Alþýðublaðið - 08.09.1970, Blaðsíða 2

2 Þriðjudagur 8. septeiriber 1970
D" Allir ættiu að hafa blcðflokksskírteini í vasanum.
Ætti að vera skylda.
O Bólusótt og kólera útí heimi.
O Hversu margir gætu veikzt af hólusótt á íslandi? Róður getui- verið skemmtileg íþrótt og ágætlega til „trimms“ fallin.
Óvíst hve margir fullorðnir eru ónæmir.
O Við skulum ekki láta einsog okkur komi flugvéla-
ránin ekki við.
□ Vopnaðir öryggisverðir í farþegaflugvélum?
flG HEF VERIÐ BEÐINN
aff-’gera þaff aff umtalsefni aff
allir menn þurfa aff bera á sér
skirteini sem segi til um í
liváða blóðflokki þeir eru, þaff
sé nauffsynlegt og geti jafnvet
bjargaff mannslífi ef þörf verff-
ur á skyndilegri blóðgjöf á slys
staff. Þau tilfelli eru kannski
fá, en lítill vafi er á aff viff
sumar ástæffur getur slík fyrir-
liyggja orffiff þaff sem gerir
gæfumuninn. Mér dettur bók-
staftega í liug aff menn séu
skvldaffir til að liafa blóðflokks
gSeininguna í nafnskírtelni sí««,
enda miklu betra aff þurfa ekki
a® bera of marga papþíra meff
sér í því augnamiði að sýna
hvaff maffúr er.
ÞETTA TEL ÉG 'vera mesta
’þai’famál. Það er aHtaf vea-ið að
hvetj a menn til að bera blóð-
ílok'ks skirtéini sitt með sér. En
igaliinn er bara sá að sumir
hafa ekikert skírteini af þessu
tæi, þeir hafa aldrei gefið blóð
og vita ekkert um þetta sjálfir.
Nú er ekki nokkur skapaður
hlutur að gefa blóð, a.m.k. fyr-
ir fullhrausta menn, og langar
mig til að hvetja menn til þess
í leiðinni að styrkja blóðbank-
ann með blóðgjöf. En líka hinh’
sem ekki gefa, ýmist af þvi
þeir hkða ekki um það eða
þoia það ekki ellegar geta ekki,
þurfa líkia að hafa sina blóð-
flokksgreiníngu uppá vasann.
Mætti nú ek'ki koma á skyldu-
blóðflokksgreiningu og setja
hana í nafnskírteinið? — I>að
finnst mér eðlilegt og hejopi-
iegt fyrir alla.
UNDANFARIÐ hefur heyi-zt
af tveimur skæðum farsóttum
úti í heimi: bólusótt og kóleru.
Því er haldið fram að lítil hætta
isé á að kólera berist hingað, en
einsog kunnugt er fá menn inn-
spýtingu gegn henni ef þeir
fara til suðlægra landa, og end-
ist sú ónæmisaðgea-ð næstu gex
mánuði. Hins vegar hefur eng-
inn lýst neinu slíku yfir um
bólusóttina, og fjórar stúikur
sem starfað hafa á Skodsbokgar
hælinu og eru nýkomnar hefm
eru hafðar í sóttkví á Vífils-
stöðum. í þessu sambandi lang-
ar mig til að spyrja heilbrigð-
isyfirvöld —sem í þessu landi
eru samvizkusöm og aðgætin,
eftirþví sem mahni sýnist —
hversu mikil hætta vofir yfir
þjóðinni ef bóiusótt bærist hing
að.
FÓLKN ER ALLS EKKI
LJÓST .að ekki nema sumir
eru ónæmir fyru- þeiwi' skæðu
farsótt. Öll böi-n erU bólusett
tvisvar til þrisvar, -en eftii- það
er engin bólusetning - íyria-Skip-
uð nema menn fart úr landi -í
ferðálag, aöallega til suðlægrá
land'a. Hversu mi'kilf hluti þjóð
arinnaf á'á hættu að veikjast?
Eru- þeir sem einu sihni hafa
verið bólusettir í minhf - hættu
en þeir sem aldrei hafá verið
voru
jtegir Laxárvirkjunarsljórn
' □ j Alþýffublaffinu hefur bor-
ízt Böng greinargerff frá stjórn
Laxárvirkjunar, en meff grein-
■ argferffinni vill- stjórn Laxár-
’ vir^junar skýra sjónarmið sín
og gera grein fyrir samskiptum
símjm viff bændur á „hitasvæff
inu‘j‘ viff Mývatn. Þar sem grein
argérðin er of löng til aff hún
verffi birt í heild, birtir Alþýðu
blaffið hér affeins hluta lienn-
ar, sem fjallar um fultyrffingar
um ólögmæti framkvæmda viff
Laxá og um samskipti Laxár-
virkjunar og bænda.
„Vegna þess atburðar, er
varð, þegar' stífla Laxárvirkj-
unar í Miðkvísl var eyðilögð,
og vegna ýmissa fullj'rðinga
Mývetninga og fleiri um rniðl--
unarmannvirki Laxárvirkjunar
Við Mývatn, þá sér stjóm Lax-
árvirkjunar ástæðu til að gera
nokkra grein fyrir þessum mál-
um og samskiptum við landeig-
endur á þessu svæði.
Vegna þeirra miklu rennslis-
tmflana, sem urðu í Laxá á
vetrum, sérstáklega þó við úr-
rennsli árinnar úr Mývatni, og
þein-a miklu iruflana, sem þar
a'f leiðandi urðu á ratforkufram-
þólusettir, þótt komið sé fram
yfir þann tíma sem hún á að
duga? Maður heyrir að bólu-
setning dugi í þrjú ár, og svo
er talið í hinu alþjóðlega heii-
brigðisskirteini. Hve margir
fullorðnir íslendingar hatfa ver-
ið bólusóttir síðustu þrjú ár?
★
FLUGVÉLARÁNIN í heim-
inum verða sífellt fleiri og ó-
hugnanlegri. Að því virðist Hða
að menn séu hvergi óhultir fyr-
ir þeim bandittum sem ge-ra sér
þennan háskalega leik að iðju.
Virðist einsætt að vissa heims--
hluta verði að setja í flugsam-
göngubann. Ég býst við að
menn séu fairnir að gera sér
grein fyrir því að ekki ein
einasta flugleið er lenigur trygg.
Athafnasvæði flugvélaræningj-
anna er ekki lengur ákveðnar
leiðir, heldur alter leiðir þarsem
ákveðnir menn eru á ferð. Og
anleg þjóðfélög i’áðstatfanir sem
ekki eiga heima nema í lög-
reglurikju'm.
i
ÉG VIL EKKI DRAGA DUL
á að ýmsir báfa hreyft því við
mig hvort íslenzkar flugvélar
séu öruggar. Og ég get ekki
sagt annað en það við vitum
auðvitað áldrei hver er örug'g-
ur. Heimurinn er orðinn svo
lítill að hætta sem steðjar að
flugsam'göngum einhvers stað-
ai’ hiýtu'i- eðlilega l'ííkta að verá
komin inn fyrir sjóndei'ldár-
hring hér. Við skulum því ekkí
láta einsog olckur komi þettai
ekikert við. Fyrtr utan það að
ökkur kemur við al'lt sem gerist
útí heimi því þetta er okkai'
heimur. —
;vo virðist fiugvélum stnlið aif
i'anda'hófi í því augnamiði að
liálda fái*þegunum sem gísl-
im. Það væri óhugnanlegt ef ^
setja þyrfti' voþnaða öryggds-
/erði í ailár flugvéiar. Með því
/æri verið að kálla yfir skikk-

leiðslu virkjananna við Laxá,
þá var eftir ítarlegar athuganii-
taiið nauðsynlegt til úrbóta, að
gera þær stíflur í hinum 3 kvísl
um Laxár, sem þar hatfa stað-
ið, sú fyrsta frá árinu 1946 og
hinar frá. árunum 1960 og 1961.
Þessar framkvæmdir hiatfia-
algjörlega komið í veg fyriir
þær alvarlegu trtiflianir, sem
þarna urðu, stundum oft á hverj
um vetri.
i
I
Fullyrffingar um
ólögmæti
þessara framkvæmda.
Stíflan í Syðstukvísl, sem er
í landi Haganess, var gerð árið
1946, og með fullu samþyteki
bóndans þar, Stefáns Helgasori
ár, og yfirlýstu hlutleysi hrepps
nefndar Skútustaðahrepps um
byggingu stíflunnar.
Þann 10. ágúst 1963 leyfði
Atvinnumálai'áðuneytið éftir-
farandi framkvæmdir:
1. Geirastaðakvíslin verði
dýpkuð og í hana isett stífla
með lokum, sem hleypa má
vatninu um, þegar þörf gerist.
2. Reynist þessi ráðstöfun
ókki nægileg verði „Breiðan“
fyrh- ofan kvíslina dýpkuð, ann
að hvort alla leið frá kvíslinni
og upp fyi-ir „Riíið“ eða þá á
hluta af þessari leið.
3. Framkvæmd verði dýpk-
un og hreinsun við sjáiít „Ritf-
ið“.
Liður 1 var framkvæmdur
og hófust framkvæmdir árið
1953, en stöðvuðust þá vegna
fjárskörts, en hófust síðan aft-
ur sumarið 1956 og var þeim
endanlega lokið 1960.
Þann 5. júlí 1960 veitir Land-
búnaðarráðunieylið ieyfi fyirir
eftirfairandi framkvæmdum-
1. Stífla í Miðkvísl með sil—
ungsstiga.
2. Stíflur í tvo hliðarfarvegi
Frh. á bls. 4.