Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1963, Blaðsíða 12

12
aðrir höfðu ætlað. Á þessum árum höfðu þau tíðindi gerzt í
skólum á íslandi, að Gröndal var vikið frá kennslu í Latínu-
skólanum 1883 og Þorvaldi Thoroddsen veitt embætti nátt-
úrufræðikennara við Latínuskólann 1885. Var því kennara-
laust á Möðruvöllum. F.kki er þó að sjá, að gangskör hafi ver-
ið gerð að því í fyrstu, að fá þangað nýjan kennara, en vorið
1887, þegar Stefán er tekinn að sökkva sér niður í nám sitt af
sem mestu kappi, berast þau tíðindi til Hafnar að kennara-
embættið á Möðruvöllum sé laust til umsóknar. Dagbók Stef-
áns sýnir, að honum hefur þá leikið hugur á þessu starfi. En
fleiri höfðu hug á að komast að Möðruvöllum. Síra Davíð á
Hofi eggjar Ólaf son sinn á að sækja um embættið sem hann
gerir,* og af dagbók Stefáns sést að Grímur Thomsen hefur
unnið að því á bak við tjöldin, að Valtý Guðmundssyni verði
veitt staðan, má það furðulegt kallast, þar sem hann hafði
aldrei við náttúrufræði fengizt. Svo er að sjá af bréfi Ólafs,
sem skrifað er um sömu mundir og Stefán undirbýr umsókn
sína, að honum hafi verið með öllu ókunnugt um umsókn
Stefáns. En um Valtý hefur hann heyrt. Stefán á sýnilega í
nokkru stríði við sjálfan sig um hvað gera skuli. Hann ræðir
málið við Móritz Halldórsson-Eriðriksson, sem um þær mundir
var góðkunningi hans, og eggjar hann Stefán mjög á að sækja.
Þá leitar liann til Warmings og tjáir honum alla hagi sína er
þessu koma við, fjárhagsvandræði, og að um ekkert annað
starf verði að ræða í framtíðinni fyrir sig á íslandi, ef þessu
sé sleppt. Warming hvetur hann þegar í stað til að sækja, tel-
ur sér það ánægju að veita honum sín beztu meðmæli, en legg-
ur honum um leið það ráð að sækja um að fá að ganga undir
einkapróf hjá prófessorum háskólans í náttúrufræði. Hlýddi
Stefán því ráði. Og á þremur dögum, 16.—18. apríl 1887, gekk
hann fyrirvaralaust upp til skriflegs og munnlegs prófs í grasa-
fræði, dýrafræði, jarðfræði og landafræði. Þeir, sem prófuðu
hann auk Warmings, voru: C. F. Lutken í dýrafræði, Fr. John-
strup í jarðfræði og E. Löffler í landafræði. Hlaut hann ágæt-
an vitnisburð lijá þeim öllum, nema sízt hjá Johnstrup, enda
Ég læt allt fjúka, bls. 148.