Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1963, Page 64

værum ekki fyllilega sjálfstæðir eftir frumv., þá ber þess fyrst
og fremst að gæta, að það getum vér aldrei orðið með sáttmál-
um einum og lögum, en sú fullyrðing meiri hlutans að vér
stöndum ver að vígi að ná rétti vorum öllum síðar meir, ef
vér samþykkjum frumvarpið, er fjarri öllum sanni.“
Síðan bendir hann á, að ef frumv. verði fellt þá staðfestum
vér ríkisráðsákvæði stjórnarskrárinnar, og þar með að vér sé-
um hluti af danska ríkinu. Ef vér leitum réttar vor síðar sé
eðlilegt, að þeir svari, að vér hefðum ekki viljað breytingar,
þegar oss voru boðnar þær og heldur kosið status quo og stöðu-
lögin. Eins mundi fara, ef vér síðar vildum leita fulltingis
annarra þjóða í sjálfstæðismáli voru. Þær myndu líta á þetta
sem innanríkismál Danmerkur, og það yrði skoðuð sem móðg-
un við danska ríkið að veita oss aðstoð. Frjálsir samningar við
Dani eru eina færa leiðin, og vér stöndum á alla lund betur
að vígi gagnvart þeim í því efni eftir samþykkt laganna. Eftir
25 ár getum vér krafizt endurskoðunar og takist þá ekki samn-
ingar, getum vér að lögum sagt upp öllum sameiginlegum
málum, nema konnngi, liervörnnm og utanríkismálum, og
allt mæli með að þá verði unnt að ná hagkvæmari samningum
við Dani en nú, þegar vér höfum þessi mál í vorum höndum.
„í öðru lagi ættum vér þá að vera orðnir meira að manni
en nú er, svo vér gætum blygðunarlaust og með fullri einurð
kveðið að kröfum vorum og þyrftum ekki eins og nú að bera
kinnroða fyrir fæð og fátækt og vesaldóm í nálega öllum grein-
tim.
Að síðustu enn það sem ekki er minnst um vert, að við þá
erum búnir að vera viðurkenndir sem sjálfstætt ríki í heilan
mannsaldur. Ef við förum viturlega að ráði okkar ætti sá tími
að nægja til þess, að afla íslenzka ríkinu virðingar meðal ann-
arra þjóðríkja og þeirrar viðurkenningar, að vér verðskuld-
um að vera sérstætt og sjálfstætt ríki, verðskuldum að njóta
friðar og eigum skilið að njóta verndar hins menntaða heims.
Hvar stæðum vér nú, ef vér hefðum neitað að taka við
stjcrnarskránni 1874, af því að hún var byggð á stöðulögun-
um og að ýmsu leyti frábrugðin því, sem margoft hafði verið