Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1963, Side 107

107
þess að vilja gera lítið úr þeim, hygg ég hvorugur þeirra hefði
leyst það verk jafnvel af liendi og Stefán gerði. Helgi jónsson
gerir þess grein í ritdómi sínum, hvað gera þurfi áður en unnt
væri að semja Flóruna, og skýrir frá því starfi Stefáns. Enn-
fremur segir liann svo: Plöntuheitin „eru yfir höfuð góð, og
mörg þeirra ljómandi falleg .... og hlýtur Stefáni að vera létt
um að rita góða íslenzku, er honum hefur tekizt að koma svo
vel orðum að jafnerfiðu efni .... Lýsingarnar eru ljósar og
svo réttar senr unnt er.“* ** í bréfi til Stefáns lætur Warming í
ljós ánægju sína yfir bókinni og kallar liana „smukt bidrag1-
til grasafræðinnar, en eggjar Stefán um leið á að láta nú ekki
dragast lengi að semja gróðurlýsingar í líkingu við fyrri rit.
Torfi í Ólafsdal skrifaði nokkrum árum seinna um fóðurjurta-
rannsóknir Stefáns og kemst þá svo að orði um Flóru: „Stefán
er nú búinn að gefa út Flóru Islands, þessa snilldarlegu lýs-
ingu á blómplöntum landsins. Bók þessi er sannur dýrgrip-
ur fyrir alla þá, sem veita jurtunum eftirtekt.“#* Sennilega
liafa þeir verið býsna margir alþýðumennirnir, sem tóku bók-
inni með líkum fögnuði og hinn gáfaði búnaðarskólastjóri og
bændahöfðingi í Ólafsdal.
Eftir aldamótin tók mjög að draga úr gróðurrannsóknum
Stefáns. Var nú hvort tveggja, að á hann hlóðust enn fleiri
störf en áður, og auk þess stóð heilsa lians stöðugt á veikum
fæti. Einkum mun þátttaka lrans í stjórnmálum hafa valdið
því, að tími hans til rannsókna varð nær enginn. Inng voru
um þær mundir haldin á sumrum, og skólastarfið tók tíma
hans á vetrum. Um það segir hann sjálfur 1919: „Sjálfur hefi
ég því miður lítið getað fengizt við plöntuathuganir eða eftir-
grennslanir þessa áratugi. Miklu lrefur ráðið hér um hinn lam-
andi heilsubrestur, er mig hefur stöðugt þjáð .... Eftir alda-
mótin snerist hugur minn líka mjög að öðru, sem ekki sam-
rýmdist vel grasafræðiiðkunum, landsmálaþref eða pólitík og
bótaník eiga ekki samleið, eða svo reyndist mér, önnur hvor
sú hefðarmey varð að víkja og illu heilli varð hin gamla ást-
* Eimreiðin VIII, bls. 153.
** ísafold XXX, nr. 28.