Dagblaðið - 20.03.1980, Síða 10

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 20. MARZ 1980.
L
Útgafandi: Dagblaflið Kf.
Framkvæmdastjflri: Sveinn R. EyjóHsson. Ritstjórí: Jónas Krístjénsson.
Ritstjómarfutttriii: Haukur Helgason. Fréttastjórí: Ómar Valdimarsson.
Skrífstofustjórí rítstjömar Jóhannes Reykdal.
Iþróttkr. Hallur Sfmonarson. Monning: AAalsteinn IngóHsson. Aflstoflarfréttastjórí: Jónas Haraldsson.
Handrít: Asgrfmur Pélsson. Hflnnun: Hilmar Karísson.
Blaflamann: Anna Bjamason, AtJi Rúnar Halldórsson, Atli Stainarsson, Ásgeir Tómasson, Bragi
Sigurósson, Dóra Stafénsdóttir, EKn Albertsdóttir, Gissur Slgurflsson, Gunnlaugur A. Jónsson, Ólafur
Geirsson, Sigurflur Sverrísson.
Ljósmyndin Aml Pél Jóhannsson, BjamieHur BjamleHsson, Hflrflur Vilhjélmsson, Ragnar Th. Sigurfls-
son, Svekin ÞormóAsson. Safn: Jón Sssvar Baldvinsson.
Skrifstofustjórí: Ólafur EyjóHsson. Gjaldkerí: Þréinn ÞoríeHsson. Sölustjórí: Ingvar Sveinsson. DreHing-
arstjórí: Mér E.M. Halldórsson.
RHstjóm Siflumúla 12. Afgraiflsla, éskriftadaild, auglýsingar og skrifstofur ÞverhoW 11.
AAalsimi blaflsins ar 27022 (10 Ifnur).
Satning og umbrot: Dagbtaflifl hf., Sfflumúla 12. Mynda- og piötugarfl: Hilmir hf., Sfflumúla 12. Prantun
Arvakur hf., SkaHunni 10.
Askríftarverfl é ménufli kr. 4600. Varfl f lausasfllu kr. 230 aintakifl.
Skattasérfræðingi Framsóknar,
Halldóri Ásgrímssyni, ofbauð sú
þynging skattbyrði, sem stefnt er að.
Hann sat hjá við atkvæðagreiðslu um
tillögu stjórnarliða um hækkun útsvars.
Flest hin stærri sveitarfélög munu
vafalaust notfæra sér heimild til
hækkunar útsvarsins úr 11 í 12,1 prósent af
brúttótekjum skattgreiðenda. Skattbyrðinhefur aukizt
mikið á síðustu árum. Nú stefnir enn í meiri skatta.
Ragnar Arnalds fjármálaráðherra heldur því fram,
að tekjuskatturinn til ríkisins eigi ekki að þyngjast
samkvæmt fjárlagafrumvarpi hans.
En hvar eru í þessu frumvarpi til dæmis útgjöld
vegna þess ,,félagsmálapakka”, sem ríkisstjórnin
hyggst leggja fram til að auðvelda kjarasamninga?
Mörg önnur göt eru í frumvarpinu. Útgjöld verða
án efa meiri en þar stendur og munu vaxa meira en þær
tekjur, sem ríkinu eru þar ætlaðar. Á þá að afla
tekna,svo sem fyrir félagsmálapakkann, með enn
nýjum sköttum, þegar líður á árið?
Olíustyrkir eru teknir út úr fjárlagafrumvarpinu og
ætlunin að standa undir þeim með sérstakri skatt-
lagningu.
Söluskattshækkunum á síðasta ári, til dæmis
hækkun söluskatts og vörugjalds, er nú haldið áfram,
þótt þá hafi verið lýst yfir, að þær hækkanir væru
aðeins tímabundnar.
Ýmsir stjórnarliðar, einkum í röðum Framsóknar,
eru farnir að hafa áhyggjur af, að ríkisstjórnin sé á
villigötum í skattamálum.
Þeir segja, að við myndun stjórnarinnar hafi ekki
staðið til að hækka skatta. Nú sé annað að gerast.
Þeir eru einnig uggandi vegna væntanlegrar láns-
fjáráætlunar.
Fjármálaráðherra lætur í það skína, að erlendar
lántökur muni fara úr böndum rétt einu sinni.
Ríkisstjórnin hefur farið illa með það tækifæri, sem
hún fékk nú til að skera niður ríkisbáknið og lækka
skattana. Vafalaust hefði slík stefna fengið
hljómgrunn hjá þjóðinni.
Ýmis rök eru færð fyrir hækkun útsvarsins. Bent er
á, að álagningarprósentan, sem sveitarfélögum er
ætluð, nýtist verr, þegar verðbólga er mikil eins og
verið hefur að undanförnu.
Sveitarfélögin hafa tekið við æ þyngri verkefnum af
ríkinu.
Hafa verður í huga, þegar litið er á þessi mál, að
skattheima ríkisins hefur vaxið gífurlega á síðasta
áratug, þegar hún er borin saman við framleiðslu
þjóðarinnar í heild.
Skattheimta hins opinbera, og þá einkum ríkisins,
náði hámarki á síðastliðnu ári.
Hækkun útsvarsins nú bætist við skattheimtu
ríkisins sem fjármálaráðherra segir að eigi að vera hin
samá og síðasta ár, en verður vafalaust meiri. Með
þessu stefnir í nýtt met í skattheimtu, þegar hið
opinbera er tekið sem heild.
Séu til haldgóð rök fyrir því að auka hlut sveitar-
félaga af skatttekjum hins opinbera, átti svarið ekki að
vera viðbótarskattur heldur tilfærsla á skatttekjum frá
rikinu til sveitarfélaganna í samræmi við aukin
verkefni sveitarfélaganna.
Þá hefðu tekjur ríkisins verið skertar í þeim mæli,
sem tekjur sveitarfélaga hefðu verið auknar.
Eðlilegt er, að sumir stjórnarliðar hiki á þeirri
braut, sem lagt er út á.
Eðlilegt er, að helzti skattasérfræðingur Fram-
sóknarflokksins sé uggandi um framhaldið.
Samvizkufangar
marzmánaðar
Samtökin Amnesty International
hafa um nokkurt skeið valið þrjá
fanga í hverjum mánuði, — svo-
nefnda samvizkufanga. Hefur verið
farið fram á að fólk kynni sér mál
þeirra og skrifi siðan til viðkomandi
stjórnvalda, þar sem mennirnir eru í
fangelsi og óski eftir að þeir verði
látnir lausir.
Amnesty Intemational eru al-
þjóðasamtök sem berjast fyrir hags-
munum samvizkufanga, sem til
dæmis hafa verið settir í fangelsi fyrir
skoðanir stnar eða orð. Amnesty
International tekur ekki afstöðu til
stjórnmála eða trúarbragða en styður
alla þá sem vilja og taldir eru í hópi
samvizkufanga.
Amnesty International hafa valið
eftirtalda þrjá samvizkufanga fanga
marzmánaðar 1980:
Ismael Weinberger Weisz fiá llru-
guay er 51 árs blaðamaður, afplánar
8 ára fangelsisdóm, uppkveðinn af
herdómstóli i ágúst 1979. Þá hafði
'sakbomingur setið í fangelsi í 3 ár,
þar af 10 mánuði í einangrun og sætt
pyntingum, bæði líkamslemstran og
lyfjagjöfum, sem ollu ranghugmynd-
um og ofskynjunum. Sakargiftir
voru „árásir á stjórnskipun ríkis-
ins” og „aðild að undirróðurssam-
tökum”, þ.e. kommúnistaflokki
Uruguay, sem var bannaður eftir
valdatöku hersins 1973. Weinberger
Weisz var í 17 ár blaðamaður við
blaðið E1 Popular og skrifaði þar
mest um verkalýðsmál. Hann var for-
maður blaðamannasamtakanna í
Uruguay. Fulltrúar sendiráða ísraels
og Austurrikis i Uruguay hafa heim-
sótt hann í fangelsið og reynt að afla
honum leyfis til að flytjast til ísraels
sem hugur hans stendur til.
Amnesty biður um að skrifuð verði
kurteisleg bréf, þar sem þess sé farið
á leit að honum verði sleppt.
Skrifa ber til:
EXMO SR. PRESIDENTE DE LA
REPUBLICA
Dr. Aparicio Méndez
Casa de Gobierno
Montevideo,
Uruguay
eða
Sr. Presidente del Supremo Tribunal
Militar
Cnel Dr. Federico Silva Ledesma
Canelones 2331
Montevideo,
Uruguay
þeir Oscar Alfredo Gonzales og Horacio Cid de la Paz eru nýsloppnir úr fangelsum hjá herforingjastjórninm í Argentfnu.
Þar máttu þeir þola alls konar pyntingar og skepnuskap af hálfu fulltrúa stjórnvalda.
£
B
' ' ..........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
1 ................................................................................................................................................................................................................-.....................................
Er landflótti
ástæðulaus?
Árið 1979 var það upplýst af
opinberum aðilum að landflótti það
ár jafnaðist til svörtu áranna 1968 til
’70.
Lýstu margir að vonum áhyggjum
sínum af landflótta þessum, enda
taldist með réttu ekki líku að jafna
saman þá og nú. Landflótti áranna
1968 til ’70 var afleiðing pólitiskrar
stefnu svokallaðrar „viðreisnar-
stjórnar” en stefna hennar fól í sér
samdrátt í atvinnulífi landsmanna er
síðan olli atvinnuleysi.
Aðalhöfundur þessa atvinnuleysis
var viðskiptafræðiprófessor nokkur,
Gylfi Þ. Gíslason, sem með fulltingi
Sjálfstæðisflokksins skapaði nokkuð
er kallað var hæfilegt atvinnuleysi í
landinu. Hæfilegt atvinnuleysi var
samkvæmt kokkabókum prófessors-
ins og fylgifiska hans 6 til 7 prósent. '
Með þessu atvinnuleysi töldu
viðreisnarpostularnir fenginn þann
múl á verkalýð landsins er dygði til
þess að kaupkröfur yrðu innan
marka þeirrar efnahagsstefnu er
„viðreisnarstjórnin” markaði.
Með þessum tökum, sem ekki
verða með réttu kölluð annað en
þrælatök, tókst „viðreisnar-
stjórninni” að ná nokkrum tökum á
þróun efnahagsmála, en jafnframt
varð gífurlegur samdráttur í atvinnu-
lífi öllu. Svo svart varð ástandið að
íslenzkir iðnrekendur efndu til
samtaka um að selja iðnvélar úr
landi. Til sannindamerkis um það má
vitna i auglýsingar þeirra í
Morgunblaðinu árið 1969.
Byltingin
Um þetta leyti var fátt til varnar
hjá íslenskum verkalýð, en mjög tók
að ganga á atvinnuleysissjóði. Þá
gerist það í Malmö í Svíþjóð að vegna
mikilla anna hjá Kockums skipa-
smíðastöðinni og skorts á vinnuafli
fara ráðamenn þess fyrirtækis aðleita
ráða í því skyni að fá gott vinnuafl.
Meðal ráðamanna fyrirtækisins voru
tveir fslendingar, Ólafur Sigurðsson,
þá verklegur framkvæmdastjóri og
Sigurður Ingvason, sem var deildar-
stjóri teiknideildar.
Þessum mönnum var kunnugt um
helstefnu „viðreisnar” og afleiðingar
hennar og hugkvæmdist því að hafa
samband við íslenzk verkalýðsfélög í
þeim tilgangi að afla Kockums
vinnuafls til skamms tíma, er fleytti
félaginu yfir annasamasta tímann.
Af þessu varð verulegur út-
flutningur vinnuafls, og er flest var
hjá Kockums árið 1969 munu um 350
íslendingar hafa starfað þar. Þetta
brautryðjendastarf um útflutning
vinnuafls frá fslandi varð síðan til
þess m.a. að hópur iðnaðar- og
verkamanna fóru til starfa hjá öðrum
fyrirtækjum í Sviþjóð og t.d. Dan-
mörku og Þýskalandi. Það merkilega
sem gerðist vegna þessa, og
fræðimenn hafa hugsanleg ekki enn