lið hafa stækkað völlinn.
Heimsins besti matur
Það brosa margir í Asíu þessa dagana. Mitt i öllu ati
heimsins bestu knattspyrnukappa í álfunni berast lands-
mönnum þær fréttir frá Seúl að landslið íslenskra mat-
reiðslumeistara hafi borið sigur úr býtum í stórri alþjóð-
legri matreiðslukeppni. Og vart er hægt að segja að um
heppnisigur hafl verið að ræða, því íslenska liðið gerði sér
lítið fyrir og sigraði i báðum helstu greinum keppninnar,
köldum mat og heitum. Næst stefnir liðið á fyrsta sæti á
heimsmeistaramótinu i Lúxemborg í háust.
Þessi glæsilegi árangur í Suður-Kóreu er enn ein stað-
festing þess að ísland er að festa sig í sessi sem eitt fram-
sæknasta land í heimi í matreiðslu. Á þessu sviði þjón-
ustu og viðskipta hafa orðið straumhvörf á síðustu árum.
Þar vegur tvennt þyngst. Menntun og víðsýni íslensks
matreiðslu- og framreiðslufólks hefur aukist til muna og
sömu sögu er að segja um gæði islensks hráefnis til mat-
argerðar. í þessum efnum verður þróun síðasta aldarfjórð-
ungs likt við byltingu. Sigmundur Ernir
_________________________________________FIMMTUDAGUR 20. JÚNÍ 2002_FIMMTUDAGUR 20. JÚNÍ 2002
DV
Skoðun
XJpphaf að stórsókn Framsóknarflokksins?
Dagný
Jónsdóttir
formaöur
Sambands ungra
framsóknarmanna
Kjallari
Einhugur og almenn bjart-
sýni eftir nýafstaðnar
sveitarstjórnarkosningar
var einkennandi meðal
fundarmanna á 30. þingi
Sambands ungra fram-
sóknarmanna sem haldið
var í Ólafsvík um síðustu
helgi. Fyrir þinginu lágu
mörg mál tengd utanríkis-
málum, menntamálum,
atvinnu- og byggðamálum
og fjölskyldu- og velferð-
armálum.
Einnig tóku ungir framsóknar-
menn sig til og ályktuðu um málefni
tengd formanni flokksins. Slíkt þing
er veganesti inn á flokksþing Fram-
sóknarflokksins sem mun móta
kosningastefnuskrá fyrir komandi
alþingiskosningar.
Möguleiki til að hafa áhrif á
ákvarðanir
ísland er virkur þátttakandi í sam-
félagi þjóðanna og sú þátttaka skap-
ar þjóðinni basði möguleika á auk-
inni hagsæld og tækifæri til þess að
hafa áhrif á ákvarðanir sem varða
framtíðarhagsmuni íslendinga. Ung-
ir framsóknarmenn vilja að hafm
verði vinna við að skilgreina samn-
ingsmarkmið íslendinga við ESB og
skal þeirri vinnu verða lokið fyrir
ársbyrjun 2005. Það er alveg Ijóst að
fullsnemmt er að ræða af alvöru að-
ildarviöræður þegar slík markmið
hafa ekki verið skilgreind að fullu.
Eftir þessi tímamörk verða næstu
skref skoðuð í Ijósi niðurstaðna, en
að mínu mati felast nokkur tímamót
í þessari stefnumótun, ekki síst þar
sem svo virðist sem treglega muni
ganga að uppfæra EES-samninginn
þannig að við íslendingar getum fellt
okkur við.
Öllum tryggður aðgangur að
menntun
Áhersla ungra framsóknarmanna
er sú að öllum skuli tryggður að-
gangur að góðri menntun og að
grunn- og framhaldsskólar ásamt
ríkisreknum háskólum verði án
skólagjalda. Einn stærsti hlekkurinn
til að tryggja jafnrétti til náms er
Lánasjóður íslenskra námsmanna og
nauðsynlegt er að LÍN sinni þeirri
lagaskyldu sinni að byggja upphæð
námslána á raunverulegri fram-
færsluþörf námsmanna, öðruvísi er
jafnréttið ekki tryggt. Einnig þurfa
stjórnvöld að létta endurgreiðslu-
byrði vegna námslána og þá í sam-
ráði við samtök námsmanna og
greiðenda, sem eru að kanna kostnað
og leiðir í þessu efni. í því tilliti er
mikilvægt að greiðslur af námslán-
um verði frádráttarbærar frá skatt-
stofni, að tekjutengt hlutfall endur-
greiðslu verði lækkað og að hlutfall
endurgreiðslu verði miðað við nettó-
tekjur í stað brúttótekna.
Samkeppnisstaða ríkisrekinna há-
skóla gagnvart þeim einkareknu er
ungum framsóknarmönnum sérstakt
áhyggjuefni. Staða Háskóla íslands
er t.a.m. afar veik en hann getur
ekki staðið til frambúðar undir
nauðsynlegu hlutverki sínu sem
þjóðskóli og alþjóðlegur rannsókna-
háskóli, nema með auknu fjárfram-
lagi. Háskólinn og aðrir ríkisreknir
háskólar geta naumast keppt við inn-
lenda einkaháskóla sem hafa úr að
moða allt að tvöfalt hærra framlagi á
nemanda, þegar skólagjöldin hafa
bæst við. Miða á við þá almennu
reglu sem tíðkast annars staðar á
Norðurlöndum, þ.e. að ríkisframlag
lækki í takt við upphæð skólagjalda.
Ef áfram heldur sem horfir verður
samkeppnisstaða ríkisrekinna há-
skóla vonlaus og þá er ljóst að stór-
lega verði vegið að jafnrétti allra til
náms.
Engin innritunargjöld
Ungir framsóknarmenn vara við
þeim áróðri Sjálfstæðisflokksins, aö
taka beri upp innritimargjöld á
sjúkrastofnunum. Slíkt myndi að
okkar mati leiða til ójafnræðis þegn-
anna og tvískipts kerfis, þar sem hin-
ir efhameiri kaupa sig fram fyrir
hina efnaminni. Einkavæðingu í
heilbrigðiskerfmu er algjörlega hafn-
að, enda eiga forgangsatriði alls heil-
brigðiskerfisins að vera þarfir og vel-
ferð sjúklinganna.
Vaxandi vímuefnaneysla í samfé-
laginu er mikið áhyggjuefni og sú
aukning afbrota og ofbeldisverka
sem fylgir henni. Skilgreina þarf
áhættuhópa í samstarfi við foreldra,
skóla, heilbrigðisyfirvöld, lögreglu
og aðra fagaðila. Verja þarf fjár-
magni til að byggja upp jákvæða
sjálfsmynd barna og unglinga í þess-
„Á meðan foringjakreppa hrjáir suma stjómmála-
flokka er því svo sannarlega ekki að heilsa í Framsókn-
arflokknum og því ekki annað en eðlilegt að fleiri en
eitt kjördœmi leiti eftir liðstyrk hans í nœstu alþingis-
kosningum. Þœr gætu orðið sögulegar, fyrir margra
hluta sakir. “
um áhættuhópum. Stjórnvöld þurfa í
auknum mæli að leggja þeim lið sem
starfa að forvömum, meðferð og eft-
irmeðferð þeirra sem ánetjast hafa
ávanabindandi efhum.
Húsnæðismál skipta ungt fólk
miklu máli og ber því aö fagna sér-
staklega þeirri húsnæðislöggjöf sem
þróuð hefur verið undir stjóm Fram-
sóknarflokksins. Fólk getur nú keypt
húsnæði á eigin forsendum, ekki á
forsendum kerfisins. Yfirleitt á fólk
kost á 90% niðurgreiddu láni til
kaupa á húsnæði og er þetta kerfi
afar hagstætt ungu fólki sem nýlokið
hefur námi. Annað stórt mál fyrir
námsmenn er afnám skattlagningar
á húsaleigubótum, en hún er ein
mesta kjarabót fyrir námsmenn hin
síðari ár og kemur einnig eldri borg-
unun, öryrkjum og öðrum tekjulág-
um hópum til góöa.
Skorað á Halldór
Á þinginu var lögð fram tillaga og
samþykkt um að skora á formann
Framsóknarflokksins, Halldór Ás-
grímsson, að gefa kost á sér í Reykja-
vík fyrir næstu alþingiskosningar.
Með því urðu ungir framsóknar-
menn fyrstir til að stfga þetta skref,
enda eru framsóknarmenn ákveðnir
í að ná góðri útkomu í næstu alþing-
iskosningum um land allt og ljóst að
staða flokksins í Reykjavík hefur
ekki verið jafnsterk og í öðrum kjör-
dæmum. Nú verður í fyrsta skipti
kosið eftir nýrri kjördæmaskipan og
því verður stokkað töluvert upp.
Reykjavík er nú tvö kjördæmi og
myndast þar af leiðandi svigrúm til
breytinga. Að sama skapi hefur
Austurlandskjördæmi, vígi Halldórs
Ásgrímssonar í tæpa þrjá áratugi, nú
skipst í tvö ný kjördæmi, annars veg-
ar að mestu í Norðausturkjördæmi
og hins vegar Hornafjöröur í hið
nýja Suðurkjördæmi. Því má segja
að ekki sé sjálfgefið í hvaða kjör-
dæmi formaður flokksins fari og því
eðlilegt að Reykvíkingar innan
Framsóknarflokksins leiti eftir liðs-
styrk hans, eins og aðrir, enda leitun
að jafn sterkum stjómmálaforingja á
landsvísu og því eðlilegt að telja, að
framboð hans í höfuðborginni geti
orðið flokknum lyftistöng á lands-
vísu og þar með upphafið að stór-
sókn í næstu kosningum.
Engin foringjakreppa
Vissulega getur verið viðkvæmt
fyrir landssamband á borð við SUF
að álykta um einstaklinga og hags-
muni einstakra kjördæma. Halldór
Ásgrímsson hefur hins vegar sýnt í
störfum sínum á umliðnum árum,
bæði sem ráðherra og formaður
flokksins, að hann nýtur trausts
fólksins í landinu og stendur undir
því trausti. Á meðan foringjakreppa
hrjáir suma stjómmálaflokka er því
svo sannarlega ekki að heilsa f
Framsóknarflokknum og því ekki
annað en eðlflegt, að fleiri en eitt
kjördæmi leiti eftir liðstyrk hans í
næstu alþingiskosningum. Þær gætu
orðið sögulegar, fyrir margra hluta
sakir.
Borgarfulltrúi
misskilur
hlutverk sitt
Ingvi Hrafn Oskarsson
formaöur Sambands ungra
sjálfstæöismanna
Borgarfulltrúinn Steinunn Valdís
Óskarsdóttir hijóp illilega á sig á
þjóðhátíðardaginn. Hún fékk það
verkefni að fara fyrir starfi nefndar
sem skipuleggur hátíðardagskrána
hér í borginni og samkvæmt venju
setur sá sem sinnir því verkefni há-
tíðina að morgni 17. júní. Borgarfull-
trúinn sá þetta hlutverk sitt hins
vegar í öðm ljósi. Hún flutti þjóð
sinni mikla hugvekju við þetta tæki-
færi og hefur sjálfsagt talið að þjóðin
biði í ofvæni eftir slíkum pistli. Þaö
má vera að svo sé, mér finnst þaö
hins vegar ákaflega ólíklegt. Enda
var pistillinn ekki upp á marga fiska.
Botninn skrapaði þó borgarfulltrú-
inn þegar hún sakaði ríkisstjómina
um kynþáttahyggju, eða rasisma og
tókst þar að ganga út fyrir öll mörk
siðaðrar umæðu á íslandi.
Borgarfulltrúinn hefur ekki þá af-
sökun að hún hafi misst sig í hita
leiksins í pólitískri kappræðu, held-
ur var þetta undirbúin ræða. Og flutt
við tækifæri sem flestir teldu ástæðu
til að hafa svolítið hátíðlegt. Já, flest-
ir aðrir en formaður þjóðhátíðar-
nefiidar í Reykjavík.
Sandkom
Byggðaröskun?
Samband ungra framsóknarmanna
hefur sem kunnugt er skorað á for-
mann sinn, Halldór Ásgrímsson, að
hleypa heimdraganum og bjóða sig
fram í Reykjavík. Menn ganga að því
sem gefhu að hann geri það, enda nógu
þröngt um þá félaga, Guðna, ísólf Gylfa
og Hjálmar í nýja Suðurkjördæminu, án þess að Halldór
bætist í hópinn. I Norðausturkjördæmi eru fyrir tveir ráð-
herrar Framsóknar og kröftum formannsins varla best
varið þar.
En fleira er í spilunum. Þannig segja kunnugir að Krist-
inn H. Gunnarsson, þingmaður Framsóknar á Vestfjörð-
um, hafi um nokkurt skeið kannað jaröveginn fyrir fram-
boð í Reykjavík. Flestir gera ráð fýrir að Páll Pétursson
víki til hliðar í nýju Norðvesturkjördæmi og að fyrsta sæti
flokksins myndi í prófkjöri falla í skaut Magnúsi Stefáns-
syni, sem kemur úr tvisvar sinnum fjölmennara kjördæmi
en Kristinn. Vel má vera að Kristinn taki þann slag en hitt
er Ijóst að mörgum þætti fokið í flest skjól ef stjómarfor-
maður Byggðastofnunar breytist í Reykvíking undir eins
og hann lætur af störfum á þeim vettvangi...
Ummæli
Hver endaði í
ramma?
„Háttvirtur þingmaður, Ámi John-
sen, fór til Kína fyrir nokkm síðan
og opnaði lakkrísverksmiðju (gripið
fram í: Og flutti kveðju frá landbún-
aðarráðherra) og flutti kveðju frá
landbúnaðarráðherra. Ég sé að ein-
staka þingmenn hér í salnum era
eitthvað að gera grin að þessu og era
sposkir á svipinn. Ég geri ekki grín
að þessu. Ég tel þetta lofsvert hjá
þingmanninum Áma Johnsen og
lofsvert hjá landbúnaðarráðherra að
senda íslenskan þingmann til Kína
tii að vera viðstaddur opnun þessar-
ar lakkrísverksmiðju. Það getur
Hvað með fellihýsin?
Á þessum tíma árs er nauðsynlegt fyrir göngugarpa og
annað ferðafólk að rýna i og rifja upp margslungnar regl-
ur sem þingmenn hafa sett um það hvar má tjalda. Þær era
ekki einfaldar og því rétt að hafa þær jafhan tiltækar. Við
alfaraleið í byggð
er t.d. heimilt að
tjalda „hefð-
bimdnu viðlegu-
tjaldi" ef aðeins
er tjaldað til einn-
ar nætur. Nóta
bene aðeins ef um
óræktaö land er að ræða. Á ræktuðu landi þarf alltaf að
leita leyfis landeiganda. Líka ef tjaldað er nærri bústöðum
manna og ailtaf ef um fleiri en þijú tjöld er að ræða. Og
auðvitaö líka ef tjaldað er til fleiri en einnar nætur. í
óbyggðum má víðast hvar setja niður hefðbundin viðlegu-
tjöld, hvort sem er á eignarlandi eða þjóðlendu. Þ.e.a.s. ef
tjaldstæðið er nærri alfaraleið. Utan alfaraleiðar má nefni-
lega bara setja niður „göngutjöld". Nema annað sé tekið
fram í sérreglum um viðkomandi svæði. Rétt að grafa þær
líka upp og hafa meðferðis. Góða ferð ...

Hnefnilega vel verið að
þessi lakkrísverk-
smiðja í Kína eigi eft-
ir að gefa íslending-
um miklu meiri
hagnað en EES-ævin-
týri hæstvirts utan-
rikisráðherra. Og
þegar upp verður staðið snemma á
21. öldinni muni menn frekar hengja
upp myndir af háttvirtum þing-
manni, Árna Johnsen, en hæstvirt-
um utanríkisráðherra, Jóni Baldvini
Hannibalssyni, því að háttvirtur
þingmaður, Ámi Johnsen, hafi haft
meira nef fyrir því hvar gróðavonina
var að finna en hæstvirtur utanríkis-
ráðherra.
Það eru um það bil 1.000 millj. íbú-
ar í Kína. Þeir geta borðað mikið af
lakkrís. íslendingar sem fengju
sterka stöðu á þeim markaði geta
skilað tekjum og arði til þjóðarbúsins
í nánast himinháum stærðum. En
hér hlæja menn að þessu og telja
þetta eitthvert grín. Gott ef Pressan
var ekki að reyna að búa til þann
fréttaflutning fyrir nokkrum mánuð-
um að þessi lakkrísverksmiðja væri
ekki til. Bærinn sem henni væri ætl-
að að vera í fyndist ekki á landabréf-
um og ég veit ekki hvað og hvað.
Þannig hefúr málflutningurinn verið.“
Ólafur Ragnar Grímsson við umræðu um
Evrópska efnahagssvæðiö á Alþingi
24. mars 1993
O Sole Mio ...!
„Oggesturinn hefði getað spurt að lokum af hverju
elsta þjóðþing í heimi sé í höndum framkvœmda-
valdsins sem skipi líka dómsvaldið úr sínum röðum ?
Gestgjafamir hefðu þá tekið upp reiknistokkinn sinn
hvar þrískipting valdsins hefur alltaf verið í eintölu
og síðan hefðu gestgjafamir sungið O Sole Mio hver
með sínu nefi. “
Þegar frú Vigdís Finn-
bogadóttir, fyrrverandi
forseti íslands, sótti Kín-
verja heim á sínum tíma
spurði gestgjafi hennar
hvað íslendingar væru
margir og þegar forsetinn
gaf upp manntalið spurði
sá kínverski vingjarnlega:
„Af hverju tókstu þá ekki
með?“
Heimsókn frú Vigdísar var end-
urgoldin um daginn og fór ekki
framhjá heimsbyggðinni. íþróttafé-
lagið Falim Gong og annað mein-
lætafólk hefur þó vonandi tekið aft-
ur gleði sína og fundið sér nýtt og
betra land fyrir teygjuæfingar á
fastandi maga. Samkvæmt frásögn-
um gestgjafanna fékk Kínaforseti
aldeilis til tevatnsins á íslandi og
mátti hlusta á endalausar áhyggjur
þeirra af þróun lýöræðis og mann-
réttinda í Kína ásamt fleiri teygju-
æfmgum sem gestgjafamir hafa þó
aldrei iðkað sjálfir. En spuming
dagsins er ekki hvað gestgjafamir
sögðu heldur yfir hverju þeir
þögðu:
Sagnir og þagnir
Gesturinn hefði getað spurt af
hverju kosningarétti sé misjafnlega
skipt á milli manna hér í elsta þing-
ræðislandi heimsins þar sem Vest-
firðingar hafa fimmfaldan atkvæð-
isrétt Reykvíkinga? Gestgjafamir
hefðu þá útskýrt af hverju Islend-
ingcir séu leiðandi afl í helstu
mannréttindahreyfmgum heims-
ins. Gesturinn hefði getaö spurt af
hveiju launum sé misjaíhlega skipt
á milli kynja í elsta jafnræðisríki
jarðar þar sem kvenfólk hefur
50-70% af launum karla? Gestgjaf-
amir hefðu þá útskýrt af hverju Is-
lendingar eigi dómara í Mannrétt-
indadómstóli Evrópu. Gesturinn
hefði getað spurt af hverju íslenska
lýðveldið tapar hverju málinu á
fætur öðra fyrir þessum sama
mannréttindadómstóli? Gestgjaf-
amir hefðu þá útskýrt hvað greini
ríkisstjóm íslands frá herforingja-
stjómum f Suður-Ameríku. En ekki
er öllu enn til skila haldið:
Gesturinn hefði getað spurt næst
af hveiju íslendingar hafi sama at-
kvæðisrétt hjá Sameinuðu þjóðun-
um og Kínveijar sem séu sex þús-
und sinnum fleiri? Gestgjafamir
hefðu þá sagt forsetanum söguna af
Jóni og séra Jóni. Gesturinn hefði
getað spurt af hverju íslendingar
komu í áratugi í veg fyrir að Kína
fengi sæti sitt hjá Sameinuðu þjóð-
unum sem notaö var af Sjang Kæ
Sjek á Taívan? Gestgjafamir hefðu
þá útskýrt vestræna samvinnu
Bandaríkjannna og Marshallaðstoö-
ir. Gesturinn hefði getað spurt af
hveiju íslendingar gerðu vamar-
bandalag við Tyrki en settu hafna-
bann á kristið þjóðarbrot hvítra
manna í Suður-Afríku? Gestgjaf-
amir heföu líklega staðið á gati. En
ekki er allt búið enn:
Gesturinn hefði líka getað spurt
af hverju íslendingar fengu að
kjósa um hundahald og áfengisút-
sölur en ekki um aðild að Efna-
hagssvæði Evrópu og smíði ráð-
hússins ljóta ofan í Tjöminni? Gest-
gjafamir hefðu þá slegið upp í
málsháttabókinni sinni aö forsjá sé
best með kappi! Gesturinn hefði
getaö spurt af hverju lýðveldið elsta
í Atlantshafi hafi gefið nokkrum
sægreifum fiskinn í sjónum þrátt
fyrir að hann sé þjóðareign í lög-
um? Gestgjafamir hefðu þá glott út
í annað og sagt: Við erum lögin! Og
gesturinn heföi getað spurt að lok-
um af hveiju elsta þjóðþing í heimi
sé í höndum framkvæmdavaldsins
sem skipi líka dómsvaldið úr sín-
um röðum? Gestgjafamir hefðu þá
tekið upp reiknistokkinn sinn hvar
þrískipting valdsins hefur alltaf
verið i eintölu og síðan hefðu gest-
gjafamir sungið O Sole Mio hver
með sínu nefi.
Hlátur og hjartalag
Svokölluð mannréttindi era ekk-
ert annað en sitt hveijir siðir í
landi hveiju. Mannúð hér er kval-
ræði þar og öfugt. Réttur manna á
íslandi er aðhlátursefni í Kína og
aðhlátursefni á íslandi er réttur
manna í Kína. Vel má þó vera að
einhvers staöar í sköpunarverkinu
leynist syndlaust fólk sem getur
kastað fyrsta steininum en því mið-
ur era gestgjafar Kínaforseta ekki í
þeim hópi.
+