Sunnudagur fylgirit Þjóðviljans - 26.03.1939, Blaðsíða 8

8
SUNNUDAGUR
í ferðiiini. — Sá þriðji ,sem var
ckki sjóveikur, hét Friðþjófur,
ættaður úr Reykjavík, duglegur
og lét sér ekki allt fyrir brjósii
brenna.
í upphafi ferðarinnar var ætl-
azt til, að vaktirnar yrðu tví-
skiptar, og hefði skipstjórinn
tvo háseta (ef háseta skal kalla)
á sinni vakt ,og stýrimaður tvo
á sinni. En vegna sjóveiki hinna
tveggja, gat auðvitað ekki orðið
neina einn háseti á vakt. Ég var
settur á skipstjóravaktina, en
Friðþjófur á stýrimannsvaktina.
Við höfðum ekki verið nemar
6—7 kl.st. í sjó, er „Valezka"
byrjaði að leka, og það meira
en lítið. — Engar dælur voru
í sambandi við vélinla, ein í þess
stað handdæíur á þilfari. Við
Friðþjófur vorum strax settir-
við dælurnar, og var það bæði
erfitt og hættulegt verk.
Skipið, sem var mikið lestað
tók þungar dýfur, og „skansa-
fyllti" sig annað slagið. Stóðum
við því oft í sjó uppi í imjaðmif
viðdælurnar, og héldum okkur
hver sem betur gat.
Þetta þótti mér nú líf. Ég ósk
aði þess heitt og innilega að
jafnaldrar mínir á Akureyri
gætu séð mig, og sannfærztum
að ég væri karl í krá'pinu, er
lítandi væri á. Ég tuggði plötu-
tóbak og spýtti í allar áttir,
á milli þess sem ég hamaðist
við dælurnar, svo svitinn rann í
lækjum niður andlitið á mér.
Eins og gefur að skilja, þar
sem „lestin" var næstum full
af „guano"-síld, dældist eins
mikið af grút og lýsi eins og
sjó, og varð það til þess, að
næstum óstandandi varð á þil-
farinu kring úm dælurnar, og
stráðum við því salti á þann
blett er við þurftum aðstanda
á við vinnuna. Og þar sem
sjóar gengu næstum viðstöðu
laust yfir slfipið, þurfti oft að
grípa til saltsins. Loks þegar
sjógangurinn hætti, en það vaf
eík;ki fyr en við komum vestur
í ísafjarðardjúp, höfðum við
eytt úr fjórum salítunnum.
Eitt sinn er „Valezíká" stakk
„hausnum" undir og fyllti
„dekkið" af sjó, skoluðumstvið
báðir frá dætunum. — Frið-
Voryrkjan er byrjuð fyrir (inánuðíl í heitum löndum. Mexí-
kóstjórn tók 13. febr. eignarnámi jarðir sykurrófnahrings eins
amerísks pg notar fyrir samyrkjubú. Jarðirnar eru yfir 20
þús. ha. eða 200 ferkm., mest e'tnn sykurrófuakur, og félagiðj
flutti út hálfa milljón smálesta af sykri árið 1938. Verkamenn
félagsins voru yfir 4 þús., og taka þeir nú upp samyrkjubú- f
skapinn flestir. $
Hér sést kröfuganga í Mexíkóborg móti olíuhringunum,
sem.voru þeir fyrstu, er stjórnin hóf þjóðnýtingarstefmma|
gegn.
þjófur tók sundtökin, en. aðeins
eitt á floti, því á næsta augna-
bliki lá hann spriklandi upp
á lestaropj no. 2. Ég aftur á
móti sogaðist á flugferð aft-
ur þilfarið, og síðan yfir í bak1-
borðshliðina, á eftir kjöttunu
unni okkar, sem hafði slitiðsig
lausa. Hún hentist með afli á
öldustokkinn, setti gat á hann
og svo hvarf hún niðúr í djúp-
ið, en ég — hamingjunni sé
lof — stöðvaðist á stiganum,
sem lá upp á bátadel1k|kið.
Sk’ipstjórinn öskraði úr
brúnni ,að nú væri nóg klom-
ið af ■ svo góðu í bráðina iog
sagði o.k'kur Friðþjófi að fara
aftur í og fá loklkur eitthvað
að borða.
r ’ Eftir þetta dældu skipstjóri
' og stýrimaður eins mikiðogvið
Friðþjófur, og eftir rúmra
tveggja sólahringa látlaust erf-
*: iði renndum við upp að bryggju
' á Hesteyri.
■j „Valezíkia" var þá talsvert
. ' lölsikjuð orðin. En hún hafðilíka
staðizt mikla þrekraun og geri
það vel, þótt gömul og fúin
væri.
Um haustið átti „Valezík|a!“
aðfaratilútlanda, ogítilefni af
því var kröftug dæla sett í hana
og sérstök dælivél. En er til
kom bannaði vátryggingafélag
ið að sk’ipið sigldi á milli landa.
Svo því fór sem fór. „Val-
ezjka" fékk ekki „hina votu
gröf", heldur hafnaði í flæð-
armálinu á Dalvík, — litlu ís-
lenzkú sjávarþorpi. — Hverj-
um skjyldi hafa koniið það til
hugar, er hún sigldi með rússn-
esk[a Iiðsforingja innanborðs í
heimsstyrjöldinni miklu?
Dagur Austan.
Dyravörður í jarðaskiptingaráðu-
neytinu: Nú getur ráðherrann
veitt yður áheyrn, herra minn,