Dagblaðið - 13.12.1977, Blaðsíða 3

, DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 13. DESEMBER 1977.
„Sitt sýnist hverjum”
„BURSTAÐU TENNURNAR UPP ÚR KEYTU”
Fáll Duleluon KApavogl
•krlfar:
„Þ*ð mlgrlgndi þegar ég kom
•ð Vogakafft. Eg var orðinn
hundblautur og ékvað að fara
• inn og tá mér kaffi. Cg settist
viö borð nsest glugga og dreypti
á funbeitu kafflnu. Það yljaði
svo sannarlega og ég tök öðum
að hressast.
En nú vaknaði lestrarþorsti
minn af vserum blundi og ég
tök aö svipast um eftir
einhverju til að svala honum.
Við nsssta borð sátu fjörir
galvaskir verkamenn yfir kaffi
og töluðu hávsert og glaöiega
um yfirburöi frjáls útvarps-
reksturs i pröfkjöri SJálfstseöis-
flokksins. Þeir hömpuðu
Mogganum og voru þvl miður
ekkert að Uta hann af hendi. 1
glugganum hjá þeim lá
rennandi blaut blaðadrusla sem
mér sýndist vera Alþýðublaðið.
„Má ég klkja I blaðið þarna.
strákar?" spurði ég
kurteislega.
„Alveg sjálfsagt." svaraði sá
elzti 1 höpnum og rétti mér
lufsuna, sýnilega feginn að
losna við ruslið.
Mér til mikilla vonbrigða
reyndist þetts vera Tlminn, en
allt er hey I harðindum,
hugssði ég nueddur og för að
fletta klessunni daufur I
dálkinn.
En skyndilega för af mér
doðinn. Þarna var þö spenn-
andi fyrirsögn: Tunglaýki
eða....?
Grein þessi skrifaði einhver
Guðmundur P. Valgeirsson,
greinllega böndi að atvinnu.
Hvernig mannfýlan för að þvl
að berja saman þetta langa
grein fuUa af dylgjum,
öhröðri, ösvifni. persónu-
árásum og rugli er hreinlega
ofvaxlð mlnum takmarkaða
skilningi!!
I greln þessari tsetir bréf-
ritari af sér sllk fúkyrðl og rit-
söðaskap að ég get hreinlega
ekki látiö hjá Uða að senda
honum töninn. Eg setia að
reyna að stllla störu oröunum I
höf þðtt ég sé I rauninni efins
um að hann skiljí annað.
Guömundur! Farðu út I fjös
og fáðu þér göðan sopa af
keytu. Þú getur Uka burstað
tennurnar upp úr sama vökva.
Eftir það settu taugarnar að
vera komnar á viðráðanlegt
stig. Siðan skaltu skakklappast
\
lesendur segja
Tunglsýki
- eða?

tnn I bse og fá þér sseti vio
skrifborð. Ef þú hefur rasssseri
skaltu fá þér púða. Skrifaðu
slðan aðra grein I Tlmann.
Orðaðu hana kurteislega. 1
pelrri grein skaltu greina frá
þvi sem þér svlður mest I land-
búnaðartillðgum Jönasar
Kristjánasonar. Þegar þú ert
búinn að þvl, komdu þá með
gagnrök en ekkl fúkyrði,
skitkast og dylgjur. Ef þú getur
þetta skal ég senda þér brjöst-
sykurmola I pösti.
Eg setla ekki að hafa þennan
stubb minn lengri. Eg er fullur
af heilagri reiði fyrir hönd
JónasarKristJánssonarrttstjóra,
sem ég tel ákaflega skynsaman
og msetan mann, og tek ég upp
fyrir hann hanzkann alveg af
eigin höhdum.
Eg efast ekki um sð þessi
stubbur minn komi fyrir augu
Guðmundar, þótt ég birti hann
I Dagblaðinu. Guðmundur les
það alveg áreiðanlega og það er
alltaf von til þess að mann-
greyið akáni á sönsum ef hann
les það að staðaldri."
Gauia,
—hríngduaftur
Kona nokkur bað dálkinn að
koma eftirfarandi á framfseri
vegna þess að hún vill hitta
seskuvinkonu sina aftur. Hér er
um 50 ára vináttu að rseða:
„Gauja, þú hringdir i mig á
Neshagann 31. október. Viltu
nú ekki vera svo góð að hafa
samband við mlg aftur.
Þakkir."
Alfheiður Karlsdóttir, Hvassa-
felli, Eyjafirði skrifar:
Eftir að hafa lesið grein Páls
Daníelssonar, Kópavogit get ég
ekki stillt mig um að taka mér
penna i hönd og pára nokkrar
;línur.
Til að byrja með virtist
greinin vera fínasti reyfari en
þegar á leið varð hún líkust
Basil fursta hefti. Ef þér finnst
Guðmundur P. Valgeirsson
stórorður um Jónas Kristjáns-
son, þá ert þú í það minnsta
stórorður í þinni grein. Þú ert
þó barasta að taka upp
hanzkann fyrir þennan eina
mann, en Guðmundur fyrir alla
bændastéttina.
Það getur meira en verið að
Jónas Kristjánsson sé skyn-
samur og mætur maður en þá
þess heldur ætti hann að nota
skynsemina og kynna sér land-
búnaðármál betur en hann
hefur gert hingað til. Hann er
•ekki réttilega inni í þeim
málum. Vænt þótti mér um
tvennt sem fram kom í grein
þinni. Það var að þú,- varst
mæddur yfir að lenda á dag-
blaðinu Tímanum sem þú
virðist ekki lesa eða vilja lesa
að jafnaði. Það segir mér að þú
veizt ekki hvort þú dæmir rétl
grein Guðmundar. Og svo hitt
að þú segir að greinin sé hrein-
lega ofvaxin þínum takmarkað
skilningi. Það er þó gott að þú
viðurkennir að hann er tak-
markaður.
Ég hef þetta svo ekki lengra
en vona og bíð eftir góðri grein
um landbúnaðarmál frá
Guðmundi P. Valgeirssyni.
Hafðu mín ráð og lestu hana vel
og mundu svo að standa við
loforð þitt.
lesenda
„Þetta var nú Ijóta Njálan”
Sigurður Draumland skrifar:
Svo mælti Zaraþústra, —
stendur líka á öðrum stað. En
nemandi svaraði kennara rangt
í sambandi við Islendingasög-
una um Brennu-Njál og fékk
baun fyrir. Samt er ekki ástæða
til að gagnrýna það út af fyrir
sig, að leitað er eftir höfundum
íslendingasagna, því það er
virðingarvert verkefni og
margt gott hefur komið fram í
þeim rannsóknahugleiðingum
öllum. Og þótt ekki væri nema
það eina atriði, ást þjóðarinnar
á þessum gömlu og lærdóms-
ríku sögum, sem gerðu rann-
sóknirnar réttlætanlegar, þá
væri betur farið af stað en
heima setið.
Stundum kemur það fyrir að'
mesti áhuginn, stærsti logi
einlægni og virðingar, kemur
fram í hugleiðingum alþýðu-
fólks um þessi efni. Þá er eins
og skyndilega riki viti á
blámóðuströnd horfinna alda.
Einum eða öðrum hefir gefizt
nokkur sýn til vettvangs sem
éinu sinni var og orð hans slá
streng í þjóðarsálinni sem til-
finningalega getur aldrei
slitnað. Hann geymir skilnings-
hljóminn, sem sögurnar hafa ‘
vakið, af því að þær voru svo
mannlega sannar þrátt fyrir
ýms vandkvæði á að telja þær,
eina eða allar, bókstaflega
atburðalega og ritunartímalega
hárréttar.
Það er ekki til að segja að
einn eða neinn hafi svarað ein-
hverjum skólameistara rangt
um Njálu og til að ganga fram í
deilu við hann þess vegna, — að
undirritaðan langar til að
spyrja sjálfan sig og aðra, um
hvort Snorri Sturluson hafi
nokkurntíma verið annað en
snoturt visnaskáíd, maður með
næmt geð, svo sem hlédrægni
hans við styrjaldaræði ber vott
um. Hafi nokkurntíma verið
annað en uppskrifari eða yfir-
farari bóksagna, eftir honum
miklu færari menn, t.d. í Odda-
ætt. Hafi nokkurntíma verið
annað en bókagerðartækni-
fræðingur, þar í falið vald á
hefðbundnum stíl ritaðs máls.
Og svo er að spyrja: .Var Snorri
Sturluson ' höfundur
Heimskringlu? Sjálft efnið er
auðvitað eftir konungaættina í
Odda, en var ekki til eitthvað
skrifað áður, — það sem Snorri
gat skrifað niður á bók án fyrir-
hafnar.
Einnig: Var ekki til svo hefð-
bundinn ritunarstill á hinum
forna tíma að flestöll ritverk
gátu líkst því að vera eftir sama
mann? Ekki skal það dregið í
efa, að Snorri hafi farið hönd-
um um ýmis rit. En var það
nema á hefðbundinn hátt, líkt
og þegar valinn bókagerðar-
maður, t.d. prentari, gengur
framhjá auðsæjum smíðagalla?
Þegar höfundskapur fslend-
ingasagna er kannaður mcð
þeirri aðferð, að bera saman
blæ ritháttar á mörgum verk-
um, verður sumum fyrir að
spyrja: Er ekki önnur aðferð
tryggari? Orsök spurningar-
innar er helst sú staðreynd að
ritháttur, svo sem orðatiltekt,
getur verið hefðbundinn að
ýmsu leyti, líkur hjá mörgum.
Þótt engin höfundarnöfn
fylgdu íslenzkuni ritverkum 20.
aldar, mundu samt menn eftir
tvö þúsund ár hér frá, þekkja
að rit Laxness væru eftir mann,
sem ekki hefði verið eins og
hinir (likt og Njáluhöfundur).
Hinir allir með sama hefðbund-
inn stil.
Það er þetta sem gildir um
Njáls sögu. Sami maður er ekki
höfundur hennar og Heims-
kringlu. Vera má að Snorri
•Sturluson hafi ritað Heims-
kringlu. Við skulum lofa
honum að hafa þann heiður, að
öðru ófundnu, — þó að raunar
sé nokkuð ljóst, að forsjónin
hefir úthlutað þeim manni það
veglega hlutverk að varðveita
bókmenntaverðmæti fremur en
skapa þau. Að ýmsu leyti hefð-
bundin frásögn gerir Heims-
kringlu og Njáls sögu líkar. En
það er allt annar maður bak við
Njáls sögu, allt annar persónu-
leiki, allt annar heili eða sál.
Kvenstígvél
Falleg iafnt viö pils og buxur
Verókr.10.
Litir: Dökkbrúnt og millíl
.3
Spurning
dagsins

jólasveinamir
Magnús Egilsson 10 ára: Eg veit
ekki hvað allir heita. Einn heitir
Gáttaþefur, annar Hurðarskellir.
Svo er Kertasníkir og Skyrgámur.
Sigurður Haukur Sighvatsson 9
ára: Já, þeir heita Stekkjastaur,
Giljagaur, Skyrgámur, Kerta-
sníkir, B.iúgnakrækir, Potta-
sleikir og Stúfur.
uuúver Knstjansson 9 ára: Eg
veit hvað sumir heita, Þeir heita
Kertasníkir, Pottasleikir, Bjúgna-
krækir og Stekkjastaur.
Kolbrún Heba Andrésdóttir 5
ára: Nei, ég veit ekki hvað neinn
heitir.
Býígja Þorvarðardóttir: Einn
heitir Kertasníkir. Svo er Hurða-
skellir. Ég veit ekki um fleiri.
Ljóstrúskinn
Póstsendum
Laugavegi 69—Sími 16850
Miðbæjarmarkaði — Sími19494
Elvar Gíslason 9 ára: Já, ég veit
um nokkra. Ejnn heitir Kerta-
sníkir, annar Bjúgnakrækir. Svo
erStek’kjastaurog Pottasleikir. Eg
man ekki fleiri.