Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1963, Qupperneq 111

111
1. Sömu tegundir plantna eru mjög mismunandi að lífeðli,
lifnaðarháttum og efnasamsetningu eftir því, hvar á hnettin-
um þær vaxa, og við hvaða kjör þær eiga að búa.
2. Ymsar hinar algengustu og mikilvægustu fóðurjurtir vor-
ar eru fátíðar erlendis og lítið notaðar þar, nefnir hann í því
sambandi starirnar, og hefur þeim því verið lítill gaumur gef-
inn.
3. Húsdýr vor eru orðin vön því fóðri, sem landið hefur að
bjóða, og geta því gert sér ýmsar fóðurjurtir að góðu, sem er-
lend húsdýr, betra vön, lifa illa við og verða þeim ekki að
fullum notum.
Loks benti hann á, hvernig auðveldast væri í bráð að hrinda
þessu máli í framkvæmd. Leggur hann til, að maður yrði ráð-
inn til þess að hafa undirbúningsrannsóknir á hendi, og yrði
hann að kynna sér þessi mál erlendis, síðan yrði samið við er-
lendar rannsóknarstofur um efnagreiningar á plöntum og jarð-
vegi, meðan engin efnarannsóknarstofnun væri til hér á landi.
Heitir hann því að endingu að skiljast ekki við þetta mál fyrr
en það verði komið á nokkurn rekspöl.
Umsókn hans til þingsins 1897 var synjað. En hins vegar
voru honum veittar 1000 kr. árlega í tvö ár á fjárlögum 1899,
en þá hafði hann kynnt sér þessi mál rækilega í utanför sinni
það ár. Tókst honum nú að ná sambandi við landbúnaðarvís-
indastofnunina sænsku (Kungliga svenska landtbruks Aka-
demin) um efnarannsókn á sýnishornum þeim, er hann safn-
aði. Vann hann ótrauðlega að þessu næstu árin. Afsalaði sér
þó framhaldsstyrks 1901, meðal annars vegna þess, að enn átti
hann eftir eitthvað óeytt af styrknum frá fyrri fjárlögum, og
svo bjóst bann ekki við að geta sinnt þessum rannsóknum sem
skyldi vegna þingsetu. Samt veitti þingið honum enn 1000 kr.
Um þetta styrkmál segir hann sjálfur:
„Ég var staðráðinn í að halda rannsóknunum áfram fyrst
um sinn, hvort sem nokkur styrkur væri veittur til þeirra af
opinberu fé eða eigi, og hugsaði sem svo, að mér væri ekki
vandara um að eyða eftirleiðis tíma mínum og fé til þessara
rannsókna, sem ég var sannfærður um að hefðu mikla þýð-
ingu fyrir landið, heldur en til grasafræðirannsókna minna