Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1963, Síða 104

104
vatnsstjarna
vallarsef
hugðóttur punthali
liðótt sef
purpuraj urt
æruprís
litla entíana
rauður vingull
clýjarós
fjallæruprís
litli Maríuvöndur
rauðvingull
vatnsstjarna
vallhærusef
lilykkjapuntur
1 iðasef
vatnsbrúða
vallhæra
bugðupuntur
laugasef
lindadúnurt
fjalladepla
Maríuvendlingur
túnvingull
Tvö síðustu nöfnin eru úr Skólaskýrslu 1889.
Dæmi þessi verða að nægja, til þess að sýna, hvernig nöfn og
fræðiorð myndast smám saman hjá Stefáni, unz, hann gengur
frá þeim til fullnustu í Flóru.
Lengst þess tíma, sem Stefán vann að Flóru var hann ein-
angraður frá samstarfi við aðra grasafræðinga umfram það sem
unnt var að ná með bréfaskriftum, en bréfaskiptum hélt hann
uppi við Warming allan tímann, og sennilega eitthvað við
aðra grasafræðinga, einkum þá, sem leituðu til hans upplýs-
inga um gróður á Islandi eða báðu hann um plöntur. Enginn
efi er á, að hann fann oft sárt til einangrunarinnar, ekki sízt
vegna þess, að bókakostur var einnig af skornum skammti. í
bréfi til Warmings 30/6 1896 segir hann svo í tilefni þess, að
danski búvísindamaðurinn P. Feilberg hafi heimsótt hann.
„F.g vildi óska að ég fengi slíka gesti sem oftast. Hann hefur
mikinn áhuga á gróðri og gróðurskilyrðum hér á landi. Þótt
furðulegt sé, er hann fyrsti menntamaðurinn, með þekkingu
á grasafræði, sem hefur heimsótt mig þau 9 ár, sem ég hef
dvalizt hér. Það er naumast furða, þótt manni finnist að mað-
ur sé yfirgefinn af flestum. við það að vera þannig nær full-
komlega einangraður frá hinum vísindalega heimi.“ Það þarf
ekki að fara í grafgötur um, hversu mikils virði bréf og hvatn-
ingar Warmings hafa verið honum, og einnig var það ómetan-
legur styrkur að sérfræðingar Grasasafnsins í Kaupmannahöfn
skyldu endurskoða söfn hans bæði af æðri og lægri plöntum,
enda þótt stundum drægist lengur en góðu hófi gegndi að láta
hann vita niðurstöðurnar, og sCnda plönturnar aftur til ís-