Dagblaðið - 27.04.1976, Qupperneq 3

DAUBLAtm). I'KIÐ.IUDACUH 27. AFKII, 1978
3
Hvað heldur ríkis-
stjórnin að hún geti
blekkt þjóðina lengi?
— hver ber
ábyrgð á
hraðbáta-
blekking-
unni?
Björn Ingvarsson
tækniskólanemi skrifar:
Hvað heldur ríkisstjórnin aö
hún geti blekkt þjóðina lengi?
Heldur hún kannski að
dómgreind okkar sé eins slæm
og Breta? Hvað sem því líður er
mín þolinmæði löngu þrotin.
Hvernig var það annars meó
þessa bandarísku hraðbáta sem
átti að fá handa Landhelgis-
gæzlunni? Þeir eru auðvitað
Bandaríkjamenn hafa hér fri
afnot af íslenzku iandi, en ekki
eru þeir greiðviknir við okkur í
staðinn.
löngu komnir á miðin. Þeir eru
bara svo litlir og hraðskreiðir
að þeir sjást ekki. Nei, það eru
engir hraðbátar komnir og
koma ekki. Spennan i þjóð-
félaginu var á tímabili orðin
of mikil, það varð að gera
eitthvað til að minnka hana og
ekkert var betur til þess fallið
en þykjast ætla áð útvega Land-
helgisgæzlunni hraðskreiða
fallbyssubáta. Svo segjum við,
þjóöin þegar um hægist að
Bandaríkjamenn og
Rússar hafi ekki átt neina báta
handa okkur og þá erum við
laus allra mála.
En kæru vinir, lífið er nú
ekki svona einfalt. Það er ekki
endalausl hægt að láta þjóðina
vaða reyk og Landhelgisgæzlan
gengur ekki f.vrir hrósyrðunum
einum saman öllu lengur.
Við skulum snúa okkur að
efninu. Af hverju fáum við
ekki hraðbáta frá Bandaríkja-
mönnum? Svörin eru á tvo
vegu: í fyrstalagi: ríkisstjórnin
vill ekki fá neina báta, í öðru
lagi: Bandarikjamenn vilja
ekki láta okkur hafa neina
báta. Svona einfalt er þetta. Af
hverju vill stjórnin ekki fá
margumtalaða báta? Eru
Bretar ekki búnir að berja
nógu mikió á okkur? Megum
við ekki vera vondir við „vina-
þjóð” vora Breta. Við erum nú
reynslunni ríkari í þeim efnum,
og vitum hvers mikils virði það
er að eiga „vini í raun.”
Norðmenn hafa bara ekki ráðið
við sig í stuðningi sínum við
okkur, ég er reyndar hissa á því
að þeir skuli ekki fyrir löngu
vera búnir að segja Bretum
stríð á hendur eins og ákafi
þeirra virðist vera mikill, svo
ekki sé minnst á Dani og Svía,
sem öllu vilja fórna fyrir
okkur.
Nei, sannleikurinn er sá, að
þótt við værum hneppt í ánauð
öll með tölu þá myndu þessar
blessaðar vinaþjóðir okkar ekki
hreyfa litla fingur okkur til
hjálpar ef það stangaðist eitt-
hvað gegn hagsmunum þeirra.
„Lengi lifi norræn samvinna.”
Höfum við ekki efni á því að
taka einn eða tvo báta á leigu?
Þegar maður hefur í huga
ævintýramennsku eins og
málmblendiverksmiðjuna og
Borgarfjarðarbrúna á maður
bágt með að trúa því.
Erum við að fara út í víg-
búnaðarkapphlaup við Breta?
Þeir, sem halda því fram ættu
að leggja hausinn í bleyti og
athuga það að Bretar eru ekki í
þeirri aðstöðu að geta sent
hingað hraðbáta. Slíkir bátar
þurfa að geta leitað hafnar í
slæmum veðrum. Bretar þyrftu
að rassskellast til Skrotlands
undan hverju óveðri. Heldur
hæpin útgerð það.
Og til þeirra sem farast á
taugum, þegar minnst er á her
ætla ég að beina eftirfarandi
spurningu: Er 200 tonna hrað-
bátur eitthvað frekar herskip
heldur en 900 tonna varðskip?
Þá erum við komin að hinu
atriðinu. Vilja Bandaríkjamenn
ekki láta okkur hafa bátana?
Harla ótrúlegt er það þegar
höfð er í huga fremur veik
staða varnarliðsins hér. Þvi
ekki að setja Bandaríkja-
mönnum tvo kosti, að þeir láni
okkur umtalaða báta eða ella
verði varnarsamningurinn
endurskoðaður. Nei, við erum
svo stoltir Islendingar að það er
ekki hægt að prútta og pranga
með varnir landsins, betra er að
láta Bretann sverta okkur og
svívirða. Og á meðan er landið
selt erlendum Iánastofnunum
og menn hvattir til að bregða
sér til sólarlanda og sóa þar
gjaldeyri og einn góðan veður
dag verðum við slegin hæst-
bjóðanda eins og hvert annað
illa rekið fyrirtæki. Hvar
verður þá okkar þjóðarstolt?
Eitt er víst að einhverjum
verður kennt um þessa
hraðbátablekkingu, og hver
sem á sökina, þa er það öruggt
að skuldinni verður skellt á
sjalfstæðismenn og skyldi
engan undra.
Litli heimilis-
vinurinn Ronnie
Corbett kemur
f ólki í gott skop
S. Hólm skrifar:
„Ég hef sérstaka ánægju af
að horfa og hlusta á sjónvarps-
þáttinn „Nei, ég er hérna”.
Þetta er sá albezti gaman-
myndaþáttur, sem ég hef horft
á um dagana. Hann hefur staðið
og fallið með litla heimilisvin-
inum okkar honum Ronnie Cor-
bett.
Síðast þegar þessi þáttur var
á dagskrá hló ég svo mikið að
konan mín hótaði að senda mig
„express" i stóra húsið inni við
sundin blá, ef ég hætti ekki. En
ég læt það sem vind um eyrun
þjóta og hlakka til að sjá þenn-
an vin minn aftur og vonandi
sem fyrst.
Ronnie og eiginkonan í þættin-
um „Nei ég er hérna”.
5
Mæður í Revkjavík mættu með börn sín í skrúðgöngu þó
þau væru í vagm, enda engin ástæða til annars.
SKÁTARNIR BÖNNUÐU
BARNAVAGNA f
SKRÚÐGÖNGU SINNI
Sigurborg Oskarsdóttir
hringdi:
„Daginn fyrir sumardaginn
fyrsta dreifðu félagar i skáta-
félaginu í Kópavogi miðum í
hús. A þeim stóð að þeir æsktu
þess ekki að komið væri með
barnavagna í gönguna. vegna
þess að það skemmdi fyrir
þeim. Þetta finnst okkur hús-
mæðrum í Kópavogi í meira
lagi skrítin ákvörðun og getum
við ekki séð að vagnarnir skaði
á nokkurn hátt skátagönguna.
Augljóst er að margar mæður
verða að sitja heima með börn
sin sem hafa gaman af skrúð-
göngum. en eru ekki orðin það
stálpuð að geta farið ein.

Hringið i síma 83322 Raddir lesenda
kl. 13-15 Dagblaðið
eða skrifið Siðumúla 12
Reykjavík
s
ÍSpurning
Hver er uppáhalds
teiknimyndasagan
þín?
Ásta Björk Björnsdóttir nemi:
Engin sérstök, þær eru allar ágæt-
ar og ég les þær allar.
Inga Arnardóttir nemi í MT: Það
er hann Högni hrekkvísi, mér
finnst hann regluléga góður. Smá-
fólkið er líka mjög skemmtileg
saga.
Atli Vigfússon nemi í MT: Það er
Andrés Önd auðvitað. Annars er
hann Högni hrekkvísi alveg ofsa-
legur, ég les hann á hverjum degi.
Ragnhiidur Skarphéðinsdóttir
nemi í MH: Smáfólkið finnst mér
skemmtilegast. Það kemur manni
í létt skap og það er fyrir öllu.
Jenný Ólafsdóttir vinnur í gjald-
eyrisdeild bankanna: Högni
hrekkvísi finnst mér alveg frábær
á allan hátt. Hann er svo
lúmskt hrekkjóttur.
Samúel Þórarinsson nemi: Högni
hrekkvisi. hann er alveg a'ðislegá
lyndinn og svo er hann svo vel
teiknaður.