Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1963, Side 106

106
unum. Hann minnist þar á ýmislegt, sem þeir liafa sjálfsagt
talast við um áður. Hann vill t. d. ekki ganga eins langt og
Stefán í því að fella niður plöntur úr eldri skrám. Eins er
hann dálítið tortrygginn á nýgervinga Stefáns í fræðiorðum.
Um flóruhandrit Ólafs fást þessar upplýsingar. Hann hefur
léð Stefáni handritið með til Hafnar, vegna þess að þar hef-
ur verið dregið saman mikið um fundarstaði eftir eldri rit-
um. í einu bréfanna kvartar Ólafur yfir því að hafa léð flór-
una, því að hann er sýnilega bókalaus heima á Möðruvöllum,
því að Stefán hefur sínar bækur nreð sér. En svo segir Ólafur:
„Vitanlega var það eingöngu þér að þakka, að ég gat samið
þessa skrá.“ Mér virðast þessi orð taka af öll tvímæli um það,
að þessi flóra Ólafs er gerð einungis sem hjálpargagn fyrir
hann sjálfan vegna skorts á bókum, og hún sé gerð eftir gögn-
um Stefáns, en ekki öfugt. Ætti ekki að þurfa að eyða fleiri
orðum að þessu, enda ólíkt Stefáni að eigna sér annars manns
verk og Ólafi að láta slíkt þegjandi í té.
Flóru íslands var vel tekið. Bókin seldist tiltölulega fljótt,
svo að eftir ára tug var hún ófáanleg með öllu. Ekki var samt
mikið um hana ritað. Aðeins tvo ritdóma hefi ég séð, sem
nokkuð er gerandi með, en það eru dómar Ólafs Davíðssonar
í Norðurlandi og Helga Jónssonar í Eimreiðinni. Ritdómur
Ólafs er ýtarlegur og fer hann lofsamlegum orðurn um hana
einkum þó málið og fræðiorðin, segir hann svo meðal ann-
ars: „tel ég það hinn bezta kost við flóru þessa, að höfundur
hefur bæði haft kjark, til þess að taka ekkert tillit til fræði-
orðaómynda þeirra, sem áður voru til og smekkvísi til þess að
búa til góð, ný fræðiorð og jurtanöfn. Ég tel víst, að hægt
hefði verið að fá menn, til þess að lýsa jurtunum jafnvel og
höfundur hefur gert, en ég veit ekki von þess manns, sem
hefði verið fær um að leysa fræðiorðin og jurtanöfnin jafnvel
af hendi og gert er í Flóru íslands.“# Þótt Ólafur tali um, að
hægt hefði verið að fá menn til að semja jafngóðar plöntu-
lýsingar og eru í Flóru, hygg ég það ofmælt. Ekki var nema
um tvo menn að ræða, hann sjálfan og Helga Jónsson, og án
* Norðurland I, bls. 83.