Dagblaðið - 06.03.1981, Blaðsíða 11

II
DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 6. MARZ 1981.
Atlanta svona lengi að taka við sér?
Camille Bell er ekki i nokkrum
vafa: „Þetta er ráðstefnubær,” segir
hún. „Menn voru hræddir við að
viðurkenna öryggisleysið.” Hún telur
einnig að hér komi kynþáttavanda-
mál til sögunnar. Borgarstjórinn í
Atlanta er blökkumaður. í lögregl-
unni eru bæði svartir og hvitir menn,
og flestir í bæjarstjórn eru svartir.
„Ef þetta hefðu verið hvítir menn
eingöngu í þessum stöðum, hefði
verið gripið til' aðgerða langtum
fyrr,” segir hún, „þar sem þá hefði
strax verið viðurkennt að þessi morö
væru kynþáttalegs eðlis.” En í bæ
sem stjórnað er af blökkumönnum úr
miðstétt, er ekki verið að fást við
vandamál varðandi kynþáttamisrétti,
heldur fyrst og fremst hugsað um
fjármál bæjarins.
Borgarstjórinn, Maynard Jackson,
reyndi að komast hjá umfjöllun fjöl-
miðla, er fyrstu morðin áttu sér stað.
Hann hefur nú neyðzt til að snúa sér
/^Pf\
v£d7
til Washington til þess að fá aðstoð
bæði fjárhagslega og sérfræðilega.
Hann hefur beðið um fund með
Ronald Reagan Bandaríkjaforseta til
að ræða þessimál.
Er morðið á Jones var framið, var
kallað út sérstakt aukalið til að rann-
saka morðið. Þetta var 30 manna lið,
sem vann í nánum tengslum við 26
manna lið frá leyniþjónustu Banda-
ríkjanna.
Blaðamannafundir hafa verið
haldnir, skipulagðar hafa verið leitir
íbúanna um helgar, sporhundar hafa
verið keyptir, sérfræðingar hafa
verið kallaðir til aðstoðar úr fjarlæg-
um landshlutum og tölvum hefur
verið beitt við flokkun upplýsinga.
En það virðist sem morðunum
fjölgi í svipuðu hlutfalli og lögreglu-
mönnunum. Á fyrstu sextán mán-
uðum voru þrettán börn myrt eða
þeirra er saknað. Eitt morð virtist
framið á 18—25 daga fresti. En það
sem af er árinu 1981 hefur
morðunum fjölgað verulega. Sjö
börn hafa verið myrt eða þeirra er
Angel
Earl Lee
Jeffrey Lamar Edward Hope A Ifred James
... . -- » .. r.^Mr /í
Clifford
Jones, 13
LaTonya
Wilson, 7
Christopher Milton
Richardson, 11 Harvey, 14
Anthony Eric Patrick Yusef
Carter, 9 Middlebrooks, 14 Baltazar, 11 Bell, 9
Fórnarlömbin eru öll svört börn, á aldrinum sjö til Fimmtán ára.
Charles
Stephens, 12
saknað og í síðustu viku hvarf enn
eitt barnið.
Tregða lögreglunnar til athafna í
upphafi þessarar miklu morðöldu
hefur gert það að verkum, að foreldr-
arnir hafa vantrú á henni.
Camille Bell hefur stofnað samtök,
sem fest hafa kaup á sporhundum og
ráðið rannsóknarlögreglumenn.
Lögreglan telur sig nú hafa fundið
út ýmislegt sem tengir að minnsta
kosti sum barnanna saman. Sag
hefur fundizt við nokkur líkin og
þykir það geta bent til, að morðing-
inn vinni við trésmíðar.
Fjögur barnanna léku í sama blak-
liðinu þó þau byggju i mismunandi
bæjarhlutum. Flest fórnarlambanna
voru börn fráskilinna foreldra og öll
höfðu þau reynt að vinna sér inn
vasapening með því að taka að sér
sendiferðir og ýmis smá þjónustu-
störf í verzlunarhverfi borgarinnar.
Ýmislegt benti til að fyrstu fórnar-
lömbin hefðu verið í haldi morðingj-
ans I nokkra daga áður en þau voru
myrt.
Þetta hefur leitt til kenninga um
að einhvers konar óhugnanlegt helgi-
siðaform eigi sér stað í tengslum við
morðin og að börnin séu geymd í
nokkurn tima áður en þau séu myrt,
þó sá tími virðist sífellt styttri eftir
því sem morðunum fjðlgar.
öll börnin hafa verið svört og það
þarf þvi ekki að koma á óvart þó
ýmsir telji, að kynþáttahatur ráði
gerðum morðingjans.
„Ef það kemur i ljós, að morðing-
inn er hvítur eða félagi í Ku Klux
Klan eða Nasistaflokknum þá getur
það orðið til þess að allt fari í bál og
brand í kynþáttamálum,” segir
Camille Bell hugsandi.
Lögreglan virðist telja sennilegast,
að morðinginn sé svartur maður með
nokkur völd. Rannsóknin hefur jafn-
vel beinzt að því, hvort hann kunni
að vera lögreglumaður þar sem börn-
in hafa ekki talið sig þurfa að óttast
neitt af hendi slíks manns.
Þessari kenningu hefur vaxið
fiskur um hrygg þar sem nú er eftir-
lýstur maður vegna nauðgunar.
Hann klófesti fórnarlömb sin þannig
að hann lokaði þau inni I bílnum með
aðstoð blás ljóss í mælaborðinu.
Spennan vex sífellt í Atlanta. Þeir
er mæla lögreglunni bót benda á, að
það tók fimm ár að hafa upp á
Yorkshire-morðingjanum í Eng-
landi, og að fjöldamorð eru algeng í
Bandaríkjunum.
Camille Bell segir, að geðveiki
fjöldamorðingjans í Atlanta aukist
nú stig af stigi. Sífellt verður styttra á
milli morðanna og skelfing íbúanna
vex aðsamaskapi.
að það gangi fram af sér, þó þing-
menn fái langþráða kjarabót með
þessum Kjaradómi, enda kallar einn
alþýðuþingmanna þetta réttilega skíts-
eyðishátt og formaður þingflokks
Geirunga segir þetta ómerkiiega
kjarabót. En það er nú heldur ekki
von að þeim blöskrí svona tölur í
olíumölinni. Nei, þetta er hraksmán
eins og Tíma-Jón segir, landsfeður
láta djöfla sér út nætur og daga,
fundir allar helgar, „störf sem hljóta
að vera hjónadjöfull á hverju heimili
þessara manna og hljóta að veikja
mjög hæfni þeirra til að taka ígrund-
aðar ákvarðanir og draga ályktanir í
jafnvægi.” Ekki undrar mig að
frúrnar séu óánægðar með það að
láta sér leiðast í bólinu meðan bónd-
inn er í næturverkum á alþingi. Það
er mikil missa, þegar slíkur maður
yfirgefur ritstjórastól. — En er það
ekki furðulegt, að blessaðir menn-
irnir skuli sækja það svona fast að
komast í þetta voðalega hús við
Austurvöll — allt fyrir okkur van-
þakkláta og illa innrætta kjósendur?
Það er vitaskuld búraháttur að
telja eftir þetta ráðherrakaup. Þetta
eru umfangsmestu embættin og að
auki eru ráðherrar þingmenn og þing-
mennskan út af fyrir sig fullt starf
með 5 mánaða sumarfrii. Af sjálfu
leiðir, að þau ofurmenni sem gegna
tveim erfiðustu embættum í kerfinu,
auk útréttinga fyrir Flokkinn, eru
varla ofsælir af þessum 23—26 þús-
und nýkrónum á mánuði. Oft eru
ráðherrar á faraldsfæti utan lands og
innan og það gefur augaleið, að dýrt
er að stjórna landinu gegnum síma
frá útlöndum.
Alveg er ég með okkar góðu ríkis-
stjórn í því, að rétt hafi verið að gefa
þingmönnum 40 daga jólafrí heldur
en að láta þá flækjast fyrir þegar vilji
var aUt sem þurfti.
Enda var nú fátt markverðra
. tíðinda af þvísa þingi fram að jóla-
helgi. Efnahagsráðstafanir voru
reyndar í þingljósinu, en engin niður-
staða sem vænta mátti. Flugleiðamál-
ið var ákjósanlegt skammdegismál,
eins konar öryggisventill fyrir þá sem
þurftu að blása út, svo má ekki
gleyma niðurfellingu opinberra
gjalda af börnum og umræðum um
fundasókn alþingismanna (var hún
nú ekki í lagi?). — En best var þó til-
lagan um 180 milljón króna ölmusur
til blaðanna, sem samþykkt var ein-
róma lýðræðinu tU blessunar og til
eflingar „frjálsri skoðanamyndun”.
Blöðin eru nefnUega svo leiðinleg að
„hinn almenni maður” (ekki fengist
skilgreint nánar) vill ekki kaupa þau.
Reyndar ber Dagblaðið sig vel og vill
ekki þiggja ölmusuna. Svoddan köU-
uðu gömlu mennirnir genverðugheit.
En gott er að eiga fullan ríkiskassa
svo hægt sé að hygla verðugum.
En svo ég viki aftur að ástsælli
ríkisstjórn, þá verð ég að segja, að
okkur almennum atkvæðum og við-
styðjendum brá ónotalega þegar það
fréttist að hún (stjórnin) hafði verið
komin nærri því að setja upp tærnar
nokkru eftir nýársbjargráð (kaup-
rán). Og því átakanlegri var þessi
uppákoma, þar sem um tvö ómerki-
leg mál var að ræða, nefnUega Gerva-
soni og kók- og karamellumálið.
Um Gervasoni nægir að nefna
hans fræga nafn, Guðrúnu Helga og
Friðjón. Áður fyrr þótti hin mesta
skömm að úthýsa farandmönnum en
nú er öldin önnur. Þá hefur sýnt sig,
að brottrekstur mannsins hefur haft
hin heillavæniegustu áhrif á geð-
heilsu margra íslandsmanna.
Gunnar bjargaði málinu (og
stjórninni) sem oft áður og tók að sér
að sjá um rétt úrsUt málsins fyrir
dönskum dómstólum og jafnvel
frönskum. Er nokkur furða þó Þjóð-
viljinn, aðalblað Gunnars, dái slíkan
mann?
„Hreinn tónn"
En tæpt stóð það, að ríkisstjórn
okkar félli á eigin bragði, eiginlega
karamellubragði, öðru nafni sæl-
gætisskattinum. Albert sagði nei,
Guðm. Þórarins á móti, en sat hjá,
hafði fyrr séð köttinn syngja á bók og
fann hinn hreina tón, að eigin sögn,
var bæði með og móti, og þegar Guð-
mundur hafði fundið hinn hreina tón
mælti hann: „Menn verða að virða
mér það til vorkunnar, þó ég færi
ekki að fella ríkisstjórnina á gottirí-
inu.” Já, Guðmundi er vorkennt.
Eggert Rangæingagoði var á móti
tollinum en sagði já. Hann er maður
mikill á velli og enginn veifiskati
þrátt fyrir allt. Hann hefur sótt fast
fram til mannvirðinga og landvinn-
inga. Braust undan flokksvaldinu og
hrökk hvergi undan þó Geir æki
austur og liti agabrot Eggerts afar al-
varlegum augum.
Eggert er ekki húmoristi til jafns
við föður sinn, en kannski missa
menn þann hæfileika þegar þeir kom-
ast áþing.
Nú verður að viðurkenna að Egg-
ert var vandi á höndum, innsta kopp í
búri Framkvæmdastofnunar og guð-
föður Gunnsu. Og sá þann kost
vænstan að semja um atkvæðið uppá
1500 milljónir Gitlar krónur) handa
Skrapdagar
íslenskra veiði-
skipa ávísun
á gúmmítékka
í þættinum Fréttaspegli i sjónvarpi ÆSk
föstudag 20/2 fjölluðu fiskifræð-
ingar um fiskistofna við ísland. Þar
kom fram það sem áður var vitað að
nálega enginn af okkar þýðingar-
mestu fiskistofnum er staðbundinn
við landið allt árið. Sem sagt, flestir
fiskistofnarnir, þorskur, ufsi, karfi,
lúða, skarkoli, síld og loðna voru inní
myndinni. (En einhverra hluta vegna
gleymdu fiskifræðingar að fjalla um
ýsuna.)
Niðurstaða fiskifræðinganna var
sú, að allir fiskistofnarnir við landið
leita út fyrir okkar 200 mílna land-
helgi i meira eða minna mæli. Þegar
það er skoðað, hvert fiskurinn leitar
helst, kemur í ljós að um mestan
samgang er að ræða milli Grænlands
og íslands annars vegar og Færeyja
og íslands hins vegar. Og að auki
loðna og kolmunni við Jan Mayen.
Þetta eru slæmir hlutir þegar það
blasir við að á öllum þessum haf-
svæðum er örtröð af ríkisstyrktum
flotum frá EBE og fleiri aðilum með
sama rekstrarform.
Þetta eru stór tíðind og slæm.
Mörg undanfarin ár hafa varnað-
arorð fiskifræðinga nær eingöngu
snúist um friðun á þorski. (Sildin er
ekki inní þessu dæmi) og nú á síðustu
mánuðum loðnu. En nú kemur al-
deilis hvellur. Karfaaflinn er allt í
einu orðinn helmingi of mikill hjá
okkur hér á íslandsmiðum. Sá sem
hafði með ufsann að gera skilaði ekki
áliti um stöðu þess stofns, en undir-
ritaður er sannfærður um að þarna er
ástandið ekki betra enda gengur sá
stofn til Færeyja, Skotlands og
Noregs þangað sem allt er drepið.En
eitt er það sem ekki kom fram i
þessum fróðlega þætti. Hvers vegna
koma þessar upplýsingar fram svona
seint? Þjóðverjum voru leyfðar
veiðar úr þessum stofnum í nærri
tvö ár eftir að búið var að reka
Breta í burtu. Hefur stofnunin ásamt
stjórnmálamönnum með tillögum um
leyfi til þeirra og annarra þjóða verið
að sjóða þann graut að skrapdagar
islenskra skipa séu ávísun á inni-
stæðulitla tékka?
Þegar rætt er um fiskveiðar við
ísland verður ekki hjá því komist að
líta á stjórn og skipulag veiðanna við
Kjallarinn
Auðun Auðunsson
landið i heild. Frá Tálkna vestra og
norður og austur um að Kambanesi
hafa heimamenn kjörið togara sem
aðalfisköflunartæki fyrir sína fisk-
vinnslu. Frá sömu stöðum suður og
austur að Kambanesi er hrærigrautur
báta og togara. Ætla mætti að öll
skip með troll mættu fiska á þessu
svæði á sömu miðum eins ög er með
net, nót og línu, þar er veiðisvæðum
ekki skipt eftir skipastærðum. Veiði-
heimildum á þessu svæði er ekki skipt
í tvennt heldur eru þrjú stig eftir
skipastærðum með mismunandi hólf
innan landhelginnar. Þetta hefur
orsakað nokkurs konar kubbaleik
sumra útgerðarmanna sem annað
hvort eru að lengja báta sina eða
stytta eftir því hvað á við hverju
sinni.
Frá Látrabjargi vestra, norður og
austur fyrir land að Papey eru 12 míl-
urnar lokaðar fyrir öllum togveiðum
nema út af Vopnafirði og Langanesi,
þar eru ræmur fyrir undanþáguskip
part úr árinu.
Það er umhugsunarefni hvort ekki
er tímabært að endurskoða alla
þessar undanþágukomedíu sem upp-
haflega var hugsuð til að hjálpa upp á
uppgjafagrútarbáta sem urðu verk-
efnalausir þegar síldin hvarf sællar
minningar fyrir 14 árum.
Auðun Auðunsson
skipstjóri
Byggðasjóðnum. Hann á því lífið í
ríkisstjórninni.
Upphófust nú hróp mikil að Eggert
bónda úr ölíklegustu átt. „Eggert
seldi sannfæringu sína á 1500 millj-
ónir,” sagði einn þingbróðir Eggerts
og þóttist hneykslaður. „Eggert gerir
kaupin með sínum hætti,” sagði Fr.
Sóp. flokksbróðir. Og Vísir sagði, að
sannfæringarsala „ætti eftir að koma
óorði á Alþingi”!!! Svona getur Ell-
ert verið gamansamur.
Og kratar máttu ekki vatni halda
af hneykslan, en þeir eru eins og allir
vita hvítþvegnir af hrossakaupum í
pólitík. Eða er þessi sextugi flokkur
pólitísk afturbatapíka?
En ýmsir sjá í gegnum uppgerðina.
„Eggert Haukdal er nokkuð gott ein-
tak af ærlegum bónda austan úr
sveitum. Hann vill alveg eins segja
sannleikann um Alþingi þegar svo
ber undir,” skrifaði kunnur sjálf-
stæðismaður. Pólitiskur kaupskapur
og samningamakk hefur einkennt Al-
þingi frá fyrstu tíð, þó mest síðustu
áratugi. En Eggert svarar ekki eins og
þeir æfðu, i véfréttastíl sem enginn
skilur — en skilur þó. „Verður að
gera fleira en gott þykir í pólitík,”
segir Eggert bóndi og telur sig vita,
að þeir sem hæst hafa „búi í brot-
hættustu glerhúsunum”. Og vel
ætlar Eggert að verja þessum krón-
um, þ.e. til eflingar innlendum skipa-
iðnaði. Það kemur því úr hörðustu
átt, að ráðherrar skyldu ætla að
„nappa” þessum kíónum úr sjóði
Eggerts í útgerðarbrask fyrir norðan.
Þeir ættu að vita að Eggert eiga þeir
að þakka stólana sína. Varið ykkur,
piltar og minnist Sultartanga;
Gáið líka að því, að nú er Bensi
kominn í biðilsbrækurnar sínar og
gerir hosur sínar grænar fyrir gömlu
maddömunni. Þó Páll segi þetta
„einkennilegt bónorð á enduðum
mörsugi”, ættu stjórnarliðar að vera
við öllu búnir og Benedikt ætti að
hafa í huga, að sígandi lukka er best.
Spurningin stóra er: Mun Jónsmessu-
næturdraumur Gröndals rætast?
Með hækkandi sól fara háttvirtir
alþm. vonandi að hugsa til atkvæða
sinna með fundi og skemmtiefni eftir
harðan vetur. En eins og flestir vita
eru menn tregir til að meðtaka boð-
skapinn nema trúðar séu með eða
aðrir „skemmtikraftar”.
Nú er það hvorutveggja, að þing-
menn vilja spara peninga okkar og
eru sjálfir frambærilegir skemmti-
kraftar margir hverjir. f stað Halla
og Ladda gæti t.d. komið Karvel, því
hann sýndi ótvíræða hæfileika í þessa
átt á framboðsfundi fyrir vestan. Þá
mundi ekki spilla að hafa Vimma
með.
Að öðru leyti gæti prógrammið
verið eitthvað á þessa leið:
Kvartett: Friðjón, Stefán á Syðra-
Hóli, Steinþór á Hæli og Helgi
Seljan. Sörigstjóri Stefán á Vað-
brekku, undirspil Gunnar Thorodd-
sen.
Leikþáttur: Viðspyrna ’81 (má
sjóða upp úr gömlum viðspyrnuþátt-
um).
Bögglauppboð. Fjöldi félagsmála-
pakka (miklar umbúðir, lítið inni-
hald).
Leyst niðrum nokkra pólitíkusa
(Sverrir forseti aðstoði).
Lokaþáttur: Bæn til æðri máttar-
valda fyrir ÓlaJó og flugskýlahug-
sjóninni (Karl Steinar Guðnason).
Haraldur Guðnason,
Vestmannaeyjum.