Alþýðublaðið - 28.07.1969, Side 5

AlþýðubHáðið 28. júlí 1969 5
/k 11 o • Framkvatrodastjóri: & Þórlr Sttnumdssoo
Alþýc Maðsc 'tf Eitstjórl: Kmtján Bersi Óliluoa (ibj W FrétUstjóri: Sitvrjóa JUaaamm ^ Auglýslaostjóri: W. Slgxrrjón Ari Sifurjánssoo Úteefandi: Nýja úigáfnfékga Jr Frcnsmiðja Alþýðubloðsin*:
Klofningur er ógæfct
I
I
I
1
Síðan heimsstyrj öLdinnii 'lauk hafa orðið miíkiar
hiaytingar á Ít'alíu, og hafa iífskjör þjóðarininiar mikið
hatnað Sérstakiaga hefur orðið ör þróun í iðnaði Norð
ur-í'aiíu, en 'verr hefur gengiö að bæta kjör fólksins
dg forðast atvinnu'leysi á Suður-Ítalíu.
Á stjcrnmálasviði hefur ítölum ekki ge'nigið eins 1
vel og hafa ríkisstjórnir flesitar eða áliar verið skamm I
lí.'ar, en ólga jafnain m'.kil á þinigi. Kristilegir d'emó- &
kxatar h'afa verið valdaimie'Sti flókkur lándisíins, en I
þeir hafa tíðum orðið að leita stuðfiings annárra I
flokfca til að mynda meirihlutastjómir. Nú undan- R
farið hefur staðið enn ei'n stjórnarkreppan og hefur 1
Shiún verið talin svo alvarleg, að hún kunni að leiða "
t'.l kosninga.
Það fer ekki á milli málá, að ein mieginás!tæðan fyrir 1
hír.u slæma stjórnlmálaástandi á Ítálíu hefur verið í
senn styrfcur og kl'ofningur vinstriaflann'a. Augljóst,
'hc 'ur verið frá stríðeiDcfcuim, að verul'egur hluti ítölskú
Iþjóðarin'niair viii styðjia sósiialistíiska fldkka, en sá
stu'ðnirgur hefur dneifzt um of. I fyrsta lagli hefur
verið í iándiinu voidugur bommúnistafHokkur, hli'nn
imesti um aíl'Ia Vestiur-Evrópu. Hafa ítalskir kommún-
istar stjórnað f jöidamörguim bæjum og borgum, og
lá'ið að sér fcveðá í aindstöðu gegn innirás Sovétríkj-
anna í Tékfcóslóvakíu.
I essu næst hefur mikill f jöldi fcosið .jafniaðarmienn,
en þeir hátfa verið fclofnir, sjálfum sér og ítÖlsbum
stjórnmálum tií mikillar hölvuniair. Annars vegar
hefur sv'ipmikiil leiðtogi eins og Pietro Nenni leitt
flokksbrot ti'l vinstri og stundum haft mjög náið sanr
starf við fcommúnisfia. Síðan sagði hamn skillið við þá
og sneri aftur til sam'sitarfs við hinn arminn, sem alla
tíð hél't uppi hinni lýðræðllbíeigu hefð flokfcsinis. Sam-
einaðir v'irtus't þeir eigia m'ifcla framtíð fyrxr sér og
verða áhriifaríkit afl í ítökbum stjórnmálum, enlda
hefur Nenni verið ut'anr íkisráðherra uim hríð. Nú
hefur slitnað upp úr samstarfmu og l'eiddi þá þegar
ti!l stjórnarkreppiu þeirrar, sem ekki er séð fyir endann
á.
I
I
Saga ítatlíska jiafnaðáirmanná er ta'landi tákn um
þá miklu ógæfu, sem falin er í klofningi vinstri afl-
anna. Hugsjón og stefna jafnaðarmanna á miklum
vinsældum að fagrJa niú á tímum, ef fl'okkar þeirrar
stefnu bera gæfu til 'Siamtarfs og samieiningar. Klbfn-
ingur leið'ir hins vegar ávallt til vandræða og ógæfu
oig er því ekki verri eðá vanhugsaðri leið hugsanleg.
Þeda er rétt aið hafa í hugá, enda þótt ný bllofni'ngs
brot geti í álgeru ábyrgðairileysli gagnrýnt þá, sem
fara með ábyrgð, og Hofáð ýmsu þvi, sem he'lzt þyfcir.
á vanta og erfitt hefur reynzt að koma í verk.
Klofningur Nennis og dáður 'hians við kO'mimúnista
hefur ekki aðeihs reynzt ógæ'fa fyrir ítálska jafnaðar-
menn, heldur og fyr'ir alla ítölsku þjóðina. Slík
klofningsstefna leiðir ávallt og all'ls staðar til iilll's en
einskis góðs.
I
S
1
■
Guttjón B.
Baldvinsson
skrifar um:
Launþegar og samtök þeirra
hafa furðulítið hugað að skatta-
málum. Stjórnmálamönnunum
hefur verið látið eftir að leggja
línur og lögbinda með hverjum
hætti ríkið sæki tekjur sínar
fyrir milligöngu launþega. Lög-
gjafanum þótti þó rétt að gefa
samtökum launþega tækifæri til
að fylgjast með starfi þeirrar
nefndar, sem vinnur að nánari
athugun á því hvort rétt sé að
gefa samtökum launþega tæki-
færi til að fylgjast með starfi
þeirrar nefndar, sem vinnur að
nánari athugun á því hvort rétt
sé að koma á staðgreiðslukerfi
skatta (opinberra gjalda) og
stefnir að því að skila áliti sínu
nú í haust.
Launþegasamtök hafa á þing-
um sínum gert samþykktir um
að krefjast staðgreiðslu skatta,
og nýlega birtist í þessu þlaði
grein um skattamál. Er þar
réttilega bent á nauðsyn þess
að athuga fleiri þætti skatta-
mála en innheimtuna eina.
Athugum lítillega nokkra
þætti þessa margslungna, við-
kvæma og ævarandi deilumáls.
Því að vissulega er kominn tími
til að launþegar gæti betur að
fyrirkomulagi álagningar og
innheimtu opinberra gjalda en
verið hefur um skeið, á tímum
verðbóigu og vinnutímaleng-
ingar. Sannarlega verður vand-
inn ekki leystur með því einu
að taka upp staðgreiðslukerfi,
þó að þar megi eygja umbóta-
möguleika á vissum þætti skatt-
heimtunnar.
Hverra kosta vænta menn af
staðgreiðslukerfi skatta?
1. Að fá aldrei handa á milli
þann hluta teknanna, sem ríki
og sveitarfélög ætla í sinn hlut,
og losna því við freistinguna,
sem nær öllum hefur orðið á
að falla fyrir, —í- það er að eyða
eða fjárfesta fyrir þann pening,
sem löggjafinn ákveður að
skuli greiðast á manntalsþingi.
2. Að forða því að hið opin-
bera tapi svo og svo míklum
hluta af skatttekjum sínum,
vegna eftirá innheimtu, sem
þýðir hærri skatt á þá, sem
þorga reglulega á réttum gjald-
dögum.
3. Að koma í veg fyrir, að
þeir, sem fá aukatekjur vegna
aukastarfa, þurfi sífellt að halda
aukatekjunum við og jafnvel
heldur bæta við, til þess að
geta staðið skil á þinggjöldum
sínum og útsvörum. En þetta
er m. a. ein meinsemdin í stjórn
málalífi þjóðarinnar.
4. Að nýta tækni samtíðar-
innar til að koma á þessum ný-
tízkuaðferðum til þess að meiri
tími gefist til að rýna eftir í
rottuholunum, sem hvort
tveggja í senn myndi bæta
framtalið og að öðru jöfnu
létta byrðina á þeim launþeg-
um, — þ. e. öllum fjöídanum,
Framhald á bls. 11
SVALAR

ISí
S W' i
)
;)j