Alþýðublaðið - 29.09.1970, Blaðsíða 6

6 Þriðjudagur 29. september 1970 I
Jmr nra tíma fyrir nokkru
vegna slyss, er hann varð fyrir.
Þessi ungi drykkjufélagi rainn
■vissi harla lítið um ísland ann-
að en þar væri „Landakot“ og
við ísland“, en hann var for-
vi ðísland“, en hann var for-
vitinn um landið og spurði
raargs „það er ekkert skrýtið
ég spyrji, ég er búinn að horfa
á fánann þinn í hverju tré og á
hverjum húsvegg í nokkra daga
og hvaða fáni heldnrðu að
Iiangi við gluggann minn; ís-
Ienzki fáninn“, sagði hann og
lyfti bjórkrúsinni.
Það skorti ekki fánana í
Rostock á Eystrasafttsvikunni;
borgin var sannköRuð fánabörg.
,.Hvar skyldu þeir fá alla þessai
fána,“ sagði sænskur koliega
minn íbygginn og horfði á fána-
mergðina, fána allra Eystrasalts
þjóðanna au-k fána Noregs og
íslands. „Þeir hljóta að skipta
hundmðum þúsunda“. ,,->ú
veizt, við Þjóðverjar viljum
hatfa marga fána þegar við höld
um hátíð“, sagði leiðsögumað-
irr okkar, „okkur þykir gaman
40
Þama tekur Llbricht formaður
við gjöf frá einum hópnum.
blaðamenn frá öllum Norður-
iöndunum, Sovétríkjunum,
Egyptalandi o. fl. þá var þarna
átta manna flokkur frá brezka
sjónvarpinu.
Við vorum tveir blaðamenn
frá íslandi, Grímur Engilbeit;s,
ritstjóri Æskunnar og ég. Okk-
ur var komið fyrir í nýju stór-
hýsi við aðaltorgið í Rostoc,
ásamt fjölda annarra blaða-
manna, Húsi sólarinnar, sem
Var um léið miðstöð blaðamanna
á vikunni. Þetta hús hafa þeir
byggt handa sjómönnum sín-
'Um er fiska á úthöfunum og eru
lengi úti í eínu. Eiga þeir þarna
kost á að dvelja og hví'la sig
meðan þeir eru í landi; húsið
er byggt líkt og hótel með
tveggja manna herbexgjum veit
ingasal og lyftum, afar nýtízku-
legt með öllum þægihdum. í
húsi sólarinnar fengu blaða-
menn alla fyrirgreiðsiu sem
þeir þúrftu og þar bárú þeir
upp sérstakar óskir, ef svó bar
undir, sem tafarlaust voru upp-
fylitar.
Nokkur títni er nú liðinn síð-
an greinai- þessar áttu að birt-
ást' í blaðimi, en ýmis atvik
hafa borið að -höndum sem tatf-
ið hafa birtingu og bið ég les-
endur afsökunar á þvi. Hugga
ég mig með því, að bétra er
seint en aidrei.
sannarlega ekiki á liði sínu.
Að loknum ræðuhöldunum
hófst skrúðganga, sem a'lls stóð
í tæpar fjórar klukkustundir;
þúsundum saman gengu íbúar
Rostock borgar yfir torgið
Gengu þeir í hópum, sem skipt-
ust eftix starfsgreinum íbú-
lanna og bar hver hópur rauða
fánia og táknmerki fyrir starfs
grein sina. í broddi hverrar
fylkingar var lúðrasveit eða
trumbuslagaii-ar og þar skorti
•ekki rytmann.
Einnig voru í fylkingunni
hópar, sem báru fána Eystra-
saltsþjóðanna, og Noregs og
íslands og er þeir hópar gengu
gegnum tocrgið var leikið lag
frá viðkomandi þjóð og stutt
tala flutt á viðkomaridi tungu-
máli. Er íslenzku fán'arnir liðu
hjá, hljómaði lagið „Suðurnesja
menn.“ sungið af Savanna-tríó-
inu úr hátölurum og rödd flutti
á bjágaðri íslenzku, en þó vel
skilj'anlegri, óskir um, að ís-
lenzka . ríkisstjórnin viður-
kenndi gtjórn DDR. Það var
ekki laust við áð okkur þætti
dálítið undarlegt að heyra allt
í einu í þeim Tróels.og co. á
þessum varma sumardegi í
Rostock, en „ék-ki er að spauga
■ með þá Útnesjamenn“.
Þetta var vegleg skrúðganga
og við spurðum sjálfa okkur
Með
Ulhricht
undir
roudum
fánum
í Rostock
□ „Þekkirðu Landakot“, spurffi
mig ungur sjómaður í bjórkjall
ara í Rostock í Austur-Þýzka-
landi í sumar, er ég dvaldi þar
á Eystrasaltsviku 12.—19. júlí,
en hann hafði setzt við borðið
mitt til að fá sér bjór, sem
varð svo til þess að við fórum
að rabba saman. Jú, ég þekkti
Landakot og hann sagði mér,
að vinur hans einn, skipverji á
stórum skuttogara, liafði legið
.að öllum þessum litum.“ Og
víst var það ágætt.
Eystrasaltsvikan er friðar-
vika og það er rækilega undir-
strikað, alla vikuna út í gegn
í ræðu og ríti. Borðum með
ýmsum áletrunum var komið
fyrir út um allt, á húsveggjum
og stakketum; hvatningum um
frið og ávítur á ameríska heims
valdasinna og víetnampl'agara.
Þessar vikur eru haldnar ár
hvert við Eystrasaltið, en viikan
í Rostock í sumar var sú 13. í
röðinni helguð 25 ára aímæli
þess, er þýzka þjóðin var frels-
uð undan oki nazista og barátt-
unni fyrir viðurkenningu DDR.
Allmargir fslendingar komu
á Eystrasaltsvikuna í ái', flestir
til að sitj a ráðstefnur, sem voru
margar, þ. á m. verkalýðsráð-
stefna, þingmannaráðstefna,
ráðstefna kvennasamtaka, lög-
fræðinigaráðstefria o. fl., en auk
þess var fjöldi listsýniniga
handa gestum, ásamt sýningu
um fiskiðnað Austur-Þjóðverja.
Meðal þeirna þúsunda gesta
frá EystraSaMslöndunum voru
um 400 blaðamenn í Rostock á
Eystra'saltsvilku. Þarna voru
auk A-Þýzkra blaðamanna,
40
Það skorti ekki riþþmann.
Eystrasaltsvikah var sett á
Ernst Thálmann torginu i Ro-
stock að morgni sunnudagsins
12. júli. Sitt hvoru megin göt-
unnar, sem liggur gegnum torg-
ið hafði verið komið fyrir áhorf
endapöllum fyrir gesti vikunn-
ar og gegnt Okkur Grími, sat
sjálfur Ulbricht, ílokksleiðtogi,
ásamt öðrum framámönnum
þýzka alþýðulýðveldisins. Er
við gengum upp á pallinn, þar
sem okkur var ætlað að standa,
rétti ung stúlka okikur ljós-
grænar nælondulur. „Til hvers
er þetta?“, spurðum við. „Þið
eigið að veifa því, svona“, sagði
léiðsögumaður okkar og sveifl-
aði dulunni til og frá.
Setningin hofst með iriæðu
formanns Eystrasaltsvikunefnd-
arinna í DDR, sem bauð alia
velkomna, en að því búnu reis
Walter Ulbi-icht á fætur og hélt
tölu. Hann gat þess m.a., að
Austur-Þýzkaland (DDR) hefði
nú diplómatískt samband við
26 ríki og á þessu ári hefðu
alls 10 ríki bætzt í hóp þeirra
ea- viðurkennt hefðu stjórn
DDR og skiptust á sendimönn-
um við það. í þeim ríkjum, sem
nú viðurkenndu DDR, byggju
nær 60% jarðarbúa. Góður róm
ur var geröur að ræðu foringj-
ans; ræðan oft rofin með klappi
og fagnaða’rópum og kór ung-
menna úr æskulýðssamtökun-
um undir röggsamri stjórn for-
ingja sins, sem stóð á 'paRi
fi’ammi fyrir kórnum, lá svo