Dagblaðið - 13.05.1977, Síða 16

16
DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 13. MAÍ 1977.
Mannátsmynd
í Laugarásbíói
Harla óvenjuleg kvikmynd
verður sýnd í Laugarásbíói í
Reykjavík um næstu mánaða-
mót. Það er kvikmyndin „Sur-
vive“ sem fjallar um flugslys í
Andesfjöllum í árslok 1972 og
70 daga raunir þeirra sextán
sem komust af. Urðu þeir m.a.
að leggja sér til munns lík
félaga sinna sem fórust í slys-
inu.
Kvikmyndin, sem gerð er af
suður-amerískum kvikmynda-
gerðarmönnum, er byggð á
viðtölum við þá sem lifðu slysið
af og tóku þátt í mannátinu sér
til iífsbjargar.
Á slysstað í Andesfjöllum um áramót 1972/73.
Útboð
Tilboð óskast í uppsteypu og utan-
hússfrágang þriggja fjölbýlishúsa við
Ugluhóla í Breiðholti III.
Útboðsgögn verða afhent á Verkfræði-
stofu Gunnars Torfasonar, Ármúla 26,
i gegn 15.000 kr. skilatryggingu.
Tilboð verða opnuð þriðjudaginn 24.
maí 1977 kl. 11.00.
Gunnar Torfason verkfr.
Störf við Mjólkárvirkjun
Staða vélstjóra og raftæknis við
Mjólkárvirkjun er laus til umsóknar.
Umsóknir með upplýsingum um
menntun, fyrri störf, aldur og fjöl-
skyldustærð sendist fyrir 1. júní nk.
til Rafmagnsveitna ríkisins Laugavegi
116, Reykjavík, og þar eru veittar
nánari upplýsingar um störfin og hjá
rafveitustjóranum á Vestfjarðaveitu,
Aage Steinssyni, ísafirði.
Lögregluvakt íBerg-
björnen og allir skip-
verjar yf irheyrðir
— hinn slasaði fer heim flugleiðis er hann
verðurferðafær
í allan gærdag stóðu tveir lög-
reglumenn f brúnni á norska
fiskiskipinu Bergbjörnen, sem
komst í sviðsljósið í fyrradag, er
þar varð mikil og almenn ölvun
skipverja. Lauk „leiknum" með
miklum slagsmálum tveggja skip-
verja og var gripið til heljar mik-
illar lúðusveðju. Hlaut annar
þátttakenda 2 stór sár á hendi og
á síðu en fékk auk þess marga
aðra smærri skurði, bæði á baki
og á fæti. Var ljót aðkoman i
skipinu er lögregluna bar að og
skakkaði leikinn.
Norska sendiráðið óskaði eftir
lögregluvakt í skipinu svo það léti
ekki úr höfn fyrr en allir skip-
verjar hefðu verið yfirheyrðir um
atburðinn. Var farið með skip-
verja í gær einn af öðrum inn í
Sakadóm þar sem yfirheyrslurnar
fóru fram. Sumir skipverja voru
þó enn svo illa haldnir af áfengis-
neyzlu að þeir voru óhæfir til
yfirheyrslu. Er því ekki að vita
hvenær skipið lætur úr höfn ef
yfirheyra á alla.
Hinum særða var í fyrrakvöld
komið fyrir á Hótel Borg eftir að
gert hafði.verið að sárum hans og
búið um. Átti hann að halda heim
til Noregs flugleiðis er hann
treystist til fararinnar.
Bergbjörnen hefur verið að
veiðum í rúmlega tvo mánuði.
Skipið er nú komið með um 150
tonn af þorski sem búið er að
verka í salt og auk þess nokkurt
magn af lúðu sem er fryst um
borð.
-ASt.
Atvinnumiðlun
menntaskóla-
nema komin
afstað
Mennfaskólanemar hafa
undanfarin vor gengizt fyrir
atvinnumiðlunarskrifstofu
til að sjá atvinnulausum
nemum fyrir vinnu og at-
vinnurekendum um leið
fyrir góðum starfskrafti.
Þessi miðlun þeirra fór af
stað þetta vorið núna á
mánudaginn. Þegar starfs-
maður hennar hafði
samband við DB voru all
margir þegar búnir að láta
skrá sig og hann bjóst við að
þeim ætti eftir að fjölga
verulega.
Atvinnulausum mennta-
skólanemum er ráðlagt að
láta skrá sig í Menntaskólan-
um við Hamrahlíð þar sem
miðlunin er til húsa. Fyrir
þá atvinnurekendur sem
vantar fólk er tilvalið al
gera hið sama.
-DS.
Siöapostulinn Vilmundur og sannanirnar
Það var vonum seinna að
Hæstiréttur íslands fengi að
kenna á vendi siðapostulans
Vilmundar Gylfasonar. Með því
að koma auga á hvorki meira né
minna en „sannanlega rangan
dóm Hæstaréttar" hefur
Vilmundur komist í óskaað-
stöðu hins gagnrýna blaða-
manns. Geri aðrir betur. Og nú
skyldi maður ætla að ekki
skorti sannanirnar.
En, svo ótrúlegt sem það
kann að virðast, ritar siða-
postulinn grein í Dagblaðið
fyrir 2 vikum síðan þar sem
hann fullyrðir að Hæstiréttur
Islands hafi kveðið upp
„sannanlega rangan dóm“, og
dylgjar með að Hæstiréttur sé
„valdhlýðinn" og „auðsveipur"
án þess að telja sig þurfa að
færa nokkur einustu rök máli
sinu til sönnunar.
Grein Vilmundar Gylfasonar
er hvorki byggð á rökstuðningi
né staðreyndum. Hún er byggð
á lesendabréfi þeirra Bjarna
Jónssonar og Þóru Árnad. í
Morgunblaðinu á dögunum.
Bréf þeirra hjóna birtist
skömmu eftir að Hæstiréttur
hafði fellt dóm i máli, sem reis
út af bílskúr nokkrum í Skerja-
firði. Féll dómurinn á annan
veg en þau hjónin höfðu vonast
til. Varð það þeim tilefni til að
lýsa því yfir í Morgunblaðinu
að Island sé ekki réttarríki.
Ýmsir hafa áður freistast til að
gefa slíkar yfirlýsingar eftir að
hafa beðið lægri hlut fyrir dóm-
stólunum. Slíkt er ekki stór-
mannlegt en ef til vill mann-
legt. En þegar lesendabréf á
borð við þetta verður blaða-
manni tilefni til heiftarlegrar
árásar á Hæstarétt Islands, án
þess að hafa annað fram að
færa máli sínu til stuðnings en
„vei gerða og rökstudda grein"
þeirra hjóna þar sem „sýnt er
fram á“ rangan dóm Hæsta-
réttar, horfir málið öðru vísi
við. Ekki bætir það úr skák
fyrir blaðamanninum að aug-
ljóst er, að sjálfur hefur hann
aldrei lesið þennan dóm Hæsta-
réttar sem hann þó segir vera
sannanlega rangan.
Sé lesandinn nú hættur að
trúa eigin augum, skal honum
bent a eftirfarandi: I grein Vil-
mundar Gylfasonar er hvergi
minnst á efni dóms Hæstarétt-
ar. Hann bendir ekki einu sinni
á úrlausn hvaða þáttar þessa
máls það er sem er ,,röng“ í
dómi Hæstaréttar. En hvorki
dómurinn í heild né efnisleg
niðurstaða hans hafði komið
fyrir almennings sjónir þegar
grein Vilmundar Gylfasonar
birtist í Dagblaðinu. En blaða-
maðurinn lætur sig hafa það að
skrifa tæplega heilsíðu grein
um „rangan dóm Hæstaréttar",
sem hvergi hafði birst, án þess
að hafa fyrir því að kynna fólki
niðurstöðu hans. Ástæðan er
augljós. Blaðamaðurinn hélt að
niðurstaða dómsins væri bæði
honum og blaðalesendum
kunn. En hann hefði vitað
betur. hefði hann sjálfur lesið
dóm Hæstaréttar.
Það eina sem birst hafði um
þennan dóm Hæstaréttar í fjöl-
miðlum, sem vera mátti al-
menningi til upplýsingar um
efni hans, voru tvær villandi
frásagnir í Morgunblaðinu.
Fyrst stutt frétt þar sem greint
var frá því að Hæstiréttur hefði
staðfest sýknun Sakadóms
Reykjavíkur í máli þessu. Síðan
sagði í fréttinni að Sakadómur
Reykjavíkur hafi talið bílskúr-
inn brjóta í tilteknum atriðum í
bága við skipulagslög en hefði
samt sem áður sýknað eiganda
Kjallarinn
Óskar Arnbjarnarson
hans með tilvísun til hagsmuna-
mats. Síðari frásögnin var grein
þeirra Bjarna Jónssonar og
Þóru Árnadóttur þar sem enn
er greint frá efnislegri niður-
stöðu Sakadóms Reykjavíkur
og því síðan haldið fram að
Hæstiréttur hafi talið að bygg-
inganefnd hafi brotið af sér við
veitingu leyfis fyrir bílskúrn-
um. Þetta er fáránleg rangtúlk-
un á dómi Hæstaréttar. Þvert á
móti felst i dóminum, að hvorki
lög né skipulagssamþykkt hafa
verið brotin við leyfisveiting-
uria. Og niðurstaða dómsins er
sú að bílskúr þessi brjóti ekki í
bága við nein lög eða sam-
þykktir, hvorki að því er hæð,
stærð eða staðsetningu varði.
Ég hef orðið þess var að fólk
almennt hefur skilið þessar frá-
sagnir Morgunblaðsins, fréttina
og grein hjónanna, svo, að
Hæstiréttur hafi staðfest þetta
mat Sakadóms Reykjavíkur og
þar með að bílskúrinn bryti að
einhverju leyti í bága við skipu-
lagslög. Þetta hefur Vilmundur
Gylfason augljóslega einnig
haldið. Þess vegna minnist
hann ekki á efni dóms Hæsta-
réttar, þess vegna talar hann í
grein sinni um „lögbrotinn bíl-
skúr“, „brotnar leikreglur“ og
„valdníðslu í leyfisveitingum“.
Má nú öllum ljóst vera hvers
konar vinnubrögð eru hér á
ferðinni.
Maður sem tekið hefur að sér
hlutverk vandlætarans verður
að gera einhverjar lágmarks-
kröfur til sjálfs sín. En það
uppfyllir ekki þær kröfur sem
gera verður til siðapostulans að
halda því fram að dómur
Hæstaréttar tslands sem hann
hefur aldrei lesið sé sannanlega
rangur. I stað þess að kynna sér
sjálfan dóminn, sem er aðeins
fjórar vélritaðar síður og að-
gengilegt, opinbert plagg, eins
og blaðamaðurinn mætavel
veit, notast hann við, upplýs-
ingamiðlun“ af þvi tagi sem
fram kom í grein þeirra Bjarna
Jónssonar og Þóru Árnadóttur.
Hvert mannsbarn veit, og
hvað þá heldur reyndur blaða-
maður, að ekki er alltaf á það
treystandi að „upplýsingamiðl-
un“ af því tagi, sem annar aðili
deilumáls kemur á framfæri i
blaðagrein, feli i sér allar þær
upplýsingar sem nauðsynlegar
eru til að leggja hlutlægt mat á
málið. Ekki dregur það úr til-
efni til varkárni af L_ blaða-
mannsins hálfu þegar að hans
eigin mati er um að ræða „ótrú-
lega lýsingu" sem hlaut
„nánast ótrúlega niðurstöðu".
En óðagotið og græðgin í að að
afhjúpa spillinguna var svo
mikil að „ótrúleg lýsing“ og
„nánast ótrúleg niðurstaða“
urðu honum tilefni til umsvifa-
lausrar árásar á Hæstarétt
íslands. En blaðamaðurinn veit
að svona vinnubrögð sam?
rýmast ekki kröfum lesenda
um gagnrýna blaðamennsku
svo hann segir: „Hæstiréttur
tekur ákvörðun, sem að mati
allra sem kynna sér málavöxtu,
hlýtur að vera röng“ þetta gerir
hann til að blekkja lesendur og
láta lita út fyrir, að hann hafi
kynnt sér önnur og marktækari
gögn um dóm Hæstaréttar en
grein þeirra Bjarna Jónssonar
og Þóru Árnadóttur.
Undir lokin skal lesendum til
glöggvunar dregin saman nokk-
ur stóryrði og fullyrðingar úr
grein blaðamannsins:
1. Hæstiréttur feilir sannanlega
rangan dóm.
2. Hæstiréttur er valdhlýðinn
og auðsveipur og ekki lengur
yfir tortryggni hafinn.
3. Sakadómur Reykjavíkur
missir sjónar á réttu og röngu í
valdhlýðni sinni.
4. Það hafa augljóslega verið
teknar rangar ákvarðanir á
neðri stigum dómskerfisins.
5. Valdníðsla í leyfisveitingum.
Allt þetta fullyrðir blaða-
maðurinn í grein sinni án þess
að benda á eitt einasta atriði
máli sínu til stuðnings; án þess
að vitna í nokkur einustu gögn
þessa máls, álitsgerðir, úr-
skurði eða dóma. Aðeins með
visun til túlkunar þeirra
Bjarna Jónssonar og Þóru
Árnadóttur. Enda getur Vii-
mundur Gylfason ekki staðið
við eina einustu þessara alvar-
legu ásakana.
Öskar Arnbjarnarson.