Alþýðublaðið - 23.08.1969, Blaðsíða 7

Alþýðublaðið 23. ágúst 1969 7
LJÓSMÓÐ URSTARF
Hér með auglýsist laiust til uimsóknar starf
'ljósmóður i Siglufjarðarkaupstað. Umsóknar
frestur er til 1. október n.k. Starfið veitist
frá 1. janúar 1970. Nánari upplýsingar veitir
•undirritaður.
Siglufirði 18. ágúst 1969, í
BÆJARSTJÓRINN í SIGLUFIRÐI,
(Sími 7-13-15). . 1
SÍMASKRÁIN 1969
Mánudaginn 25. ágúst n.k. verður byrjað að
afhenda símaskrána 1969 til símnotenda í
Reykjavík.. Fyrstu tvo dagaina, mánudaginn
25. og þriðjudaginn 26. ágúst, verða afgreidd
símanúmer frá 10000 til' 26999, það eru sítma
númer frá Miðbæjarstöðinni. Miðvikuldaginn
27. og fimmtudaginn 28. ágúst verða af-
greidd símanúmer, sem byrja á ÞRÍR og
ÁTTA, það eru símanúmer frá Grensásstöð-
inini.
Símaskráin verður afgreidd í Kirkjustræti
8—10 (í húsnæði, sem Gefjun—Iðunn var í
áður) daglega kl. 9—19.
í HAFNARFIRÐI verður símaskráin afhent
á símstöðinni við Strandgötu föstudaginn 29.
ágúst. Þar verða afgreidd símanúmer, sem
byrja á FIMM.
í KÓPAVOGI verður 'símaskráin áflhent á
póstafgreiðs’lúnni, Digranesvegi 9, föstudag-
inn 29. ágúst. Þar verða afgreidd símanúm-
er, sem byrja á FJÓRIR.
Athygli símnotenda skal vakin á því, að
símaskráin 1969 gengur í gildi um leið og
tvö þúsund númera stækkun Miðbæjarstöðv
arinnar verður tekin í notkun, að öllu for-
fallalausu aðfaranótt mánudagsins 1. septem
ber 1969.
Símnótendur eru vinsamlega beðnir að eyði
leggja gömlu símaskrána frá 1967 vegna
fjöída númerabreytinga, sem orðið hafa frá
því hún var gefin út, enda ekki l'engur í gildi.
BÆJARSÍMINN.
Rönigenhjúkrunarkona
Röntgenhjúkrunarfcona óskast að Borgarspít
alanum sem allra fyrst. Upplýsinga’r gefur
forstöðukona spítalans í síma 81200.
Reykjavík, 22. 8. 1969,
Sjúkrahúsnefnd Reykjavíkur.
Grímulaust og skefja-
laust ofbeldi
Ræða YiimundarCylfasonar á Tékkóslóv-
akíufundinum á miðvikudagskvöid
□ Ekki er ég hér vegna þess,
að ég eigi skyldmenni eða vini
í Tékkóslóvakíu. Og ekki held-
ur vegna þess að það fólk, sem
Tékkóslóvakíu byggir, sé mér
hugstæðara en annað fólk í
þessum heimi. Heldur vegna
hins, að af vanmætti geri ég
mér hugmvndir um skyldur og
þess vegna réttindi bræðra
minna og systra úti í hinum
stóra heimi. — Þau hafa skyld
ur gagnvart sjálfum sér og líf-
inu en réttindi til þess að vera
þau sjálf og lifa lífinu.
Og við erum hér til þess að
minnast hryggilegs ,atburðar,
því að um þessar mundir er
liðið eitt ár síðan enn ein árás
var gerð á réttindi og frelsi
þjóðar og hún kúguð til undir-
gefni við erlent vald. Um þess-
ar mundir er liðið eitt ár siðan
fimm þjóðir Austur-Evrópu
hófu innrás sína í Tékkó-
slóvakíu, þar var verið að fram
kvæma skipulagsbreytingar
sem voru ráðamönnum stór-
veldis ekki að skapi. Það var
gripið til þess, sem sá sem er
stór og sterkur gerir gjarnan
við hinn sem er litill og veik-
ur. Það var grímulaust og
skefjalaust ofbeldi. Innanríkis-
mál í Tékkóslóvakíu, sem urðu
undanfari innrásar Sovétríkj-
anna og fjögurra annarra Var-
sjárbandalagsríkja, höfðu ver-
ið frjálshuga mönnum um all-
an heim ánægjuefni. Það var
von manna og trú að hin nýju
stjórnarvöld í Tékkóslóvakíu
hefðu skilið hugtakið frelsi, ög
menn hafa nú einu sinni þær
hugmyndir um lífið í kringum
sig að þeir telja sér og öðrum
hag í slíku. Og svo er það þann
ig að menn trúðu því og trúa
að vaxandi völd smáþjóða sam
fara minnkandi völdum stór-
þjóða geri heiminn friðarvæn-
legri og betri.
Hér er ekki ástæða til þess
að ræða efnahagskerfi ein-
stakra landa eða þann skiln-
ing, sem mannanna börn leggja
í hugtakið frelsi, djúpan eða
grunnan. En hér er stund og
staður til þess að segja, að
heimurinn breytist ennþá, ekki
nóg þrátt fyrir tækni og fram-
farir. Sagan endurtekur sig í
mynd hins sterka, sem kúgar
hinn veika, sviptir hann tæki-
færi til þess að' lifa lífinu eins
og hann óskar og þess vegna
gleði og hamingju.
TTm aldir hefur verið bjart
yfir sögu Tékkóslóvakíu. I
Prag er einn elzti háskóli í
Evrónu og menning landsins
stendur t.raustum fótum í for-
tiðinni. Þjóðin er listfeng, söng
elsk, og góði dátinn Svæk, gcð-
felldasti hermaður allra tíma,
er af tékkóslóvaldsku fbergí
brotinn.
En samt er ríkið 'Tékkó-
slóvakía ekki ýkja gamalt, það
var stofnað 28. október árið
1918, úr rústum fyrri heims-
styrjaldarinnar, eins og reynd-
ar fleiri ríki Evrópu. Og næstu
tvo áratugina varð Tékkósló-
vakía kyndilberi lýðræðis 1
Mið-Evrópu, lengst af undir
forsæti Tómasar Masariks. Þjóð
in samanstóð af mörgu þjóð-
erni, ekki aðeins Tékkum og
Slóvökum, heldur einnig Þjóð-
verjum, Úkraínumönnum, Ung
verjum og Pólverjum. En frels
ið bar ávöxt, og þjóðin dafnaði.
Innrás fimmveldanna í
Tékkóslóvakíu átti sér for-
dæmi, því réttum þrjátiu árum
áður var líka ráðizt inn í land-
ið, og endir bundinn á frelsi og
lýðræði. Árið 1938 réðust her-
sveitir Hitlers inn í landið,
svipaðra erindagerða; Til þess
að víkka út valdsvið sitt og
treysta áhrif sín. Siðferðið var
á sama stigi.
Hörmungar þær, sem Tékkó-
slóvakar lifðu á styrjaldarárun-
um seinni, verða ekki rifjaðar
upp hér, en minnt á kvæðið
Tékkar, sem eitthvert hjarta-
hlýjasta skáld íslenzkrar tungu,
Jóhannes úr Kötlum, birti í
bók sinni, Hart er í heimi, -árið
1939:
Vilmundur Gylfason.
En þessu stríði lauk með
ósigri ofbeldisins og Tékkó-
slóvakía hlaut frelsi sitt á nýj-
an leik.
Árið 1948 var svo gerð bylt-
ing í landinu, og kommúnist.ar
tóku við völdum, 10 árum eftir
innrás Hitlers og 20 árum áður
en innrás Brésneffs átti sér
stað. Þróun kommúnismanns í
Tékkóslóvakíu verður ekki rak
in hér að öðru leyti en því, að
þegar Alexander Dúbsjek tók
við stöðu aðalritara kommún-
istaflokksins af Antony No'r
votny í ársbyrjun 1968, þá var
Ijóst af öllu, að hann, Dúbsjek,
var maður fólksins í landinu,
en það var ekki sá, sem á und-
an honum hafði verið.
Og þó, hér er lítil saga: Fyr-
ir nokkrum árum, á valdatíð
Novotnys, urðu nokkrar stú-
Framh. á bls. 11
Hví beygðir þú þig, hrausta horska þjóð,
og hælinn kysstir, sem þig fótum tróð.
Hvar var þitt stolt, er inn í land þitt óð
hinn argi fjandi — gamall böðull þinn.
Var hönd þín stirðnuð, storknað ailt þitt b!óð?
Því stóðst þú nú sem dæmd í fyrsta sinn?
Og enn segir:
Var horfinn allur bjarmi af báli því,
sem bar við kveldsins fagurrauðu ský,
er Jóhann Húss, með líf bitt. ausum í,
við eld hins spillta síðar steiktur var?
Hví vaknaði ekki í viturrd binni á ný,
sá vilji, sem ei tókst að brenna þar?
Og að lokum segir:
Vér drúpum með þér, hrausta, horska þjóð,
og hörmum þessa ömurlegu slóð,
sem fótur þinn á degi dómsins tróð,
er dundi yfir giftu þinnar rán.
Allt stríð er dýrt, og dýrt er fólksiiis blóð,
en dauðinn er þó betri en eilíf smán.