Dagblaðið - 06.03.1980, Side 24

32
DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 6. MARZ 1980.
Menningarverðlaun DB:
HEIÐUR EDA HEGOMI?
— Listafólk og blaðamenn láta f Ijós skoðun sína
Ná liður senn að því að Menningarverðiaun DB verði veitt í annað sinn, en sem
kunnugt er hafa slik verðlaun ekki verið við lýði um langt skeið, eða slðan Silfur-
hestur og Silfurlampi lögðust af.
DB mun afhenda þessi verðlaun sln við hátiðlegan málsverð I Þingholti, Hótel
Holti, Jostudaginn 14. marz og eru þau i formi gripa sem Haukur Dór hefur
hannað fyrir blaðið. Er gerð þeirra gripa í samrœmi við þá stefnu blaðsins að lofa •
sem flestum hönnuðum og listafólki að spreyta sig á þeim, eftir eigin höfði. 1 fyrra
gerði Jónlna Guðnadóttir leirkerasmiður sérstakar skálarfyrir DB.
Lokaákvarðanir um veitingu verðlauna eru I höndum fimm þriggja manna dóm-
nefnda, en auk þess hefur DB gefið lesendum tœkifœri til að láta I Ijós álit á þvl
hverjir vœru verðugir þessara verðlauna. Veittar eru viðurkenningar fyrir bók-
menntir, tónlist, myndlist, leiklist og byggingalist. í fyrra hlutu viðurkenningar
Ása Sólveig rithöfundur, Þorgerður Ingólfsdóttir kórstjóri, Gallerí Suðurgata 7,
Stefán Baldursson og Gunnar Hansson arkitekt.
DB hefur beðið listafólk I hinum ýmsu greinum að áttala sig um þessar verð-
launaveitingar blaðsins, auk þess sem koHegar á öðrum blöðum leggja orð i belg.
- AI
Ormar Þór Guðmundsson.
Kastljós
ábygg-
ingalist
„Það er ágætt að kastljósi skuli
stöku sinnum vera beint að bygginga-
list hér á landi,” sagði Ormar Þór
Guðmundsson arkitekt um Menning-
arverðlaun DB.
„Það er alit of litil umræða um
þau mál, en þarna hefur DB gengið á
undan. Ég held að það hljóti að vera
uppörvun hverjum arkitekt að fá
viðurkenningu fyrir hús, og sama
hlýtur að gilda um listamenn í öðrum
greinum. Ég fagnaþessu eindregið.”
Erfitt,
bæði að
veita og
hljóta
„Eg sé viðurkenningar af þessu
tagi sem hvata sem ýta undir fólk að
vinna vel,” sagði Jenna Jensdóttir
rithöfundur.
„Mér fannst þetta takast vel hjá
blaðinu í fyrra — satt að segja fannst
mér meira til þessara viðurkenninga
koma en Silfurhestanna og lampanna.
hér áður. Það hlýtur að vera erfitt,
bæði að veita og hljóta svona viður-
kenningar. En þær eiga tvímælalaust
rétt á sér.”
Þið ættuð
að stof na
til happ-
drættis
„Ég er í prinsipinu á móti svona
verðlaunaveitingum,” sagði Ingólfur
Margeirsson* ritstjóri Sunnudags-
blaðs Þjóðviljans, „því ég held að
þau endurspegli aðeins markaðslög-
málin i þjóðfélaginu. Sá sem mest er
auglýstur hlýtur verðlaunin. Ég held
að þetta örvi ekki neinn til neins. Mér
finnst lika að DB sé með þessu að
reyna að sýnast menningarlegt, að
breiða yfir æsifréttamennskuna.
Ykkur væri nær að stofna til happ-
drættis eða starfslauna, til ágóða
fyrir listamenn, en að vera að þessari
vitleysu.”
Ingólfur Margelrsson.
Vafasamt að taka
einn úr hópnum
„Ég verð nú að játa að ég hef ekki
heyrt mikið talað um þessi
Menningarverðlaun ykkar á DB,”
sagði Rögnvaldur Sigurjónsson
píanóleikari,” en kannski er það
vegna þess að þið eruð svo nýbyrjaðir
á þessu.
Nú, það eru tvær eða fleiri hliðar á
svona veitingum. Þær hljóta alltaf að
vekja vissa athygli á listamönnum
eða greinum og það er út af fyrir sig
jákvætt, en það er líka vafasamt að
velja einn sérstakan úr hópi fólks sem
margt er vel að svona viðurkenning-
um komið.”
Rögnvaldur Sigurjónsson.
Hef ur sára-
litla þýðingu
„Ég veit ekki hvort svona viður-
kenningar eru nokkur lyftistöng fyrir
leikhúsið, eða hvort þær séu yfirleitt
nokkur hvatning fyrir einstaklinga
innan þess,” svaraði Þórhildur
Þorleifsdóttir leikstjóri.
„Það fólk sem er líklegt til að
hljóta þessar viðurkenningar er
eflaust í fullu starfi og þarf ekki sér-
staka uppörvun. Ætli þetta sé ekki
eitthvað svipað og með listamanna-
lauffog aðrar slíkar veitingar — það
breytir ekki starfi fólks.
Við í leikhúsinu búum líka við sér-
stök vandamál — gagnrýnendur sem
eru annaðhvort bókmenntafræð-
ingar eða ómenntaðir og hafa enga
leikhúsmenntun. Ég sé ekki í fijótu
bragði hvaða akkur það er fyrir
okkur að taka við verðlaunum úr
hendi þeirra, enda veit ég ekki um
nokkurn mann innan leikhússins sem
syrgirSilfurlampann sáluga.”
Arni Þórarinsson. _
BÆTIR UR
BRÝNNIÞÖRF
Allt í ffna lagi
„Það er gaman að þessu,” sagði
Þorsteinn skáld frá Hamri. „Sjálf-
sagt finnst einhverjum svona viður-
kcnningar vera helber hégómi, en ég
held nú samt að þær geti vakið
athygli á því sem vel er gert innan
íslenzkrar menningar. Þær gætu
örvað einhverja til dáða.”
Guðrún Svava Svavarsdóttir
myndlistarmaður, eiginkona
Þorsteins, tók í sama streng: „Mér
finnst þetta alveg í fína lagi, sérstak-
lega ef valið heppnast eins vel og í
fyrra. Fólk hlýtur að vakna til
umhugsunar um menningarmál við
verðlaunaveitingar af þessu tagi. ”
„Mér finnst að það sé ávallt
jákvætt að fá viðurkenningar af
þessu tagi,” sagði Sigrún Guðjóns-
dóttir, leirkerasmiður og formaður
Félags íslenzkra myndlistarmanna.
„Þetta vekur ekki aðeins athygli á
einstaklingum heldur einnig á því sem
er að gerast í menningarmálum al-
mennt og ekki veitir af. Fyrir mina
parta finnst mér einnig skemmtilegt
að verðlaunagripirnir skuli vera í
formi leirmuna, en ekki í hefð-
bundnum stíl.” Sigrún Guðjónsdóttir.
Alltaf jákvætt
Þórhildur Þorleifsdóttir.
Ámi Þórarinsson, annar ritstjóra
Helgarpóstsins, hafði þetta um málið
aðsegja:
„Ég hef alltaf verið þeirrar
skoðunar að svokallaðri menningu
veiti ekki af dálitlu stuði — annað-
hvort léttusparki í afturendann eða
klappi á öxlina. Hún á ekki að fá að
rúlla meira og minna sjálfkrafa af
gömlum vana. Ég blæs á það viðhorf
að ekki megi innleiða samkeppnis-
andrúmsloft í menninguna. Þeir sem
þvi halda fram eru yfirleitt skít-
hræddir um að verða undir í þeirri
samkeppni sem hvort er eð virðist
vera eldsneyti listsköpunar, leynt eða
Ijóst. Slátrun Silfurhestsins og Silfur-
lampans á sínum tíma var afleiðing
togstreitu milli ákveðinna klíkna í
menningunni og fjölmiðluninni. Það
var bagaleg ráðstöfun því betra væri
ef blöðin, hugsanlega í samvinnu við
ríkisfjölmiðlana og jafnvel helztu
menntastofnanir, eins og háskólann,
Myndlista- og handíðaskólann
o.s.frv., gætu sameinazt um viður-
kenningar af þessu tagi. En úr því
slíkt fyrirkomulag er ekki í sigtinu
bæta Menningarverðlaun Dag-
blaðsins úr brýnni þörf og vekja
athygli á þvi sem vel er gert og veita
því viðurkenningu, um leið og blaðið
kemur sjálfu sér í sviðsljósið náttúr-
lega. Það skiptir máli að svona
verðlaun séu hafin yfir snobb og
klikuskap, og sem betur fer tókst
þetta vel í fyrra. Vonandi verður það
sama uppi á teningnum núna. Ég hef
aðeins eina aðfinnslu varðandi
Menningarverðlaunin; þ.e. að halda
popp/jassi utan við þau. Þessi tví-
skipting í Stjörnumessu og
Menningarverðlaun er í samræmi við
gömlu fordómana um iðnað og list,
lágmenningu og hámenningu.”
Þorsteinn frá Hamrí.
Guðrún Svava Svavarsdótlir.