Alþýðublaðið - 03.01.1970, Qupperneq 8

8 Alþýðublaðið 3. janúar 1970
Guðrún L Símonar skrifar gagnrýni um
RUDKAUP
Efiir W. U. Mozarf
FÍGAROS
n Þá er „Brúðkaup Figarós11
komið í Þjóðleikhúsið.
Mikíð hefur verið pukrað og
písk.rað í sambandi við það, en
enginn, og ég meina enginn var
nögu hreinskilinn við þá aðila,
sem hlut áttu að máli.
Það er eins og allir séu hrædd
ir, hver í sínu horni. Þetta er
táknrænt á þessu landi.
Ég hef aldrei skilið þessa ó-
hreinskilni, við hvað er fólk
hrætt?
„Brúðkaup Figarós" er dá-
samleg ópera, sem hefur allt tii
að bera, það er að segja ef það
er valinn söngvari í hverju hlut
verki, einnig að hljómsveitin sé
góð og leiki vel Mozart.
Að hafa fimm nýliða í þess-
ari óperu sýnir mikið þekking'-
arleysi.
Einn nýliðinn átti að slá í
gegn fyrirhafnarlítið, hinir fjór
ir fengu að fljóta með, sem góð
afsökun.
Það er ekki erfitt að fá þenn-
an „íslandsfræga“ titil „óperu-
söngvari“. Bara eitt hlutverk og
þá er sigurinn vís. Hér spretta.
söngvarar eins og gorkúlur og
segjast hafa 6—8 ára nám að
baki, þó maður hafi aldrei heyrt
þeirra getið í sambandi við al-
varlega söng'starfsemi. Er þetta
eitthvert tízkufyrirbæri?
í dag virðist vera bezt að
kunna sem minnst.
Hvílík fásinna a.ð flytja óper-
una á ítölsku. I „Brúðkaupi
Figarós“ er rezitativ söngur, sem
áheyrendur þurfa nauðsynlega
að skilja til að hafa einhverja
ánægju af því, sem fram fer á
leiksviðinu. Italskan er fallegt
mál, það er hræðilegt að heyra
því misþyrmt.
Ég segi það einu sinni enn,
(hef sagt það áður í annarri
gagnrýni), að allir söngvarar
ættu að Iæra hljóðfræði. Það
hjálpar mikið þegar syngja þarf
á tungumáli sem maður ekki
talar.
Það fór eins og hnífur í gegn-
um mig, að heyra ítalska fram-
burðinn. Ég veit að margir
hugsa, — það skiptir engu máli,
það skilur enginn ítölskuna
hvort sem er. Ég skal viður-
kenna að ég átti fullt í fangi
með að fylgjast með, og skil ég
vel ítölsku og hef talað málið,
en í óperunni var hún í öllum
regnbogans litum. Sumir söngv
ararnir skildu ekki sjálfir um
hvað þeir voru að syngja. Það er
ekki nóg að fá textann lauslega
þýddan. Það verður að skilja
orð fyrir orð, ef það á að kom-
ast til skila. Rezitativin voru
mjög þungt sungin og' stirð hjá
fiestum, (nema Súsönnu). Sam-
söngurinn var mjög ójafn, ei-
líf togstreita milli söngvara og
hljómsveitar. Það vantaði alla
skerpu í hljómsveitina.
KRISTINN HALLSSON
söng Fig'aro, en lék það á köfl-
um. Mér fannst hann ékki vera
í sínu hressilega söng eða leik-
skapi. Hann syngur músikalskt,
en rezitativin voru of þungt
sungin, ítalskan kom ekki vel
fram og framburði var ábóta-
vant. Ég hefði viljað sjá hann
sem Dr. Bartolo, þar hefði hann
orðið bráðfyndinn, sem „typa“
alveg á sínum stað.
Sænska söngkonan KAREN
LANGEBO, söng og lék Sú-
sönnu. Hún var alltaf í sínu
hlutverki, bráð-músiköisk, létt í
hreyfingum. Rezitativin voru
mjög' létt sungin hjá henni. Það
var auðvelt að skilja hana,
ítalskan ágæt af.Svía að vera.
Það var auðheyrt að hún hafði
lært sitt hlutverk út í yztu æs-
ar. Þar var ekkert fum eða fát.
Hún hélt alltaf sínu striki í sam
söngnum, þó það væri ójafnt
tempó hjá öðrum söngvurum og
hljómsveitinni. Röddin er létt og
hún beitir henni faglega, mætti
vera f-ramar í ,.maskann“. Aríu
sína í fjórða þætti „Deh vieni
non tardar“ söng hún mjög fal-
lega og músikalskt.
GUÐMUNDUR JÓNSSON,
söng Almaviva greifa. Hann hef
ur sungið í flestum óperum og
óperettum, sem hér hafa verið
fluttar í Þjóðleikhúsinu, síðast-
liðin tuttugu ár. Hann á ekki
heima í öllum hlutverkum frek-
ar en aðrir söngvarar, að þessu
sinni fannst mér hlutverk greif-
anr. ekki hæfa honum, mér
fannst hann satt að segja, vera
mjög miður sín.
A/ ý • JF7 '•■'. rt.'V
’ *'V ■ .1 • ,, • * ’Nhíí*-*.' •• .. ‘ jyA
Það er ’ekki ailtaf að GUÐ-
MUNDUR JÓNSSON og JÓN
SIGURBJÖRNSSON geta sung'
ið sömu hlutverkin, en að þessu
sinni var það svo. Jón er „typ-
an“ í það, en Þjóðleikhússtjóri
sem ræður öllu, hefur aldrei
komið auga á hans miklu hæfi-
leika, sem söngvara, leikara og
leikstjóra, og mætti segja svo
um fleiri söngvara sem hafa
legið í dái hjá Þjóðleikhússtjóra.
SIGURLAUG RÓSENKRANZ
átti að syngja og leika Rósinu
greifafrú, en gerði hvorugt. Frú
in sagði í blaðaviðtali í Vísi 1.
des. að hún hefði verið lengi
að ákveða hvort hún ætti að
taka þetta hlutverk að sér.
Hvern er verið að blekkja?
Það vita flestir að óperan var
færð upp eingöngu vegna henn-
ar. Hún fékk sitt hlutverk fyrir
löngu til að læra, en hinir söngv
ararnir fengu sín hlutverk löngu
seinna. Ég vildi óska að Sigur-
laug hefði verið heldur lengur
að hugsa sig um, hvort hún ætti
að taka hlutverkið að sér, eða
ekki, það hefði farið betur.
Ég sagði frúnni í vor að hún
gæti ekki sungið þetta hlutverk,
en mér var auðvitað ekki trúað.
Ég þekki hlutverkið það vel, að
ég vissi að það yrði að ske
kraftaverk, ef hún ætti að geta
gert hlutverkinu þau skil, sem
sóma því. Jú, frúin er falleg
kona og mittisgrönn, en það er
ekki nóg. Sem Rósina g'reifafrú
verður hún að geta sungið,
hreyft sig og leikið sómasam-
iega. Sigurlaug hefur litla rödd,
sem flytur mjög stutt, hún beit-
ir henni af vankunnáttu, önd-
un er mjög siæm og engin tón-
fylling eða stuðningur. Þar að
auki syngur hún ekki músi-
kalskt, þer.s vegna er það fárán-
legt að láta hana í þetta veiga-
mikla hlutverk, þrátt fyrir aug-
lýsingaskrum um langt nám,
sem ég veit að er mjög stutt.
Sigurlaug söng báðar aríurnar
,,Porgi\amor‘.‘ og „Dove sono“,
mjög órytmiskt og túlkun var
engin.
Aldrei hélt “g að ég ætti eft-
ir að upplifa það, að heyra bg
sjá byrjanda stjóima „tempó“
hjá. Sinfóníuhljómsveit íslands!!
Italskan er mjög slæm, frú-
in skildi heldur ekki hvað var
að ske í kringum hana.
Rezitativin hjá frúnni voru
sungin í hálfgerðu „staccato“.
Þegár Sigurlaug átti að sýna
vanþók.nun eða reiði, þá beit
hún orðin á milli tannanna, sem
er rangt. Sigurlaug hafði mjög
slæmar hreyfingar þött grönn
sé.
SIGRÍÐUR MAGNÚSDÓTT
GuSmuntíu .u (greifinn) og Sigi
IR, söng og lék Cherubino.
Mezzosópran rödd hennar er
falleg og •■•el þjálfuð. Hún er
músikölsk, er þetta mjög efni-
leg höngko '.a, .sem hefur tekið
nám sitt al' 'arlega, jafnt og þétt,
eins og þ,"" á að vera. Sig'ríð-
ur er varká ■ bessu drengjahlut
verki, bæð' ' söng og leik. Hún
má sleppa sér dálítið, við það
verður bar " söngur og leikur
frjálslegri. Hún er glæsiieg
stúlk.a og r ekkert erfitt með
að hreyfa s' á sviðinu. Ég vona
að hún tak' "kki upp á því að
setjast að hérna og verða að
engu. Hún r • ung að árum og á
framtíðina fyrir sér, þó sam-
k.eppnin sé ’ Vð og erfið erlend
is.
Mér líkuð'1 ekki svörtu stíg-
vélin, þau 'oru of nýtízkuleg
og alltof há upp.
Kristisin Kalísson í hlutverki Figaras
Karin Lanpho (Súsanna) og Sigríður Magnústíóttír (Cherubino).