Alþýðublaðið - 18.08.1970, Síða 9

ÍÞRÚTTIR
Ritstjóri: örn Eiðsson.
Fram - Víkingur, 5:1
ÓTVINDURINN
KTIVONIIM
KINGA BURT
- og léleg vörn þeirra og ruddalegur
leikur olii áhorfendum vonbrigðum
□ Víkingar krugðust áhorfendum gersamlega, er
þeir áttu slakain íeik gegn óvenjulega óhressu Fram-
liði. Ekki aðeins fyrir bað að itapa með f jögurra marka
mun, — heldur fyrst og fremst ífyrir að sýná leiðinlegr
an anda, ruddaskap og afbu'xða lélega vörn.
Anriars ætluðu Víkingar að
lcfa góðu framan af. Þ-eir léku
lundan sunnan stinningsgoiu í
fyrri hálflieik. og fyrsta hái'ftím-
ann sýndu þeir skeimmtilegan
leik og uppörvandi sóknarhörku.
Þeii’ voru þesslegir að búast
mátti við mörguim góðum t.æki-
fænuim,, sem jafr.viel yrðu nýtt
oftar en einu sinni fyrir lok
hálfle'ks.
En er ]íða tók að lokum hálf-
leiks var sýnt hvert slefndi Rar
áttan virtist nú fremur æt.la að
snúaTt uim það að halda hreinu
í hálfieik, ef til vill með eins
msrks forskoti.
Á 37. mínútu bættist þeim
svo óvæntur liðsauki, er dæmt
var cbeint víti á Þorberg mark
vörð Atlason, en miðherji Vík-
ings hafði ,,dekkað“ Þoi'berg,
sem féll í þá freistni að taka
o'f mörg skref. Fram-liðið rað-
aði sér nú allt upp í markinu
— en dugði skki til og Víking-
ar skoruðu fyrsta mark leiksins
er leikmaður númer 10 sendi
knöttinn yfir höfuð Framara
og upp í netið.
Úr því fóru tilþriíf Víkinga
að minnka vei'ulega og eftir
Skemmtilega sókn upp vinstri
kant á 43. mínútu gaf Hreinn
Eilliðason knöttinn fyrir Vík-
ingsmarkið þar sem Kristinn
Jörundsson var fyrir og skaut
að mai'ki. Gunnar fyrirliði
reyndi að bjarga en rétt náði
að setja tána í boltann, sem
rann inn — og staðan því í lok
hálfleiks 1:1.
Strax í upphafi seinni hálf-
leiks var greinilegt að mótvind
ui’inn hafði feyk't á brott öll-
um vonum Víkinga um sigur,
eða það sem öllu líklegra virt-
ist úr því sem komið var, að
halda jöfnu. Þeir áttu fyrri
hálfleik og byggðu þá allt sitt
á snöggum gegnumbrotum, en
nú reyndi á vörnina, sem sýndi
sig að vera einskis megnug.
Það var einnig þegar ijóst
að þeir áttu eftir að fá á sig
fleiri mörik, og það hleypti
móralnum niður. Nu fór að
bera að marki á óþarfa hörku,
jafnvel ruddasfeap, — og áður
en leikurinn var allur, hafði
Valur Benedikt.sson dómari bók
að fyrirliðann og annan til.
Fram náði foi-ystu strax á
fjórðu mínútu síðari hálfleiks,
er Jóhannes Atlason kastaði
inn á miðjum vallarhelmingi
Víkings. Og hvilík innköst! —■
Kristinn Jörundsson tók við
knettinum upp við markteig og
skaut að marki, en varnarmað-
ui’ Víkings hugðist skalia yfir.
Nokkuð snarpur vindui’, sem
Sigfús hcrfir á eftir boltanum fara af tám Gunnars í mark.
Víkingar höfðu betur úr einvígum í fyrri hálfleik
hafði hjálpað vel til við inn-
kastið gerði varnartilraun Vik-
ingsins að engu og bar boltann
í mark rétt undir slá. Staðan
nú 2:1 og útlit fyrir yfirburða-
sigur.
Á 19. mínútu gerðist það aft-
ur, að Jóhannes kastaði inn á
sama hátt — og nú fékk Hreinn
Elliðason knöttinn og sendi
hann inn, 3:1.
Og eftir gróf mistök Vík-
ingsvarnai'innar á 24. minútu
komst iHreinn frlr linpfyrir,
gaf á Kristin, sem var betur
staðsettur og skaut knettinum
í opið mark.
Og loks, á 43. mínútu, er
Víkingur var í örvæntingar-
sókn og enginn maður fyrir
aftan miðju, fékk Arnar knött-
inn, lék upp hægri kant og dró
að sér þann eina varnarmann
Víkings, sem var til staðar og
sendi knöttinn til Einars Árna-
sonar, sem fylgt hafði vel eftir, •
og Einar sendi hann örugg-
lega í mark.
Markatalan 5:1 gefur að vísu
Okki til kynna yfirburði Fram-
liðsins yfir Víkingum, en hún
er staðreynd, sem Víkingsvörn-
in verður fyrst og fremst að
draga lærdóm af. Og fyrirlið-
inn, Gunnar Gunnarsson, verð-
ur líka að draga þann lærdóm
af leiknum, að vinnist leikur
ekki með leikni, þá má alls
ekki reyna að vinna hann með
hörku, grófleika eða rudda-
skap. Því þannig vinnst hann
aldrei.
Guðgeir Leifsson var lang-
bezti maður Víkinganna, og
klassa fyrh- ofan alla hina. —>
Hann hefur góða yfirferð — og
var sá maður sem hélt baráttu-
gleðinni allt til enda.
í Fram-liðinu er Sigurberg-
ur Sigsteinsson mjög ört vax-
andi leikmaður og var án efa
bezti maður liðsins. Aðrar mátt
arstoðir liðsins voru þeir Jó-
hannes Atlason og Björgvia
Björgvinsson. — Vörnin vaa?
traust þar sem voru þei*
Jóhannes, Mai'teinn Geirsson
og Baldur Scheving. og bjarg-
aði ýmsu í fyrri há'lfleik.
Dómai’i í leiknum var Valun
Benediktsson og stóð sig ekki
illa, í annars óskemmtilegum
leik. — bs.