Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1963, Qupperneq 79

79
um sögusögn hinna og þessara, ef hann vantar allar sannanir
fyrir því að hún sé rétt.“
Myndu þeir vera færri skólasveinarnir, sem slíkt léku eftir
að rita rökstudda gagnrýni á ritgerð um fræðigrein, sem naunt-
ast er kennd í skóla þeirra. Annars bendir það ef til vill dá-
lítið á andann í skólanum, að Stefán skuli ekki rita neitt um
grasafræði í rit Bandamannafélagsins, þar sem skólabræður
hans skrifa langar ritgerðir um fræðileg efni í sögu og bók-
menntum.
Áður hefur verið gerð nokkur grein fyrir Hafnardvöl Stef-
áns og háskólanámi og með hverjum atburðum hann hvarf
frá því.
Grasaþekking á íslandi.
Til þess að gera sér fulla grein þess, hvert átak Stefáns var
í íslenzkri grasafræði, er rétt að geta stuttlega um, hversu hátt-
að var þekkingu manna í þeim efnum, um þær mundir, er
hann kemur frá námi og ræðst heim að Miiðruvöllum.
Svo má kalla, að íslenzk grasafræði, sem önnur þekking á
náttúru landsins, hefjist með ferðum þeirra Eggerts Ólafsson-
ar og Bjarna Pálssonar og útkomu Ferðabókar þeirra um
miðja 18. öld. Frá þeim tíma var Ferðabókin undirstöðurit-
ið um íslenzka náttúrufræði fram undir lok 19. aldar, og enn
má margt til hennar sækja. Þó er ekki hægt að segja að grasa-
fróðleikur Ferðabókarinnar sé allur frá þeim félögum kom-
inn. Áður en Ferðabókin kæmi á prent, höfðu ýmsir erlendir
menn komið hingað til lands, og eftir þeim rannsóknum var
gerð plöntuskrá sú, sem Ferðabé>kinni fylgdi, eigi síður en
rannsóknum þeirra félaga. Fram eftir allri 19. öldinni hélt það
áfram, að erlendir menn kæmu snöggvar ferðir hingað og gæfu
út plöntuskrár. Var allmikið orðið til af þessum skrám. En
þær áttu allar sammerkt í því, að margt vantaði í þær af þeim
tegundum, sem hér á landi vaxa, og það sem sagt var um út-
breiðslu þeirra og fundarstaði var allt í molum, og margt
harðla óáreiðanlegt, svo ekki sé fastar til orða tekið. Enn verra
var þó, að í skrám þessum úði og grúði af tegundum, sem
engin vissa var fyrir að yxu hér, og margar hafa áreiðanlega