Helgarpósturinn - 16.03.1995, Blaðsíða 18

18
MORGUNPÓSTURINN
FIMMTUDAGUR 16. MARS 1995
Helgi Sigur-
Jónsson er ní-
tján ára gamall
atvinnulaus
fíkniefnaneyt-
andi. Fyrir mán-
uði rændi hann
sjoppu. Hann er
dæmigerður
unglingursem
gefur dauðann
og djöfulinn í
flest það sem
venjulegt fólk
hefur í heiðri.
„Ég var spurður hvort ég vildi
ræna sjoppu og sagði bara já, já og
var ekkert að pæla meira í þessu. Fé-
lagi minn sem er 17 ára spurði mig
hvort ég væri til í þetta en hann var
búinn að pæla í þessu með einhverj-
um öðrum og svo hætti hinn við.
Hann á heima stutt frá sjoppunni
og við vorum með önnur föt þarna
rétt hjá þannig að þessi sjoppa lá vel
við,“ segir Helgi Sigurjónsson, 19
ára síbrotamaður, sem er með 11
dóma á bakinu þrátt fyrir ungan
aldur. Helgi er atvinnulaus fíkni-
efnaneytandi sem býr með félaga
sínum í bílskúr í vesturbænum en
hann hefur tvívegis verið dæmdur
til fangelsisvistar fyrir minniháttar
innbrot, skjalafals og bílaþjófnaði.
Hann er þekktastur fyrir að hafa
verið í hópi unglinga sem braust inn
í sumarbústað við Meðalfellsvatn
og lagði hann í rúst.
Helgi og félagi hans gerðu tilraun
til að ræna söluturninn Hvammsval
að Hlíðarvegi 29 í Kópavogi um kl.
23.00 14. febrúar síðastliðinn og
huldu andlit sín með skíðagrímum.
„Við ætluðum að ræna sjoppuna
kvöldið áður en þá var svo mikið af
fólki að við komum bara daginn
eftir,“ segir Helgi.
Næsta kvöld stóðum við fyrir ut-
an og fylgdumst með mannaferðum
og óðum inn í sjoppuna þegar eng-
inn var sjáanlegur í nágrenninu. Við
vorum óvopnaðir en ég var að vísu
með skrúfjárn í vasanum sem ég var
búinn að gleyma. Það var stelpa að
afgreiða í sjoppunni og hún vissi
ekkert hvað hún átti að gera og stóð
bara eins og frosin. Vinur minn
stökk á símann og eyðilagði hann
svo hún gæti ekki hringt á lögregl-
una. Ég æddi inn fyrir búðarborðið
og beint í kassann og afgreiðslu-
stúlkan virtist ekkert átta sig á hvað
var að gerast. Hún stökk á mig og
reyndi að hindra mig frá því að
komast í kassann en ég henti henni í
burtu. Hún komst út en svo
óheppilega vildi til að fjölskylda
hennar var að innrétta nýtt húsnæði
fyrir sjoppuna þarna skammt frá.
Stelpan náði í alla fjölskylduna og
allt í einu hvarf félagi minn á meðan
ég var að taka peningana úr kassan-
um. Þá voru pabbi og kærasti af-
greiðslustúlkunnar komnir og voru
að berja hann á gólfinu. Afgreiðslu-
stúlkan og mamma hennar stukku á
mig en ég var enn að hrifsa pening-
ana upp úr kassanum. Ég blindaðist
gjörsamlega og það fór allt í steik
hjá mér.“
Spurning um heppni
„Ég henti kerlingunni á einhvern
skáp og stelpan hékk eitthvað í mér
en ég henti henni frá mér og hljóp
út í stað þess að hjálpa félaga mín-
um,“ segir Helgi eins og ekkert sé
eðlilegra, nema það gætir nokkurrar
eftirsjár þegar hann nefnir vitorðs-
mann sinn. „Ég er á skilorði og ný-
laus úr fangelsi og nennti ekki að
láta grípa mig þarna og kom mér
bara í burtu. Félagi minn sat bara
þarna en róaðist þegar búið var að
halda honum niðri í smá tíma, þá
nennti hann þessu ekki lengur. Ég
hljóp um hálfan Kópavog í nojuk-
asti og fór úr Kraft-galla sem ég var í
í einhverjum garði. Ég missti meiri
partinn af peningunum þegar kell-
ingarnar héngu í mér og henti svo
restinni með fötunum en það var
horfið þegar löggan fann fötin dag-
inn eftir.
Ég hljóp heim til félaga míns sem
býr í Fossvoginum og lagðist bara
niður og fór að sofa.
Daginn eftir þá kemur löggan og
tekur mig,“ segir Helgi og undrunar
gætir í röddinni. „Ég held að félagi
minn hafi ekki bent á mig heldur
hafi löggan bara vitað þetta. Við
höfðum sést saman þarna kvöldið
áður og löggan veit alveg... eða ég
veit ekki hvemig þeir komust að
þessu. Þetta var ferlega furðulegt. Ég
viðurkenndi ekki strax að ég hefði
verið þarna að verki og hélt mér frá
því þangað til lögfræðingurinn
sagði mér að þeir væru með allt á
hreinu. Þá bara gafst ég upp. Ég
bjóst við að ég færi strax inn aftur
en það var allt yfirfullt í fangelsun-
um svo þeir slepptu mér bara laus-
. .,«
um.
Aðspurður segir Helgi þá félag-
ana ekki hafa verið búna að ákveða
hvað þeir hugðust gera við ráns-
fenginn.
„Við ætluðum bara að kaupa
okkur eitthvað drasl. Við vorum
edrú og langaði að detta íða, kaupa
stuð eða spítt eða einhver önnur
fíkniefni. Maður verður einhvern
veginn að reyna að afla sér peninga
fyrir þessu.“
Spurningunni um hvort það sé
nokkuð líf fyrir ungan mann að
vera í afbrotum og á stöðugum
flótta undan lögreglunni og eiga yfir
höfði sér að lenda í fangelsi svarar
Helgi með því að segja:
„Þetta er bara spurning um
heppni.
Ég hef alveg sloppið við dóma
fyrir ofbeldi en það kemur fyrir að
maður slæst ef fólk er að setja út á
klæðaburðinn og svona. Þá lendir
maður stundum í smá ryskingum.
Ég hef gaman af að stuða fólk sem
er að bögga okkur en við leikum
okkur að því í leiðinni.“
Maður er soldið grill-
aður í hausnum
Helgi er pönkari og segist hafa
séð Rokk í Reykjavík meira en 100
sinnum og helsta fyrirmynd hans er
Sid Vicious úr hljómsveitinni Sex
Pistols sem lést fyrir aldur fram af
ofneyslu eiturlyfja á sama tíma og
hann var fyrir rétti grunaður um
morð á kærustunni sinni. Hann
segir pönkið og nýbylgjuna vera að
koma aftur og margir séu farnir að
lita hárið á sér appelsínuguit eða
röndótt. Sjálfur er hann með mó-
híkanaklippingu, eða kamb eins og
hann kallar það, klæddur svörtum
leðurjakka með keðju um hálsinn
og hring í nefinu.
„Þegar við erum ekki heima þá
höngum við uppi á Hlemmi og fá-
um að vera í friði fýrir verðinum í
svona klukkutíma í einu,“ segir
hann. „Það er tiltölulega auðvelt að
redda sér stuði þar en það er erfið-
ara með sveppina, það eru svo fáir
með þá. Trippið kostar þúsundkall
núna en það breytist sennilega í maí
og fer upp í 1500 kall. Ég kem ekki
nálægt sýru, ecstsy og sprautum,
ekki séns. Mér finnst bara vitleysa
að vera að sprauta sig, það er bara
rugl. Það á að lögleiða kannabis það
er engin spurning. Ef verðið mundi
lækka þá mundi ég minnka glæpina
alveg helling.
Ég býst við að halda fíkniefna-
neyslunni eitthvað áfram en vona
að ég hætti í þessum afbrotum. Mér
finnst stuð og sveppir bestu efnin og
er yfirleitt skakkur á hverjum degi.
Ég er edrú núna því ég á ekki pen-
ing. Málið er að eiga nóga peninga
svo maður geti dópað og skemmt
sér meira. Ef ég ynni 10 milljónir í
lottóinu þá mundi ég kaupa mér
helling af stuði, fyrir svona 500 þús-
und. Svo mundi ég kaupa mér lítið
húsnæði og liggja þar í koksi og
skella mér til útlanda. Mér finnst
það vitleysa þegar fólk er að tala um
að vímuefnaneytendur séu að flýja
raunveruleikann, mér finnst þetta
bara annar raunveruleiki. Ég sé ekk-
ert annað út úr þessu. Það er ekki
ætlast til neins annars af mér. Ég er
bara fæddur inn í þennan heim til
að skemmta mér, ekki til að vinna
eða eitthvað svona vesen. Maður er
soldið grillaður í hausnum og mér
er alveg sama. Það er gaman að vera
svona dofinn. Ég ætla ekki að verða
eldri en svona sextugur. Ég nenni
ekki að vera gaddfreðinn á ein-
hverju elliheimili."
Fiftí fiftí að maður
verði tekinn
Helgi á ekki von á að reyna að
ræna sjoppu aftur. „Það er svo lítill
Helgi Sigurjónsson „Ég er
bara fæddur inn í þennan
heim til að skemmta mér,
ekki til að vinna eða eitt-
hvað svona vesen. Maður er
soldið grillaður í hausnum
og mér er alveg sama. Það
er gaman að vera svona
dofinn. Ég ætla ekki að
verða eldri en svona sex-
tugur. Ég nenni ekki að vera
gaddfreðinn á einhverju elli-
heimili."
peningur í þessu,“ segir hann.
„Það er náttúrlega vitleysa að
reyna að fremja rán í sjoppum en
það er samt spennandi og gaman.
Ég fann ekkert fyrir spennu þegar ég
stóð fyrir utan sjoppuna, það var
ekki fýrr en ég fór inn og lætin voru
byrjuð. Þá fór allt í gang. Ég er al-
gjör spennufíkill og elska spennu,
hún er toppurinn. Það er ekki hægt
að fá svona spennu út úr íþróttum,
þetta er alveg sérstök spenna. Það er
svona fiftí fiftí að maður verði tek-
• «
mn.
Helgi gerir sér grein fýrir að dög-
um hans utan fangelsismúrana fer
fækkandi.
„Ég þarf að sitja þessa fjóra mán-
uði sem voru skilorðsbundnir og
það sem ég fæ fýrir ránið og eitt
innbrot sem ég var tekin fyrir um
daginn. Við brutumst inn í Fjöl-
brautaskólann í Breiðholti en náð-
um engu þar því það var verkfall og
við föttuðum það ekki fýrr en það
var búið að taka okkur. Við vorum
á leiðinni inn á skrifstofuna þegar
löggan kom. Kallinn í sundlauginni
við hliðina á skólanum sá okkur
fara inn.
Ætli ég fái ekki svona 8 til 9 mán-
uði fýrir ránið og innbrotið að með-
töldu skilorðinu. Ég kvíði ekkert
fyrir að fara inn aftur því þetta verð-
ur stutt. Ég er búinn að missa af
tveimur síðustu sumrum og ég
nenni ekki að missa af þessu. Ég er
alveg til í að fara inn svona í des-
ember. Mig langar tii að skella mér
fýrst út en ég hef aldrei farið út fýrir
landsteinana. Ég ætla að láta verða
af því núna í sumar, það er bókað
mál.
Það er ágætt að vera í fangelsi ef
maður er ekkert að pæla í því og
lætur dagana líða. Maður er bara að
kjafta við liðið og að vinna ef maður
er á Litla-Hrauni.
Þegar ég var á Litla-Hrauni vann
ég við að brjóta saman pappakassa
og í skúringum en maður fær 3000
kr. á viku fyrir það. Svo eru þeir
með hærra kaup sem eru í steyp-
unni og númeraplötunum.
Ég er búinn að sitja tvisvar inni á
níunni og Litla-Hrauni. í fýrstu út-
tektinni var ég í þrjá mánuði á ní-
unni og þeirri seinni í þrjá mánuði á
níunni og sex mánuði á Litla-
Hrauni. Þá fékk ég 13 mánuði en
slapp á reynslulausn í desember. Ég
komst fýrst eitthvað af viti í kast við
lögregluna 14 ára en þá var ég
búinn að brjóta eitthvað pínulítið
af mér frá því ég var 9 ára.“
Helgi er utan af landi en bjó í
nokkur ár í Hafnarfirði þar sem
hann lauk grunnskólaprófi. Hann
byrjaði að drekka þegar hann var 12
ára, neyta fíkniefna 13 ára og fór að
heiman 15 ára. Foreldrar hans eru
skilin en hann segir ekki hafa verið
óreglu á heimili sínu.
„Ég er bara óheppinn,“ segir
hann.
„Ég hringi annað slagið í foreldra
mína og þeim líst ekkert á þetta hjá
mér og tuða eitthvað en ég nenni
ekki að hlusta á það. Það þýðir ekk-
ert fýrir annað fólk að vera að röfla
eitthvað. Ég læt það bara vaða inn
um annað eyrað og út um hitt.“
Alltaf djollí
Helgi hefur 3 sinnum farið í
áfengis- og fíkniefnameðferðir á
Tindum. „Það er bara barnaheim-
ili,“ segir hann. „Maður lærir nátt-
úrlega helling á þvi að fara í með-
ferð og maður lærir mikið meira
hvað er rétt og hvað er rangt. Samt
einhvern veginn fer maður ekki eft-
ir því.
Ég er að fara á Vog eftir svona
viku en ég veit ekki hvort ég vilji
hætta. Ég vil bara fá að borða eitt-
hvað því ég er svo grannur. Ég
nenni ekki að hætta strax, ég er allt-
of ungur til þess. Ég er bara að
skemmta mér. Ég sé engan tilgang í
að vera....það eru allir að vinna það
er nóg af svoleiðis fólki. Ég hef enga
ábyrgð til að standa í að stofna fjöl-
skyldu, ég nenni ekki svoleiðis ve-
seni. Ég gæti alveg farið í skóla en
mig langar ekki. Mér líður alveg
ágætlega og hef bara gaman af
þessu.
Ég verð aldrei reiður og er alltaf
djollí á því bara, nema á föstudag-
inn þá var partí heima. Ég var svo
sveppaður á því og það var allt í
steik og íbúðin var lögð í rúst.
Ég valdi þennan lífsstíl og ber
ábyrgð á því sem ég geri og það er
mitt að breyta þessu ef ég vil.
Ég er með heimili í augnablikinu,
það er spurning um hvað maður
heldur því lengi. Ég er að leita að
vinnu og við erum að hugsa um að
fara til Siglufjarðar tveir vinirnir og
athuga hvort við fáum eitthvað að
gera. Það eina sem ég hef unnið var
í hitteðfyrra og það var bara í þrjá
mánuði. Eina sem ég gert er að
krimmast til að verða mér úti um
peninga því ég fæ hvorki aðstoð frá
Félagsmálastofnun né atvinnuleys-
isbætur því ég er ekki með nógu
marga tíma. Eg var búinn að skrá
mig í Myndlistarskólann en hafði
ekki efni á að borga fyrir hann og
ekki vildi Féló gera neitt.
Ég næ ekki að hugsa hvernig
framtíðin verður og lifi bara fyrir
daginn í dag.“ -lae