Alþýðublaðið - 16.06.1970, Blaðsíða 14

14 Þriðjudagur 16. júní 1970
Rósamund Marshall:
Á FLÓTTA
hnykkti við að sjá svipinn,
sem kom á andlit Belcaros.
Var munkurinn sá eini? —
Ég heyrði- sagt, ,að heill flokk-
ur lögbrjóta hefði verið stað-
inn að verki.
Geigvænlegur glampinn í
au'gum manns míns hefði átt
að verða mér til viðvörunar.
En ég var svo blinduð aif á-
kafla, að ég lét mér ekki segj-
ast. Það er líka rétt, Belcaro.
Andrea de Sanctis var einn á
meðai þeirra.
Dsu . Dsu - smellti Belcaro
illfyglislega í góm. Hvað er
honum gefið að sök?
Ég veit ekki til þess að hon-
um sé nokkuð gefið að sök.
Ég er sannfærð um, að hann
er saklaus.
Svo? Þú lætur ekki sjö
manna ráðið heldur lengi við-
gah'gast, að honum verði
haldið í fangelsi. Lítill fugl
hvísl'aði því í eyra mér, að
Andrea de Sanctis hefði reynzt
sannur að sök um að hafa
tekið þátt í landráðastarfsemi.
Belcaro. — Kærðir þú hann?
Ég gerði aðeins borgaralega
skyldu mína, sagði ki-yppliing-
urinn smeðjulega.
Djöfull — æpti ég örvita af
reiði ög sorg og greip dauða-
haldi í ermi hans.
Heldurðu mig þann bjána,
Bianca, að ég láti það við-
gangast orðalaust, að þú farir
á leynileg stefnumót við fonra
elskhuga upp í fjöll?
Um stund kom ég engu orði
upp. Loks tók ég ákvörðun.
Ég féll til fóta þessa kvik-
indis og faðmaði hné han3. —
Húsbóndi minn . bað ég af
allri sál minni. Hjálpaðu mér
að bjarga Andrea, og ég skal
verða þér hlýðin og þæg allt
til enda. — Bjargaðu honum,
og ég skal aldrei vera hrana-
leg við þig, a'ldrei draga dár
að þér, a'ldrei láta þig kaupa
mig til eins eða neins, alltaf
vera þér blíð og góð.
Það er of seint. Það var
megn biturleiki í rödd hans.
Ekki ég, — og ekki einu sinni
hinn annars svo voldugi Lor-'
enzo erkihertogi getur bjarg-
að þessum Andrea þínum úr
því, sem komið er.
ELLEFTI KAFLI.
Ég vildi ekki gefast upp. —
Enginn fangaklefi er svo harð-
lokaður, að köngulló komist
___________________________
ekki inn í hann. Enginn vai-ð-
maður svo tryggur, að konu-
bros og gull geti ekki orðið
honum freisting. Ég var rík.
Nógu rík til þess að geta keypt
Andrea frelsi. Og svo hófst
furðulegur kafli í lífi mínu:
Meðan meðhmir sjö manna
ráðsins nöguðu neglurnar og
brutu heilann um, hvað þeir
ættu að gera við Andrea, Gia-S
como munk og félaga þeinra,
upphugsaði ég ráð til þess ,að
frelsa þá. Sú var bót í máli, að
sjö manna ráðið taldi skynsam
legast að rása ekki um ráð
fram. Það vissi, að Giacomo
var vinsæll mjög.
Það voru orð Lorenzos, sem
fyrst sannifærðu mi'g í þessu
efni. Djöfulsins plága hvað
þessrr lögbrjótar ösnuðust til
að játa fljótt, sagði hann eitt
kvöld. Sjö manna ráðið er í
vandræðum. Þeir gátu ekki
einu sinni drepið tímann við
að pynta þá. Þeh' játuðu bara
strax.
Er hún nú í raun og veru
svo mikil, sekt þessa munks,
— og hinna? Vogaði ég mér
að spyrja. Voru þeir ekki
bara að prenta bók? Hverju
mál Skiptir það?
'Slíkt er harðbannað, ma-
donna Bíanca. Bannað sem
stendur; en ég þori að veðja
næstum þvi hverju sem er, að
innan hundráð ára verður
þessi bók orðin hvers mahns
eign.
Lorenzo var í rauninni fram
sýnni en aðrir valdamenn borg
arinnar, en hann þorði ekki
að ganga í berhögg við þá.
Ég þorði ékki að biðja hann
hjálpai’. Það gat svo farið, að
shkt hefði einungis áhrif til
hins verra. Eh ég tók til ráða
upp á eigin spýtur.
Fyrst keypti ég samvizku
varðmannsins í Bai'gello fan'g
elsinu, þar sem tólfmenning-
amiir voru í haldi. Hann átti
kunningja, svartan, illa þokk-
aðán náunga, og vildi hafa'
hann í félagsskáþ með sér.
Ég átti lteynifund með þessum'
þorpurum, jós í þá gulh og
lofaði þeim meiru seinna. Bak
við fangelsið var þrönig gata.
Við hana og uþp að fangels-
inu stóð lítið hús. Það var
byggt úr grjóti og öðrum upp-
'gréftri úr gryfju bafc við fan'g- -
elsið, svo kallaðri La Fo'ssa,
þar sem í var fleygt blóðúg-
um og lemstruðum hkutn
þeirra, sem látizt höfðu við
pyntingar fangelsisvarðanna.
Sjö manna ráðið lét birta
opinbera tilkynningu, þar
sem boðað var að bækurnar
skyldu brenndar á báli að
aðaltorginu. Það var gráan
o'g drungalegan dag í janúar.
Bókunum var hlaðið í háan
stafla. Það var slydduveður
og bækurnar blotnuðu mikið
í meðförunum. Staflinn brann
mjög illa.
Ég bjó mig eins og' mark-
aðskonu og hélt mig nærri
kestinum. Ég reyndi að grípa
eitt eintak úr staflanum svo
lítið bar á. Varðmaður nokk-
ur sá til mín og ýtti við mér
með öxhnni. Harðbannað að
snerta nokkuð hér, kona góð.
Ég lét undan með semingi,
reyndi að múta honum; það
hefði ég sjálfsagt getað, ef
við héfðum verið ein. En það
var nú eitthvað annað.
Hann stóð mig að því í ann-
að sinn, að reyna að krækja
í eina bókina. Ég verð að taka
þig fásta, kon'a, ef þú hættir
ekki — sagði varðmáðurinn
og ygldi sig.
Ég gafst upp. Ásamt þús-
undum mánna horfði ég á
brennuna. Yfirgnæfandi meiri
hluti áhorfendann’a -voni fylg
ismenn Gíacoms. Þeim var
heldur ekki rótt innanbrjóst.
En það varð engri vörn við
komið. Múgurinn varð að láta
sér nægja að kalla ókvæðis-
orðum að varðmönnunum.
Fólk stákk saman nefjum
um það, að slyddan væri sönn
un þess, að það væri rangt
af sjö mann'a ráðinu að láta
brenna bækurnar. Menn gerð
ust meira að segja svo ákveðn
ir, að ég heyrði talað um
nauðsyn þess, að frelsa munk-
inn og félaga hans.
Fyrir mi'lhgöngu hinna
Teigðu samsærismanna minna
frétti ég, að morguninn hinn
27. janúar ætti að færa tólf-
manningana fyrir sjö manna
ráðið til yfirheyrslu. Um há-
degisbilið myndu þeir verða
fluttir sömu leið til baka th
fangelsisin's. Svikavarðmann-
inum myndi verða trúað fyrir
þeim einum. Ég þorði ekki að
blanda fléirum en honum o’g
Surt, kunningja hans í nrtálið.
Þeir áttu að haga því svo til,
að Andre'a gengi sein'astur inn
í klefann, gripa hann, dra'ga
pöka yfir höfuð honum, læð-
ast út um bafcdyr með, hann
og fela hann í beinagrj'fjunni
Fyrir 17. júní
Terylenefrakkar stuttir og síðir.
Tækifærisfrakkar — terylene.
Ullarkápur stuttar og síðar.
Dragtir með stuttum og síðum jökkum.
„Prjónadress'þ
Peysur — stuttar og síðar.
Jersey-blússur.
Síðbuxur á börn og fullorðna.
Barnakápur á 4—6 ára.
Auk þess allskonar
smávörur. (
Snyrtivörur.
kápudeild
Skólavörðustíg 22 A
Stada sveitarstjóra
í Griridavík
er laus til urrtsóknar. Umsóknarfrestur er til
1. september 1970. Ráðning miðast við 1.
janúar 1971. — Umsóknir skal senda til
oddvita Grindavíkurhrepps.
Laxveiði - Ölfusá
VeiðiTeyfi í landi Hellis ög Fossnesi eru
seld 'hjá:
Karli Guðmundssyni, úrsmið, Selfossi
Símar: 99-1433 og 99-1517 og í:
Verzluninni Neðri-bær, Síðumúla 34.
Sími: 83150.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
JÓRUNN ÁSMUNDSDÓTTIR
’frá Efstadal
er lézt þann 11. júní, verður jarðsungin frá
Miðdalskirkju, fimmtudaginn 18. júní kl. 2.
Húskveðja fer fram frá Efstadal kl. 1. —
Ferð verður frá B.S.Í. kl. 9,30 árdiegis.
Börn, tengdabörn og barnabörn.