Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1963, Síða 114

114
legt nátturufræðifélag. Fékk hann góðar undirtektir. Samdi
hann skjal til undirskrifta 24. apríl, og boðaði síðan til fund-
ar. Var hann haldinn 7. maí, og mættu þar milli 30 og 40
manns. Björn Bjarnarson stýrði fundi en Stefán var frummæl-
andi. Félagsstofnunin var samþykkt og kosin 5 manna stjórn
og skyldi hún semja lög fyrir félagið. „Ég er mjög glaður,“
segir Stefán í dagbók sinni 7. maí, þegar hann hefur skýrt frá
þessum atburðum.
Stefán gerði síðan uppkast að lögum handa félaginu, og var
það samþykkt með litlum breytingum, bæði af stjórninni og
síðan á félagsfundi. Móritz Halldórsson-Friðriksson varð for-
maður félagsins en Stefán gjaldkeri. En ekki leið á löngu áð-
ur en frumherjarnir, Björn og Stefán færu til íslands, Björn
fór 1. júlí en Stefán 1. september sama árið. Fara litlar sögur
af Hafnarfélaginu eftir það, og að lokum runnu eignir þess til
Náttúrugripasafnsins í Reykjavík.
Síðustu mánuðina, sem Stefán dvaldist í Höfn gekk bann á
námsskeið til þess að læra meðferð náttúrugripa, uppsetningu
dýra og geymsluaðferðir. Er ekki ósennilegt, að hann hafi ráð-
izt í það með tilliti til þess að geta safnað náttúrugripum handa
væntanlegu safni, auk þess sem þetta kom honum vel við skóla-
starfið.
En þótt Stefán flyttist norður að Möðruvöllum, fór því
fjarri, að hann gleymdi Náttúrufræðifélaginu. Áður en hann
færi heim, hafði hann skrifað ýmsum Reykvíkingum, þar á
meðal Þorvaldi Thoroddsen, um að stofna náttúrufræðifélag
í Reykjavík. Höfðu þeir tekið því vel. Þessum bréfaskiptum
hélt hann áfram frá Möðruvöllum. Fær hann stöðugt góð svör
en ekkert verður úr framkvæmdum. Er hann einkum von-
svikinn yfir því, hversu áhugalaus Thoroddsen reynist. „Skrít-
inn er Thoroddsen. Látast vera interesseraður, og skrifar mér,
að hann ætli alltaf að gera eitthvað, en svíkst um allt,“ skrifar
Stefán í dagbók sína 18. marz 1888.
Leið nú svo fram til sumarsins 1889. Þá var í júlíbyrjun
haldinn fundur í hinu nýstofnaða kennarafélagi, eins og áð-
ur hefur verið getið. Á þeim fundi sýndi Stefán nokkra af
náttúrugripum þeim, sem hann hafði keypt í Kaupmanna-