Dagblaðið - 10.12.1976, Blaðsíða 3

DAGBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 10. DESEMBER 1976.
Dauðfegin yfir breyttum óskalagatíma sjúklinga
ÞAÐ MÁ GETA ÞESS
SEM VEL ER GERT
Ein sem er guðs lifandi fegin
hringdi:
,,Mig langar að koma því á
framfæri að ég er alveg guðs
lifandi fegin að það skuli verat
búið að flytja óskalagaþátt
sjúklinga yfir á föstudags-
morgna. Það er nú einhver
munur að fá eitthvert almenni-
legt útvarpsefni á laugardags-
morgna.
Það er ljómandi gaman að
barnatímanum, sem nú er fyrir
hádegi á laugardögum. T.d. vil
ég sérstaklega nefna þáttinn
um Kúbu og eins þáttinn frá
Kópavogi.
Einnig langar mig til þess. að
lýsa ánægju minni með
spurningaþáttinn sem er fyrir
hádegi á sunnudögum. Hann er
mjög skemmtilegur. Hann
mætti kannski byrja svona hálf-
tíma seinna, en ætti skilyrðis-
laust að vera lengri. Krökkum
og unglingum þykir mjög
gaman að þessum þáttum, auk
þess eru þeir einnig fróðlegir.
Það er alltaf verið að gagn-
rýna þetta blessaða útvarpsráð
og þvi finnst mér að vel megi
geta um þegar vel tekst til með
útvarpsdagskrána.“

Raddir
lesenda
LEIGAN VERÐIEKKIUNDIR
200 MILUÖRDUM Á ÁRI
Jón Sigurðsson skrifar:
1.
Nei, ég efast stórlega um að
Bandaríkjamenn yfirgæfu að-
stöðu sína á Miðnesheiði, þó svo
að íslenzk stjórnvöld óskuðu
þess. Færu þess á leit, — eða
krefðust þess. Til þess er að-
staða þeirra hér alltof mikilvæg
— þeim sjálfum.
A íslandi, vegna legu lands-
ins landfræðilega, svona þægi-
lega langt frá Ameríku, eru
nefnilega fremstu amerísku
arnaraugun, sem verja stóran
hluta af allri austurströnd
Bandarikjanna.
Sú er staðreyndin.
Og dúfurnar vita það vel, eða
ættu að vita það, að Örninn sá
er hér ekki til að verja þær
fyrir Fálkunum. Hann er hér
aðeins til að halda þeim í hæfi-
legri fjarlægð frá ungunum sín-
um.
Það vitum við. Slík er reynsla
okkar.
Svar þeirra við þeirri kröfu
okkar. að þeir yfirgefi herstöð
sína, yrði því nokkuð örugg-
lega: ,,Oh, so you people want
us to go. well sad isn’t ’cause
we ain’t goin’.“
Hörmulegt svar, en hræði-
lega sennilegt.
2.
Þá skal næst taka fyrir mál,
sem mikið er rætt um á milli
dúfnanna. En það er, hvort
Stóri Örn eigi ekki að borga
fyrir að fá að vera í dúfnakof-
anum. Því eins og allar sjálf-
stæðar dúfur vita, er það for-
senda þess að þær geti spókað
sig um í friði fyrir Fálkunum.
Það er annars ljóta meinið,
að það skuli ekki bara vera
sjálfstæðar dúfur í dúfnakofan-
um.
Þá væri nú fjör að vera sjálf-
stæð dúfa.
Lífið í dúfnakofanum er ann-
ars ákaflega margbreytilegt.
Sumar dúfurnar halda sér
sem næst Stóra Erni, aðrar eru
sem lengst frá honum. Nokkrar
embættisdúfur eru undir
vængnum á honum, og enn aðr-
ar embættisdúfur eru sífellt að
þvælast fyrir fótunum á hon-
um.
Allmargar dúfur reyna að
tala eins og hann, og margar
reyna að borða sama mat og
hann. Jafnvel þó svo að þær
viti, að þær verði veikar í mag-
anum og geri á gólíið í dúfna-
kofanum — hluti — sem erfitt
er að hreinsa, og nást kannski
aldrei af.
Nokkrár dúfur búa til litla
dúl'uerni, með Stóra Erni, og
svó.eru sumar, sem fljúga beint
í hreiðrið hans.
.Já, svona gengur nú ltfið í
dúfnakofanum fyrir sig. Að
minnsta kosti sá hlutinn, sem
að Stóra Erni snýr.
En svo er nú mál með vexti,
að það eru ekki eingöngu sjálf-
stæðar dúfur í dúfnakofanum. í
honum eru sannarlega margar
tegundir af dúfum. Þar er til
dæmis mikill fjöldi unga, sem
fæstir eru sammála sjálfstæðu
dúfunum. Ungarnir vilja nefni-
lega flestir láta Örn Frænda
borga bæði fæði og húsnæði.
Eg er einn þessara unga, sem
á sjálfstæða dúfumömmu og
sjálfstæðan dúfupabba. Samt
vill ég láta Örn Frænda borga
fyrir sig.
Hörmulegt — hvar fataðist
þeim í uppeldinu?
Ég, sem alltaf fékk að leika
mér í fiðrinu á Erni Frænda, og
get meir að segja talað eins og
hann.
Já, ég hef meir að segja verið
í hreiðrinu hans.
Hvað er svo eiginlega að
mér? Eg hlýt að vera eitthvað
skrítinn. Ætla ég svo að !áta
Örn Frænda borga bæði fæði og
húsnæði.
Hann, sem á svo marga vini.
3.
Sannarlega eiga Bandaríkja-
menn/NATO að greiða leigu
fyrri aðstöðu sína hér. Hversu
mikið er í raun óvist. Joseph
Luns hefur sagt, að ef tslands
nyti ekki við í varnarkeðju
NATO, yrði að koma til úthafs-
íloti, er gegndi sama hlutverki.
Stofnkostnað við slíkan flota
áætlaði hann vart undir 22
milljörðum dollara.
Taka mætti því mið af þeirri
upphæð.
Engu að siður vill ég enga
dollara né sent frá Erni
Frænda....
En á hinn bóginn vil ég ekki
láta íslenzk stjórnvöld né ís-
lendinga koma þeirri mjög svo^
ósmekklegu staðreynd af stað,
að hér sé land og þjóð, sem fáist
fyrir ekki neitt. í því felst hætt-
an. Látum ekki stórveldi, og
alls ekki hernaðarbandalög
halda, að við séum föl fyrir
ekkert. Slíkt er auvirða og ýtir
undir ásælni.
Leyfum ekki Kananum að
segja það sama um okkur og
hann sagði á Hawaii og segir á
Puerto Rico í dag. Nefnilega,
„Let’s not worry about ’em, —
we can take them for granted.
Þess vegna, og aðeins þess
vegna, eigum við að láta greiða
fyriraðstöðuna.sem NATO hef-
ur hér. Á sama tíma sem við
segðum okkur úr bandalaginu.
Létum okkur nægja að íeigja
þeim aðstöðuna, án þess að vera
þeim skuldbundin.
4.
En hvað er það þá sem ég vil
koma á framfæri? í einu orðinu
vil ég engan pening frá Erni
Frænda, en í því næsta vil ég að
hann borgi háa leigu.
Hugmynd mín er í stuttu
máli þessi:
1. Að NATO greiði leigu fyrir
aðstöðu sína hér.
2. Að leigan verði ekki undir
200 milljörðum króna á ári.
3. Að leigan verði greidd í doll-
urum og i einni upphæð.
4. Að leigan hækki árlega um
1-5% vegna verðbólgu í heimin-
um.
5. Að stofnuð verði stofnun,
sem heitið gæti Þróunarstofn-
un tslands. (Örn Frændi kæmi
til með að kalla hana „Icelandic
Development Institute”, sem er
vel, þar sem hún myndi starfa
eingöngu á erlendum vett-
vangi.)
6. Að leigan rynni beint og í
heild sinni til þessarar stofnun-
ar. Og kæmi hvergi nálægt hag-
kerfi okkar.
5.
tsland er lítið land og lítils
megnugt í samanburði við stór-
veldin. Að vissu leyti.
Vegna smæðar sinnar er það
því vel fallið til að hjálpa van-
þróuðu ríkjunum. Okkur yrði
treyst betur en stórveldunum,
sem hjálpa einungis í skjóli eig-
in hagsmuna og ásælni.
Samanber tsland.
Verum því pínulítið klár
einu sinni.
Færum peninga frá stórveld-
unum til vanþróuðu rikjanna í
formi leigusamningsins tíð-
rædda.
Við gætum auðveldlega orðið
virt þjóð í þessum efnum (þó
ekki væri nema fyrir hugmynd-
ina) og látið margt gott af okk-
ur leiða. Byggt fjölda sjúkra-
húsa, skóla og hjálparstöðva.
Auk þess sem við gætum mett-
að milljónir manna.
Allt með blóðpeningum her-
veldanna.
„Þróunarstofnun íslands"
gæti vel orðið stór á sína vísu,
og hún yrði vafalítið ein sú fjár-
sterkasta og öflugasta sinnar
tegundar.
Við gætum sannarlega gert
meira með henni en að nota
peningana til þess eins, að
moka nýjum bílum og litasjón-
vörpum undir velmegunarrass-
ana á okkur sjálfum.
Og það sem kannski skiptir
mestu máli. Við sæjum fram á,
að við værum að gera eitthvað
af viti.
Ættum okkur markmið og
verðugan tilgang sém þjóð.
Það væri svo gaman að heyra
hvort fleiri tíma að sjá á eftir
i auðæfunum....
Mér finnst að minnsta kosti
sjálfsagt að mjólka beljuna á
meðan hún stendur bundin við
básinn. Og við ættum ekki að
þurfa að sjá á eítir mjólkinni,
með allan þann rjóma sem við
höfum.
Spurning
dagsins
Hvað verðu
miklu fé til
jólagjafa í ár?
Gerður Gísladóttir.Ætli ég komist
hjá því að eyða minna en 15
þúsund kr. Annars er ég búin að
kaupa helminginn svo ég veit
ekki hversu há upphæð þetta
verður.
Jóhannes Stefánsson.Eg er viss
um að ég fer ekkimeðminnaen 50
þúsund krónur. Ég gef konunni
alltaf stóra gjöf og svo á ég stóra
fjölskyldu.
Þórunn Friðriksdóttir. Ég ætla að
reyna að sleppa með 15-20 þúsund
krónur í ár.
Garðar Sverrisson. Ég hlýt að
komast af með svona 5000 krónur
og slepp vel.
Hilmar Skúlason. Það er alveg
óútreiknanlegt hvað ég kaupi
fyrir mikið f ár.
Þórdis Grettisdóttir. Eg hef okki
hugmynd um það, ég ætla að
kaupa allar jólagjafirnar á
Þorláksmessu