Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1963, Side 61

r.i
við Dani um samband íslands og Danmerkur. í þeim samn-
ingum fylgdi Stefán Hannesi Hafstein, og í gerningaveðri því,
sem gert var gegn sambandslaga uppkastinu féll Stefán fyrir
Jósef J. Bjiirnssyni. Valtýr Stefánsson segir, að mönnum hafi
komið ósigur Stefáns mjög á óvart, sakir vinsælda hans og
tengsla við Skagfirðinga. Stefán tók ósigri sínum með svo
fullkomnu jafnvægi og karlmennsku, að Valtýr segir það hafi
verið sér minnisstætt ætíð síðan.* Sama ár gerði Hannes Haf-
stein hann konungkjörinn þingmann, og það var hann til
1915, að kosningalögum var breytt, og konungskjör þing-
manna úr lögum numið. Sat hann alls á i 1 þingum og var
forseti Efri deildar á þremur síðustu þingunum, 1913—1915.
Þingsetu Stefáns má skipta í tvö aðgreind tímabil. Á með-
an hann var þjóðkjörinn og sat í neðri deild, var hann einn
af atkvæðamestu mönnum þingsins. Hann á þá sæti í flestum
mikilvægustu nefndum þess, svo sem fjárveitinganefnd og öll-
um nefndum, sem fjalla um menntamál, nær öllum búnaðar-
málanefndum, en auk þess í fjölmörgum öðrum, svo sem um
bankamál, samgöngumál o. fl., en þá voru nefndir kosnar til
þess að fjalla um sérstök mál, en ekki fastar eins og nú gerist.
Eftir að Stefán kemur í F.fri deild gætir hans minna. Enn sem
fyrr, á hann sæti í mörgum nefndum, unz hann er kjörinn
forseti deildarinnar á síðustu þingunum. Þau mál, sem hann
helzt lætur til sín taka eru sem fyrr mennta- og landbúnaðar-
mál. En liann talar nú miklu sjaldnar en fyrr. Annars var Stef-
án aldrei mjög talandi á þingi. Ræður hans eru oftast frem-
ur stuttar, hann heldur sér fast við efnið og er laus við útúr-
dúra og skæting. Gegnir nokkurri furðu, hversu lítt hann beit-
ir háðinu gegn illskeyttum andstæðingum. Tveir eru þeir
þingmenn, sem hann á öðrum fremur í höggi við. Þeir Lárus
H. Bjarnason og Hermann Jónasson. Má Stefán nanmast taka
til máls, eða láta í ljós skoðun á nokkru máli, svo að annar
hvor þeirra veitist ekki að honum eða báðir. Alloft skerst í
odda með honum og Hannesi Hafstein, og einu sinni réðst
Með Valtý Stefánssyni, bls. 49.