Alþýðublaðið - 06.09.1969, Page 9

A'lþýðubiaðið 6. september 1969 9
:

V s
í:"0
'K ,V V'K -í ' s J
'XK '■•K' ,
1
iá*|i!!i
lipiilpiipá
. • ■ ■:■■ j
\ f
\ jp
\ m
\ K
\ R
t \ m

■ : '

s V.s

iipfcill
ííi§||p||^| '■ÍV
/

■ /
S-''!:. ..v/
' / **
'í- »■ -
\' i -
"# ''
/
Jý-' * ,
s ,/- v
/
i
.

.:;
ÍVwíivÍ
: ■■ ■
I®;
\-vl
■

:•..■■■ :;i:
leiðslu sína, og það er sú fram-
leiðsla sem kemur í verzlanir
með vori komanda. ;
Ekkert bendir þó til að al-
mennt ver.ði gengið í „Maxi“
næsta sumar,
St. Laurent, er auðsjáanlega
aðlandi hippie-tízkunnar.
Hann gerir lítið sem ekkert
til að lífga upp á kvenklæðn-
aðinn og notar frekar líflausa
liti á föt sín, eins og svart,
dökkblátt, brúnt og grátt,
nokkrum sinnum lífgað upp
með rauðbrúnu eða áþrykkt-
um mynztrum, ættuðum frá
Indlandi.
Næstum allar kápur er St.
Laurent sýndi, voru „Maxi“,
mjóar og langar, en einstaka
voru í „new-loo(ik“ stíl.
Cardin — Courrege — Un-
garo og Rabanne, sýndu klæðn-
að sem í einu gat valdið bæði
taugaáfalli og andúð. Þrátt fyr-
ir það voru inn á milli mjög
góð föt, ætluð með það fyrir
augum að hægt væri að hreyfa
sig í þeim. Litirnir voru sterkir
og hreinir. Mikið bar á gróf-
prjónuðum peysum, sem varia
var hægt að átta sig á hvort
átti heldur að skíra peysur eða
mini-prjónakjóla. Utan yfir
þeim var annað hvort langur
jakki, eða mini-kápa. Öll höfðu
tízkuhúsin sýningu á „maxi“-
kápum, utan yfir. „mini“-pils-
um.
Möguleikarnir fyrir að geta
fengið keypta flík, sem hægt er
að breyta á ýmsa vegu með
skartgripum, slæðum, eða þess
háttar, eru nú sífellt að verða
betri. Einfaldar línur einfalds
kjóls, leyfa næstum ótakmark-
aðar hugmyndir um slíkt.
í París eru fjölmargir sér-
fræðingar í fataskreytingum og
einnig eru slíkar hugmyndir
keyptar að, frá Ítalíu og Spáni,
Þess vegna eru sumar konur
tilbúnar til að greiða. meira
fyrir næluna eða hálsklútinn,
sem fer vel við kjólinn og
kápuná, en flíkina sjálfá.
Hausf-
tízkan
í hnot-
skurn
Þær sem reynt hafa að fylgj-
ast með tízkufréttum frá Par-
ís þetta misserið, hafa eflaust
fengið sínar grunsemdir um að
þar ríki talsverð ringulreið og
tízkukóngar þar í borg séu nú
heldur á undanhaldi hvað vin-
sældir snertir.
Þrátt fyrir það er fróðlegt að
vita hvaða nýjungar voru á
prjónunum á nýafstaðinni
haustsýningu.
Það sem sameiginlegt má
telja með klæðnaði hinna ýmsu
tízkufrömuða, er eftirfarandi:
. Prjónaðar húfur, svokallað-
ar hjálmhúfur,. þar sem þær
falla þétt að höfðihu.
Barðastórir linir hattar, eða
litlar kollur með skyggni.
Langir treflar, hnýttir um
höfuð, háls eða mjaðmir. Peys-
ur með langri mittislínu, og
síðan látnar víkka fyrir neðan
mjaðmirnar,-
Alla vega belti um mjaðm-
ir. Tunika og poncokjólar, síð-
ir jakkar, eða mini kápur, ut-
an yfir síðbuxum og grófprjón-
uðum rúllukragapeysum, með
brugðnu prjóni.
Þá koma sokkar og sokka-
buxur, með mynztri á hliðum.
Breiðir skór með sterklegum
hæl, og virðast þeir ekki hafa
breytt neitt verulega um svip
síðustu mánuði.
Talsvert bar á bryddingum á
fötum, úr plasti eða leðri. —
Grófgerð hálsmen í löngum
keðjum, vírtust mjög éiga upp
á pallborðið, söniuleiðis árm-
bönd og ennisspangir.
Kögur, dúskar og langhærð-
ir pelsár.
Vinsælustu efnin eru:
Tweed — Jersey — Flann-
el — Flauel — Crepé.
Efnin eru yfirleitt mynztr-
uð, allt frá barnateikningum
til klassiskra ofinna mynztra.
Ennfremur allavega köflótt, og
stækkuð herrafáta-mynztur.
í dag finnst enginn einvald-
ur tízkukóngur í París, en það
er í sannleika sagt, margt fal-
legt um að velja, og'framleið-
endur keppast þessa dagana við
að selja smásölunum fram-