Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1963, Qupperneq 57

57
í einni eða fleiri af öðrum aðalnefndum þingsins, jarðræktar-
nefnd og búfjárræktarnefnd. Þá átti hann ætíð sæti í nefnd-
um þeim, sem fjölluðu um skipulagsmál búnaðarfélagsskap-
arins, og má segja að skipan sú, er Búnaðarþing samþykkti
1919, sé mjög í samræmi við það, sem Stefán var frumkvöð-
ull að í Ræktunarfélaginu. Á síðustu Búnaðarþingunum, sem
liann sat, var hann í nefnd um fóðurbirgðamálið, og fæ ég
ekki betur séð en hans mark sé á nefndaráliti því, sem skilað
var í því máli. En Stefán liafði mikinn hug á umbótum í þeim
efnum. Þannig samdi hann ritling um fóðurbirgðamálið 1918,
þar sem hann hvatti til stofnunar fóðurbirgðafélaga. Fylgdi
þar uppkast að lögum fyrir slík félög ásamt bréfi, þar sem
liann snýr sér persónulega til viðtakanda með tilmælum um,
að liann kynni sér málið og gerist forgöngumaður slíks fé-
lagsskapar. Mun hann hafa sent ritling þenna víða um land.
Endar hann grein sína á hvöt til manna um að í annál ársins
1918 verði hægt að skrá við hlið þess, að þá varð ísland full-
valda konungsríki: „Þá var hafinn félagsskapur um land allt
í því skyni að firrast algerlega horfelli, og er hann síðan með
öllu úr sögunni.“ Það var ekki einungis hið hagnýta sjónar-
mið, sem fyrir Stefáni vakti í afskiptum lians af fóðurbirgða-
ntálinu, lieldur engu að síður mannúðin, að firra búfénaðinn
hörmungum fóðurskorts og hungurdauða og þurrka ómenn-
ingarblett liorfellisins af þjóðinni.
Greinar um búnaðarmál.
Stefán hefur ritað ýmsar greinar um búnaðarmál, eru þær
helztu í Ársriti Ræktunarfélagsins. Ekki er hér kostur að
rekja greinar hans um þessi efni, en geta verður þó deilu hans
við Björn Jensson um búnaðarmál. Björn hafði ritað grein um
búnaðarframfarir í ísafold og mælt þar mjög fram með sáð-
sléttum, og farið lítilsvirðingarorðum um það, sem gert hafði
verið áður í ræktunarmálum. Stefán snerist gegn því sjónar-
miði. En þótt hann þannig lýsti vantrú sinni á sáðsléttuað-
ferðinni, og skoðun Björns í því nráli Iiafi reynzt réttari, þá
er þó þess að gæta, að niðurstaða Stefáns er þessi: Þaksléttu-
aðferðin er þegar fullreynd að koma að góðum notum, frá