Dagblaðið - 20.05.1977, Page 11

DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 20. MAÍ 1977.
Dollaraseðlar voru faldir um
allt húsið, m.a. í ruslafötunni,
og einnig var þeim troðið í
gamla innkaupapoka.
K
í hús frú Jackson. Hún vildi
ekki hafa nein samskipti við
lögregluna, eins og áður segir,
og þess vegna fékk hún ekki
málin til athugunar. Hún
minntist aðeins á þetta við af-
greiðslufólk í búðum, þar sem
hún verzlaði, eða við strákinn
sem kom með vörurnar heim til
hennar.
Líklegt er að þorparar í
hverfinu hafi frétt eitthvað um
auðæfi frú Jackson, eftir þeim
sem brutust inn hjá henni í
eitthvert af þessum þrem skipt-
um.
Peningaseðlar
um allt húsið
Slökkviliðið var kvatt að húsi
frú Jackson á laugardegi, 14.
maí sl. Eldur var laus, en ekki
var hann mikill. Þegar slökkvi-
liðsmenn fóru um húsið fundu
þeir frú Jackson liggjandi á eld-
húsgólfinu. Hún hafði verið
skotin og særzt mikið. Henni
hafði blætt út á gólfinu. Hefði
hún fundizt fljótlega eftir að
árásarmennirnir voru á bak og
burt með milljónirnar hennar,
hefði verið hægt að bjarga
henni.
Þegar farið var um húsið og
það athugað, fundust samtals
fimm milljónir dollara í reiðu-
fé sem var falið um allt húsið.
Peningarnir voru allt nýir eitt
hundrað dollara seðlar. Þá
hafði eigandinn falið m.a. í
ruslafötu, áhaldakössum og
alls konar innkaupapokum,
sem hún hafði troðið út með
peningaseðlum. Alls hafa verið
um ellefu milljónir i húsinu, en
innbrotsþjófarnir höfðu sex
milljónir á brott með sér.
Gamla konan lifði ein með
milljónirnar sínar. Hún var
frekar illa liðin af nágrönnun-
um og skipti sér aldrei af
neinum nema ef hún nauðsyn-
lega þyrfti. Nágrannarnir
kvörtuðu um óhirðu á lóðinni
hennar og að húsið setti leiðin-
legan svip á umhverfið, vegna
þess að það væri í niðurníðslu.
Einnig sögðu þeir að dularfullir
náungar sæjust á lóð hennar.
Konan lifði því í nær algjörri
einangrun.
Við nákvæma leit í húsinu
fundu lögreglumenn um 50 heil
brauð, um 70 kíló af kaffi, á
þriðja hundrað pakka af kexi.
Einnig fannst mikið af appel-
sínum og margir pokar af popp-
korni. Alls konar te'rtur, fagur-
lega skreyttar með kristilegum
áletrunum, fundust einnig í
húsinu.
I svefnherbergi gömlu kon-
unnar voru mörg hundruð
pakka, sem merktir voru: Til
Guðs frá Marjorie. Eða þá: Til
Jesús frá Marjorie. I einum
pakkanum voru margir af-
þurrkunarklútar.
Kjallarinn
Hjálmar R. Bárðarson
vera meiri en um 1000 brl.
Miðað við áætlaðan fjölda
bifreiða var hálfur flötur eins
þilfars að viðbættri lest talið
nægjanlegt, miðað við tíðni
ferða. Þetta atriði virðist hafa
staðizt mjög vel, því mér skilst
Fleiri flýja Coldítz
en fangamir þar
Bankcstarfsmaður
stal af reikningi
hennar í bankanum
Það mun hafa verið fyrir um
það bil ári að frú Jackson fór að
bera heim til sin peningafúlg-
ur. Hafði hún tekið alla pening-
ana sem fundust í húsinu
hennar á þessum stutta tíma.
Nokkru áður en hún byrjaði að
taka peningana út úr bankan-
um varð uppvíst um þjófrtað af
reikningi hennar. Þar var að
verki starfsmaður sem var I
þjónustu bankans. Hann stal
alls 700 þúsundum dollara af
reikningi gömlu konunnar.
Þetta komst þó upp og maður-
inn var dæmdur og situr nú í
fangelsi.
Starfsmenn bankans fóru að
hafa miklar áhyggjur af frú
Jackson, þegar hún fór að taka
stórar fjárfúlgur úr bankanum.
Hún kom með ferðatösku, troð-
fyllti hana af peningaseðlum og
gekk síðan út. Bankamenn
buðu henni oftar en einu sinni
fylgd lögreglu en hún neitaði
að þiggja hana.
Keyptu sér lúxusbíl
í janúarmánuði sl. var brotizt
inn í hús konunnar og þá köll-
uðu nágrannar hennar á lög-
regluna. Þegar hún kom veifaði
konan leikfangabyssu framan í
hana og skipaði henni að hypja
sig af landareigninni. Hún
vildi ekki kæra þjófa þó upþ
um þá kæmist.
Lögreglan telur víst að
þjófarnir hafi komið I ránsferð
sina á föstudegi, haft á brott
með sér milljónirnar og skilið
frú Jackson eftir í blóði sínu.
Síðan hafi þeir komið daginn
eftir og ætiað að kveikja í hús-
inu.
Mennirnir komu upp um sig
með því að berast mjög mikið á.
Einn þeirra keypti sér strax
rándýran lúxusbíl. Hann kom
með bunka af nýjum hundrað
dollara seðlum. Það var því
auðvelt að rekja slóð ræningj-
anna. Annars þurfti lögreglan
ekki að hafa mikið fyrir því að
finna þá, því þeir komu á bíla-
söluna eftir nokkra daga til að
skila bílnum. Lögreglan sat
fyrir þeim og handtók þá á
staðnum.
Enn er ekki búið að hafa upp
á nema um tveim milljónum
dala, það tekur sinn tíma að ná
í hinar fjórar, ef þær eru þá
ekki fleiri. Enginn veit með
vissu hversu mikla peninga frú
Jackson faldi í koppum og
kirnum á heimili sínu.
Nú bætti ég fyrir það sem ég
hélt að væru syndir og horfði á
sjónvarpið á mánudaginn. Hafi
allir undanfarnir mánudagar
verið svipaðir, þykist ég synd-
laus á þessu sviði. Þriðjudagur-
inn var litlu betrf. Enn reyna
menn með lélegum árangri að
flýja úr Colditz og er orðið
harla leiðigjarnt. Gítartónlist
er prýðileg, einkum þegar snill-
ingar eins og John Williams
eiga í hlut en ég kýs að hlusta á
hana af plötum I gegnum
góð hljómflutningstæki. Hún
nýtur sín ekki I litla plastkass-
anum mínum og er auk þess
harla fábreytt fyrir augað.
Enda sofnaði ég og rétt náði að
slökkva áður en ég skreiddist
inn I rúm og missti fyrir
bragðið af þættinum Utan úr
heimi.
Nú finnst mér Rokkveita rfk-
isins mega fara að lifna við, eða
að minnsta kosti breytast eitt-
hvað. Þættirnir virðast hrein
endurtekning viku eftir viku,
sviðið, kynnirinn, dans-
stelpurnar, tónlistin og allir til-
burðir er það sama. Æ, æ, æ!
Nýjasta tækni og vísindi var
óvenju líflegur að þessu sinni,
enda mestur hluti hans um dýr
sem mér finnst alltaf indælli en
mannfólkið. Tálmyndin fyrir ti-
eyring verður æ flóknari og
maður er farinn að velta mikið
fyrir sér hvernig þetta geti
eiginlega endað. Ég beið með
dálítilli eftirvæntingu eftir
stjórnmálaþættinum frá strlðs-
lokum þvl málefni Afriku hafa
varla verið okkur hérna nógu
vel kynnt. En þarna var sama
Snjólaug Bragadóttir
sagan, það var tæplega farið
nógu vel ofan I máTin, aðeins
stiklað á stóru um alla Afriku.
En þó varð ég margs vísari. Ég
missti af föstudeginum og þótti
leitt, þvi Prúðu leikararnir
hafa vafalaust staðið fyrir sínu
eins og endranær.
Litla lávarðinum sleppi ég
ekki og þátturinn um f jórmenn-
ingana frægu sem hættu að
reykja var líflegur eins og
búast mátti við. Þær raddir
hafa heyrst að eitthvað sé grun-
samlegt við hvað þessu fólki
gengur vel að hætta. Er það
ekki bara öfund? Hvers vegna
skyldi þetta vera svona erfitt,
ef fólk er nógu ákveðið? Jæja,
ég sat eins og klessa allt laugar-
dagskvöldið.
Læknarnir eru svo sannar-
lega á ferð og flugi en eitthvað
á maður bágt með að ímynda
sér að svona prakkarastrik
tíðkist á alvörusjúkrahúsum.
Svo var þarna vinur minn,
Bleiki pardusinn, og þátturinn
tJr einu I annað var hreint
ágætur I þetta sinn og var það
sá síðasti. Vestrinn I endinn var
viðunandi og dæmigerður en
ekkert æsispennandi. Það er
alltaf gaman að sjá Jón Væna
og Lee Marvin.
Stundin okkar á sunnudag-
inn var óvenju áhorfanleg, þar
sem voru atriðin úr öskubusku
þeirra fyrir norðan og hljómlist
menntskælinganna úr Kópa-
voginum. Eftir fréttir kom
Maður er nefndur og það hefur
vafalaust verið ágætis viðtal og
fróðlegt eins og þau eru mörg.
En ég hlustaði ekki á það þar
sem I útvarpinu á sama tíma
var efni sem ég hafði meiri
áhuga á. Nú virðist eitthvað
ætla að fara að breytast hjá
Húsbændum og hjúum þar sem
frúin á heimilinu er greinilega
lögð I sína seinustu ferð. Loks
var svo mynd um gamla fólkið I
Georgiu, þar sem ekki þykir
tiltökumál að komast eitthvað á
aðra öldina. Er það eftirsóknar-
vert I sjálfu sér? Kannski við
þær aðstæður sem þarna eru en
skelfing held ég að manni
leiddist að vera 130 ára eða svo
I vestrænni menningu.
Þegar ég lít yfir næstu viku
finnst mér leikritið á mánudag-
inn nokkuð athyglisvert en get
sennilega því miður ekki
gengið úr skugga um hvort svo
sé. A miðvikudag og föstudag
er eitthvað um áfengismál sem
kallast Ríkið I ríkinu og er vafa-
laust athyglisvert, þó ekki sé
nema fyrir það að framleiðslan
er íslenzk. Vonandi verður ekki
farið með þetta eins og feimnis-
mál, það veitir ekki af að sýna
hlutina eins og þeir eru. Á
föstudaginn er líka söngva-
keppnin árlega og hlakka vafa-
laust margir til þeirrar skraut-
sýningar. Laugardagsmyndin
er til þess fallin að halda ein-
hverjum heima hjá
sér. Tvennu sleppi ég áreiðan-
lega, Colditz og Arabalanda-
myndinni á eftir, en afgangur-
inn af vikunni er sjálfsagt nógu
sæmilegur til að horfa að
minnsta kosti með öðru aug-
anu.
/ V
að ennþá hafi það varla komið
fyrir að neita hafi þurft um
flutning á bílum milli lands og
Eyja vegna plássleysis, þannig
að yfirleitt virðist bilapláss
nægjanlegt. Ekki verður því
séð að I þessu atriði hafi orðið
nein mistök I áætlanagerð eða
hönnun skipsins.
Óneitanlega væri þó kostur
að hafa tvöfalt meira bilapláss
um borð en þörf virðist vera
fyrir nú, og til þæginda að geta
ekið stóru vöruflutningabíiun-
um I gegnum skipið, _ þ.e.a.s.
inn að aftan og út að framan, en
við skulum líka líta á þau atriði
sem mæla gegn þessu atriði:
1) Ef allt aðalþilfarið hefði
verið tekið fyrir bílageymslu
hefði verið um tvöfalt meira
pláss ætlað fyrir bílaflutninga
en nokkurn tímann hefur enn-
þá verið þörf fyrir.
2) Til að hæ'gt væri að aka
bílum I gegn hefði þurft að
hækka milliþilfarsrýmið I allri
lengd skipsins úr 2,5 m milli
þilfara upp I 4,4 metra, eins og
það er lyft nú aftast á skipinu
fyrir stóra bíla.
3) Fremri helmingur milliþil-
farsrýmis á aðalþilfari er nú
notaður fyrir farþegaklefa,
vistarverur áhafnar, eldhús
fyrir áhöfn og farþega, matsal
áhafnar, vélarreisn, hreinlætis-
rými og fleira. Engu þessu er
hægt að sleppa, þannig að til að
koma þessu I skipið hefði þurft
að bæta við ofan á skipið einu
þilfari til viðbótar I hálfri lengd
skipsins. Skipið hefði þá orðið
að hækka um 2,5 metra vegna
þessa rýmis, auk 1,9 m vegna
bílaþilfars, þ.e.a.s. skipið hefði
alls þurft að hækka um 4,4 m.
4) Ef nýta hefði átt allt bílaþil-
farið fyrir bíla, þá hefði orðið
mjög vafasamt, hvort hægt
hefði verið að tryggja stöðug-
leika skipsins vegna þunga-
farms á bilaþilfari nema
staekka skipið verulega, því
aðeins er hægt að auka stöðug-
leikann að takmörkuðu leyti
með auknum botnbunga. Þá er
ekki síður vafasamt hvort
hækkun skipsins um 4,4 metra
ofan sjólínu og stækkun upp I
t.d. 2000 brl. hefði verið æski-
leg vegna siglingaleiðar
þeirrar, sem skipinu er ætluð,
og hafnarskilyrða I Þorláks-
höfn, auk þess sem rekstraraf-
koma 2000 brl. skips hefði orðið
vafasöm. Herjólfur sýnist
þegar vera nokkuð hár yfir sjó
og mikið vindfang ef eitthvað
er að veðri, þannig að fráleitt er
að 4,4 metra viðbótarhækkun
hefði orðið æskileg frá sjó-
hæfnis-sjónarmiði.
5) Þá má og geta þess, að til að
hægt sé að aka I ^egnum skip
þarf að útbúa framstefnið
þannig að það opnist upp. Þessi
búnaður hefur á öllum ferjum
reynzt mjög viðkvæmur fyrir
minnsta hnjaski. Jafnvel smá-
árekstur við bryggju getur
skekkt stefnishlutann svo, að
ekki verði lokað vatnsþétt. Ef
það kæmi fyrir yrði að stöðva
Herjólf og framkvæma
fullnaðarviðgerð I hvert sinn.
6) -Siglingaleið Herjólfs er ekki
venjuleg ferjuleið I vari. Hér er
siglt um opið hafsvæði. Sigl-
ingamálastofnun ríkisins gerði
þá ófrávíkjarilegu kröfu, að
skipið yrði sem öruggast
sjóskip, og uppfylla mætti sem
bezt fyllstu stöðugleikakröfur
bæði með fullri hleðslu og án
farms. Þessi grundvallarkrafa
hafði því áhrif á að þunga-
farmur á bílaþilfari var tak-
markaður við þá flutningaþörf,
sem mest var talin nauðsynleg I
hverri ferð, að hæð skipsins
yfir sjó var haldið I lágmarki og
að innkeyrsla var aðeins að
aftan, þar sem lokunarbúnaður
er bezt varinn bæði fyrir sjó og
fyrir óhappaárekstri við
bryggjur I slæmu veðri.
Lest er aftast I skipinu, aftan
við aðalvél, vegna nauðsynlegra
tengsla með bflalyftu við bíla-
þilfarið. Ef vél hefði verið
aftast, þá hefði ekki verið hægt
að nýta plássið framan við aðal-
vél fyrir lest, því að þar eru
ibúðir yfir, og illgerlegt að setja
lestarlúgukarma upp I gegnum
allar vistarverur og farþegasali.
Ef skipið hefði verið hækkað
yfir sjó um fyrrgreinda 4,4
metra, þá hefði líka þurft að
hækka krana við lestarlúgu og
allan búnað annan. Mikill
þungi hefði þannig, auk aukins
farms á bílaþilfari, valdið
mikilli yfirþyngd á skipið.
Að þessum og fleiri atriðum
athuguðum I heild þá hygg ég
að réttsýnir menn geti vel um
það dæmt, að ekki hefðu verið
kostir einir við að aka inn I
skipið aftan og út að framan, og
í því atriði ræður sjóhæfni og
öryggi skipsins mestu.
Hjálmar R. Bárðarson
siglingamálastjóri.